[Dump] One-Shots

Onderwerp: [Dump] One-Shots za 23 jun 2012 - 15:42

Goed. Ik heb zwaar inspirerende muziek gevonden. Dus ik ben weer aan het schrijven geslagen. Gewoon simpele one-shots met niet echt een rode draad erin. ~~Ik heb toestemming van Max om de sheets te gebruiken xD~~. Bij elke one-shots zal ik een kleine inleiding geven ^^.

--
Listen this!
You'll think of me; Warning! Contains Yaoi. Don't like, don't read!
Sven, een jongen van 19, is een van de populairste jongens onder de meisjes. Met zijn zwarte haar, zeegroene ogen kwijlen vele meisjes erop weg. En het feit dat die gitaar speelt is alleen nog maar beter. Toch kijkt Sven niet om naar de meisjes. Er is al iemand die zijn hart heeft gevangen. Alex, een jongen van 17, die nog niet zo lang uit de kast is gekomen. Hij heeft het er nogal moeilijk mee dat Sven er zo makkelijk over denkt, wat nog wel eens wat problemen kan opleveren. Ze hadden een relatie van zeven maanden, maar daarna heeft Alex het uitgemaakt.

I woke up early this morning around 4 a.m.
With the moon shining bright as headlights on the interstate
I pulled the covers over my head and tried to catch some sleep
But thoughts of us kept keeping me awake

De bel was net gegaan, aan de rand van de fontijn zat een jongeman met een gitaar rustig te spelen. Zijn zwarte haar hing half voor zijn gezicht heen terwijl hij voorzichtig wat tokkelde op de gitaar die op z'n schoot lag. Hij wist wel dat alle dames uit zijn klas voor hem stonden, hem stonden te bewonderen, nog net niet stonden te kwijlen. God, wat had hij er toch een hekel aan. Hij had geen zin om zo beroemt te zijn, om alle aandacht te krijgen. Hij had hier helemaal geen zin meer in, hij wilde gewoon eventjes alleen zijn. Maar hij wist dat dat nou net weer onmogelijk kon zijn. De jongeman keek op, pakte zijn gitaar en baande zich een weg door alle dames heen, weg van school.

Ever since you found yourself in someone else's arms
I've been tryin' my best to get along
But that's okay there's nothing left to say but

Er was maar een plek waar hij echt rust kon krijgen, al leek het nog zo vreemd. Net buiten de stad was een circus terrein. Op de plek waar hij was gaan zitten viel hij net buiten de geluidsbubbel, waardoor hij geen last had van de schreeuwende mensen, maar wel een mooi uitzicht had over het terrein. Hij ging in het gras zitten en legde zijn gitaar naast zich. Het leek allemaal zo onwerkelijk. Zeven maanden had alles prefect geleken en met een klip van de vingers was de bubbel geknapt en leek alles verleden tijd geweest.
De jongeman ging op het gras liggen, met zijn armen achter zijn hoofd gekruist. De stilte en de rust om hem heen maakte zijn ogen zwaar en al snel lag hij in een lichte slaap.

Take your records, take your freedom
Take your memories, I don't need 'em
Take your space and take your reasons
But you'll think of me

“Sven!” De helder blauwe ogen van de jongeman voor me lieten me glimlachen. Mijn armen sloegen zich om zijn schouders heen en ik trok hem dichterbij. Voorzichtig gaf ik hem een kusje op zijn lippen, maar zijn ogen spraken boekdelen. “Niet hier, er zijn mensen bij.” Ik keek hem nep beledigd aan, maar liet hem uit eindelijk toch los en ging weer overeind zitten. Alex had het er nog altijd moeilijk mee dat hij nu een vriendje had, iets wat ik zo ontzettend schattig aan hem vond. Ik keek hem glimlachend aan en legde eventjes mijn hand op de zijne. “Sorry,” zei ik zachtjes, terwijl mijn zeegroene ogen in de zijne keken. “Vergeef je me?” Ik wist wel dat hij me zou vergeven, maar je wist het nooit. “Nee.” Dat ene woord liet mijn wereld in duigen vielen. “W-wat?” Ik keek hem even ongelovig aan. Alex duwde me weg en stond op. Zijn blauwe ogen leken vuur te schieten. “Ik heb je nu vaak genoeg vergeven Sven, ik word het beu. Als jij niet om kan gaan met wat ik wil, dan kunnen we beter niet bij elkaar blijven.” Met die woorden liet hij me achter, alleen, helemaal alleen.

And take your cap and leave my sweater
'Cause we have nothing left to weather
In fact I'll feel a whole lot better
But you'll think of me, you'll think of me

De jongeman schrok wakker, zijn hart hamerde in zijn keel. Hij keek om zich heen, de avond was inmiddels gevallen en de lichten van het circus terrein verlichtte zijn plekje. Hij huiverde en er branden tranen in zijn ogen. Damn. Hoe had hij zo dom kunnen wezen. Dit was nooit zijn bedoeling geweest. Dit had hij nooit willen doen. Hij krulde zichzelf op, zijn armen over zijn benen heen, terwijl hij zijn knieën in zijn oogkassen duwde. Waarom was het leven, zíjn leven, toch zo moeilijk!?

I went out driving trying to clear my head
I tried to sweep out all the ruins that my emotions left
I guess I'm feeling just a little tired of this
And all the baggage that seems to still exist

Voetstappen lieten de jongeman opkijken. Er was niemand, buiten hem, die deze plek kende. Tenminste, dat dacht hij, dat hoopte hij. Anders was hij best wel genaaid als iemand hem hier kon vinden. “Sven?” Die stem!? Dat kon niet waar zijn. De jongeman keek op, zijn ogen waterig van de tranen die niet eruit wilde komen. Hij veegde zijn tranen weg met de rug van zijn hand en keek naar de jongen die voor hem stond, half in de schaduwen van een hoge boom. “Ik wist wel dat je hier was,” sprak de jongen weer, op een zachte fluister toon. “Wat moet je hier,” antwoorden de zwarte harige jongen, maar de snauw die bedoeld was kwam er niet door heen. Zijn stem klonk dik van de emoties en het verdriet dat hij leed.

Someday I'm gonna run across your mind
But don't worry, I'll be fine, I'm gonna be alright
While you're sleeping with your pride
Wishing I could hold you tight
I'll be over you and on with my life

Al snel voelde hij twee armen om zich heen en werd hij tegen de jongere man aangedrukt. Hij hoorde het kalmerende geluid van een kloppend hart onder het t-shirt dat hij droeg en de tranen kwamen weer omhoog. “Waarom Alex, waarom liet je me alleen?” vroeg hij zachtjes, terwijl hij zijn gezicht in het shirt verstopte, bang om zijn ex aan te kijken. “Ik... Ik weet het niet,” was het antwoord dat hij kreeg. Sven keek eventjes op, zeegroene ogen ontmoette helder blauwe. “Ik denk dat ik er gewoon nog niet klaar voor was,” werd er vervolgd op de vorige zin, waarna de oudere jongeman voelde dat er een kin op zijn kreun leunde. Hij glimlachte eventjes en draaide zich om, waardoor de jongere jongeman onder kwam te liggen. “Vergeef je me?” Ditmaal waren de woorden bij Alex afkomstig. Sven boog zich naar voren toe en hun lippen ontmoette elkaar halverwege. Dit was pas echte liefde.

Yeah, yeah
You're gonna think of me
Someday, someday