With my love? [Malona]

<sub>Kearn werd wakker, toen hij nog maar net zijn ogen opende zag hij hoe de zon al aan het schijnen was. Hij was verwonderd dat hij zo lang had geslapen, hij was vanplan om te wachten op Malona en dan samen gaan jagen maar dat lukte nu al niet meer omdat de grijze kater veel te lang had geslapen. Zonder nog verder na te denken ging hij recht zitten en begon zijn grijze vacht te likken tot hij er niet meer dof uit zag. Daarna ging hij recht staan en trippelde het kamp uit. Even liep Kearn rond en daarna ging hij lang het kamp door de straat op. Er waren weinig of geen tweebenen te bespeuren dus liep hij maar door zonder zich ergens druk over te maken. Al snel kreeg hij de geur van een konijn te pakken. Het duurde niet lang voordat hij wist waar de geur vandaan kwam. De kater kroop zo dicht mogelijk tegen de grond richting het konijn. Toen hij nog maar een paar staartlengtes van het konijn weg was rook hij een andere bekende geur. De geur kon hij maar niet ontwijken want Kearn kende hem heel goed, het was de onmiskenbare geur van Malona. Snel sprong hij op het nog altijd niets vermoedende konijn en doodde het. Hij likte het bloed van zijn poten en ging dan zitten om de geur van Malona terug op te vangen. Toen de grijze bloodclankater wist waar het vandaan kwam ging hij er in een rustig tempo met het konijn bengelend in zijn bek op de geur af.

Only Malona</sub>

Zachtjes sloop de zwarte poes, stapje voor stapje. Dichterbij het kleine, grijze muisje. Malona's kleine passen waren ritmisch. Het muisje die wat aan het eten was. Die had nog niks in de gaten wat voor gevaar een dreeg. De zwarte poes haar ogen waren strak op het muisje gericht. Ze lette ook goed of er geen takjes ofzo lagen waar de zwarte poes op kon staan. Omdat de zwarte poes anders het muisje afschrikt. Malona hoorde het zacht geknabbel van het muisje. Toen de zwarte Bloodclan poes een paar staartlengte's van het beestje af was. Ging ze even met haar lange, zwarte staart bewegen. En de zwarte poes wou net zich afzetten. Toen Malona ineens gebrabbel hoorde. Het grijze muisje holde veilig naar zijn holletje. De zwarte poes keek om, om te kijken welk muisbrein geluid maakte. Malona zag 1 tweebeen die aan het lopen was. De vieze stank vulde Malona's neusgaten. "Stomme tweebeen!" Dacht de zwarte poes. Het lelijke gezicht van de tweebeen keek recht naar Malona. Ze hoorde weer gebrabbel van de tweebeen. De tweebeen liep langzaam naar Malona toe. "O, nee! Je gaat me niet pakken!" Miauwde de poes. Ze rende naar een oude eik en klom erin. Hier was Malona tenminste veilig. De tweebeen brabbelde weer iets en liep toen weer weg. De stank van de tweebeen vervaagde. Malona klom weer uit de oude eik. De zwarte poes haat het om in een boom te klimmen. Het was gewoon niet haar ding. Malona snoof even de lucht in. De geur van bloemen vulde haar neusgaten, maar ook de zwakke geur van een tweebeen. En de geur van... Kearn! Malona was al een tijdje partner met Kearn. De poes was nog nooit zo gelukkig geweest. Malona rende richting de geur van Kearn. In de verte zag Malona al de kater, met een dood dier bungelend in zijn bek. "Heey Kearn!" Riep de zwarte poes vrolijk. Ze versnelde haar pas, tot dat Malona bij Kearn was. De zwarte poes keek even naar het konijntje die in Kearn's bek bungelde. Malona's maag knorde. Ze keek liefdevol naar haar partner. "Zullen we samen het konijntje opeten?" Vroeg de Bloodclan poes vriendelijk. Ineens hoorde ze gebrabbel. "Is er weer een tweebeen?" Dacht de poes. Ineens verscheen een tweebeen achter Kearn. De tweebeen kwam met een snel tempo dichterbij de 2 katten. "Euhm.. Kearn? Kijk eens achter je" Miauwde Malona.

[Sorry voor raarheid, en flutheid. Ik had eigenlijk geen zin om te reageren]

<sub>Kearn liep op de geur van Malona af. Toen de geur al verser begon te ruiken wist hij zeker dat ze niet ver meer weg zou zijn. Ineens zag Kearn hoe Malona naar hem toe kwam gerend. Toen ze bijna bij de grijze bloodclankater aangekomen was versnelde ze haar pas nog een beetje. Al snel stond ze bij hem en zei vrolijk: "Heey Kearn" De grijze kater zag dat Malona naar het konijn aan het staren was, maar voor hij kon vragen ofdat ze het konijn wou opeten vroeg ze: "Zullen we samen konijntje eten?" Zonder een moment te twijfelen antwoorde hij: "Natuurlijk, ik ging het juist ook zelf voorstellen." Hij legde het konijn neer. Toen hij terug zijn aandacht op de zwarte bloodclanpoes richtte miauwde ze: "Euhm... Kearn? Kijk eens achter je." Kearn keek verward achter zich en zag daar hoe een tweebeen naar hem toe kwam. De haren van de grijze bloodclankater gingen recht staan van het schrikken en ook van bangheid. Toen dicht bij de tweebeen hoorde de kat een struik ritsellen en daar was de grootste schrik voor een kat dat er maar kon bestaan, daar stond een hond. De hond was niet aan een soort touw zoals de meeste tweebenen deden met hun hond, nee deze liep gewoon los. Kearn draaide zich om en keek angstig naar Malona.

Flut post</sub>

Malona keek hoe de tweebeen dichter, en dichterbij kwam. Kearn keek verward om. De zwarte poes keek even naar Kearn. Zijn haren gingen overeind staan. "Kearn is waarschijnlijk een beetje bang.." Dacht de zwarte poes. Toen richtte de zwarte poes, zich op een groene struik. Die zat te ritselen. Waarschijnlijk zat er een of ander beest in. En terecht. Malona rook een sterke geur, niet van de tweebeen ofzo. Maar van een hond. Waarschijnlijk zat er dus een hond in de struiken. "Hond!" Miauwde de zwarte poes. Net toen de zwarte poes dat had gezegd, kwam er een hond uit de struiken. Die losliep. Het was een grote zwarte hond. Die nu recht op de 2 katten, Malona en Kearn Afrende. De zwarte poes keek strak naar de hond. "Fijn zeg, dat tuig loopt ook eens los!" Miauwde ze. De bloodclan poes zag in haar ooghoeken dat Kearn angstig naar haar zat te kijken. "Je moet niet bang zijn Kearn, die hond ruikt jou angst. En gaat je dan aanvallen, en dan ben jij de pineut." Miauwde Malona zacht in de kater z'n oor. De poes was helemaal niet bang voor honden, maar diep van binnen. Is ze tog wel een beetje bang. De tweebeen begon driftig te schreeuwen, en de hond stormde naar de 2 katten, en begon de grommen. De zwarte poes, keek strak met haar rode ogen naar de hond. "Doe wat ik zeg. Dan kan de hond jou niet aanvallen." Miauwde de bloodclan poes zacht. Ze hoorde nog steeds de tweebeen driftig schreeuwen, en richting de 2 katten liep. Toen de hond net de 2 katten wou aanvallen. Miauwde Malona snel: "Spring snel naar links! Ik spring naar rechts! Zodat de hond ons allebei niet te pakken krijgt."[/i] De zwarte poes sprong lenig naar rechts. En kwam op een paar bloemetjes terecht. Die nu stuk waren. "En nu aanvallen!" Riep Malona. Snel rende ze naar de hond toe. En krabte Malona met haar nagels de hond zijn flank open. De zwarte hond begon weg te rennen. Die een klein bloedspoortje achterliet. Malona likte haar nagels af, die met bloed zaten van de hond. En de tweebeen was ook ineens weg. "Nou dat was makkelijk, he?" Miauwde Malona tegen Kearn. Ze keek de kater vriendelijk aan. De poes voelde weer de steken van de honger in haar buik. "Nou, waar waren we gebleven? Eten... Zullen we samen het konijntje eten?" Miauwde Malona, alsof er net helemaal niets aan de hand was geweest. De zwarte poes keek naar het konijntje. Die dood was. Zijn groenige ogen waren half open, en zijn mond was open. Het konijntje had ook een klein, pluizig staartje, die eruit zag als een klein bolletje. Zijn oortjes hingen ook slap. Malona keek ook naar de wond die het konijntje tot de dood had gebracht. Het was een diepe wond, en het was nog steeds een beetje aan het bloeden. Het dode konijntje had ook een paar littekens op z'n gezicht, waarschijnlijk door een gevecht met een ander konijntje, of een ander dier ofzo. Malona's maag begon weer te knorren. Een fris zomerbriesje waaide door haar vacht heen, ondertussen wachtte Malona rustig af wat Kearn ging zeggen..


[Mewh, sorry voor laatheid. En het is een beetje flut, aan de fluttige kant zeg maar XD]

<sub>"Hond!!!" riep Malona vlak voordat het akelige beest uit de struiken kwam. Kearn keek Malona angstig aan. "Je moet niet bang zijn Kearn, die hond ruikt jouw angst. En gaat je dan aanvallen." zei Malona in zijn oor. Nu de grijze bloodclankater daar eens over nadacht kreeg hij door dat de zwarte kat alweer gelijk had. "Je hebt gelijk Malona, maar wat ga je eraan doen..." zei hij zacht terug. Ze gaat dat grote beest toch niet aanvallen dacht de kater kijkend naar de grond. Toen Kearn terug opkeek zag hij hoe de grote donker bruine ogen van de hond hem aankeken. Daarna keek hij terug naar Malona die hem met een strakke blik aankeek. "Doe gewoon wat dat ik zeg, dan gaat de hond jouw aanvallen." miauwde de zwarte bloodclanpoes zachtjes. Een tweebeen begon driftig te roepen. Kunnen ze ook geen moment stil zijn dacht de kater. Nog altijd niet volledig op zijn gemak maar wel al een stuk meer als daarjuist luisterde Kearn naar Malona's bevelen. Alweer schreeuwde de tweebeen. Kearn keek hem aan alsof dat hij iets vreeselijks misdaan had. Toen schreeuwde Malona: "Spring snel naar links! Ik spring naar rechts zodat de hond ons niet te pakken krijgt!" Zonder verder erbij na te denken sprong de grijze bloodclankater lenig naar de linkerkant van de hond. Toen hij nog maar net de hond had aangekeken toen Malona zei: "En nu aanvallen!" een paar seconden aarzelde Kearn om het grote beest aan te vallen maar toen sprong hij toch naar het kwijlende mormel. De grijze bloodclankater had geen idee wat de zwarte poes voor schade had aangericht bij de hond, maar zonder daar zelfs maar aan te denken boorde hij zijn vlijmscherpe klauwen in de flank van de hond. Daarna voelde hij hoe het grote dier onder hem begon te bewegen om weg te lopen. Even moest Kearn nadenken wat dat hij nu moest doen maar dan sprong hij toch maar van het grote kwijlende beest af. Toen keek hij vanaf de kant het dier aan en hoe het de struiken terug jankend inliep. Net toen hij iets wou zeggen zag hij dat de hond een klein bloedspoortje achterliet. Even grijnsde de kater. Toen hoorde hij dat Malona zei: "Nou dat was makkelijk he" nu dat Kearn er even over nadacht wist hij dat de zwarte poes eigenlijk volledig gelijk had, het was niet moeilijk geweest en zijn angst waar hij zich nu een beetje om schaamde die was ook helemaal niet nodig geweest. "Ja is waar. Die hond die liet zich echt goed doen." antwoorde hij toen. Nu begon het Kearn ook op te vallen dat de tweebeen ook verdwenen was. "Nou waar waren we gebleven?... Het konijntje, we gingen het konijntje opeten." deze zin van Malona haalde Kearn terug uit zijn gedachten. "Dat konijntje was ik al vergeten" zei Kearn op een vriendelijke toon. Daarna volgde hij Malona's blik naar het konijntje en liep er dan zachtjes naartoe. Hij ging naast haar zitten en zei: "Begin maar hoor, ik zal wel de rest opeten ik heb toch niet zo'n honger" zei hij nog altijd even vriendelijk als daarvoor.

Inspi loos</sub>

"Begin maar hoor, ik zal wel de rest opeten ik heb toch niet zo'n honger." Zei Kearn op vriendelijke toon. Malona knikte dankbaar naar haar partner. Toen keek ze weer naar het konijntje. De zwarte poes haar maag knorde alweer. Ze likte haar lippen af en boog toen over het konijntje, die bewegingloos op de grond lag. Malona scheurde een stuk van het konijn af, en begon het te eten. Het konijntje smaakte niet hoe elk ander konijntje smaakte, dit konijn smaakte anders. Maar het was wel heel lekker. Ondertussen dacht de zwarte Bloodclan poes na. Ze merkte dat ze ineens veel meer honger had, dan vroeger. En haar buik was dikker geworden, dat het al was. Soms voelde ze ook kleine steekjes in haar buik, alsof er iemand tegen haar buik, zachtjes aantrapte. Was ze... Malona schudde even haar kop. Ze kon niet zwanger zijn, of tog wel... De poes scheurde weer een stukje van het konijntje af. En kauwde daar op. Ze had ineens niet meer zo'n honger. Malona keek naar het dode konijntje. En schoof het Kearn's kant op. "Ik heb niet meer zo'n honger" Miauwde ze vriendelijk. Ze draaide zich om, en keek naar een paar bloesembomen. De prachtige witte bloemen hingen in de groene boom, en er lagen een paar op de grond. De zwarte poes keek naar een oude eik, die daarnaast stond. Er waren 2 duiven druk bezig om daar een nestje te maken. Malona dacht weer na. Was ze nou echt zwanger? Of niet? Waarom werd haar buik dan dikker, en voelde ze soms kleine steekjes, en ze had meer honger? De poes schudde weer haar hoofd. Dat zijn wel tekenen van dat je zwanger bent. Malona zag dat al voor zich, kittens die naar buiten rende, en speelden. De zwarte poes keek naar haar partner, moest ze het zeggen? Moest ze zeggen dat ze misschien zwanger kon zijn? En hoe gaat Kearn dan reageren? Word hij dan boos, of vind hij het juist leuk. Malona vond het in ideegeval een beetje... Anders. Ze vond het niet stom, maar ze vond het ook niet echt leuk. Ze wist niet hoe ze het moet noemen. Malona draaide zich met een ruk om naar Kearn. "Lieverd? Ik weet niet hoe je gaat reageren maar..." Miauwde Malona verlegen, het was even stil, toen zei ze verlegen: "Kearn... Ik ben misschien zwanger!" De zwarte poes keek verlegen naar de bruine bosgrond. Had ze dit wel moeten zeggen, of niet? Malona keek naar Kearn, en wachtte gespannen af wat hij zou zeggen. Ondertussen volgde de poes met haar rode ogen een paar witte vlinders, die fladderde bij de bloemen, en toen weer wegvlogen. Maar de poes zag ook dat het donkerder werd, ze keek naar de lucht, en zag dat er donkere wolken waren, die de zon verscholen. Dat betekende dat het waarschijnlijk zo ging regenen. O, nee het gaat regenen!" Dat de zwarte poes, terwijl de eerste, kleine regendruppels naar beneden vielen, en op de grond kletterden...