Lianne Todd. 53
| |
| Onderwerp: This place' about to 'blow vr 22 jun 2012 - 16:12 | |
| + Stormsong c:
Op haar rug, en haar bek weid open, lag Leopardpaw in een onmogelijke houding te slapen. Ze was dood op na gisteravond en was dus meteen na de ceremonie toch maar haar nest in gekropen. Ze was sneller onder zeil en sliep door alles heen, als gevolg, ze zou zo dadelijk wakker worden meer dan uitgerust. Toen ze slaperig haar bek dichtdeed en haar marine blauwe ogen met moeite opende, bleef ze even zo liggen. De zon scheen nog niet echt naar binnen, maar was wel aanwezig. Het gevlekte poesje draaide op haar zij en knipperde tegen de lichtstraal waar ze in rolde. Nou goed, ze had dus noodgedwongen van nest moeten verwisselen omdat hij toch al bezet was en lag nu praktisch recht naast de ingang. Ze knipperde nogmaals en wreef met haar kleine pootkussentjes over haar oogleden. Na een tijdje zo gelegen te hebben, besluitend of ze nu wel zou op staan of niet hakte ze de knoop door. Iedere leerling sliep nog, en de dauw druppels lagen nog op de grond. De zon scheen fel oranje wat er op wees dat hij pas net op kwam. Leopardpaw glimlachte toen ze besefte dat ze nu echt officieel Leopardpaw heette. Niet meer Leopardkit! Ze liep langzaam naar buiten en bekeek de open plek. Het hele kamp sliep nog praktisch. Ze was de allereerste op! Triomfantelijk waggelde ze de openplek op en keek naar de lege plek die de prooistapel moest aangeven. Gisteren was alles opgegeten, zelfs geen muizenpootje was nog over. Ze keek een beetje teleurgesteld en liet haar marine blauwe ogen door het kamp gaan. Alles en iedereen sliep nog, wat er op wees dat ze dus ook Stormsong kon wakker maken! Haar mentor! Ze wist dat het praktisch zelfmoord was om hem zo vroeg wakker te maken, maar ze wilde per sé naar buiten. Wat kon het kwaad om je nieuwe mentor te laten zien hoe graag je er op uit wilde? Leopardpaw trippelde richting de krijgers den en tuurde naar binnen. Tussen veel gesnurk en geronk door luisterde ze aandachtig, haar ogen gleden over de vele pelzen heen tot ze de kenmerkende van Stormsong zag. De opening er naartoe werd echter wel versperd door een luie Ladybug. De kattin lag precies op haar pad. Aarzelend liep Leopardpaw er op af en bedacht of ze niet beter er om heen zou kunnen gaan? Tot zo ver had ze het bereikt om hier te komen.. als ze kon springen en de afstand goed inschatte zou ze achter haar neer komen zonder haar te wekken. Ze besloot het er op te wagen en kromp in één. Toen ze sprong sloot ze even haar ogen toen ze meende met haar achterpootjes heel lichtjes haar neus aan te raken. Maar ze landde veilig aan de overkant en had Ladybug enkel zo ver gekregen dat ze zich omrolde. Uitbundig draaide ze zich nu om naar Stormsong en dacht na hoe ze hem kon wekken. Ze besloot het er maar op te wagen en stak haar poot uit naar haar mentor. Ze porde hem ferm tussen zijn ribben en miauwde op een irritante hoge fluistertoon recht in zijn linker oor ”Psst, wakker worden!” Ze ging gelijk een heel stuk achteruit zodat ze ieder geval niet in zijn bereikveld stond, mocht hij ochtendhumeur hebben .. ze wist het niet meer. L E O P A R D P A WBut while I breathe. I've got no evidence to prove my end. And so you'll walk away? Nope, wrong again.
|
|