I saw you||TAIYO

Een gestalte sloop door het woud heen, zijn gele ogen strak naar voren geprint. Katten zouden voor hem uit de weg gaan, ze zouden hem met grote, angstige ogen aankijken. Ze zouden pijn lijden onder zijn massieve poten. Hij keek met een duistere blik naar zijn eigen poten. Ze waren groot, sterk, en je kon zien dat hij nogal had getraind in zijn leven. Víer lange jaren, víer lange jaren respect in het gebied waar hij had geleefd. Waar ze hem allemaal waardeerden, en nu moest hij hier helemaal overnieuw beginnen. Waarom moesten die stomme tweebenen nou zo nodig alles in de fik steken? Gewoon dat hele woud, door een stom sigaartje. Hij snoof en gromde geërgerd. Daar had hij veel doden op zijn naam, katten die hij tegen kwam reeg hij meteen aan zijn klauwen. Vermoorde hij met geen enkel greintje respect. En liet ze vervolgens levenloos achter. Plots zag hij een zwarte poes met een stel clankatten achter haar aan rennen. Hij grinnikte zacht en liep er rustig achter aan. Onderweg zag hij hoe de poes haar prooi weg smeet en zich richting de clankatten draaide. Kort leken ze te vechten, maar het duurde niet lang voor de lafaards de benen namen. Hij greep te muis en ging voor de poes staan. 'Dag.' Sprak de poes uit, haar toon beviel hem niet echt. Maar hij reageerde er niet op. Hij tilde het dode beest met zijn klauwen op. "Is dit ding van jou?" Grijnsde hij.

Zijn gele ogen keken haar doordringend aan, recht in haar ambere ogen. Zijn staart sloeg af en toe tegen de donkere aarde, terwijl zijn blik niet van haar af te houden was. De grimas op zijn gezicht was verdwenen, en veranderd in een emotieloze streep. 'Wil jij ook?' Hij haalde nonchalant zijn schouders op. De poes gooide haar prooi een stukje naar hem toe, zijn ogen keken kort naar de dode grijze muis, bedekt met de geur van een clan.'Ik ben Blacksoul.' Stelde de poes zich voor. Hij knikte enkel, en stapte naar de muis toe. Hij nam rustig een hap ervan, en trok zijn hoofd toen omhoog. "Taiyo." Zei hij, en nam nog een hap. Meteen daarna spande hij zijn spieren aan en sprong op de poes af. Zijn gele ogen keken haar recht aan. Hij sloeg zijn nagels razendsnel uit en boorde deze in de borst van de poes. Zijn ogen keken hem strak aan. Hij was geen lievertje, en vechten deed hij het liefst. Hij duwde de poes naar achteren. "Never trust me." Grijnsde hij, waarna hij zijn nagels uit haar borst haalde en met zijn schouder een felle klap tegen haar borst aangaf, waarna hij de poes probeerde om te duwen. Het gevecht was begonnen.

[action x3]

Zijn gele ogen keken haar emotieloos aan, op zijn gezicht stond een arrogante grimas. Toen hij haar een klap met zijn schouder gaf, haalde ze uit en raakte haar nagels zijn wang. Een straaltje bloed gleed van zijn hoofd over zijn schouders. 'Jij smerig klein muizenbrein, je weet niet tegen wie je vecht!' Hij lachte arrogant, "En jij weet niet tegen wie jij vecht." Zei hij, maar voordat hij zijn hoofd naar haar toe kon richten was ze al opgestaan en had ze haar tanden zo in zijn staart gezet dat ze hem makkelijk onderuit kon krijgen. En dat deed ze ook. Meteen draaide hij zich snel om, op zijn rug. Een tactiek die hij altijd had onthouden. Zo kon hij haar buik bereiken wanneer ze met hem bezig was. De poes beet in zijn oor, en begon daarna zijn schouder te bewerken. Hij liet echter de pijn die hij had niet zien, er waren al zoveel katten geweest die hem zo in zijn oor hadden gebeten, en zijn schouders hadden bewerkt. Daar zaten talloze littekens van katten die het geprobeerd hadden om hem te verslaan. Hij spande zonder een spier in zijn gezicht te vertrekken zijn poten, en toen de poes haar nagels weer in zijn schouder sloeg, gooide hij zijn poten omhoog en stampte met een forse kracht in haar buik, waardoor hij haar van zich af lanceerde. Hij sprong razendsnel op en zette zijn haren omhoog. Poesiepoes.' Siste Blacksoul. "Clanmormel." Siste hij terug. Ze mochten dan zegen dat Bloodclan geen clan was, maar je werd er wel geleid door twee katten, netzoals in de clans. Hij ontblootte zijn witte tanden, en duwde zijn nagels in de aarde. "Come on then." Grijnsde hij, waarna hij op haar afrende. Zijn forse spieren spande hij aan, voor haar sprong hij over haar heen, en draaide zich achter haar snel om. Hij haalde met zijn poten uit naar haar achterpoten, om haar vervolgens achteruit te krijgen. Hij schoot langs haar door, en gaf haar een felle klap met zijn schouder. Een lichtelijke pijnscheut ging door hem heen, dat bleek de schouder te zijn die zij had bewerkt.

De pijnscheuten gingen weg na die ene klap, hij kon er wel tegen. Zo vaak had hij daar een wond gehad. Een kat die hem had gebeten, gekrabd, of zelfs een hond die achter hem had aangezeten. 'Be doomed to die!' Hij grijnsde breed. "Yeah, Sure." De zwarte poes kwam woedend en snel op hem af, ze gaf hem een snee op zijn flank en sprong vervolgens op zijn rug. Ze begon zijn rug te bewerken, en krijste van geluk. Hij reageerde echter snel en draaide zich om door naar de rond te gaan en te rollen. Zodat hij vervolgens bovenop de poes zat. Ik hoop dat je geniet van de pijn.' "Ik geniet altijd van pijn." Hij sloeg zijn nagels in haar nek. "Vooral bij anderen." Siste hij, waarna hij ze iets verder in haar nek duwde en zijn nagels naar beneden trok om enkele sneeën te maken op haar nek. De nagels van zijn achterpoten zette hij in haar buik, en duwde hij steeds verder haar buik in. Hij grijnsde haar breed aan, genietend van alles. Hij sloeg zijn nagels uit haar nek en gaf haar vervolgens een klap tegen haar wang aan, en dan nog een, en dan nog een. Hij bleef zo snel als hij kon doorgaan. Hij zou nooit sterven, daar was hij te machtig voor.