'Hello, i`m Nightpaw!' [ Droppedpaw]

Vrolijk sprong Nightpaw de aprentice den binnen. Ze zou hier bijna slapen en dus zou ze het beste even kennis kunnen maken. Ze keek rond en zag een wit met zwart gevlekt katertje slapen. Ze zag nog een paar andere katten, maar die keken haar nijdig aan. Ze legde haar oren plat tegen haar kop en siste zachtjes. Nichtpaw mocht hier dan nieuw zijn, maar ze liet niet met zich sollen. Een kat zette een stap achteriuit. De rest keek haar spottend aan. Alsof ze wilde zeggen ' Wat doe jij hier? Je bent niet welkom!' Ze richte haar blik weer op het gevlekte katertje. Ze moest de moeite nemen om kennis met hem te maken. Misschien was hij wel aardig en zou haar welkom heten. In tegenstelling tot de rest.. Nightpaw trippende naar hem toe en onderzocht hem. Ze zag dat hij wakker werd. ' Sorry, ik wilde je niet wakker maken.' Miauwde ze vriendelijk. Een eerste indruk was belangrijk. ' Ik kwam alleen even kennis maken, ik ben Nightpaw.' Vervolgde ze. Nieuwschierig keek de kater aan. Ze mocht hem nu al.

Vrolijk gemiauw weergalmde hol door het donkere bos. En jonge kater met zwart-witte vacht achtervolgde een gigelende stem. Het leek op de stem van een poes, maar welke? Hij kneep zij ogen verfijnd tot spleetjes en tuurde nog een keer goed. De schemering tussen de bladeren door glanzde als een spotlight naar een prachtige poes. Ze had ijsblauwe ogen, en een donkere vacht als hel. Vlinders vlogen door z'n maag, en het gevoel van eenzaamheid werd beetje bij beetje in de hoek gedreven. Wat ging ie nou doen? Haar lichaam verdween weer tot onzichtbaar en de gigelende stem kwam weer op. Meteen schoot hij in actie en zette een achtervolging in. Zijn kleine witte voetjes zonken weg in het zachte zand. Zij omgeving werd verlicht door de eerste zonnestralen van nieuwblad en de bomen rondom hem loste op. ''Wie ben jij?''Probeerde hij zij gemiauw nog normaal te laten klinken. De kleine kater hield halt, en beweegde zijn achterpoten een voor een. Oorzaak hij stampte zijn poten tegen de harde grond, resultaat hij vloog de lucht in bovenuit de poes.

' Sorry, ik wilde je niet wakker maken.' Galmde een stem z'n oren binnen. Rukkig rolde hij zich om en staarde de poes aan. Een van zijn ogen was dichtgeknepen, hij kon niet zoo goed tegen het felle licht. 'Alvast bedankt hoor' miauwde hij nijdig, maar als je goed horode kon je een sarcastische ondertoon horen. Hij trok zich recht en begon zijn linkervoorpoot te wassen, waar hij vervolgens mee over zijn hoofd ging. Hij maakte even gebruik van deze gelegenheid door aan zijn oor te krabben met z'n achterpoot. Niet dat z'n oor jeukte of zo, maar de zomer had simpelweg een nadeel. Ruiven, het leek alsof miljoenen miniscuul beestje rond kruipte, en je er niks kon aan doen.

'Alvast bedankt hoor.' Miauwde de kater nijdig. Hij trok zich recht en begin te likken, waarna hij over zijn oor krabde. Zijn naam wist ze nog steeds niet. Teleurgesteld liet ze haar schouders zakken en draaide zich om. 'Dan ga ik maar.' Fluisterde ze bijna onhoorbaar. Ineens keek ze er heel erg tegenop om aprentice te worden. Bijhalve als ze medicine cat aprentice werd, maar dat zou haar vast niet lukken. Ze had een warm welkom verwacht, en wat kreeg ze? Juist ja, allemaal humeurige katten. Ze slenterde naar de ingang, om er hellaas weer terug te komen. Was er dan echt geen een aprenitce die een beetje respect voor haar toonde, of tenminste had? Ze slikte een zware brok in haar keel weg en stapte naar buiten. Weg van die vreselijke plek.

Onderwerp: Re: 'Hello, i`m Nightpaw!' [ Droppedpaw]