Meting Adams

Onderwerp: Meting Adams za 9 jun 2012 - 11:36

Rustig trippelde een jonge zwarte poes door het woud. Haar pootkussentjes plofte licht op de natte woelige grond. Haar gitzwarte staart zwiepten rustig heen en weer terwijl ze sierlijk verder stapte. Ze hoorde de pasgeboren vogeltje piepen en telkes kijken wanneer kun moeder kwam. Fury had een hekel aan dat gepiep van die stomme vogeltjes dus rende ze snel maar verder. Ze kwam op een rustig plekje waar allemaal gras groeide in de verte zag ze een klein grijs diertje op een zaadje knabbelen. Ze sloop verder in een jachthouding terwijl ze poot voor poot verder sloop. Toen ze bij het kleine beestje was nam ze een hoge en sierlijk sprong en belande op het kleine beestje. Ze ontblote haar nagels en doorboorde die door het slappe lijfje. Ze nam het naar het mooi plekje en legde het neer, toen ze hem naar had gelegde at ze het schrokkend op. Ze krapte met haar nagels in het gras terwijl ze er allemaal stukjes groen uithaalde en de botten van het muisje op het veld liet slingeren. Verder trippelde ze naar een open plek en rook een kat. Het was een bloedclan kater. Ze liet een klein gegrom uit haar keel opstijgen 'W...Wie is daar? Kom tevoorschijn ik ben huis niet.. bang hoor!' Fury's haar staartje krulde terwijl ze haar vlijmscherpe witte tanden liet zien en haar nagels ontblote. Ze kek met haar rode ogen naar het struikje terwijl de warme zon een glinstering in haar ogen liet schijnen.

{Flutje ;p}

Onderwerp: Re: Meting Adams zo 10 jun 2012 - 11:49

She says her love for me could never die
But that'd change
if she ever found out about you and I

Met zijn witte pootjes rende hij over het zachte gras. Zijn vacht golfde in het briesje en hij voelde zich weer eens wat vrij. Zijn ambere oogjes waren tot streepjes geknepen en zijn staart stak hoog op. Even vertraagde hij zijn pas, een heerlijke geur betrad zijn neus. Eekhoorn! Meteen dook Adams naar beneden, het hoge gras bedekte zijn opvallende vachtkleur. Héél langzaam stak hij zijn kop op en keek om zich heen. Een paar vossenlengtes verder zag hij de bekende rode pluimstaart van de eekhoorn. Het lichaam was niet te zien. Nog niet. Adams duwde zijn kop langzaam door het gras en bij elke stap voelde hij dat de eekhoorn dichterbij kwam. Hongerig ontblootte hij zijn klauwen en maakten zijn spieren klaar voor de sprong. Nog één stap en hij kon springen. Bijna kon hij de ademhaling van het diertje horen. Zijn prooi. Zijn maal. Voorzichtig plantte hij zijn voorpoten op de grond en duwde het gras wat weg. Hier zat het beestje, klaar om gepakt te worden. Een zachte grom ontstond in zijn keel en hij cirkelde wat om zijn prooi. Hij was er klaar voor. Klaar om het warme bloed te voelen dat over zijn poten zou gaan lopen. Nu! Met een gigantische sprong belandde hij naast de eekhoorn, maar dit keer was hij voorbereid. Met zijn voorpoot haalde hij uit, hij maakte contact met de vacht. Bloed droop uit de verse wond en de eekhoorn verzwakte zowat meteen. Met een kleine piep viel hij op de grond en boog Adams zich over het lichaam. Met een snelle beet makte hij hem af en pakte hem op in zijn bek.

Oh - but her love is cold
It wouldn't hurt her if she didn't know,
'cause...

When it gets too much
I need to feel your touch

Trots stapte hij door het gras bijna niet oplettend waar hij liep. Zijn aandacht werd gewekt door nog een andere geur. Hij liet de eekhoorn vallen uit zijn bek, die met een plof op de grond viel. Meteen stak Adams zijn neus in de lucht en probeerde de geur op te sporen. Meteen herkende hij de geur. BloodClan. Was hij bang geweest voor zijn eigen Clangenoten? Snel schudde hij zijn kop en pakte de eekhoorn weer op in zijn bek. En wie zou dit keer zijn pad kruisen? De vorige keer had hij zijn lieve ex weer eens gezien, Nemuru. Ze wilde hem kwetsen, maar hij voelde geen emoties, hij lette alleen maar op zichzelf. Iedereen mocht zeggen wat hij of zij wilde over hem, het deed hem toch niets. Het geluid van een zachte grom kwam zijn oren binnen en hij hoorde een vrouwelijke stem. ”En waarom neem je dan die houding aan?” Miauwde hij zonder gevoel en stapte op de zwarte poes af. Wat er ok zou gebeuren, hij toonde geen angst, verdriet of blijdschap. Hij kon het gewoon niet. Dus nooit zou hij ;echt gelukkig kunnen zijn. Dat was zijn vloek én zijn zegen..

I'm gonna run to you
I'm gonna run to you
Cause when the feelin's right
I'm gonna run all night
I'm gonna run to you
She's got a heart of gold she'd never let me down
But you're the one that always turns me on
You keep me comin' 'round

Onderwerp: Re: Meting Adams zo 10 jun 2012 - 13:36

Fury had nog steeds honger dus trippelde ze gouw nog een paar bosjes in. Ze kwam bij een paar groene hogen struiken en zag tussen de struiken een groot wit diertje. Ze keek naar zijn zachte dove pluimstaart die trilde alsof ze Fury al had gezien. Haar pootjes plofte op het korte stukje gras terwijl het konijn zijn lange witte oren gespitst hield. Het konijn was aan het kijken van links naar rechts maar was niet voorbereid van een aanval vanuit de lucht. Fury's haar gitzwarte staartje zwiepten van blijdschap heen en weer, weer is wat groots om te eten. Terwijl haar kopje tussen de grote struiken vandaan kwam nam ze een hoge sprong. Ze vloog met volle snelheid door de lucht terwijl ze op het dier belande wat in paniek begon te piepen. Ze maakte snel een einde aan het luide gepiep door met haar lange nagels in het diertje zijn maag te doorboren. Er kwam een grote plas rood vloeistof uit zijn buik terwijl Fury het ding oppakte. Ze voelde het bloed haar mondje binnenkomen en slikte het door. Bloed maakte haar warm van binnen en ze vulde haar lichaam met haat en duisternis! Fury had het van vroeger nooit vergeten. Fury begon weer te denken Mij vader was een rivierclankater. En mijn moeder ook. Ze wilde met doden omdat ik te slecht was voor hun. Ze schudde met haar kopje en zag het beeld al voor haar hoe haar vader op haar sprong en Fury vluchten naar de bloedclan. Het ware stomme tijden maar ze wist dat deze clan het allerbeste voor haar was. Ze stapte weer de open plek op een hoorde een stem zeggen ”En waarom neem je dan die houding aan?” Fury siste terug naar de kater die de bosjes uitkwam 'Een ik mag staan hoe ik sta! En twee wat doe jij hier ken ik jou?' Haar dreighouding zakte terwijl ze het bloed van haar klauwen aflikte wachten ze op een antwoord van de grote bruine kater voor haar. Haar rode ogen waren gevuld met haat en zonder ook maar een emotie te laten zien wachten ze af.

Onderwerp: Re: Meting Adams zo 10 jun 2012 - 14:24

De bomen om hem heen wierpen een koele schaduw over zijn lichaam, de eekhoorn was nog steeds tussen zijn kaken geklemd. Hij schudde lichtelijk zijn kop terwijl de poes uit een paar bosjes kwam, een wit konijn bij zich dragend. Je kon dan wel gaan zoeken naar je eten, maar wat moest je ermee? Na een vette eekhoorn zat je normaal al vol. Hij hief zijn kop wat trots op en deed een stap in haar richting. 'En ik mag staan hoe ik sta! En twee wat doe jij hier ken ik jou?' Een grijns speelde rond zijn lippen. Hij kon hier een spelletje van maken. Eentje dat alleen hij kon bespelen. Waar hij de touwtjes in handen had. Nogmaals deed hij een stap in haar richting en kon bijna haar adem op zijn vacht voelen. "En wie zegt dat ik hier níet mag komen?" Hij legde de eekhoorn neer op de grond en begon om de poes te cirkelen. De grijns verliet voor geen seconde zijn gelaat. Voor hem had hij allang gewonnen. "Zeg eens schone dame," Zei hij terwijl hij alsmaar rondjes begon te maken. Zou het haar zenuwachtig maken? Misschien kwam het zelfs dreigend over. Mooi. "Wat is uw naam?" Hij bleef voor de zwarte poes staan en boog zijn kop. Zelfs als de poes het in haar hoofd durfde te halen om hem aan te vallen, zou hij haar gewoon ontwijken. Misschien zag hii er traag uit, hij kon nogal snel zijn. Zijn poten hoefden haar niet eens aan te raken en hij had haar al verwond. Maar dat was hij niet van plan. Hij wilde gewoon eens wat leuks doen. Het spelletje was begonnen en hij had er nog steeds zin in. De grijns op zijn gezicht werd nog groter en hij keek in de twee rode ogen. Kom maar op.

Onderwerp: Re: Meting Adams zo 10 jun 2012 - 19:06

Fury keek met vellen rode ogen hoe de bruine grote kater voor haar een grijns liet zien op zijn lippen. Ze keek hem verbaasd aan toen hij zei "En wie zegt dat ik hier níet mag komen?" 'Ik zei toch niet dat jij hier niet mag komen!' Haar poten waren vies vies van het zand. Haar zwarte staart krulde van inspanning. "Zeg eens schone dame,Wat is uw naam?" Hoorde ze de kater zeggen. Fury slikte zal ik nou echt mijn naam aan die vreemde kater vertellen? 'Mijn naam is..Fury. Ik kom uit de bloedclan, en je hoeft me geen u te noemen hoor ik ben nog jong!' Ze moest wel lachten toen de kater u zei maar dat deed ze snel wand misschien werd de kater dan wel boos. Toen de kater voor haar opstond en begon om haar heen te cirkelen. Fury dacht aan een ding, Dat spelletje! Ze was dus niet de enigen die dat spelletje kende. Haar ademhaling werd luider terwijl ze met een hoge sprong uit de cirkel sprong. Ze belande sierlijk op de grond en draaide zich snel om. 'Denk je nou echt dat jij alleen het spelletje weet? Nou alsof ik hem niet ken!' Ze was nu echt boos op hem, ze vertrouwde hem en dan probeert hij haar met dat spelletje... Haar kopje schudde terwijl ze zei: 'Ik ken dat spelletje van vroeger.. Mijn soort van broer heeft dat mij toen ik klein was geleerd..Maar hij is dood hoorde ik.. Fury's haar rode ogen werden gevuld met tranen terwijl ze naar de kater rende. Ze draaide haar kopje in zijn vacht 'Adams ben jij het? Of ben je het niet?' Ze herkende hem door zijn rustgevende ogen van vroeger. Ze spinde een beetje terwijl ze in zijn vacht ingedoken zat.

Onderwerp: Re: Meting Adams zo 5 aug 2012 - 21:42

Adams’ grijns werd alleen maar breder toen hij zag dat zijn kleine woordenwisseling geslaagd was. De poes werd werkelijk boos op hem. Ze liet het misschien niet gauw aan hem merken, maar hij zag het in haar ogen. Hij zag in haar ogen dat hij flink op haar zenuwen begon te werken, iets wat hij wel leuk vond. Het was een spelletje die alleen hij kon bespelen, waarmee hij alleen kon winnen en waar niemand hem in kon verslaan. Natuurlijk niet, want het was een spel die door hem verzonnen was. Hij kon de touwtjes in handen nemen wanneer hij maar wil, hij kon haar laten zwichten wanneer hij dat nodig vond en wanneer hij zich tot die keuze aangetrokken voelde. Maar voor nu vond hij het veel te leuk dat ze zich boos maakte om niks. Dat hij dreigend deed tegenover haar, dat ze bang was en dat hij dat wist. Hij bedreigde haar, eigenlijk zonder gelijke intentie daartoe. Hij keek haar even minachtend aan, maar besloot om het spelletje af te kappen. Hij wist nu hoe ze reageerde. Ook al was het een leuk spelletje. Hij grijnsde breed. Zijn grijns vervloog echter toen hoe hij naar haar hem zag kijken. Hij ging zitten en zijn staart krulde zich kalm rond zijn poten. Hij liet zijn kopje naar beneden zakken om naar de zwarte poes te kunnen kijken, die dus Fury heette. Zijn oren trokken naar voren en naar achteren toen zijn lichaam contact met de hare maakte. Hij voelde zich lichtelijk verbaasd van deze ommekeer van emoties. Hij snoof schamper. Typisch een vrouw. Eerst dramatisch doen en zich verweren, daarna zichzelf als een huilebalk gedragen door iets dramatisch wat er was gebeurd in haar leven. Vrouwen stonden erom bekend dat ze van een mug een olifant maakten, dus hij schonk geen aandacht aan Fury.

Hij schraapte zijn keel even, niet wetend wat hij moest antwoorden. Oké, de poes kende hem blijkbaar dus al voordat hij zichzelf voorstelde. Hij pijnigde zijn hersencellen aan haar. Wie was ze? Waarom deed ze zo dramatisch? Had het een reden? Eentje die hij vergeten was? Hij wist het niet. Hij besloot ook om er zijn kop niet over te breken. Hij had een belofte aan zichzelf gemaakt en die zou hij vervullen. Geen blijdschap, verdriet of angst ingerekend dus. Lichtelijk spande hij zijn borstkas, zodat hij groter leek, ook al was hij al groter dan haar. ‘Ja, dat is mijn naam,’ beaamde hij kalm. Zijn stem was emotieloos. Fury zou nooit iets van zijn verbazing kunnen opmaken, omdat hij die gewoonweg niet toonde. Net zoals alle katten zou het voor haar een raadsel zijn hoe hij zich voelde. Alleen voor Nemuru had hij zich ooit opengesteld en was hij niet de hele tijd emotieloos gebleven, maar hij had het uitgemaakt met haar, eigenlijk zonder reden. Wel, voor hem was het op dat moment reden genoeg geweest. Gelukkig ermee? Yep. ‘En waarvan zou ik jou moeten herkennen?’ Zijn stem klonk redelijk minachtend. Kom op, ze was een poes. Een dramatische poes, die duidelijk niet wist hoe ze zich moest gedragen in zijn buurt. Het ene moment was ze bang, het andere moment strijdlustig en haatvol, nu dit weer. Zijn amberkleurige ogen keken op haar neer. Hijzelf deed geen enkele moeite om haar van zich af te krijgen, ze zou zich alleen maar meer gekwetst voelen en hij had op dit moment echt geen zin in dramatisch gevoel. Trouwens, als ze te klef werd, liet hij dat wel merken met een beet. Een valse grijns verspreidde zich rond zijn lippen. Hij had altijd wel zo zijn remedies.

Onderwerp: Re: Meting Adams