So, and who are you? ~ Trust

Een zwarte poes sloop door het bos heen. Haar poten kwamen steeds zachtjes op de grond neer. Ze rook even aan de lucht maar liep toen toch maar verder. Met de wind in haar gezicht liep de zwarte poes verder. Haar klauwen tikte zachtjes tegen een steen aan en ze leek op te schrikken uithaar gedachten. De poes stond stil en snoof de lucht op. Ze keek om zich heen met haar groene ogen en gromde toen even zachtjes. Deze lucht was niet meer van de bloodclan, nee dit rook meer als de lucht van een rogue. De zwarte poes zwiepte met haar staart, ze voelde zich niet helemaal op haar gemak, maarja dat zou ze niet laten merken. Als een kat haar bang probeerde te maken, dan was die aan het verkeerde adres. Haar humeur sloeg van een beetje ongemakkelijk om naar een soort van kalmheid en toen naar waakzaamheid. Haar groene ogen schoten heen en weer terwijl ze als een zwarte schaduw tussen de bomen door liep. Ze viel bijna niet op tussen al die schaduwen in. Het enige wat je op zou kunnen merken waren haar groene ogen. Maar wie denkt dat er niets is, die zou haar ook niet zien. Toch op haar hoede liep de zwarte poes met de groene ogen verder, totdat ze op een soort van open plek uitkwam. Ze stopte en ging in de schaduw van een boom zitten. Heel even keek ze nog om zich heen en toen ging ze langzaam liggen. Haar staart zwaaide heen en weer en langzaam sloot ze haar ogen. Niet wetend of er iets aankwam.

Would you dare to hurt me?
Then it’s your end.
You won’t get my heart easily,
No, you must win it.
The shadows are my home,
Don’t forget that.
My heart is as black as the night.
My claws so sharp as the river.
I’ll hunt you down if I have to…

Haar ogen waren nog gesloten, maar toch, ze had het gevoel dat er iets op haar afkwam. Ze had geen idee waarom ze dat dacht, maar dat voelde gewoon zo. Ze opende haar groene ogen en keek om zich heen, ze zag nog niets maar ze rook wel de lucht van een kat. Niet van de bloodclan, maar eerder van een rogue. Ze bleef liggen in de schaduwen en keek naar het bos om zich heen, in de richting waar de geur vandaan kwam. Haar nagels schoven langzaam uit, de grond in, ze was klaar om aan te vallen, als die kat haar zou proberen aan te vallen. Maar ze zou eerst wel even afwachten wie het was. Want anders zou ze misschien een groot probleem hebben als het niet een kat maar meerdere waren. Ze bleef rustig in de schaduwen liggen. She’s so black as the shadow around her. She’ll hunt you down. Now you can run away, but next time, she’ll get you.

only Trust

Zachtjes, in de jachthouding. Sloop de knappe kater, stapje voor stapje, dichterbij de eekhoorn. Die aan een nootje zat te knabbelen. En niet wist wat voor gevaar er dreigde. Trust lette goed op dat er geen verraders, zoals takjes in de weg zitten. Die de bruine eekhoorn kan afschrikken. De passen van de kater, waren behoedzaam. Toen Trust ongeveer 2 staartlengte's van de eekhoorn af was. Zwiepte hij even met z'n staart, en ontblootte even zijn scherpe tanden. Trust zette snel zich af, en sprong met een krachtige sprong op de bruine eekhoorn, die nu pas wat merkte. Te laat... Met zijn scherpe nagels, ging Trust in het huidje van het kleine diertje. Die hevig begon te piepen. Bloed spetterde alle kanten op. De bruine eekhoorn verslapte zich, en gaf nog een doodskreet. En toen was het gedaan met het diertje. Trust haalde zijn nagels uit de dode eekhoorn. De grond onder het diertje kleurde rood van het bloed. En Trust zijn nagels waren rood van het bloed van het beestje. De kater hield van jagen, dat was gewoon zijn specialiteit. Geen prooi kan ontsnappen van Trust. Hij had de goede jachttechniek van zijn moeder. Trust haatte zijn moeder, hij had haar vermoord. Trust hoopte voor zijn moeder dat ze in hel ofzo was. Die moeder van Trust. Ze had gewoon al haar kittens vermoord. Trust was de enige die het overleefd was, hij was met zijn vader weggevlucht. Een tijdje geleden was Trust zijn vader gestorven. Daarna had Trust zijn moeder opgezocht, en toen vermoord. De kater voelde zijn maag knorren, hij had best wel honger. Trust keek naar de eekhoorn, die dood op de grond lag. De kater pakte het op, en trippelde rustig naar een open plek. Wat vlakbij was. Trust ging daar altijd naartoe. En nu ging hij daar ook weer naartoe. De vogels floten en de zon scheen. Een fris briesje waaide over Trust zijn vacht heen. Hij kende die open plek waar ie nu was, toen Trust ongeveer 3 manen was. Hij herkende elke boom. Elk geurtje. Elk bloemetje. Het was een prachtige plek. Trust liep met de eekhoorn in zijn bek, naar een paar margerietjes. Die de bijen en vlinders aan het bestuiven zijn. Trust legde de eekhoorn naast de margerietjes. En ging op zijn buik liggen. Trust maag knorde weer. Hij had vreselijke honger gekregen. Trust slokte de eekhoorn op. Toen de kater klaar was likte hij zijn lippen af. De enige restjes van de eekhoorn, waren nog een paar botjes. Trust stond op, en snoof even diep de lucht in. De geur van bloesems vulde zijn neusgaten. Maar ook van een onbekende kat. Die ook op de open plek is. Want de geur was heel sterk. Zachtjes sloop Trust op de geur af. Hij snoof nog een keer. Om te ruiken of die kat een of anderen clankat, of kittypet was. Of misschien wel een Bloodclan kat. Maar het was tenminste geen rogue. "Hmm.. De geur van een Bloodclan kat ruik ik. En het is een poes" Dacht Trust. Hij zag in de schaduw van een boom, heel vaag een zwarte gestalte. De onbekende bloodclan poes was zo zwart als de nacht. En had groene ogen. De kater liep naar de poes toe en ging voor haar staan. Trust was gelijk verliefd op de mooie groene ogen van de kattin. "Dag schoonheid, mag ik je naam eens weten? Mijn naam is Trust." Miauwde Trust charmant. Hij zette een lieve glimlach op.

[A little bit strange]

Haar ogen gleden over de omgeving heen, maar ze zag nog niets. Maar toch gingen haar nekharen langzaam overeind staan. Ze wist dat hier iets niet klopte, en ze had gelijk ook. Ze keek vanuit de schaduw toe hoe een kater de open plek op kwam lopen. Ze had dus gelijk gehad. Haar maag rommelde even bij het zien van de eekhoorn, maar eigenlijk had ze helemaal geen honger. Ze bleef stil in de schaduwen liggen en zag hoe de kater de eekhoorn opvrat, nee geen opeten, maar echt opvrat. Het enige wat er dus van die eekhoorn overbleef dat waren de botten. Ze zag hoe de kater weer op stond en blijkbaar een de lucht rook. Het was windstil geworden dus haar geur was een beetje de andere kant op gegaan. Maarja dat maakte haar niet uit. Ze zag hoe de kater haar geur volgde, op haar af. Blijkbaar wou hij op haar afsluipen, maarja als je dat wou proberen dan had je dus echt de verkeerde voor je. Ze bleef liggen, maar toch, ze zou op kunnen staan en hem aan kunnen vallen nog voordat hij met zijn ogen kon knipperen. Ze zag hoe hij verder op haar afliep en toen vlak voor haar stopte. Ze keek hem aan met haar groene ogen, die toch een tikkeltje vijandig stonden. Dag schoonheid, mag ik je naam eens weten? Mijn naam is Trust." Hoorde ze de kater voor haar zeggen. Ze gromde even laag, ze had het niet op van die rogues die je probeerde in te palmen. Ze was dan misschien niet zo oud, maar ze wist genoeg over rogues om ze niet te vertrouwen. Ze zag hem wel glimlachen en dat gaf haar het gevoel dat ze moest overgeven. Haar staart zwiepte langzaam heen en weer. Ze zweeg en keek naar de kater. Niet echt van plan om hem haar naam te geven.‘Just know, I’m your worst nightmare’ zei ze tegen hem, ze bleef in de schaduwen liggen en ze hoorde de stilte die nu over de open plek heen heerste.

I’ll hunt you down by the light off the moon.
I’ll hunt you down in the middle off the night.
I’ll hunt you down if you hurt me.
If you deare to hurt me,
Know your end is there.
Shadows are my home.
So don’t take them away.

Ze bleef naar de kater voor haar kijken en haar start zwiepte zachtjes heen en weer. Haar groene ogen keken hem aan, doordringend, maar ook inschattend. Je wist immers nooit hoe een rogue kon reageren op je antwoord. De ene eisde een antwoord, en de ander hield zijn mond, ja dat waren de twee soorten rogues die ze kende. Het was maar te hopen voor de rogue die voor haar stond dat het er één was die niet een antwoord eisde, want daar had ze zo’n gruwelijke hekel aan. En meestal viel ze die katten dan aan. Haar nagels waren langzaam de grond ingeschoven. En de haren in haar nek stonden lichtelijk overeind. Ze dacht na over wat ze nog verder zou gaan zeggen en kwam toen langzaam overeind, ze hield er niet van als andere katten op haar neer keken. Ze was bijna even groot als de kater die voor haar stond. Ze zwiepte even met haar staart heen en weer en keek weer naar de kater. ‘I’m not like you think. I’m just a cat, but not like you. I’m the devil from the shadows, with a heart darker then you can imagine’ zei ze tegen de kater die voor haar stond. Ze had hem nog steeds niet haar naam verteld, maar dat was ze eigenlijk ook niet van plan. Ze vertelde nooit zomaar haar naam aan een vreemde kater. She move like the shadows, she’s the shadows, with a heart darker then the night, and green eyes like the nature. She’s your end if you don’t watch out..

Onderwerp: Re: So, and who are you? ~ Trust