Now let's make it loud, let's show 'em all how you move to this phenomenon!

If you're like us, calling all riders, roll up beside us, no place to hide us,
all freedom fighters, let's unite us, switch on your nitrous and...let's.. go...
Destination, for navigation, man up ya stations, feel the sensation surround invasion,
with communication, move quick, we might avoid contamination

De stille pasjes van een jonge zwartwitte kater klonken als zachte plofjes in het gras. Het was een grote kater voor zijn leeftijd, hij was echter pas acht manen oud. Maar diep in de ogen van de jonge kater lag een hoeveelheid haat die je je niet kon voorstellen. Hij was nog geen moment getraind, alles had hij zelf moeten doen. En het was hem nog goed gelukt ook, hij was een goede jager geworden. Alleen zijn vechttraining was soms iets moeilijk te oefenen. Daarom moest hij zo nu en dan het territoria verlaten om data op zoek te gaan naar slachtoffers om zijn technieken op te oefenen. Vandaag was weer zo'n dag, het kamp had hij verlaten met het simpele jaag smoesje. Niemand zou naar hem komen zoeken, dat wist hij zeker. Niemand keek ook echt naar hem om, maar dat hoefde voor hem ook niet. Hij haattie iedereen in die belachelijke clan, maar het meest haatte hij zijn ouders. Maar toch behaalde zijn moeder de beste plek in zijn haatlijst. Zijn moeder met haar idiote gedrag vanwege het verlies van hun vorige leider. Hij walgde er simpelweg van, maar dat kon hij haar niet tonen. Hij moest lief en onschuldig blijven in haar ogen, dat was het belangrijkste punt op dit moment. Zijn tijd moest nog komen, en dan zou hij iedereen laten zien wie hij werkelijk was. Niet het lieve onschuldige katertje dat iedereen kende, nee hij zou uitkomen als de meest angstaanjagende kat van het gehele bos. hij was zo onderhand wel ver genoeg het rogue gebied in getrokken en bleef stilstaan. Daar stond hij dan, alert en afwachtend op zijn prooi. Zijn zintuigen gericht op zijn omgeving en zijn spieren aangespannen. Klaar om toe te slaan...

Down, Here comes the sound, everyone pound your feet to this Phenomenon.
Now let's make it loud, let's show 'em all how you move to this phenomenon.
Roll! Open your soul, maybe lose control inside of this phenomenon.
Just let your self go, and let everyone know you move to this phenomenon.

-Foxpaw only

Now let's make it loud, let's show 'em all how you move to this phenomenon! Ancxaq

F O X F A C E
Because dying from a spear is to mainstraim
Eat Nightlock berries and die from eating that

foxpaw haar vacht werd ruw heen en weer getrokken door de wind. Haar ogen keken schuw om zich heen. Foxpaw was weggelopen uit het kamp, zo zonder mentor had ze niet veel te doen dus jaagde ze in haar eentje. Ze vond dat ze al redelijk goed kon jagen op een gegeven moment kwam de heerlijke geur van een muisje dat ze vrijwel direct ving door haar sluwheid ze bedankte de StarClan voor de muis zijn leven en begroef hem onder een boom. Bij de boom zelf krabde ze in de boom zijn schors om voor zich zelf aan te geven dat ze hier een prooi had begraven. Langzaam zwierf de kleine mentorloze apprentice door het ThunderClan gebied en zonder dat ze het door had kwam ze in Clanloosgebied dat ook de naam Rogueplaatsen droeg. Haar sluwe uiterlijk en geniale gedachtes hoe ze dingen kon doen hielpen haar bij alles. Langzaam zwierf het kleine poesje geruisloos door bosjes en struiken. Foxpaw stopte meteen toen ze een andere clankat rook, de geur kwam haar niet bekend voor wat betekende dat het geen ThunderClan kat was. Foxpaw keek schuw door de bladeren van de bosjes en bekeek de zwart witte kater die op iets wachtte, dat was duidelijk maar waar hij op wachtte was de vraag.

Zijn ogen schoten heen en weer in stilte, al zijn spieren gespannen tot het uiterste. Hij stond er nu weer alleen voor, zoals altijd. Het was voor hem een gewone dag. Een dag zoals alle anderen, hij wist niet eens meer beter. Maar hij werd ongeduldig, normaal duurde het niet zo lang voor zijn prooi verscheen. Voorheen zocht hij meer de jongere katten op, maar nu was hij klaar voor het grotere werk. Zijn vacht woei mee op met de wind terwijl het langs hem streek. De wind kwam van voren van hem, maar het deerde hem niet. Zijn oren draaide zich in het rond, zoekend naar zelfs het lichtste geluid in de verte. Daar! Daar ving hij iets op, een zacht geritsel van bladeren. Maar zodra hij zich er op kon focusen was het alweer weg. Het was maar een simpele glim van het geluid, maar genoeg om de richting te kunnen vinden. Langzaam stond hij op en draaide zich om. Zijn vacht was ver opgerezen en zijn klauwen waren al uitgeslagen, klaar om toe te slaan. ''Ik weet dat je daar ergens bent.'' Sprak hij met een kille maar zachte stem. Zijn ogen schoten heen en weer langs de bosjes terwijl zijn klauwen zacht in de grond kneedde. Ongeduld was het gevaarlijkste wat hij steeds beter onder controle kreeg. Ongeduld maakte je minder alert en sneller geïrriteerd. ''Laat je maar zien, ik weet heus wel dat je hier bent. Kom maar op!'' zijn laatste woorden klonken sissend terwijl hij een krachtige zwiep met zijn staart gaf.

F O X F A C E
Because dying from a spear is to mainstream
Eat Nightlock berries and die from eating that

Terwijl de kille stem van het jonge katertje kil en zacht klonk sloop ze geruisloos langs de bomen. Het negen manen oude poesje met de tortieshell pels kroop centimeter voor centimeter dichterbij. De woorden van het zwarte tuxedo katertje kwamen amper aan bij haar ''Ik weet dat je daar ergens bent.'' Even later klonk zijn kille stem weer, ''laat je maar zien, ik weet heus wel dat je hier bent. Kom maar op!''Zijn stem siste nu alsof hij elk moment in woede kon uitbarsten. De staart van het katertje zwiepte heen en weer. Foxpaw keek hoe hij met zijn klauwen ongeduldig in de grond kneden waardoor ze meteen wist dat hij niet vriendschappelijke was.

Foxpaw haar korte haren waaide zachtjes mee met de wind terwijl ze nog steeds dichterbij sloop, haar felgele ogen vanuit een bosje de pissige kater bewonderde voor zijn geduld. Foxpaw riep zacht en kalm ''Catch me if you can.'' Foxpaw grinnikte en sprong zonder dat de kater een beweging kon maken op zijn rug. Foxpaw zette haar nageltjes in zijn vel en zei zachtjes ''look out with who you're messing.'' Toen zette het kleine poesje haar tanden in zijn nekvel en beet hard.

De jonge zwartwitte kater zwiepte nog altijd met zijn staart. Alles aan de jonge kater duidde vijandelijkheid en agressie. Hij wilde vechten, hij wilde trainen, sterker worden zodat hij later een grootse kat zou worden. En dat zou hij woorden, hij zou tonen dat hij de beste was. Niet alleen aan zichzelf, aan zijn vader en ook aan de Clan. Hij schrok half op toen hij ineens gewicht op zijn rug voelde en blies luid. ''look out with who you're messing.'' Klonk een stem en hij voelde tanden in zijn nek. Pijn deed het niet echt voor hem, hij had geleerd pijn te kunnen negeren. Zo snel als de grote kater kon rolde hij om en bevrijdde zich van zijn aanvallen. Toen hij weer omhoog sprong bekeek hij zijn aanvaller even. ''Wel wel, kijk eens wat we hier hebben.'' Sprak hij koeltjes en zwiepte met zijn staart. Hij was niet onder de indruk van deze poes, ze was waarschijnlijk nog maar net apprentice. ''Moet jij niet in je kampje zitten onder de bescherming van de grote warriors.'' Hij was zelf ook best groot en het was zijn voordeel. Hij bleef even onbewogen staan en schoot toen op het poesje af. Met zijn krachtige poten dwong hij haar op de grond en staarde haar even strak aan. ''En het kan mij niet schelen wie ik tegenover me heb, alles is voor mij training.'' siste hij en zijn kop schoot naar beneden. Zijn scherpe tanden glansde even in het lichte zonlicht terwijl ze naar beneden schoten, hopen om precies de perfecte plek te raken op haar keel.

F O X F A C E
Because dying from a spear is to mainstream
Eat Nightlock berries and die from eating that

Foxpaw haar lichaam kwam even los van zijn lichaam dus klauwde ze harder in zijn vacht. ze wilde winnen, deze kater moest eens een lesje geleerd worden. ''Wel wel, kijk eens wat we hier hebben.'' Sprak hij koeltjes en zwiepte met zijn staart. Foxpaw was niet onder de indruk, met haar vermogen om mensen te slim af te zijn was duidelijk aanwezig. 'Moet jij niet in je kampje zitten onder de bescherming van de grote warriors.'' "Nee hoor, ik doe wat ik wil, wanneer ik het wil. En je kan beter bang zijn voor mij dan voor de warriors van de Thundercln." Haar stem klonk overhersend over het terrein.Hij bleef even onbewogen staan en schoot toen op het poesje af. Met zijn krachtige poten dwong hij haar op de grond en staarde haar even strak aan. ''En het kan mij niet schelen wie ik tegenover me heb, alles is voor mij training.'' siste hij. Foxpaw keek hem aan en grijnsde. ''Niemand zegt dat jij zal winnen, grote doet hier niets toe.'' Met die woorden deed snowpaw een bijtpoging. haar klauw schoot over zijn oog. het kleine wendbare poesje wurmde zich uit zijn greep. ze schoot een bosje in. Wachtend wanneer ze de volgende verassingsattack kon plaatsen op hem.