Leave me alone || Story

Onderwerp: Leave me alone || Story do 14 jun 2012 - 20:37

Hij veegde het dunne straaltje bloed dat over zijn hoofd heen liep weg, in zijn ogen stonden tranen. Pijn schoot door zijn hele lichaam heen, en het leek alsof hij het ieder moment zou begeven. Zijn benen trilden, evenals zijn armen en zijn hele lichaam. Zijn donker bruine ogen waren dof vooruit gericht. “Wat wil je van me..” Vroeg hij, waarna hij op zijn knieën viel en zwarte vlekken begon te zien. Hij werd met de seconde zwakker en zwakker. Betekende dit het einde?

xC H A P T E R 1x
Hij wreef met zijn handen zijn haren goed, terwijl hij voor de spiegel stond. Hij keek kort in zijn donker bruine ogen, waarna hij zich omdraaide en de badkamer uitliep. Hij greep zijn gympen en deed ze zo snel als hij kon aan. Hij was al laat voor school. Hij had zich voor de zoveelste keer weer verslapen. Het was een wonder dat hij nog niet van school was afgetrapt. Hij had vast een nieuw record van laat komen verbroken, want bijna iedere dag was het weer raak. Hij greep zijn tas en racete naar buiten. Waarschijnlijk hadden die mensen op school gewoon medelijden met hem. Zijn ouders waren er bijna nooit, en het was wel duidelijk dat er niet om hem werd gegeven en dat hij al op zo’n jonge leeftijd op zichzelf moest leven. Het enige wat hij nog van zijn ouders kreeg was geld, maar meer ook niet. Hij stapte op zijn fiets, en al snel was hij onderweg naar school. Het duurde niet erg lang voordat hij de school in zicht had. Zijn donker bruine ogen keken kort omhoog, naar het lokaal waar hij nu eigenlijk zou moeten zitten. Hij wist wel zeker dat de leraar al pissig was omdat hij er weer niet was. Hij slaakte een diepe zucht, waarom was hij degene die zich altijd versliep? Hij zette zijn fiets neer in het fietsenrek en liep de school binnen. Hij had geen tijd om naar zijn kluisje te gaan. Want hoe later hij kwam, hoe erger de straf zou worden. Hij keek op zijn horloge. “Shit..” Zei hij, toen hij merkte dat het eerste lesuur bijna voorbij was. Misschien was het beter om gewoon te wachten, maar hij wist dat hij meneer van Dijk niet kon ontwijken. Hij slaakte nogmaals een diepe zucht en met tegenzin liep hij de trappen omhoog richting lokaal 659.
Twijfelend stond hij voor de deur van het lokaal, binnen hoorde hij zijn leraar iets uitleggen. Aan zijn stem te horen was hij wel duidelijk kwaad. Hij greep de klink vast en duwde deze omlaag. Wetend dat hij nu niet meer terug kon. Hij opende de deur en bleef in de ingang staan. Zijn donker bruine ogen op zijn leraar gericht, die zich al naar hem had gedraaid. “Meneer Cruise.” Siste de man, waarna hij streng naar zijn plek wees. Stil en zonder iets te zeggen liep hij naar zijn stoel, waar hij zichzelf neerzette en zijn boeken voor zich pakte. Het was een wonder dat hij ze überhaupt bij zich had, want zelfs dit vergat hij wel eens. Meneer van Dijk schreef het huiswerk op het bord, hij slaakte een zucht voor de vele sommen die hij opschreef. Tuurlijk. Hij schreef alles in zijn agenda, wetend dat de leraar hem nauwkeurig bekeek. Alles wat hij deed, werd gevolgd. “Damon, Kom jij na de les even bij mij?!” Zei meneer van dijk. Damon knikte kort en keek meneer van dijk in zijn woeste blauwe ogen. Het was niet bepaald een vrolijke man, merkte hij op.

x C H A P T E R 2x

Zijn donker bruine ogen keken naar de klok. Het duurde niet lang meer voordat de bel ging. Hij keek richting zijn leraar, die druk aan het pennen was. Kort slikte hij en sloot hij zijn ogen. Of hij het fijn vond om straf te krijgen? Nee, natuurlijk niet. Hij had er een hekel aan. Maar op de een of andere manier gaf het hem ook een bepaalde kik die hij niet kon beschrijven. Alsof hij eraan verslaafd was geraakt. Het luide en schelle geluid van de bel galmde door het klas lokaal heen. Gerommel van mensen die hun spullen inpakten en opstonden was hoorbaar. Hij echter nam de tijd om zijn boeken in zijn tas te doen. Meneer van Dijk zou hem zo een preek geven, en hij zag er tegenop om het aan te horen. Het liefst was hij het klas lokaal zomaar uitgerend, maar hij wist dat zijn wiskunde leraar hem achterna zou rennen. En dan zou hij nog meer zeik over zich heen krijgen. Stil keek hij hoe zijn klasgenoten het lokaal verlieten, en ze hem alleen achter lieten met de leraar. Zijn donker bruine ogen gleden naar de man, die nog steeds druk aan het pennen was. Alsof hij niet merkte dat hij er nog was. Kort kuchte hij, om zijn aandacht te trekken. De man keek op, zijn ogen woest op hem gericht. “Stil.” Zei hij, waarna hij verder ging. Zijn ogen gleden weer naar de klok, die langzaam verder tikte. Het pennen van zijn leraar verminderde, en al snel hoorde hij een diepe zucht met als gevolg een pen die tegen de tafel aan werd geslagen. “Zo, Damon.” Zei zijn leraar, waarna deze opstond en naar hem toeliep. Zijn blauwe ogen keken hem recht aan. “Je moet me te vriend houden, jongen.” Een rilling ging over zijn rug heen, wat bedoelde hij daarmee? “Ik wil dat je goed luistert.” Klonk zijn stem weer, hij richtte zijn bruine ogen van de man af. Waarom zou hij? Het was toch altijd diezelfde preek, dat hij een slechte leerling was, dat hij altijd te laat kwam, dat hij nooit zijn boeken bij zich had, en dat hij waarschijnlijk zijn school nooit af zou maken. De man gromde, en siste naar hem. “Kijk me aan.” Hij keek terug naar meneer van dijk, wiens ogen brandden van woede. “Als je de volgende keer te laat bent, dan zal ik ervoor zorgen dat jouw leven niet zo fijn word!” Siste hij, “Meneer van dijk?” Klonk de stem van een lerares die dit lokaal nodig had. Zijn wiskunde meester stond meteen op en knikte naar de vrouw. “Ik ben klaar hier.” Zei hij vriendelijk. Damon’s ogen stonden groot en verbaasd. Zijn hart bonkte in zijn keel. Wat bedoelde meneer van dijk daarmee? Hij stond op en greep zijn tas haastig vast, waarna hij het lokaal uit liep en even snel knikte naar de lerares die hem verbaasd aankeek. Ze wou vast weten wat er met hem gebeurd was, of ze had de dreigen van meneer van dijk gehoord. Gehaast liep hij naar zijn volgende les.
Zonder na te denken opende hij de deur van zijn klaslokaal. De leraar die voor de klas stond wees naar zijn plaats. Dit deed hij op een geheel andere manier dan Meneer van Dijk deed, deze leraar was tenminste wel aardig. De hele dag was hij niet echt aanwezig, hij had een naar gevoel in zijn buik en het leek er niet op dat dat weg zou gaan. De hele tijd dacht hij terug aan wat er het eerste uur gebeurde bij meneer van dijk. Wat bedoelde hij daarmee?

Post count: 13

Chapter 2 is geplaatst (:
Comments?

Post count: 13

Wauw....

thanks demi <'3

Onderwerp: Re: Leave me alone || Story