Rustig lag Weasel onder een boom, zijn donkere vacht leek nog donkerder in de schaduw van de boom.
"Dead is all." Schoot er steeds door zijn gedachten. Zijn ogen stonden gevoelloos, maar toch dacht hij na. Zijn ogen stonden altijd gevoelloos, zo was hij, gevoelloos. De zonnestralen reikten tot aan zijn voorpoten, het was midden op de dag. Verder zouden de zonnestralen niet komen. De donkerbruine tabby kater keek naar een paar struiken. De struiken stonden pal in de zon, maar er kwam geritsel vandaan. Rustig stond de donkere kater op en sloeg zijn lange nagels uit. Soepel bewoog hij zich voort naar de struiken.
"Laat jezelf zien." Zei hij met een zware stem.
"Nails on blood and claws on fire." Schoot er weer door zijn hoofd. Zijn kille ogen waren gericht op twee ogen in de struiken. Hij keek kil in de twee ogen. De kat bleef zitten. Weasel dook ineen en sprong op de kat in de struiken. Hij zette zijn klauwen in de flanken van de kat en gooide hem uit de struiken. Voordat de kat nog 'hond' kon zeggen sprong Weasel al weer op hem.
"Die, die, die!" Zei hij duivels. Hi was gewoon de duivel zelf, geen enkele kat was ooit aan hem ontkomen.
Voor Crystalcat, succes met het oefenen!