Ticking clocks.

Onderwerp: Ticking clocks. vr 15 jun 2012 - 17:56

_{De zwarte pootkussentjes kwamen zonder geluid te maken op de ruwe grond neer. Een gebied gemaakt voor staartloze, maar overbevolkt door katten. Rogue, wilde katten,katten die niet in een clan zaten. Dangertail was nog een Rogue, noch een clankat. Hij was gewoon Dangertail, en niks anders. Hij hoorde niet bij een groep, hij was zijn eigen groep. Hij was gewoon Dangertail! De kater, die al 26 manen meegemaakt had, liet zich uit een hoge boom glijden. De takken hadden hem beschermd, en hadden ervoor gezorgd dat Dangertail ongestoord naar alle katten die langsliepen kon kijken. Zo kon hij hun gewoontes leren kennen, en die imiteren zodat hij niet opviel. Zodat ze niet zagen dat hij een nieuweling was. Daar kon misbruik van gemaakt worden. Ze konden hem betrappen, en liegen. Gewoon voor de lol, om Dangertail belachelijk te maken, of om andere tegen hem op te zetten met de onjuiste kennis die hij had opgedaan. Hij besloot alles zelf maar uit te zoeken. Wat wel erg duidelijk was, was dat hier geen clans leefde. Dit was een gebied voor clanloze katten. Rogue's. En Dangertail. De bruingetinte kat trippelde verder. Hij keek niet te veel rond, en deed alsof hij een doel had. Dat had hij niet, maar dan moest hij dat maar zoeken. Ergens verderop zag hij een grote, houten schuur die mensen ooit gebruikt hadden voor hun koeien, schapen en varkens. De arme beesten, opgesloten in een vochtige schuur, om zo dik mogelijk te worden. Dat was hun levensdoel geweest. Vet worden en geslacht worden. De arme dingen. Dangertail ging nog iets sneller, zodat hij in een sukkeldrafje rende.

Eenmaal aangekomen in de schuur, rook hij sterk de geur van andere katten. Een groep katten, een groep Rogue's die waarschijnlijk samen jaagde, of elkaars warmte en veiligheid opzochten. Dangertail wist het niet zeker, maar waarschijnlijk was dat de reden. Het leven van een clanloze kat was een stuk gevaarlijker, maar zeker ook avontuurlijker. Dangertail kon zichzelf wel redden, hij had geen clan nodig. Dangertail was helemaal niet goed met clans. Hij had altijd andere ideeën, kreeg vaak random ideeën, die hij dan weer uit wou werken. In een groep moest iedereen het ermee eens zijn, maar Dangertail alleen kon zelf bepalen wat hij deed. Er was niemand die weigerde, of tegensprak. Het nadeel was echter wel dat hij eenzaam was, zonder gezelschap. En gezelschap had hij al lang niet meer gehad. De laatste was Sharpteeth, zijn zus. Dat was ook al een tijdje geleden, besefte hij opeens.

Dangertail wendde zijn gedachten af van dit gevoelige onderwerp. Hij was altijd al de eenzame kater geweest, de mysterieuze kater die met briljante ideeën kwam waarbij er maar heel weinig kans was dat alles zou gaan zoals hij verwacht had. Dangertail schudde zijn kop, en gleed door een scheur in de muur de schuur in. Hij snoof nog en keer. De groep Rogue's was net een uur of twee weg. De bruine kater liet zijn blik door de schuur glijden, en nam alles op. Er was een open bovenverdieping, die bestond uit een groot, houten stuk was boven de stallen vastgespijkerd zat. Door middel van een ladder kon je op de houten planken komen, die bepakt waren met grote blokken stro. Lenig en snel sprong Dangertail de ladder op. Hij trippelde zonder een geluid te maken wat verder, zodat hij zeker niet zou vallen, en haalde toen opeens uit in een grote hooibaal. Dangertail trok zijn poot terug, en hield een dikke, grijze muis in zijn klauw. Het diertje was ongedeerd, misschien een paar krasjes. Dangertail liet het spartelende diertje hangen aan zijn klauw, en bracht het dicht bij zijn kop, en bekeek het dier. Het was een dikke muis, en hij zag er gezond uit. Blijkbaar was hier nog genoeg eten, en was de hygiëne oké. Daarom was dit waarschijnlijk de 'hangplek' van Rogue's. Er was altijd een back-up.

Plotseling voelde Dangertail iets in zijn rug prikken. Hij werd in de gaten gehouden. Zonder om te kijken, of ineens te verstijven, zette hij de muis terug op de hooibaal, en keek hoe het diertje snel terug glipte naar zijn holletje. Dangertail sprong over de hooibaal heen, en verdween ineens. In feite was hij achter een hooibaal die er precies naast stond gesprongen, maar de kater of poes die hem gezien had, kon Dangertail nu helemaal niet meer zien. Het nadeel was wel dat als hij wou zien wie hem in de gaten hield, hij achter zijn veilige hooibaal te voorschijn moest komen, en daar had hij dus niet bepaald zin in.
- Danger kan erg nors en wantrouwig zijn, dat gaat wel over.
[Dangertail x Mistblow]}

Onderwerp: Re: Ticking clocks. zo 17 jun 2012 - 10:05

Zachte passen weergalmde door het hele bos en de bladeren lieten nog dauwdruppels vallen naar de zachte grond. De geuren van nieuwblad begonnen zich stil te mengen met de frisse lucht en maakte het een fantastische aromageur. De bloemen begonnen weer te ontwaken, en de knoppen van de bomen sprongen open om de zonnestraaltjes te begroeten. Toen Mistblow even halt hield, en haar zilver grijze kop in de lucht stak kon ze al in de verte andere katten spotten. Hun geur kwam bekend voor omdat een van haar familie een rogue was, en dat ze daar af en toe een babbeltje mee maakte. Ze wist ook dat rogue's monder gevaarlijk waren dan een andere Clankat. Zij zouden nooit iemand zomaar aanvallen tot zover ze zelf wist. De Bloodclan was nou simpelweg een specialeke. Die zijn al helemaal niet normaal, die vermoorden katten voor hun pleziertje en ontvoeren kittens? Yeah...right zou je dan kunnen denken. Bloodclan is gewoon ziek in alles wat ze doen.

Toen het kleine lichaam van Mistblow bij de rogue plaats was gearriveerd schoten de kraaien aan haar linkerkant de lucht in als geschrokken konijnen. Alsof Mistblow nu direct een kraai wou vangen. Je zag toch dat ze gefocust was op iets anders? Haar kleine ronde oren waren gespitst, en haar staart hing laag over de grond. Pas voor pas begaf ze zich het schuurtje in, en confronteerde een kater die meerdere bruine tinten had in zijn vacht. Ook zijn ogen waren...appelblauwzeegroen? Ze dook naar de grond bij het geluid van naderende passen. Een minuutje was het wat stil. Alleen gefluit van de vogels buiten kon je horen. Ze zongen hun dagelijkse lied dat klonk als een symphonie in de oren. Normaal nuriede ze altijd zachtjes mee maar nu zou ze d'r zelf wel kunnen doodschieten als ze nog maar één woord repte! Nieuwsgierigheid knaagde wat in haar maag, en stilletjes trok ze haarzelf naar boven. In sluiphouding kwam ze genipt naar voor. Ze had helemaal geen idee dat die kater vlak naast haar stond, ze had dat simpelweg niet door. Haar smaragd groene ogen waren op niets gericht. Ze wist niet meer waar ie naartoe was.

Onderwerp: Re: Ticking clocks. di 19 jun 2012 - 20:49

_{Dangertail ademde heel lichtjes, en met zijn klauw maakte hij een klein kijkgaatje in het hooi. Het zou klinken als een muis, iets waar hij erg trots op was. Hij had lang geoefend in het imiteren van andere dieren, en dat wierp zijn vruchten af. Hij zag een zilvergrijze kattin, met een paar donkerdere strepen over haar kop en lichaam. Hij wist dat ze hem gezien had, en hij wist dat ze hem nu niet meer kon zien. Dangertail wierp zijn blik van de kattin af, en zocht naar een schaduw die diep genoeg was, en hem en zijn schaduw mee zou voeren naar de volgende verstop plek. Hij haalde even diep adem, en schoot toen zo snel mogelijk een nieuwe, lange schaduw in. Vanaf daar sloop hij zonder geluid te maken naar de rand van het houten platform, en sprong er stilletjes vanaf. Hij landde netjes achter een schotje wat ooit hier neergezet was. Hij drukte zich tegen het donker geschilderde hout, en bekeek de poes beter. Ze had geen idee waar hij was, en haar ogen leken zich op niks te focussen. Ze was iets kleiner dan hem, dus blijkbaar jonger. Dangertail was niet de grootste. In zijn thuisfront hadden veel mensen niet geloofd dat hij dé Dangertail was. Er gingen geruchten rond dat hij een of andere beer was, half kat half beer. De bruine kater kroop onder het schotje door, en glipte weg. Hij leek even te verdwijnen, en dook toen op, net achter de rug van de zilvergrijze poes. Een grijns deed zijn zwarte lippen opkrullen. Hij boog zich tot net achter haar schouder, en fluisterde zachtjes in haar oor: 'Op zoek naar iemand?'

Hij vond het soms fantastisch te zien hoe erg andere van hem schrokken. Hoe beangstigend hij kon zijn, gewoon door zo veel mogelijk zichzelf te zijn. Dangertail was een teruggetrokken kat, met een vleugje duister in zijn persoonlijkheid. Hij hield zich altijd groot, gaf nooit toe aan zijn gevoelens. Als hij bang was, kreeg hij een mentale uitbrander. Want waarom zou hij bang zijn? Hij kwam altijd wel met een briljant, gevaarlijk idee waarvan de kans dat het goed ging heel klein was, dan zou hij daar op zo'n moment toch ook wel mee komen? Meestal had het niks met hem te maken, maar met een andere clan of een heel ander gebied. Hij kon gewoon weggaan. Maar Dangertail was niet alleen teruggetrokken, hij was moedig, en kon problemen niet laten liggen. Eén van die redenen was omdat hij het heerlijk vond zijn gewaagde plannen te zien slagen, hoewel die dat vaak niet deden. Een andere reden was dat hij er niet tegen kon 'slechteriken' hun gang te laten gaan. Hij kon het niet aan arm volk te laten liggen. Nee, hij moest natuurlijk weer helpen. Soms zat dat behoorlijk in de weg, maar hij vulde zijn tijd wel zo, en hij leerde er weer nieuwe dingen van. Dingen die hij later altijd nog kon gebruiken.

Met een korte blik op deze kattin, had hij gezien dat ze hoogstens een jaar of twee oud was, dus ongeveer vierentwintig manen. Zo telde ze in deze gebieden, was hij te weten gekomen. Dan was hij zelf ongeveer zevenentwintig manen. Veel nauwkeuriger dan dat hij altijd deed. Hij telde met jaren. De houding van deze poes was stijfjes, en gespannen. Blijkbaar stond ze klaar voor al het mogelijke gevaar, maar de kater had ze niet opgemerkt. Ze werd verblind door haar angst. Een angsthaasje dus. Mooi, die zou flink van hem schrikken.}

Onderwerp: Re: Ticking clocks. wo 20 jun 2012 - 14:46

Nauwlettend op de wind die buiten zich opstapelde klaar om een stormbreuk te maken spitste ze haar kleine oren nog eens en probeerde door de donkere schemering van de shcaud de kijken. Ze verfijnde haar reukvermogen en zien. Ze kon er niets aan doen dat ze zo nieuwsgierig was. Eerder bang en schrikachtig. Nog voor het kleinste geluidje of wat dan ook zocht ze iets duister achter. Iets dat onheil voorspelde. Ze was simpelweg zo opgegroeid. Nooit geweten wie haar broer was, noch haar zussen. Ze kon alleen nog maar het beeld van haar ouders herinneren, maar voor de rest...Ze wist niet eens wat hun namen waren! Dit allemaal kwam door een soort van trauma. Een soort syndroom zeggen meerdere. Maar keer op keer blijft ze zeggen en geloven dat dit al vanaf haar geboorte was. Misschien verloor ze al haar zelfvertrouwen toen ze pas een apprentice was? Ze was altijd de kleinste en op de grote vergaderingen zag je zelden, eerder nooit een kleinere kat dan haar. Dat gevoel zorgde ervoor dat ze al haar emoties op propte en altijd alsof deed of het goed gaat. Maar ja 'ook al gaat een leugen oh zo snel de waarheid achterhaalt hem wel'. Dat spreekwoord klopte dik! Ooit moest al die opgepropte emoties zich een weg naar buiten wanen. 'Depressie' noemen ze dat. Een depressie aanval. Attack, vluchweg...Of wat je het dan maar kon noemen. Ze zal dit voor eeuwig en altijd blijven, de 'bangeschijter'.

Some dudes know all the right things to say.
When it comes down to it, it's just a game.
Instead of talking let me demonstrate. Yeah.
Get down to business lets skip foreplay.

Haar gefocuste tinteling sijpelde weg en werd vervangen door waas en angst. Ze voelde het gewoon. Daar was iemand. Hij was er nog! Hij ging haar vermoorden! Haar bloed drinken en haar weg gooien op het donderpad! Ze wou gillen als de hel. Ze wou hier weg, meteen! Ze voelde zijn warme adem al in d'r nek. Al haar instincten beveelde om nu weg te lopen en nooit meer achterom te kijken. Maar met het verstand dat ze nu zo ongeveer had had ze wel door dat dit niet mogelijk was. Hij zou haar al ingehaald hebben nog voor ze het ThunderClan territorium had bereikt. 'Op zoek naar iemand?' fluisterde de vreemdeling zacht in haar oor. Ze zocht naar een bedreigende toon in zijn stem. 'Op zoek naar iemand?' Ze liet het steeds in haar hoofd afspelen. Hij zou haar toch zowieso vermoorden. So it doesn't matter.

Some dudes know all the right things to say.
When it comes down to it, it's just a game.
Instead of talking let me demonstrate. Yeah.
Get down to business lets skip foreplay.

Ze rukte haar om en staarde oog in oog met een kater die meerdere tinten bruin in z'n vacht had verstopt. Zijn oogkleur was niet goed zichtbaar door het lage kwaliteit aan licht hier. Ze maakte haar ronde ogen smal en verfijnde haar blik. Wat zou ze zeggen. Alles zou toch verkeerd uitlopen. Ze voelde wat dwaas in haar hoofd opkomen en deed moeite met niet te gillen of andere mogelijkheden om hulp te halen. Angstig schoten haar smaragd groene ogen weer open en raapte ze al haar moed op. Nee dat zou nooit lukken. Al haar moed was toch al in een gapende kloof gevallen, en ze zou het nooit meer terug zien. Ze schraapte haar keel en beefde een beetje op haar korte maar slanke poten. 'Ik euh-i-i-k-k was gewoon o-o-p zoe-k-k naar eu-h-h.' stotterde ze opmerkelijk. Ze sloeg haar blik neer op de grond en zweerde hem nooit meer aan te kijken.

Onderwerp: Re: Ticking clocks. za 23 jun 2012 - 20:37

_{Zoals de kater al gedacht had, leek de kattin doodsbang te zijn van zijn verschijning. 'Ik eh i-i-k-k was gewoon o-o-p zoe-k-k-k naar eu-h-h,' stotterde ze. Dangertail hield zijn gezicht glad. 'P-p-pard-d-d-on, w-w-wa-t-t zeg j-j-j-e?' deed hij een beetje gemeen na. Hij keek ernstig. De teef dacht waarschijnlijk dat hij uit een vijandige clan kwam. Dangertail dacht aan de woorden van zijn oude vriend Earthwalker. 'En die Elite dat is de Bloodclan, een stelletje zwervers bij elkaar die je zonder reden afmaken.' Waarschijnlijk was deze teef als de dood voor die Bloodclan, die Elite, en hij was behoorlijk griezelig. Die twee dingen zouden dan behoorlijk goed matchen. Dangertail was na zijn ontmoeting met Earthwalker op onderzoek uitgegaan. Hij was naar de territorialijnen gegaan, en had daar zijn neus eens lekker alle geuren op laten nemen. Hij had geroken dat er vijf territoria waren, en wist welke geur bij welk territorium hoorde. Hij had echter geen gebieden geroken van die Bloodclan. Dus, zoals verwachtbaar, was Dangertail op onderzoek uitgegaan. Hij was erachter gekomen dat de Bloodclan hondentanden aan halsbanden uitdeelde. Hoe meer hondentanden, hoe hoger je rang. Best slim, eigenlijk. Maar je was te herkenbaar, en zodra andere wisten wat je rang was, konden ze daar misbruik van maken. Dangertails witte snorharen kwamen even omhoog toen hij snoof. Thunderclan. Net als Earthwalker.. Misschien kende ze elkaar wel. Of misschien niet. Als dit poesje overal zo bangig was, dan zou het moeilijk worden met haar in contact te komen. Misschien was ze normaal losser. Maar goed, hij was een enge, gemene kat, dan zouden de meeste wel dichtslaan.
--
Korte post, sorry D;}

Onderwerp: Re: Ticking clocks. zo 24 jun 2012 - 14:46

'P-p-pard-d-d-on, w-w-wa-t-t zeg j-j-j-e?' deed hij een beetje gemeen na. Ze wiebelde ongemakkelijk met haar oren en tikte met haar staart tegen de hooibaal naast haar. Kon ze hier nou echt niet weg? Ze checkte elk hoekje van de hut maar zag nergens een vluchtweg. Als ze wegliep zou ze zowiezo terug door de ingang van de hut moeten. En daar stond die vreemde kater nou net voor. Misschien zou ze hem weg kunnen duwen! Neej dan zou ze aan de kant worden gesmeten. Ze tuurde naar naast de kater heen en bestudeerde de ingang van de hut. Misschien zou ze kunnen vragen of hij uit de weg wou gaan? Jha natuurlijk en hij zou d'r ook direct een rondleiding geven. Zuchtend hefde ze haar hoofd op en keek regelrecht in zijn ogen. ' Wie ben jij? En zit jij in de BloodClan of in een andere Clan? Eehm...Ik ben..' Zou het wel een goed idee om haar naam te geven? Ze raapte haar moed op en flapte haar naam er gewoon uit. 'Mistblow.' Ze slaagde wild met haar staart in de lucht en drukte haar dichter tegen de grond. Ze had een idee. Met haar achterpoot frunselde ze even aan een touwtje dat al redelijk oud was. Het ding zat nog vast aan het hout dat naast Mistblow gestapeld was. Drie, twee, één. Nu! Ze trok aan het touwtje en de houten balken rolde wild naar beneden. Meteen zag ze de perfecte kans en sprong op de hooibaal naast de kater en vervolgde het met door de ingang van de hut te springen. Ze snel ze kon holde ze wild weg en keek niet achter haar. Het enige waar ze nu nog aan dacht was run and never look back.
Verwildert van angst kwam ze weer het territorium van haar Clan binnen. Hier zag ze de veiligheid en rustte even uit.

[man wat ben ik vaag D:]

Onderwerp: Re: Ticking clocks.