Move your body

Onderwerp: Move your body ma 6 aug 2012 - 21:55

Een zachte wind streelde zacht haar glanzende zwarte vacht. Haar rode ogen werkte als infra rood in het donker. Ze kon perfect haar weg vinden. In de zwartste nacht herkend ze je. Ze sloeg met haar staart tegen de grond, en stootte haar af. Ze belande netjes op haar vier poten, en gleed met haar blik over de muisstille straten. Waarschijnlijk sliep iedere kittypet. Ziva walgde van die huiskatten. Maar zelf was ze er eentje, toch half. Haar moeder was een kittypet, haar vader een Bloodclanner die ondertussen rogue was geworden. Het leven van de Bloodclan was niet altijd even perfect en leuk. Af en toe trok de wijde wildernis haar wel aan. De stekende geur uit haar vacht wassen, en vertrekken. Nog een keer sloot ze haar ogen, en liet de wind haar vacht naar achter strijken. Vervolgens schoten haar ogen weer open, en schoot ze naar voor. Door de straat heen rende ze, tot een prachtige villa haar aandacht trok. Iets bewoog, maar wat dat wist ze niet. Ze vernauwde haar ogen nog eens tot spleetjes, en probeerde te ontdekken wat het was.

Onderwerp: Re: Move your body zo 26 aug 2012 - 19:45

Runner had wat door de straten gespookt. Hij had voor de lol de zakken die de tweebenen buiten altijd buiten zetten opengekrabt, en een ekster gevangen in een grote voortuin. Ja, runners leven was wel compleet. Behalve een ding. Zijn famillie. Vroeger, hij herinnerde het zich niet zo best meer, woonden ze in een grote villa. Zijn ouders, hem, en zijn broer. Gelukkig. Ook al waren die vreselijke tweebenen zijn baas geweest. Op een kwamen er enorme monsters met holle ruimtes achteraan, waarin tweebenen zaten, die de spullen uit het huis sjouwden. Hij was op jacht gegaan. Iets wat sommige kittens al leuk vonden. Helaas kwam hij te laat thuis. Zijn vader, moeder en broertje werden in tralie kooitjes gestopt, en in de voorkant van het monster gezet. Dat wist runner nog goed. Hij was te laat, en de tweebenen waren hem vergeten. Het monster rende weg, met zijn ouders gillend om runner zelf. Hun kind had al 5 manen alleen in de goot gezeten, tot hij de bloedclan tegen kwam. Dat was zijn enige redding, zijn enige thuis. Hij had nu een hekel aan poesiepoesen en tweebeen huizen, en hun bewoners zelf. Runner schrok op. Hij was er, bij de plek die hij al heel de dag zocht. Zijn oude thuis. Hij klom de heester door, en zag de oude, vertrouwde achtertuin. Met de vijver en de grote grasmat. Runner werd er zelf somber van. Het verleden werd in zijn gezicht gesmeten. Verbitterd klom hij langs de heester omhoog, weg van de plek. Opeens zag hij twee rode ogen die tot spleetjes geknepen waren. Een kat. Met zijn nekharen omhoog liep hij langzaam naar de kat toe. Hij vroeg langzaam: ''Wie ben je?''