Show me how to lie, you’re getting better all the time

Met zijn ogen wagenwijd open sprintte 'ie ervandoor. Hij voelde hoe keer op keer kaken achter hem dichtklapte en dat de vos nog maar net zijn staart niet raakte. Wolftail wist dat het te gevaarlijk was om helemaal alleen het tegen een vos op te nemen, dus nam hij dat risico ook niet. Met snelle opeenvolgende passen raasde hij door het territorium heen, maar wist het beest maar niet af te schudden. Zonder op te letten keek hij naar achteren om te zien of 'ie ver weg was en botste bij die actie tegen iets aan. Blijkbaar deed het de vos ook doen schrikken aangezien ze plots bleef stilstaan toen Wolftail tegen het obstakel knalde. 'Oef!' Zei hij terwijl de lucht uit zijn longen werd geperst. Hij keek voor een poos naar de kat waar hij zojuist nog tegen was aangevlogen maar deed voor de rest niet de moeite om de vreemdeling in hem op te nemen. In een fractie van een seconde sprong hij recht en voelde hij dat zijn nekharen overeind kwamen te staan voor de vos. Het voordeel was dat Wolf nu niet meer alleen stond tegenover het beest. Vragend keek hij even naar links om te zien of de poes wel capabel was om mee te vechten, en dan nog iets. Zou ze wel mee vechten?

-- + Cinderflame flut post btw, but who cares? We're young, wild, and FREE! xD --

Met rustige passen liep een grijze Shadowclan warrior door het territorium. Het had de nacht geregend en de bladeren waren nat. Er lagen hier en daar plassen waar de zonnestralen in weerspiegelden. Het was nog geen zonhoog en de de poes was nog maar net vertrokken op jacht. De grijze poes hoopte dat ze snel de geur van prooi zou binnen krijgen in haar neus, maar het was anders. Het rook naar vos, afkeurend keek ze om zich heen. Vossen konden heel gevaarlijk zijn als ze plots oog in oog met een kat stonden. Maar ook de geur van de warrior Wolftail vulde haar neus. Ze keek rond zich heen, zou Wolftail bij de vos zijn, dat wou ze nu wel graag weten. Ze bedacht zich dat het slimst was om hem te gaan zoeken. Het kon dat hij nu aangevallen werd door de vos. De twee geuren kwamen stilletjes maar toch dichter op haar af. Opeens, in een fractie van een aantal seconden zag ze de grijze kater in haar ooghoeken verschijnen. Met een sprong deed ze haar best hem te ontwijken maar dat mislukt. Met een pijnlijke stoot kwam Wolftail aan, de poes werd een aantal staartlengtes achteruit gegooid door de klap en ging rechtop staan. Ze had geluk gehad dat ze op wat bladeren terecht gekomen was en geen pijn had. Net toen ze wou gaan vragen aan de warrior of alles oke was ging hij rechtop staan, dan pas kreeg Cinderflame door dat de vos recht voor haar stond. Wolftails haren in de nek stonden recht en dan pas schoot het de grijze poes te binnen dat hij van plan was om haar aan te vallen. Geschrokken ging ze dichter naar hem toe, als hij de vos zou aanvallen zou hij hem niet alleen laten. Ze zou helpen om de vos te verslaan. De poes zette nog een aantal kleine pasjes dichter. Het was nog steeds gevaarlijk om een vos aan te vallen ookal was je niet alleen. Cinderflame ging achter Wolftail staan en zou hem helpen met de vos te verslaan of wat hij dan ook van plan was.

Nog steeds stond er een onzekere blik in zijn ogen geschreven. Hij was totaal niet zeker over de zaak. En in dit geval konden ze die onzekerheid van hem al helemaal niet gebruiken. Hij beet op tanden en vernauwde zijn ogen tot twee venijnige manen en liet zijn staart vijandelijk van links naar rechts slagen. Hij zag in zijn ooghoeken dat Cinderflame, de poes die hij zojuist nog vreemdeling had genoemd, achter hem kwam staan zodat hij wist dat hij op haar kon rekenen. Oké, het moet gewoon lukken! Sprak hij binnensmonds en vouwde zijn oren naar achteren. De vos deed toonde dezelfde symptomen als elke andere vos die hij in zijn leven al had ontmoet. Hij telde nog in zichzelf tot drie, maar verstijfde toch bij de derde tel zodat het rode ding voor hem de kans kreeg om Wolftail als eerste aan te vallen. Hij slaakte een kreet en sprong vliegensvlug opzij. Hij wist zelf maar al te goed dat dat maar op het nippertje was en dat hij het de volgende keer zekerst slimmer moest aanpakken. Maar goed, iedereen onderging fouten, toch? Een gesis verliet zijn mond en binnen de seconde wierp de gespierde tabby krijger zich op zijn tegenstander maar kon eenmaal op de vos geen houvast krijgen en gleed van het beest af waardoor 'ie op de grond viel, recht achter het dier. Angstig keek hij toe hoe de vos wou uithalen met zijn achterpoten, en krabbelde zo snel als hij maar kon weer overeind en ontweek de rake klappen. Hij hoopte eerlijk gezegd dat Cinderflame hem nu te hulp wou schieten. Maar ze was nou maar net een Warrior, dus mocht hij niet te veel van haar verlangen. Goed, dus hij was hier de oudste kat momenteel? Hij zou dus het voorbeeld moeten geven. En dat was nou precies wat hij ging doen. Woedend maar toch gecontroleerd gleed hij onder het oranje vierpotige obstakel en haalde met zijn nagels d'r buik open. Dit was een levensgevaarlijke positie om uit te halen, maar zoals Wolftail het al had verwacht deinsde het beest hier van terug. 'Nu mag je me toch wel even komen helpen..' Hijgde hij naar de grijze poes maar wist toch nog een glimlach op zijn lippen te krijgen.

Cinderflame keek toe hoe dat Wolftail zijn oren in zijn nek legde en hoe de vos dat ook deed. Er was een gespannen sfeer tussen de twee en het zou niet lang meer gaan duren voordat ze elkaar te lijf gingen. Cinderflame had nog nooit echt gevochten met een vos gevochten maar van verhalen te horen van andere katten wist ze dat het best wel eens verschrikkelijk gevaarlijk zou kunnen zijn. Dat, tot de verbazing van de grijze poes, gleed de warrior onder de buik van de vos. Hoe Wolftail daar nu lag, dat was heel gevaarlijk. Als de vos nu een slechte beweging maakte zou dat het einde kunnen betekenen voor de Shadowclan warrior. Cinderflame keek toe hoe Wolftail de buik van de vos open haalde en hoe het dier daarna geschrokken terug sprong. 'Nu mag je me toch wel enen komen helpen...' zei hij dan met een glimlach. Zonder een moment te blijven staan liep ze op de twee dieren af en ging naast Wolftail staan. De vos bloedde aan zijn buik door de nagels van de warrior. Cinderflame gaf een vriendelijk knikje naar Wolftail en ging vervolgens een aantal passen dichter in de richting van de vos. 'Mag ik aanvallen?' vroeg ze dan alsof ze Wolftail als een soort van mentor beschouwde. Dat kwam omdat ze zelf nog niet lang warrior was en graag een bevestiging kreeg van en oudere kat. Haar oranje ogen waren gericht op de vos, maar haar positie was zo zodat ze ook prima vanuit haar ooghoeken kon zien wat Wolftail deed.

Show me how to lie, you’re getting better all the time Wolfheader

Zijn cyaan blauwe ogen stonden ondertussen alweer op de rode vos gevestigd, maar hij hoorde dat Cinderflame dichterbij was gekomen. 'Mag ik aanvallen?' Hij keek gauw opzij, maar bleef de vos in de gaten houden in zijn ooghoeken. "Als je wilt ja." In een fractie van een seconde richtte hij zich weer tot het beest dat woest naar hem stond te kijken, en wachtte even op Cinder. Eigenlijk was hij best wel benieuwd naar de techniek waarmee ze met de vos zou vechten. Aangezien ze nog niet lang Warrior was, was het ook van belang dat Wolftail goed oplette. Want als ze eventueel in gevaar zou komen, dan kon hij haar meteen ten hulp schieten.

Zijn oren lagen plat in zijn nek, en zijn tanden waren allemaal ontbloot. Hij had al vaker tegenover een vos gestaan dus had de bruine tabby Warrior er al wel wat ervaring mee, maar bleef nog steeds vreselijk spannend. Hoe de vos zou reageren, of je aanval wel zou lukken, en nog veel meer van die dingen die je je afvraagt wanneer zo'n beest tegenover je staat. Zijn staart sloeg van nervositeit van links naar rechts, nog steeds wachtend op Cinderflame's actie.

'Ja als je wilt' klonk het antwoord van de warrior in haar oren. Ergens wou ze liever een nee hebben gehoord. "Ik ben een warrior en ik ben niet bang van een of ander dier dat niet zo veel groter is dan mij" zei ze heel erg stil zodat alleen iemand met een fantastisch gehoor het zou kunnen horen. Ze zette zich klaar, ze leunde iets meer op haar achterpoten om zo een goede afsprong te kunnen maken. Cinderflame zag hoe dat de ogen van de vos in spleetjes stonden die aantoonden hoe graag die haar zou doden. Nog even keek ze naar het oranje dier en zette een aantal kleine, heel kleine pasjes dichter. Ze stonden oog in oog op maximum twee vossen lengtes van elkaar verwijderd. Ze sprong met een elegante sprong over de vos. De grijze poes wist dat ze een paar ogenblikken de tijd had om aan te vallen van achteren. Cinderflame deed haar uiterste best en sprong dan langs achteren op de vos. Ze zette haar klauwen vast in zijn rug en beet hem zo hard ze maar kon. Haar mond vulde zich met bloed. Even walgde ze ervan, maar dan nam de vos een rare sprong waardoor dat de Shadowclan poes haar greep een stuk losser werd. Ze had het gevoel dat ze zou moeten lossen, dus probeerde ze zich met een duw achteruit te krijgen. Als dat was gelukt, vloog ze door de druk een paar meter achteruit. Haar oranje ogen keken naar Wolftail. Ze zuchtte diep en stapte een paar staartlengtes dichter naar de kater toe, terwijl de vos haar goed in het oog hield.