i'm a kittypet, but i'm a STRONG kittypet

"Stom twoleg ding!" Zwiepie blies in de richting van het bestuurbare speelgoed autootje van het kleine kind. Het had al tweemaal over haar staart gereden. Het ding kwam weer op haar af. Dat was de druppel. Ze sprong op het tuinhek en verdween uit de tuin. "Wat die Twolegs allemaal verzinnen" bromde ze ontevreden. Ze waren wel aardig hoor, geaaid en eten op z'n tijd. Zwiepie overwoog om even terug te gaan om eten te bedelen. Maar ze verwierp die gedachte toen ze het geronk van het autootje in de tuin hoorde. Lenig voor haar leeftijd maakte ze een sprong over het tuinhek van de buren. Opeens keek ze in twee heldere ogen en er kwam een kat uit de struiken. Zwiepie maakte onmiddellijk een sprong en kwam in aanvalshouding. Ze wist dat ze niet meer in haar territorium was dus was ze extra op haar hoede.

-kort-

_{Mr. Tips stond op en rekte zich uit. Hij keek even uit het raam of er geen toevallige toeschouwers waren en gaapte toen lang en uitgebreid. Zo wijd gapen als er iemand bij was was natuurlijk verschrikkelijk onbeleefd. Hij sprong van de grote leunstoel en liep naar het kattenluikje. Na zijn middagdutje ging hij graag naar buiten.
Hij verliet het huis door zijn kattenluikje en de hitte sloeg in zijn gezicht. Hemel, wat een warmte, dacht hij. Het was zelfs te warm om op het muurtje te gaan liggen. Onder een struik was een beter idee. Of nee, in de kersenboom, tussen de bladeren. Hij klom zonder veel moeite in de boom en installeerde zich op zijn vaste tak.

Al gauw viel hij in slaap. Van die hitte werd je loom. Toen hij wakker werd stond hij op, sprong van de tak en begaf zich in de richting van de uitgang van zijn tuin. Op dat moment sprong er een kat zijn tuin in. Het was een kat die hij herkende, maar hij had haar nooit gesproken en wist haar naam en huisnummer niet. Ze liep wel eens rond in de straat, dus hij nam aan dat ze hier woonde. Misschien de kat van de buren? Hij vroeg zich af of ze van het huis met de veel te opvallende rozen kwam. Dat was naast dat van Mr. Tips, aan de kant van het muurtje. Of misschien van nog een huis verder, bij de man met de pijp. Of kwam ze uit een van de schuttingtuinen verderop in de straat? Misschien was ze ook wel van de buren aan de andere kant, waar zijn tuin en die van de buren werd gescheiden door een heg.
De poes sprong meteen in aanvalshouding toen hij tevoorschijn kwam. 'Ho, ho, rustig mevrouw, ik ben geen Bloodclanner. Trouwens, waarom bent u in mijn tuin? Meestal mogen alleen uitgenodigden hier komen.' zei hij. 'Nu ja, het is niet erg. Laat ik mezelf maar voorstellen. Ik ben Oswald Tips. En u bent..?' Geduldig wachtte hij op het antwoord.}

i'm a kittypet, but i'm a STRONG kittypet 2a421v

'Ho, ho, rustig mevrouw, ik ben geen Bloodclanner. Trouwens, waarom bent u in mijn tuin? Meestal mogen alleen uitgenodigden hier komen.' Zwiepie schudde verward haar kop. Mevrouw? Zo was ze nog nooit aangesproken. Aarzelend ging ze terug gewoon zitten. De kater leek haar een beetje te beleefd om haar gewoon een haal over haar neus te geven.'Nu ja, het is niet erg. Laat ik mezelf maar voorstellen. Ik ben Oswald Tips. En u bent..?' ging de kater verder. Zwiepie aarzelde. Even schaamde ze zich een beetje voor haar naam. De twoleg had haar die naam gegeven toen die nog jong was. Ze zuchtte even. 'Ik heet Zwiepie" zei ze dan toch. 'En ik was in uw tuin omdat de jongste Twoleg mij mateloos irriteerde." Het geronk van het speelgoed autootje klonk door de tuin. Zwiepie keek veelbetekenend naar haar tuin. 'Nu, ja. Als ik hier niet gewenst ben zal ik maar gaan.' zei ze verder. 'Ik wil niemand tot zijn last zijn. Het was fijn om u gekend te hebben' De poes maakte zich klaar om te vertrekken maar keek nog even wat de kater zou doen of zeggen.

_{'Ik heet Zwiepie" zei de poes zuchtend. Hm, niet echt een deftige naam, maar daar kon zij natuurlijk ook niet veel aan doen. Blijkbaar waren haar menselijke huisgenoten niet van de rijkere klasse. Die zouden hun kat geen Zwiepie noemen. Maar goed, het klonk eigenlijk best leuk en vrolijk. Het was zeker geen naam om je voor te schamen, het was gewoon een andere stijl dan die van Oswald Tips. 'En ik was in uw tuin omdat de jongste Twoleg mij mateloos irriteerde," vervolgde Zwiepie. Ze keek naar haar eigen tuin toen daar het geluid van een elektrische speelgoedauto klonk. Het was niet de tuin met de verschrikkelijke rozen, maar de tuin die aan de zijne grensde met een heg. 'Nu, ja. Als ik hier niet gewenst ben zal ik maar gaan,' zei Zwiepie toen, ''Ik wil niemand tot zijn last zijn. Het was fijn om u gekend te hebben.' 'Maar Madame Zwiepie, u hoeft niet te vertrekken, hoor. U bent aangenaam gezelschap,' zei Mr. Tips vriendelijk. Hij sprak het 'Madame Zwiepie' uit alsof het een hele deftige naam was. 'Blijf anders tot de jongen is uitgespeeld met zijn auto,' stelde hij voor.}

'Maar Madame Zwiepie, u hoeft niet te vertrekken, hoor. U bent aangenaam gezelschap,' Zwiepie keek blij. Ze voelde zich plotseling voornaam. De kater had haar naam uitgesproken alsof ze een adelijke poes was. 'Blijf anders tot de jongen is uitgespeeld met zijn auto,' Zwiepie lachte vrolijk naar Mr Tips. 'Graag' antwoordde ze vrolijk. Toen was ze stil. Ze wist niets te zeggen tegen de kater. Normaal sprak ze over muizen, twolegs en die vervelende honden de altijd tegen haar blaften. Maar daarover kon ze toch niet beginnen tegen Mr Tips? Plotseling stroomde er een geur haar neus binnen. "Is...is... dat vis?" stamelde ze met haar ogen groot van verukking. Haar twolegs gaven haar alleen maar droge brokjes, die in de verte naar muffe kip smaakten. Ze sloeg geschrokken haar poot voor haar mond. "Ja, hoor Zwiepie" mompelde ze stil tegen zichzelf. "Wat ben jij weer beleefd" Ze keek even naar de kater. Wat zou Mr Tips ervan zeggen? "Sorry" verontschuldigde ze zich. "Ik krijg bijna nooit vis te eten." ze glimlachte bedeesd en wachtte tot de kater iets terug ging zeggen.

Flin keek om zich heen, overal stonden grote vreemde stenen. Daar naast lagen grote en kleine monsters te slapen. Flin raapte al haar moed bij elkaar, en stapte de straat op. Hoedend op gevaar sloop ze richting de geur van de kittypet's. Já je dacht toch niet dat ze zonder reden hier zou komen?! Flin spande haar spieren, en sprong met een krachtige zet in de tuin waar de kittypet's waren. Flin zag dat de kater en poes vis aten. Ze likte jaloers haar bek af, en sloop langzaam dichterbij. Flin sprong voor de kittypet's en pakte een stuk van de vis af. Ze grijnsde, en rende naar de schutting. Daar sprong Flin, en landde ze er op. ''Die kittypet's kunnen niet springen. Een stofje onder de vingernagel van een kat!'' Dacht ze. Gulzig slokte ze het stuk op. Ze likte haar mond af. ''Bedankt!'' Miauwde ze spottend. Opeens zag ze een twoleg uit de grote misvormde steen komen. De twoleg kwam op Flin af lopen. Ze sprong van de schutting, en belande recht op de Twoleg. Flin klauwde blindelings naar de Twoleg, En viel op de grond. Ze zette haar rug hoog, en ontblootte haar nagels.

-Ik mocht toch ook wel meeedoen?-

_{'Graag,' antwoordde Zwiepie blij. Mr. Tips glimlachte. Opeens rook hij vis. "Is...is... dat vis?" vroeg Zwiepie verrukt. Mr. Tips keek haar een beetje vreemd aan. Snel bood de poes haar excuses aan. "Ik krijg bijna nooit vis te eten," legde ze uit. Het arme ding. Geen vis? Nooit? Die miste echt iets.
'Joehoe, Oswald, ik heb hier een verrassing voor je. Je vraagt je vast af wat het is, hè?' klonk Beth Pendle's stem bij de deur, even vergetend dat haar kat het allang had geroken. 'Nee maar, alweer bezoek? Je begint het leuk te vinden om vrienden uit te nodigen voor het eten,' zei de vrouw lachend toen ze Zwiepie zag. Mr. Tips keek op naar zijn menselijke huisgenoot en gaf haar een kopje, luid spinnend. Beth gaf hem een aai over zijn kopje en zette een bord op de grond. Er lag wat vis op met een sausje eroverheen. Jum. 'Tast toe,' zei Mr. Tips met een galant gebaar. Hij wachtte tot Zwiepie wat had gehad voor hij zelf begon te eten. Wel zo beleefd.

Plotseling kwam een zwarte poes over het hekje gesprongen. Ze griste een stuk van de vis weg en sprong op het muurtje, waar ze het op een enigszins onbeleefde manier opschrokte. Mr. Tips voelde zich boos worden, maar zoals een echte kat betaamd behield hij zijn zelfbeheersing en trok enkel een wenkbrauw op. 'Ach, er is genoeg. Maar u had ook even vriendelijk kunnen vragen of u deel mocht nemen aan de maaltijd,' zei hij koeltjes.
Beth liep met ferme passen naar de muur. 'Zeg, scheer je eens heel gauw weg, schooier!' riep ze boos. Maar in plaats van er vandoor te gaan viel de poes Beth aan! De vrouw slaakte een kreetje van schrik. Nu was het genoeg. Mr. Tips legde zijn oren plat en zijn haren gingen rechtovereind staan. Hij sprong met een luide aanvalskreet op de zwerver af. 'Je blijft van haar af, misbaksel!' gromde hij kwaad. De poes viel op de grond en Mr. Tips sprong achter haar aan om haar eens goed duidelijk te maken dat je niet aan zijn vrienden moest komen.}

'Ach, er is genoeg. Maar u had ook even vriendelijk kunnen vragen of u deel mocht nemen aan de maaltijd,' Zei opeens een van de kittypet's. Flin schaterde het uit. 'Zeg luister eens meneertje bekakt, Rogue's pakken wat ze willen en vragen het niet.'' spuugde ze hem toe. Opeens sprong de kittypet op Flin. Hij loosde een aanvalskreet en zei: 'Je blijft van haar af, misbaksel!' Opeens zag ze de Twoleg naar hun toe lopen, en Flin bij haar nekvel pakken. Ze zag dat het een mannetje was, en wist dat ze bij mannetjes moest oppassen. Flin zag dat de mannelijke twoleg haar mee nam in het huis. Flin stribbelde angstig tegen. Een zware angstlucht zette zich van haar af. Toen Flin merkte dat het geen zin had om tegen te stribbelen stopte ze er mee. Daar hing ze in de klauw van de Twoleg. Alsof Flin een dode prooi was. Ze zag tot haar verbazing een klein holletje waar ze in geduwt werd. Flin zag veel takjes voor het holletje komen zodat ze er niet uit kon. De twoleg's pakten het ding op met haar erin, en liepen naar buiten. Flin stak haar poten door de takjes, en pakte het fluwelen gordijn. SKRSHH! deet het gordijn. Een grote scheur kwam er in. Boze schreeuwen kwamen van de Twoleg's ''Ik laat niet los!'' Mompelde ze.

_{Flin ging er vreemd genoeg al gauw vandoor over het hekje. Mr. Tips had wel meer van een rogue verwacht. Opeens kwam er een man aangelopen die de poes bij haar nekvel pakte en mee zijn huis in nam. Was die 'rogue' toch een huiskat? Even later kwam de man weer naar buiten met een kattenmand. Mr. Tips trok een wenkbrauw op. Als die poes een huiskat was zou ze niet zo gek worden als ze in een mand gestopt werd. Maar welke mensen pakten nou gewoon een kat op en namen hem mee? Nou ja, wat maakte het ook uit. Het was de verdiende loon voor die rogue. Hij besteedde er verder geen aandacht aan.

Hij wendde zich weer tot Zwiepie. 'Goed, waar waren we met ons gesprek gebleven?' vroeg hij met een glimlachje.}

'Zeg luister eens meneertje bekakt, Rogue's pakken wat ze willen en vragen het niet.'' Zwiepie staarde verbouwreerd naar de wildvreemde kat. Ze wachtte even wat mr Tips zou doen voordat ze zelf die kat op een krab trakteerde. Plotseling viel de kat ook de Twoleg aan.'Je blijft van haar af, misbaksel!' Zwiepie zuchtte opgelucht toen mr Tips de kat aanviel. Nu kon zij ook aanvallen. Maar net toen zij een sprong wou maken kwam een Twoleg en stopte de kat in een kooitje. Zwiepie moest zachtjes grininken toen de kat schreeuwend werd weggedragen.'Goed, waar waren we met ons gesprek gebleven?' mr Tips wendde zich terug tot Zwiepie. Het viel haar op dat de kater ondanks de kleine vechtpartij nog beleefd en beheerst was. 'eeh' sprak ze. "Ik wou net mijn complimenten geven. die vis is verrukkelijk." Ze glimlachte breed toen ze terug dacht aan de smaak van de vis. "Ik zou u ook willen uitnodigen,maar ik denk dat mijn twolegs niet veel te bieden hebben." Ze glimlachtte verontschuldigend. "Nou ja, het was heerlijke vis"

_{'Eeh,' begon Zwiepie, "Ik wou net mijn complimenten geven. die vis is verrukkelijk." Mr. Tips glimlachte vriendelijk naar haar. 'Daarvoor moet je Beth bedanken. Ze is werkelijk geweldig in de keuken,' zei hij. Hij keek naar Mrs. Pendle. Ze leek nog steeds een beetje geschrokken van de plotselinge aanval van de vreemde kat. 'Tjongejonge, dat was me een agressief beestje,' mompelde ze. Ze keek naar haar kat. 'Dat was een flinke sprong, Tips,' zei ze tegen Mr. Tips. Hij gaf haar een kopje, waarvoor hij een aai terugkreeg. Hij spinde zacht met gesloten ogen, maar deed ze al gauw weer open. Het was een beetje onbeleefd om zomaar met je ogen dicht te gaan zitten spinnen als er een gast bij was.

Beth Pendle bukte enigszins moeizaam en pakte het lege bord op. 'Nou, die hoe ik niet eens meer af te wassen. Jullie twee hebben hem helemaal schoon gelikt,' zei ze, waarna ze weer in het huis verdween. Natuurlijk zou ze het bord wel afwassen.}

. 'Daarvoor moet je Beth bedanken. Ze is werkelijk geweldig in de keuken,' Zwiepie glimlachte. Zijzelf zou als kat niet echt een gesprek voeren met een twoleg, maar ze liep toch op Beth af en gaf haar een kopje tegen haar been.'Tjongejonge, dat was me een agressief beestje' hoorde ze de Twoleg mompelen. Ze was blijkbaar nog van slag.'Nou, die hoef ik niet eens meer af te wassen. Jullie twee hebben hem helemaal schoon gelikt,' zei ze terwijl ze het bord oppakte. Zwiepie fronste even, maar had algauw door dat het maar bij wijze van spreken was. Plotseling hoorde ze een stem. "Zwiepie, waar ben je? Je bent jarig!" Zwiepie schudde even haar hoofd bij het horen van de stem van de jongste Twoleg. Hij had blijkbaar genoeg gekregen van zijn autootje. De laatste dagen vonden de kinderen het leuk om elke dag haar verjaardag te vieren. Ze lachte naar Mr Tips."ik ben niet echt jarig vandaag" lachte ze vrolijk. "Ze vinden het gewoon leuk om te doen alsof" De oude poes snorde opgewekt. "En dan krijg ik natuurlijk allerlei lekkers!" Ze wierp even een blik over de schutting en zag de jongen met een enorme taart gemaakt van allerlei vlees staan. Toen kreeg ze een idee. "Zou u het leuk vinden om bij mij te komen dineren?" lachte ze. De taart was niet zo luxueus als vis, maar toch wel behoorlijk lekker. Ze keek afwachtend naar de zwarte kat.

Onderwerp: Re: i'm a kittypet, but i'm a STRONG kittypet