You're on your own

Onderwerp: You're on your own zo 3 jun 2012 - 20:00

Het stak. Daarom trok het haar aandacht. Haar rechtervoorpoot stak al een tijdje; sinds ze was opgestaan om precies te zijn. Nu was dat niet zo heel lang geleden, lui als ze was, maar alsnog. Ze had er nu lang genoeg mee rondgelopen. Met een verveelde trek om haar bek ging ze zitten, tilde daarna haar rechterpoot op. Draaide hem zoals ze normaal zou doen als ze haar poot zou wassen en keek. Het was heel duidelijk wat dat steken nu veroorzaakt had; er zat een doorn in haar pootkussen. Waarschijnlijk van die bramenstruik die vlakbij haar slaapplek groeide. Misschien was het tijd voor een nieuwe slaapplaats. De hare werd sowieso een beetje te druk. Veel katten, weinig ruimte.
Maar goed, haar poot. Dat ding ging zichzelf niet helen, dat was wel duidelijk. Voorzichtig klemde ze haar tanden om de doorn en trok. Niet te langzaam, dan deed het alleen maar meer pijn. Zodra de punt eruit was, welde er een druppel bloed op. Ze stak haar helderroze tong uit – het enige lichte aan haar uiterlijk naast haar ogen – en likte het weg. Gat, ze haatte de smaak van haar eigen bloed. Het bloed van prooi vond ze geen probleem, maar zodra het van andere katten kwam, voelde ze een steek van afkeur. Nee, liever geen bloed. Ze wilde ook liever niet bloeden, want dat wees erop dat ze nog steeds niet onverslaanbaar was. Die indruk kon ze eigenlijk nog best wekken; de meeste katten moesten haar wel geloven. Ze was overtuigend genoeg, daar was Nemuru zeker van. Haar zwarte pluisstaart zwiepte door de lucht, maar verder bleef ze stilzitten. Er was niets wat ze moest doen. Of eigenlijk; er was wel iets wat ze kon doen, als ze het zou vragen en als ze het dan zou uitvoeren. Maar dat was niet haar sterkste kant, orders uitvoeren. Ze was liever bazig dan onderdanig. Vandaar dat ze hier bleef zitten; zodra er iemand langskwam, kon ze zich vermaken met het irriteren van deze persoon.

O P E N
Meh, inkomen

Onderwerp: Re: You're on your own di 5 jun 2012 - 20:23

Fury liep langs een paar doornbosjes. Ze vervloekten elk beestje watze onderweg naar het bloedclankamp tegenkwam. Ze trippelde naar een van de bosjes maar stapte met haar linkervoorpoot in een doorn. Fury miauwde luid en trok met haar witte scherpe tanden het prikkeltje uit haar poot. Ze spuugde het op de grond en stond op om weer verder te lopen. Ze hoorde de vogels fluiten en een paar eekhoorntjes knabbelde aan eikeltjes. Ze zaten zo hoog in de boom dat Fury ze nauwelijks kon zien met haar rode ogen. Ze liep verder terwijl haar staartje heen en weer zwiepten,en haar pootkussentjes zacht op het grond plofte. Verder voelde e de wind lang haar zwarte pels waaien en af en toe hoorde ze kittens in de tuin van die vervloekte tweebenen spelen. Ze ging op een van de hekken zitten en liet haar rode halsband met een zilveren bliksem symbool in de heldere zon glimmen. Ze was trots trots dat ze deze afgerukt had van een van de eerste kat die ze had vermoord. Ze zag dat de zwarte kittypet op de witte sprong en dat ie in zijn oortje beet. Ze had geen zin meer om naar dit saaie gevecht te kijken, ze draaide zich om en sprong van het hoge bruine hek. In de verte rook ze muis en sloop er zacht naartoe. Ze sprong er met volle kracht en snelheid op dat het diertje niet eens de kans had om haar op te merken, Fury beet erin en het arme diertje hing slap in haar bek. Ze liep naar een van de bosjes maar zag tot haar schrik een zwarte poes zitten die van de bloedclan die veel ouder dan haar was. Ze liep er naar toe en boog haar kopje en sprak: 'Neem deze muis als een geschenk voor u machtig heit.' Ze had respect voor oudere poezen dan haar die uit de bloedclan kwamen maar als ze uit een andere clan kwamen gingen ze eraan.

You're on your own 4307b15738f1e29118facf2

Onderwerp: Re: You're on your own wo 6 jun 2012 - 21:34

She really, really couldn’t care less. Echt waar, als er ook maar iets was met bloedvrees in haar systeem zou ze toch nooit bij de Bloodclan zijn gegaan? Bah, de naam was wel smakeloos. Misschien had dat te maken met het feit dat Scourge in z’n algeheel smakeloos was geweest, maar ze had het totaal niet op de naam. Nee, dan liever de Elite, zoals het clubje katten waar ze bijhoorde ook wel genoemd scheen te worden. Dat vond ze veel beter klinken. Ondanks het feit dat ze amper een Elite waren; alles en iedereen kwam bij de clan, van clankatten tot poesiepoezen die rogues waren geworden. Nooit meteen uit het huis van de tweebenen, tegen dat soort katten schenen de meeste van haar clanleden niet te kunnen. Gat, het was allemaal een pot nat. De hele wereld, de hele samenleving in clans; ze waren allemaal katten. Allemaal gedwongen binnen hun grenzen te blijven. En het was alsof zij de enige was die het opmerkte, dat maakte het alleen nog maar erger.
Even voelde ze de behoefte om de nu weer bebloede poot over haar oog te halen en te doen alsof ze een van die verwaande clankatten was. Eentje uit de Thunderclan, hoewel ze zijn naam totaal vergeten was. Het enige wat ze van de hele clan wist was dat ze een Deputy hadden die niet helemaal “clangeboren” was – dezelfde die Scourge had gedood, hoewel ze het hem niet kwalijk nam, ze mocht hem toch niet - en dat er een kat leefde met een litteken die ook niet helemaal honderd procent was. Een zacht gegrinnik rolde over haar lippen, hoewel het meer klonk als spinnen. Ze lachte vaak om anderen, maar nooit helemaal hardop. Ze verborg het altijd, wetend dat als anderen wisten dat ze om hen lachte, ze helemaal niemand zou overhouden om te stalken. En ze had er al zo bizar weinig. Ze had ze niet nodig, dat was waar, maar vrienden waren altijd leuk. Tot nu toe had ze maar een pootvol katten die ze langer dan vijf minuten uit kon staan zonder een beledigende opmerking te maken. Een record voor haar, einzelgänger dat ze was.
Haar staart trilde, er trok een rilling door. Er was iemand in de buurt, ze rook het. Als er iets was wat ze had geleerd in haar tijd voordat ze bij de clan ging, was het dat andere katten meestal problemen betekenden. Zeker als ze hongerig waren, of jong. Dat waren de aggressievelingen. Haar kopje draaide met een elegante – ze was altijd wel een soort van elegant, zelfs als ze iemand uitschold – draai naar de kant waar de geur vandaan kwam. Er was een tweede geur. Dode prooi.
Dode prooi betekende hoogstwaarschijnlijk dat het een lid was van haar clan; uit ervaring wist ze dat rogues hun prooi meestal meteen opvraten, tenzij ze kits hadden en het naar het gelukkige “gezin” moesten brengen. Bah, ze had het niet op dat soort idiote gedoe. Love didn’t last, was haar instelling. Het was slechts voortplanting waar het om ging. Dat hele liefdesgedoe was maar een pain in the ass. Dat was dan ook de reden dat ze er niet aan deed; vroeg of laat werd ze in de steek gelaten en kreeg ze de zorg voor die kits alleen. Alsof ze kittens niet genoeg verachtte. Irritante, kleine springdingen, dat waren het. Niks “de warriors van morgen”, het waren verschrikkelijke wezens. Ze deden nooit wat ze gezegd werden en zodra ze zich aan je hadden vastgeklampt, lieten ze je de rest van de dag niet meer los. Ze waren niet meer dan nutteloos tot ze een maan of zes waren. Dat duurde veel te lang, vond Nemuru.
Uiteindelijk kwam de kat die ze had geroken tevoorschijn. Een zwarte, jonge poes. Jonger dan zij, maar dat was niet moeilijk. 23 manen scheen aardig wat te zijn; zelfs Icy was jonger. Maar dat maakte haar nog niet een ouderling. De opmerking van de jongere poes irriteerde haar dan ook meer dan het normaal had gedaan. Natuurlijk, een beetje respect was heerlijk en het feit dat ze er een gratis muis bijkreeg ook, maar moest dat “machtigheid” erbij? Nu voelde het alsof ze al eeuwen oud was. Ze trok haar neus een beetje op, keek de jonge poes in haar rode ogen. ‘Moet dat echt? Het is niet alsof ik zelf niet kan jagen. Ik bedoel, heel terecht van je, maar als ik jou was zou ik zelf ook eens wat eten. Dun dat je bent.’ En meteen door naar opmerkingen over het uiterlijk. ‘Wat doe je eigenlijk hier? De meeste katten zijn nu druk bezig met nuttige dingen. Denk je dat we een hele clan kunnen voeden van een muis?’ Goed, ze had hier niet de leiding, maar orders uitdelen was te leuk om het niet te doen.

Oeps, een beetje lang geworden. Sawry.

Onderwerp: Re: You're on your own do 7 jun 2012 - 16:15

Fury keek de poes aan die zei: ‘Moet dat echt? Het is niet alsof ik zelf niet kan jagen. Ik bedoel, heel terecht van je, maar als ik jou was zou ik zelf ook eens wat eten. Dun dat je bent.’ 'Pardon? Ik dun ik ben dan ook niet dik.. ik heb gewoon de normale dikte hoor!' Fury zwiepten boos met haar staart heen en weer. Toen de poes voor haar weer wat zei: ‘Wat doe je eigenlijk hier? De meeste katten zijn nu druk bezig met nuttige dingen. Denk je dat we een hele clan kunnen voeden van een muis?’ Fury dacht na 'Nee dat niet maar ik dacht dat je dat muisje wel wilde aannemen... Meestal zijn de oudere katten wel blij als ze iets van me krijgen! Ik bedoel niet dat jij oud bent maar ik wilde je wat geven wand jullie zijn meestal veel sterker dan ik ben. Jullie kunnen meer, trainen hard en ik vond dat je er wel wad voor terug kreeg!' Ze boog haar kopje dieper en legde het muisje voor de poes neer. 'Alsjeblieft ik ga is maar wat meer jagen als je me nodig hebt of je wilt wat roep me maar!' Fury rende richting een van de bosjes en zag een konijn. Ze sloop in een jachthouding poot voor poot voort terwijl haar pootkussentjes op de grond plofte. Toen ze bij het diertje was sprong ze erop en beet hem dood met haar krachtige kaken. Ze nam het terug naar de poes en zwiepten vrolijk met haar staartje heen en weer. Ze legde het konijntje neer en zei zacht: 'Kunt u mij ook wat van u jachtkunsten laten zien? Ik zou graag willen zoen hoe jij dat doet! Fury ging voor de poes zitten en wachten af.

{Flut!}

Onderwerp: Re: You're on your own do 21 jun 2012 - 17:00

_{De kattin ging helemaal door het lint. Geweldig gewoon, zo’n opvliegen typ. Helemaal waar ze voor ging. Oh, dat klonk verkeerd. Het was meer dat ze haar best niet hoefde te doen voor zo’n opvlieger, omdat ze meestal vanzelf wel boos werden en uithaalden. De frustratie op het gezicht van een kat alleen al was genoeg om Nemuru te laten grijnzen. ‘Ho, ho, ik zei niet dat je té dun was. Gewoon dat je wat vlees op je botten kan gebruiken. Voordat de raven niets meer hebben om van je lijk te pikken.’ Het klonk wat macaber, maar dat was voor Nemuru amper een probleem. ‘Overigens ben ik er zeker van dat ik dat niet verdien. Geloof me, als ik eerlijk zou zijn dan zou ik je vertellen dat ik nooit oefen, gewoon mijn klauwen uitsla naar het eerste het beste wat aan komt lopen op vliegen en dat ik geen gevecht ooit eerlijk heb gewonnen. Of ook maar heb gevochten.’ Ze trok haar neus even op, grijnsde breed. ‘Maar dat heb ik nooit gezegd en als jij zegt van wel, dan weet ik je te vinden.’ Melodieus, maar zo ongelooflijk bedreigend was haar stem nu. De poes verdween om weer te gaan jagen, waarna Nemuru besloot dat ze genoeg honger had om zich te verwaardigen de muis vlug op te eten. Toen de zwarte kattin terugkwam, was er niets meer van over. Dit keer had ze een konijn gevangen. Nemuru was niet erg onder de indruk, maar lachte toch. Iets vriendelijker dit keer, maar niet heel erg. ‘Zoals het er nu uitziet heb je mij niet nodig. Maar omdat je erom vraagt, laat me demonstreren.’ Ze stond op, trippelde lichtjes naar de dichtstbijzijnde boom. Op de op drie na laagste tak lag een vogelnestje. Ze zette haar klauwen in de boom, klom sneller dan iemand van haar zou verwachten de boom in tot ze op de tak kwam. Daar trippelde ze elegant naar het nestje toe, wat vier jonge vogeltjes bevatte. Ze tikte het simpelweg van de tak, sprong er daarna achteraan. De klap ving ze op met haar poten, maar alle vier de vogeltjes waren op slag dood. ‘Zo. Genoeg eten voor minstens een dag, zou ik zeggen.’ Ze keek de jonge kattin aan, grijnsde. Het was dan wel wreed wat ze deed, het was ook makkelijk. En daar ging het haar om.
Oeps, laat.}

Onderwerp: Re: You're on your own