No respect for Starclan, baby!

In zijn ogen hing een glans die duidelijk maakte wat hij hier kwam doen. Starclan laten tonen dat hij 0% respect voor die dode katten hadden. Wat konden ze hem aandoen? Karma had hem toch al in de hand, dus waarom zou hij hier bang voor zijn? Met fiere stappen liep hij bruut vierboom binnen. "Zeg, Starclan!" Siste hij naar de lucht. "Kijk maar toe, suffe doden." Hij lachtte. "Jullie kunnen mij toch met geen poot aanraken, wat willen jullie doen dan?!" Hij gromde en sprong haalde zijn nagels over een van de vier bomen heen. Hij duwde ze er zo diep mogelijk in, waarna hij ze eruit haalde en een kwaadaardige grijns op zijn gezicht verscheen. "Ik lach om jullie." Fluisterde hij, waarna hij zich in de jacht houding gooide en de ene muis na de andere doodde. Hij gooide de vier muizen die hij nu had op de hogesteen om ze daar door de zon te laten rotten. "kraaienvoer, dat is alles wat jullie krijgen!" Bulderde hij uit. Hij ging verder met jagen, wetend dat de Starclan niet toeliet dat er hier gejaagd werd. Maar het deed hem niks, hij deed waar hij zin in had. En dat deed hij goed. Het minste wat die starclan kon doen was een van die stomme clankatten sturen, die hij zo in zijn klauwen zou haken. Hij had er eigenlijk wel zin in, bloed in het heilige deel van Starclan. Hij ving nog enkele muizen, en lag ze erbij. "Heilig vlees, Heilige shit noem ik het." Siste hij, waarna hij zich op de hogesteen omdraaide en over het gebied heen keek. Tuurlijk, Starclan was machtig - dus niet.

[&nd Chihuahua and one of her accounts]

''Hey jij daar. Ja jij, wat doe jij hier? Moet je niet vluchten ofzow?'' Hij vernauwde zijn ogen en hief zijn massieve hoofd op, terwijl hij zijn spieren aanspande. Niemand, maar dan ook niemand zou hem kunnen wegjagen. Hij zag een jonge poes staan, en aan haar geur te ruiken was ze een van die clanmisbaksels. Zonder een woord te zeggen sprong hij van de hoge steen af, zijn blik op de jonge poes gericht, zijn kaken op elkaar geklemd terwijl zijn massieve poten hem naar de poes droegen. Voor de poes bleef hij staan, zijn hoofd hoog omhoog geheven, netzoals zijn staart. "Zeg dat nog eens, misbaksel." Spuugde hij naar de poes. Die duidelijk veel durfde, om tegen zo'n kater als hem te spreken. Een kater die 4 hele jaren lang heeft getraind, pijn heeft gehad, en sterker is geworden. Terwijl dit clanmisbaksel waarschijnlijk nog niet eens 7 maanden oud was. "Jullie clanmormels zijn zo dom." Siste hij. "Je zult eerst eens beter moeten kijken voordat je tegen een kat als ik spreekt." Zijn stem klonk zwaar, het was duidelijk te merken dat hij veel ouder en veel meer ervaring had dan deze poes. Hij zou haar niet gemakkelijk laten gaan, niet zonder wonden. Hij zou die clanmormels eens leren hun bek te houden tegenover hem. Hij sloeg zijn scherpe nagels uit, tijd om te boeten. Zijn vachtharen rezen kort omhoog, waarna hij met een snelle slag uithaalde naar de poes, zijn nagels hongerig naar het bloed dat in het jonge lichaam van de poes zat. Toen hij zijn poot in de schouder van de poes had geslagen, trok hij haar met een felle kracht naar hem toe, om haar uit evenwicht te krijgen. Meteen toen ze uit evenwicht was liet hij haar los en zette hij een stap achteruit. "Think before you do." Hij duwde de poes tegen de grond aan en zette zijn nagels in haar borst.

De poes dacht dat ze hem aankon, ze hem kon verslaan. Maar hij wist wel beter. Deze poes was on-ervaren, en als ze werkelijk een clanmormel was, dan was haar training waarschijnlijk nog niet eens begonnen. Die clankatten waren lui, ze begonnen pas met het leren van jagen als ze 6 manen oud zijn. "Jullie clanmormels zijn lui, Jonge poes." Siste hij. "Jullie hebben een rustig leven, en krijgen tot je zesde maand voedsel gebracht, zonder een poot uit te gooien. Wij rogue's zijn échte overlevers." Ging hij verder. "Wij moeten al op vier poten kunnen staan, wij moeten al kunnen jagen rond 3 manen. Wij, zullen nooit zo lui worden als jullie." Hij duwde zijn nagels iets verder in de borst van de poes. "Understand?!" De poes draaide zich om, waardoor zijn nagels een wond op haar borst maakte. Hij gromde zacht, en ook nog eens dom ook. De poes sprong omhoog, en kwam soepel op zijn rug terecht. Waarna nagels in zijn schouders werden geboord. ''Never mess with me, you hear that?'' Hij gromde en sprong omhoog, om zich vervolgens achterover te laten vallen en de poes met haar rug op de grond terecht te laten komen. Zijn gewicht kwam op de poes terecht, en razendsnel draaide hij zich om om haar een flinke mep in haar gezicht te geven. "You say what?!" Siste hij. "Ik ben niet bang voor een clanmormel zoals jij." Hij haalde nogmaals uit met zijn nagels en gromde luid.