Loudkit liep vrolijk de nursery uit. ''Heerlijk ! Ik hou van warmte ! Niet van dat vieze koude spul !,, De kitten voelde zich fijn, en keek de hele tijd om zich heen. De kale bomen waren weg, en de bladeren kwamen er weer aan. De bloemetjes groeide weer vrolijk aan de grond. Hij stapte met zijn zachte pootjes een voor een vooruit. Hij zag al sommige kit's vrolijk spelen. Al had hij daar ook zin in, hij MOEST natuurlijk naar Scarkit. Hij voelde zich wel alleen, geen moeder, geen vader, geen zus, geen broer. Niks !. Hij voelde zich blij voor de kittens die aan het spelen waren, maar voor zichzelf. Het is dan geen egoïst, maar soms moet je toch ook aan jezelf denken. Zal ik me ouders ooit weer vinden ?.. zei de kitten tegen zichzelf. Hij was nu de kluts echt kwijt. Uiteindelijk kwam hij op een open plek. Waar hij Scarkit zag liggen. Uhm... hoi Zei hij zenuwachtig, en zwiepte met zijn staartje.