Bonjour, mon ami

Onderwerp: Bonjour, mon ami za 19 mei 2012 - 16:20

Met een elegante beweging sprong Dawnstripe op de zonnerotsen. Haar gestroomlijnde lichaam, omhuld door een glanzende vacht, legde zich neer op het heerlijk warme gesteente. Ze snorde van genot terwijl ze haar staart om zich heen krulde, en zich daarna snorrend op haar rug rolde. Het constante gevaar van RiverClan kon haar niks schelen. Ze genoot, zonder zorgen, lekker ontspannen. Misschien was Dawn wel overwerkt, daar dacht ze zelf vaak aan.
Ze was alleen maar aan het jagen, en zo veel mogelijk te doen voor de Clan; en ze had totaal geen tijd meer voor haar 'persoonlijke' leven. Ook dacht ze steeds vaker over het vinden van een partner. Het werd wel eens tijd, vond ze; al was ze tot op het heden van niemand anders dan Moonstripe gecharmeerd geweest. Met een zuchtje dacht ze na over koetjes en kalfjes, een eventuele toekomst. Allemaal heel onschuldig. En daar stond Dawnstripe ook bekend om, om haar onschuldige geratel. Ze wreef even met haar pootje langs haar gezicht, en gaapte, waarbij een rij scherpe tandjes zichtbaar werd.
Ook al kon ze er niet aan dénken de Clan ooit te verlaten, had Dawn wel vaak nagedacht over hoe het buiten de Clangebieden zou zijn. Ze was een keer naar de Maansteen gereisd, waarbij ze WindClan had gezien. Door BloodClan was ze in het Rogue territorium gekomen, het Kittypet gebied interesseerde haar niet. En River en ShadowClan kende ze door vroegere gevechten. Maar hoe was het er nou buiten? Het land achter de Hogestenen, de bergen, uitgestrekte velden. Hmm... Als ze daar nou eens heen zou kunnen. Gewoon als expeditie of iets, en dan weer terug komen. Wat moest dat heerlijk zijn. Ze slaakte een gesmoord kreetje van verlangen, wat wilde ze dat eigenlijk graag.
Een sterke geur drong haar neusgaten binnen, en enthousiast rolde ze zich op haar buik. ''Moonstripe!'' Mauwde ze opgetogen.

Onderwerp: Re: Bonjour, mon ami zo 20 mei 2012 - 0:53

Moonstripe keek voor zich, en concentreerde zich op de prooi waar hij het op gemunt had. De arme waterrat had geen enkel idee dat zijn leven binnen een paar seconden zou beëindigt kunnen worden, en trippelde nieuwsgierig verder. Dat had hij beter niet kunnen doen, want met een sprong kwam hij op het beestje terecht. Het slaakte een kleine gil, en hij keek om zich heen. Hij was weer handig bezig, elk dier in de buurt moest nu gealarmeerd zijn. Welja, hij had tenminste dit ding kunnen vangen, en ergens, hoe raar ook, was hij er trots op. Hoewel hij nu een warrior was, volwassenheid, was dit nog nergens bij hem te bekennen, en was hij nog even blij als een nieuwe apprentice om z'n eerste prooi. Achja, wie kon het wat schelen? Er was toch niemand in de buurt om zijn springerig gedrag te zien.
De kater keek even om zich heen, er was niemand te bekennen. Hij grijnste vrolijk en begon toen als een kitten door het bos te dartelen. Iedere andere kat had hem aangestaard, maar gelukkig voor hem was er dus niemand. Perfect.
Moonstripe liep verder, en werd door zijn poten automatisch naar de zonnerotsen gebracht. De plek deed vandaag zijn naam alle eer aan, want de zon scheen er vrolijk op los, en maakte het weer een prettige plaats om te zien. Maar niet alleen de zon was er aanwezig, na even rondgespeurd te hebben, kon hij de geur onderscheiden die hij van alle katten wel kende. Zijn naam kwam hem tegenmoet, en vrolijk ging hij richting Dawnstripe. "Dawnstripe," Begroette hij haar even blij. "Mag ik?" Hij doelde op de plek naast haar, en nam toen zonder antwoord verder af te wachten plaats. Meteen voelde hij de zon op z'n vacht, en hij genoot even. "En, hoe gaat het allemaal," Begon hij toen met een glimlach richting de poes.

Onderwerp: Re: Bonjour, mon ami ma 28 mei 2012 - 23:10

De grijze kater nam naast haar plaats, en meteen sierde een kleine glimlach haar lippen. ‘Ja alles gaat prima hoor, ik geniet van mijn prachtige, rustige dagen van elke patrouille meelopen, en met elke jacht meegaan.’ Het was sarcastisch, maar er zat een geamuseerde ondertoon in haar stem. Ze zuchtte eens kort en keek hem aan, terwijl ze haar snuit vriendschappelijk tegen zijn oor duwde. Ze had hem gemist. ‘Het valt me af dat er steeds meer katten weg zijn van de clan, gewoon een no show geven en maar rond gaan dartelen. Ik doe alles met plezier hoor, maar toch het kan soms best vervelend zijn. Bovendien wil ik ook wel eens rond lopen alsof er geen zorgen zijn, snap je? Ik was net aan het denken hé, wat nou als ik eens een lange reis zou maken? Natuurlijk kan ik de Clan niet achterlaten, dat snap je wel natuurlijk, maar toch. Volgens mij zouden ze het ook niet zonder mij redden hoor!’ Grapte ze, waarna ze verder ging met haar ellelange geratel. ‘Want ja, ik ben natuurlijk wel de allerbelangrijkste kat van de Clan weetje wel. Nee grapje hoor, maar soms vraag ik me wel af waar iedereen uithangt. Bovendien stinken er ook steeds meer katten naar vossenpoep, is dat de nieuwe rage misschien? Ik durf het warriorshol bijna niet meer in te komen, de lucht die er hangt is echt verschrikkelijk. Het is me een raadsel, want niemand gaat toch vrijwillig in die rotzooi rollen? Wat zouden ze te verbergen hebben, weet jij het misschien Moonstripe? Nou dat kun jij ook niet weten.. dom van me. Maar hoe gaat alles eigenlijk met jouw? Ik ratel weer hé? Daar moet ik echt eens mee ophouden, oprecht sorry. Maar alles komt er zo vlug uit, snap je? Ik vind het echt heel vervelend voor iedereen die tegen me moet praten, maar.. het is niet anders. Jij bent volgens mij de enige die het niet zo erg vind.’ Ze zweeg even. ‘Nu deed ik het weer hè? Ik ratelde over hoe ik niet moest ratelen. Waarschijnlijk heb ik al weer over mijn vraag heen gesproken, dus ik stel hem nog maar een keer. Daarna houd ik mijn mond, beloofd! Hoe gaat het met jou?’ Ze grijnsde breed, en vrolijk. Met haar grote, twinkelende ogen keek ze hem aan. Nieuwsgierig naar zijn antwoord.

Onderwerp: Re: Bonjour, mon ami