The biggest weakness of a cat is her strength [and Icespirit]

[melo-drama titel, ik kon het niet laten x'D]

Met geoefende hand sorteerde ze de kruiden, bloemen en andere planten met een geneeskrachtige werking. Op geur, op uitwerking, op kleur, ... Tinderpaw maakte nette, duidelijke stapeltjes per plant. Ze ging snel en nauwkeurig tewerk. Geen enkel zaadje werd vergeten, geen enkele bloem verloor haar kroonbladeren. Ze richtte zich volledig op haar werk. Het was de enige manier om de donkere schaduwen die rond haar hingen te verdrijven, al was het maar voor even. Ze liet zich niet misleiden door de doezelige geur van de papaverzaadjes of het kattenkruid, dat overheerlijke rook. Tinderpaw was nu al ongeveer twee manen medici cat apprentice en het lukte haar goed. Ze wou haar mentor, haar clan trots maken. Hen een waardige toekomst beloven. Vlijtig legde ze de brandnetel bladeren op hun plaats, de irriterende, giftige werking was uit de plant weggelekt, maar de geneeskrachtige sappen die gezwellen tegen gingen en goed waren voor het bloed bleven in het fraai gevormde groen zitten. Haar ogen flitsten over de grijze, stenen wanden van het hol. De koude steen hield in groenblad de ongezonde warmte buiten en de koele lucht binnen. Het was niet goed voor zieke katten om in de warmte te slapen. Tinderpaws gedacht waren nu volledig afgezonderd van de buiten wereld. Ze moest geconcentreerd werken, elke fout kon dodelijk zijn. Het loof van de netels lag mooi op een stapeltje, het was zeker een staart lengte hoog, maar perfect in balans. Tinderpaw stortte zich op de nieuwe lading: klaprozen; poppies. Plots onderbrak een luide hoest haar ijver. Geschrokken maakt de jonge poes een sprong. Het gebeurde bij elk onverwacht geluid, het knappen van een tak, het vallen van een steentje. Kleine dingen waren genoeg om haar te laten schrikken. Ze maakte een onhandige beweging met haar lichaam dat het midden was tussen gestrompel en een sprong. Tinderpaw voelde haar dun behaarde flank tegen een stapel stoten. Ze voelde hoe ze bladeren vertrapte en hoe stuifmeel en loof de lucht in vlogen. Ze zag hoe al haar harde werk terug door elkaar werd geslagen. De jonge poes hield zich stil. Uit angst om nog meer schade aan te richten. Trillerig liet ze haar blik door de medici den gaan, op zoek naar dingen die gespaard waar gebleven van haar aanval. De ravage was groot. Overal lagen kruiden en bladeren door elkaar. Zaden rolden over de grond. Dikke geuren stegen op in de vorm van wolken stuifmeel. De jonge poes draaide zich langzaam om. De dikke nevel van geuren en korrels maskerde zijn reuk en verhulde diens volledige uiterlijk maar het was genoeg voor Tinderpaw om hem te herkennen. "Icespirit! Kijk wat je hebt aangericht, ik heb hieraan gewerkt sinds zon op. Het is niet bepaald fijn als je om maanhoog me even komt storen zodat ik zelf mijn harde werk kan vernielen!" Haar stem ging beangstigend de hoogte in. Groen vuur blonk in haar ogen. Ze liep over. Haar woede-aanvallen werden de laatste tijd steeds minder, tot nu. De woorden, gevoed door toorn en wanhoop, stroomden uit haar bek. Hij kon misschien een oudere warrior zijn, maar deze kater wist duidelijk niets van kruiden en medicijnen. "Waarom ben je hier feitelijk?", Blafte ze.

[+Icespirit]

Gedachten, herinneringen, plaatjes van het verleden, dromen voor de toekomst. Zijn kop leek te ontploffen. De slaap kon hij maar niet vatten, daarom had de zilveren kater de Warrior Den verlaten en was wat door het camp gaan struinen. De nachten in het kamp waren aanzienlijk kouder geworden nu Bladkaal in alle heftigheid was gekomen. Gelukkig was zijn vacht dicht genoeg om de meeste koud buiten te laten. Ergens was hij ook wel blij met de kou, het leek wel alsof alle nare gedachten en herinneringen hierdoor in de kou werden gezet en ze hem voor eventjes niet konden irriteren. Icespirit had het momenteel alles behalve makkelijk in de Clan. Zijn beste, en zo'n beetje enige, vriend Charsoul werd steeds afzonderlijke en het leek wel alsof de oudere kater hem niet meer wilde zien, iets wat hem pijn deed. Zijn jeugdvriendin, Swiftsoul, was ook in rook opgegaan, wat betekende dat de kater in z'n eentje was momenteel. Damn.
Daarnaast had Icespirit nog genoeg problemen. Door de kou begon hij weer meer last te krijgen van zijn poot, waardoor het jagen lastiger werd. Toch bleef hij stug volhouden, want hij vertikte het om naar de Elders Den te gaan. Het ging prima zo, dus waarom dan bij de ouwe lui gaan zitten? Oh hell no. Dat was niets voor hem. Maar er was meer aan de hand. Icespirit wist dat er voldoende koppeltjes waren, zijn zus had zelfs net een nieuw nestje gekregen, maar de kater was er zelf niet helemaal over uit voor wie hij nou meer voelde. Hij had zichzelf een tijd lang onderdrukt dat hij iets voor Charsoul voelde, maar daar in tegen ging zijn hart ook sneller kloppen als hij bij Swiftsoul was. Hij wist het niet meer.

Volledig in gedachten verzonken, was Icespirit aan de rand van het kamp gaan zitten. De maan verscheen slechts gedeeltes van het kamp, waardoor hij niet direct alles kon zien. Hij zuchtte zachtjes en stond op, met het idee om terug te gaan naar de Warrior Den om t kijken of 'ie nog wat slaap te pakken kon krijgen. Toen hij langs de Medicine Cat Den kwam, ontstond er een kriebel in z'n keel die hij met een scherpe hoest weg kreeg. Echter hoorde hij snel daarna een hoop lawaai en niet veel later herkende hij de jonge Medicine Cat Apprentice, Tinderpaw, die hem niet echt vriendelijk aankeeke. "Icespirit! Kijk wat je hebt aangericht, ik heb hieraan gewerkt sinds zon op. Het is niet bepaald fijn als je om maanhoog me even komt storen zodat ik zelf mijn harde werk kan vernielen!" Icespirit's blauwe ogen gleden naar de grond, hij zuchtte zachtjes. "Kalm aan, je hoeft niet het hele kamp wakker te schreeuwen," probeerde hij de apprentice te kalmeren, al leek het erop dat het niet echt ging werken. "Waarom ben je hier feitelijk?" De oudere kater keek eventjes weg en zuchtte. "Ik was op weg naar de Warrior Den. Ik heb wat moeite met de slaap te vatten," legde hij rustig uit. Zijn ogen gleden eventjes over de ravage die hij, indirect, had aangericht. "Zal ik je helpen? Samen kunnen we misschien eerder klaar zijn," stelde hij voor, als goedmakkertje.

Tinderpaws ademhaling was zwaar. Ze was vermoeid, kwaad en telleurgestelt. Haar harde werk was allemaal weg, opgelost in het niets. Het voelde aan alsof ze een stomp in haar zacht buik kreeg. Een onaangenaam gevoel klemde zich rond haar maag, als donkere klauwen. En nu stond de schuldige tegenover haar, mompelend dat ze kalm aan moest doen. "Als ik alle prooi die je in een dag hebt gevangen aan de kraaien voer wil ik jou ook wel eens kalm zien blijven", gromde ze geïrriteerd. Haar staart zwiepte vervaarlijk heen en weer. Als teken van haar nervositeit en ergernis. Haar ogen waren scherp als klauwen. Ze zeiden evenveel als al haar venijnige woorden. "Ik was op weg naar de Warrior Den. Ik heb wat moeite met de slaap te vatten", mauwde de kater opmerkelijk kalm. "Zal ik je helpen? Samen zijn we misschien eerder klaar." Tinderpaw haalde diep adem. In haar hoofd gonsde het van de beschuldigingen, gericht tegen de silver tabby warrior, en tegen haar zelf. Waarom barstte ze toch bij elke stoot los. Waarom kreeg ze steeds op nieuw driftbuien ? "Oke, misschien heb je gelijk. Laten we wat opruimen", mauwde de jonge poes kortaf. Ze draaide haar kopje weg en snuffelde tussen de gevallen Marigold bloemen. Al hun geneeskrachtige stuifmeel was weggeblaven en zweefde nu in wolkjes door het kamp. In haar onderbuik woedde een tweestrijd, als bijtend zuur. Wat was de kater stom geweest! Elke kat wist toch dat niemand, buiten de medici kat, haar mocht storen terwijl ze haar werk deed. Toch had ze niet zo moeten reageren, het was een oudere warriror, een wijze kater die veel meer ervaring en invloed had dan zij, als kleine, onbenullige apprentice. Tinderpaw voelde har wangen gloeien. Schuifelend over de harde, koude steen begon ze haar excuses:"Sorry dat ik zo uitvloog Icespirit. Ik had beleefder moeten zijn tegen een warrior als jou" Haar stem was hees en ongemakkelijk.

[Grok, wat een flutpost >_<]