Scarkit opende haar oogjes, en knipperde er een aantal keer mee om beter te kunnen zien. Voorzichtig stond ze op, om niemand wakker te maken. Ze keek om zich heen, iedereen sliep nog. Zachtjes sloop ze de nursery uit. Een wit vlokje viel op haar neus, al snel smelte het vlokje. Daarna viel er een wit vlokje op haar oor. Steeds meer vlokjes vielen steeds sneller de lucht uit. Al snel bedekte het de hele grond. Scarkit liep verder de open plek op. Als ze haar poot neerzette, klonk er een zacht krakend geluid. Het was stil in het kamp. Scarkit keek het kamp rond. Geen enkele kat te bekennen. Iedereen sliep waarschijnlijk nog. Scarkit keek achter haar. Er lagen poot afdrukjes. Opzich vond Scarkit het wel grappig dat ze een spoor achter liet. Scarkit ging naast de struiken van de nursery liggen. Dit was haar favoriete plekje, ze voelde zich hier veilig, want als er gevaar was, kon ze snel de nursery inrennen. Ze ging liggen, en legde haar kop op haar poten, starend over de open plek, waar het steeds drukker werd.
Tips blijven welkom