Scarkit opende haar oogjes, ze knipperde een aantal keer om beter te zien. Voorzichtig stond ze op, om niemand wakker te maken. Ze keek om zich heen. Iedereen sliep nog. Ze liep zachtjes naar buiten. Er viel een wit vlokje op haar neus, dat al snel smelte. Er viel er weer één, dit keer op haar oor, er kwamen steeds sneller meer vlokjes naar beneden. De vlokjes bedekte de grond. Scarkit liep iets verder de open plek op. Het witte spul kraakte toen ze haar poot weer neerzette. De sneeuw voelde koud aan onder haar poten. Ze draaide haar kopje naar achter. Er lagen poot afdrukjes. Scarkit liep naar haar favoriete plekje in het kamp, en ging daar liggen. Haar buikhaartjes bevroren. Het kleine poesje probeerde de kou van de sneeuw te negeren, en legde haar kop op haar poten, in die houding staarde ze voorzich uit.
Tips zijn heel erg welkom, ik blijf mijn posts slecht vinden.