Sightless passing..

''Wát is híér aan de hand?'' Riep een stem achter Steelfang. Er kwam een Blauwgrijze poes uit de struiken. Hij had al eerder over haar gehoord. Zij was de leider van de thunterclan! Star en Het was nu drie tegen drie clanleden. ''Niet zo snel jullie!" Riep bleustar tegen Star en Lionheart. Dat was haar naam zover hij wist. Hij wist ook dat ze zelfs tegen drie tegenstanders kon winnen. Hij daar in tegendeel kon noch niet goed vechten. ''Maak me er zeker van dat jullie dit territoria voorgoed zullen verlaten!'' Blies ze tegen hem."Lionheart, waag het niet ooit nog een van onze clanleden te bedreigen." Voegde ze er nog bij. Zijn reputatie was zelfs tot bij de leider gekomen. " ik kom hier niet zonder schrammen weg." Dacht hij. "Heb je een van mijn clangenoten bedreigd! Ik heb je laten gaan zolang je maar niets zou doen en niet meer terugkomen. Je hebt dus ook gelogen, je hebt al iets gedaan." Begon Steelfang tegen hem. Nu had hij twee vijanden die zijn bloed konden drinken nu. "Lionheart kom hier en vecht als een kat, je zal voelen hoe het is als je op clan gebied komt!" Riep Steelfang nog tegen hem. Hij had zichzelf belooft als het hier te gevaarlijk voor hem werd dat hij voorgoed vertrok. Misschien was die dag vandaag. " Wel als ik moet vechten, dan doe ik het." Zei hij en zetten zijn nagels uit. hij zette zich in aanvals positie en keek Steelfang recht in zijn ogen. Klaar om hem in stukken te scheuren.

" Wel als ik moet vechten, dan doe ik het." Zei Lionheart en zetten zijn nagels uit. hij zette zich in aanvals positie en keek Steelfang recht in zijn ogen. Steelfang keek hem aan en zei "Mijn tanden zullen in je kerven dat je hier wegmoet blijven." Steelfang zette zijn nagels uit en opende zijn mond en liet een grom horen. Hij zou Lionheart laten bloedden. Niemand komt aan Thunderclan. Misschien zou Bluestar moeten vechten, But now it is Personal.
( 1 zin in het engels die vind ik leuk klinken). Steelfang stond in de aanvals positie en zag Lionheart als een waardige tegenstander alleen nu riep zijn verstand naar moord en brand. Lionheart zou boetten. Steelfang sprong op Lionheart af en probeerde zijn flank open te halen met zijn klauwen door langs hem te springen. Steelfang´s poging faalde doordat hij te ver sprong en net miste. Steelfang ging in een vloeiende beweging bovenop Lionheart en zette zijn tanden in Lionheart´s poot. Hij voelde kleine druppels bloed in zijn mond al een plasje vormen.

''Steelfang, Genoeg, ík zal met hem vechten.'' Miauwde ze kortaf, haar blauwe ogen stonden rustig. Maar haar hart bonkte van strijdlust. ''Ik mag clanleidster zijn voor vele jaren, maar ik kan mijn eigen clan makkelijk beschermen. Je zal me 6 keer moeten doden, wil je me naar Starclan zenden.'' Miauwde ze. Ze had Steelfang een stukje weggeduwd, en ging blazend voor Lionheart staan. Ze sprong op Lionheart, en zette haar nagels in zijn schouder, ze probeerde een grote kras te veroorzaken. Haar aanval was onverwachts gekomen, voor een rogue in iedergeval. Ze had het gevoeld at ze dit wel snel had afgehandeld. Ze kwam dichterbij en histte in zijn oor, ''wees niet zo zeker dat je hier ooit nog levend vandaan komt, Lionheart. Dit is je laatste kans om weg te gaan. En ons territroia te verlaten.'' Haar stem was hard als staal, en haar blauwe ogen keken ijskoud voor zich uit. Bluestar was niet altijd zo, maar ze kon het niet meer aan. Twee dagen geleden tot nu waren er iets van tien rogue's op het territoria gesingaleerd. Misschien zouden ze niet door andere clans geterroriseerd worden. Maar door rogues! Bluestar blies richting de katten. Ze moest er over spreken op de gathering vanavond. Maar ze kon het kamp niet meer onbeschermd achterlaten. Ze zal een aantal van haar beste warriors in het territoria moeten houdenn..

''Steelfang, Genoeg, ík zal met hem vechten.'' Zei Bluestar opeens.''Ik mag clanleidster zijn voor vele jaren, maar ik kan mijn eigen clan makkelijk beschermen. Je zal me 6 keer moeten doden, wil je me naar Starclan zenden.'' Voegde ze erbij en ging voor hem staan. Ze had het op hem gemunt omdat hij al vaker met een clanlid gevochten had. Ze op hem en zette haar nagels in hem een scheurde zijn vacht volledig open. Hij probeerde zich te verweren maar ze was veel te groot en te sterk. Zij had ook meer ervaring met vechten.''wees niet zo zeker dat je hier ooit nog levend vandaan komt, Lionheart. Dit is je laatste kans om weg te gaan. En ons territroia te verlaten.'' Siste ze in zijn oor. Lionheart hart stond bijna stil. Hij worstelde zo hard hij maar kon om uit haar greep te komen. Maar zij was veel te sterk. Hij zou haar wel een paar krassen willen verkopen. dat was bijna onmogelijk." Kom maar op als je durft, ik geef nog niet op!" Spugde hij tegen haar. Hij bloede wel zeer hard maar gaf noch niet op ook al had hij had gedacht dat zij een eind aan hem zou maken. Hij wou nog niet dood!

Alles was zo mis gegaan.. Dusk had alleen maar in de bosjes gezeten, wachtend op wat er zou gebeuren... Steelfang wilde Lionheart en Fallen Star laten gaan. Alleen met haar was hij nog niet klaar.. 'En wat doen we met jou?' had hij gemauwd. Daarna kwam Bluestar opeens met veel gesis tussen de twee rogue's instaan. Ze beet in Lionheart's poot en dreigde hem te vermoordden. Dusk wist niet wat ze moest doen. Fallen Star was blind; niet zwak of stom, maar of ze helemaal kon vechten? Bluestar was te sterk voor de jonge Lionheart. Dusk wilde ook niet dood, maar als ze nu vluchtte.. Dus stapte ze uit de struiken, als verrassingseffect voor Bluestar, die haar nog niet helemaal had opgemerkt. Verder deed Dusk nog niets, wat moest ze doen? Rustig ging ze zitten en sloeg haar staart om haar poten heen. Ze bad tot wie dan ook dat dit goed voor haar af zou lopen.

Lionheart Stond er slecht voor. Bluestar kon hem zo vermoorden. Opeens springt de vreemde poes uit de struiken en duwt Bluestar van hem af. Hij had al wat bloed verloren. Hij sprong Op Bluestar en probeerde haar kop open te scheuren. Hij hield haar in een greep met geen idee of ze er makelijk uit kon komen."Bluestar, ik had niet gedacht dat je zo moeilijk was." siste hij. Hij gooid zijn nagels naar haar flank en daarna beet hij naar haar poot. Hij voelde de schram die Bluestar hem gegeven had. Hij voelde zich steeds zwakker worden naarmate hij bloed verloor." Jij weet wel hoe je tegen iemand moet winnen Bluestar. Maar maakt mij wat uit. Ik ken alles van medicijnen." Zei hij. Dit gevecht kon elk moment weer keren.

'Jij weet wel hoe je tegen iemand moet winnen, Bluestar,' mauwde Lionheart, hoewel zijn stem zwak klonk door het bloedverlies. Dusk keek naar zijn wonden, zag de oneerlijkheid van het gevecht. Een rogue tegen een leider. Ze wilde niet dood, maar dit was haar natuur. Haar onverschilligheid verdween zodra Bluestar opnieuw aanviel, met meer kracht dan Lionheart nu nog op zou kunnen brengen, meer dan dat hij aan kon. Dusk voelde dat ze over werd genomen, noem het instinct, noem het je ziel. Ze sprong naar voren en sloeg Bluestar's poot weg voor die Lionheart kon raken. Ze wist dat Steelfang of één van de andere Thunderclankatten haar aan zou kunnen vallen, en misschien doden. Dat Bluestar haar zou aanvallen. Dat niets haar meer zou kunnen redden.. In een vlaag van gezond verstand besefte Dusk dat ze niet dood wilde.. Maar dat wilde Lionheart ook niet. Voor haar gevoel had ze juist gehandeld.

de vreemde poes hield Bluestar tegen als ze wouw aanvallen. Lionheart sprong weg en keek naar de vreemde poes." Dit is niet jou gevecht. Ik weet dat je mij wil helpen omdat zij beter is maar dat is mijn probleem." Zei hij en keek dan weer naar Bluestar." Bluestar wil alleen haar clan beschermen dus moet ze met mij vechten om mij weg te krijgen, dus moet het een eerlijk gevecht blijven." Zei hij tegen de vreemde poes en bluestar. Hij maakte zich klaar voor als Bluestar opnieuw zou aanvallen. Hij wou Bluestar alleen bevechten omdat hij alleen de bedreiging was. Hij voelde opnieuw dat hij bloed verloor maar hij hield vol.

(sorry, ik ben levenloos, ik doe gewoon mee met het onderwerp xD)

Icy volgde opgewekt de geur van Lionheart. Vandaag was weer een mooie dag, en ze had Cinder en Freddy samen op jacht gestuurd. Dan zouden ze elkaar beter leren kennen. Maar Lionheart was ook zomaar weggegaan, en Icy was benieuwd waar naar toe. Hopelijk keek Lionheart een beetje uit, want zijn koppigheid kon de overhand wel is nemen als er een probleem was. Icy rook geuren van afschuw en van angst. Ze rook ook een mengeling van bloed, en Icy werd ongerust. Icy rende naar haar neus achterna, en verstopte zich in de bosjes. Toen ze zag dat Lionheart bloedde, en de machtige Clanleidster van DonderClan op zijn schouders zat, snakte ze naar adem. Hoe kon Lionheart zo stom zijn? Icy kon maar beter uit de struiken komen, de reuk van de DonderClanleidster zou haar nu allang hebben opgemerkt. Icy sprong uit de struiken, en keek de DonderClanleidster een moment in de ogen. 'Laat hem alsjeblieft gaan, Bluestar', zei ze. Ze kende de naam van de DonderClanleidster, omdat er veel over haar gesproken werd. Icy had de DonderClanleidster al is eerder gezien, toen ze zes manen was en Goldtail net verloren had. De poes was toen aan het jagen. Of was het Bluestar niet? Zou het toch iemand van een andere Clan zijn geweest? Icy keek rustig neer op Bluestar, ondanks de benarde positie waarin Lionheart nu zat. Ze keek even een moment in Lionhearts ogen. Domkop dacht ze boos. En ze keek toen weer naar Bluestar. Ze herkende deze poes steeds maar weer, maar ze wist niet waarvan. Opeens sprong Lionheart weg van Bluestar. ''Dit is niet jou gevecht. Ik weet dat je mij wil helpen omdat zij beter is maar dat is mijn probleem'', zei Lionheart toen. Icy blies boos tegen hem. ''Bluestar wil alleen haar clan beschermen dus moet ze met mij vechten om mij weg te krijgen, dus moet het een eerlijk gevecht blijven'', zei Lionheart toen. Icy keek diep in Bluestar's ogen. Weer die vonk van herkenning.

Lionheart sprong weg en keek Dusk aan. Dusk wist al wat hij wilde zeggen, het straalde van hem af. Toch bleef ze stil en liep wat achteruit. 'Dit is niet jou gevecht. Ik weet dat je mij wil helpen omdat zij beter is maar dat is mijn probleem. Bluestar wil alleen haar clan beschermen dus moet ze met mij vechten om mij weg te krijgen, dus moet het een eerlijk gevecht blijven.' Dusk knikte en deed nog een paar passen achteruit. Ze begreep en bewonderde Lionheart om zijn keuze. Ook snapte ze Bluestar; er zaten nu wel vier rogue's op haar territorium en als goede leider gaf ze alles voor haar clan. Een andere poes kwam het terrein op, praatte tegen Bluestar. Alsof dat zou helpen?

Steelfang schreeuwde woedend "Waarom gaat iedereen op Donderclan gebied, Jullie vuile Roque´s ga weg. Icy, Lionheart en de andere. Dit is niet jullie gebied, dit is donderclan!" Steelfang sprong op Dusk en drukte haar op de grond. Ze durfde Bluestar te stoppen. Bluestar was hier de baas en niemand zou haar tegenhouden, misschien dat Steelfang vroeger zo dom was. Hij gromde zacht en keek naar de andere Roque´s. Het was duidelijk dat ze konden vechten want ze waren met zijn vieren. 2 waren verzwakt of beperkt maar de andere 2 konden ook vechten. Dus het zou 3 tegen 4 kunnen worden of ze zouden simpel winnen of het zou een strijd worden. Steelfang sprak volluit en zei "Bluestar niet dat ik uw respect ondermijn maar misschien kunnen we hun alle 4 een laatste waarschuwing geven. Als we ze alle 4 verwonden als straf kan het uiteindelijk ook slecht zijn voor ons. Lionheart heeft misschien zijn lesje al geleerd en de boodschap zal wel overgekomen zijn. Ik wil niet zwak lijken of eigenwijs maar misschien kunnen we ze nog een keer matsen."

Bluestar dacht dat ze gek werd, nog twee rogues. Ze blies kwaad naar de katten, Steelfang's woorden kwamen hard aan. ''Twijfel jij aan mijn leiderschap? Kom jij op voor deze stelletje nietsnutten die prooi van ons territoria stelen?'' Bluestar had Lionheart losgelaten, haar oren lagen plat in haar nek. En ze richtte zich op Icy. ''Met alle plezier.'' Blies de Thunderclan leidster naar de tabby. Ze moest vlug jongen, zag ze. Haar ogen keken diep in die vaan de tortoise shell kat. ''Verdwijn, als je je leven wilt behouden. Starclan zal je moed eren, maar wil je nual aan hun zeide lopen met je kittens in je buik?'' Miauwde ze kalmjes, het was niet vriendelijk kalm. Haar stem was ijskoud, hard als staal. Haar maag was omgekeerd, en ze voelde de oeroude strijdlust in haar aderen. ''Niemand zal zo onrespectvol zijn tegen over deze clan, zolang ík leid.'' Miauwde ze kortaf, haar ogen keken naar Honeyfeather. ''Honeyfeather, zorg dat ze niet wegkomen.'' Fluisterde ze naar haar trouwe clanlid. Ze was samen met Steelfang leerling geweest, maar Steelfang was te vaak bevriend geweest met andere van buitenaf. Bluestar hief haar poot op, en haar nagels kwamen te voorschijn. Met een kwade his, schoot ze naar Icy. Gewoon om haar aan t schrikken te maken..

''Twijfel jij aan mijn leiderschap? Kom jij op voor deze stelletje nietsnutten die prooi van ons territoria stelen?'' *pats* het voelde alsof Steelfang in zijn gezicht geslagen was. Steelfang had nooit het lef gehad om iets te zeggen maar nu wel. "Bluestar, u weet best dat ik mijn leven zou geven voor de clan, maar ik heb gezien als kitten hoe mijn ouders werden vermoord voor mijn eigen ogen. Ik wil niet dat we ineens al die Roque´s afslachten en dat daar ergens een kleine kitten hopeloos wacht op zijn ouders. Het is de warriorcode dat een kitten niks gebeurd, maar als we diens ouders vermoorden dan doen we die kitten toch iets aan. Laat op zijn minst de poezen gaan dan. Ik ben nog geen ouder alleen ik weet nu al dat mijn kittens op de clan na belangrijkste zijn voor mij. Misschien vind u mij softie maar ik weiger te vechten als ik zo ook kittens pijn doe. Straf me maar voor deze woorden, ik zeg nu wat ik vind." Hij draaide zijn hoofd naar Lionheart en zei tegen niemand in het bijzonder "Van hem weet ik dat hij en Icy geen kittens hebben. Ik wil hem allang een les leren" Hij hield zich in maar zijn gezicht spuugde vuur. Hij stond rechtop en wachte op het vuur salvo dat Bluestar hem vast en zeker zou geven of erger.

Honeyfeather was vereerd geweest dat ze met Bluestar op patrouille mocht, alleen had ze niet verwacht dat het zoveel problemen zou gaan geven. Ze schoot achter Bluestar aan het struikgewas door en sperde haar ogen open, een stuk of 4 rogues en Steelfang waren te vinden op het territorium! Zoveel rogues bij elkaar had ze nog nooit gezien. Ze zwiepte ietwat nerveus met haar staartpunt, ze had Bluestar ook nog nooit zo boos gezien.. Zelfs niet toen ze het kamp uit waren gegaan toen het bliksemde als apprentices.. oef.. Ze kromp er een klein beetje van ineen, zelfs terwijl de woede niet op haar gericht was. Waarom mengde Steelfang zich toch telkens weer met rogues? Vroeg ze zichzelf af. Bluestar was duidelijk kwaad, ze besloot Bluestar te helpen terwijl ze de rogues insloten. Uiteindelijk draaide het zelfs uit op een gevecht. Ze klapte haar nagels uit maar besloot ze alleen te gebruiken als het nodig was. 'Bluestar wil alleen haar clan beschermen dus moet ze met mij vechten om mij weg te krijgen, dus moet het een eerlijk gevecht blijven.' Miauwde een rogue, die blijkbaar Lionheart heette als ze de gesprekken goed gevolgd had. Honeyfeather kneep haar ogen tot spleetjes, die rogue durfde wel. Ze had hem herkend, ze trok haar bovenlip op, deze rogue had ze al eerder gezien. Ze groef in haar geheugen en herkende hem daarna, dit was de rogue die zij en Ravenwing als apprentices waren tegengekomen! Uiteindelijk kwam er nog een rogue bij, waren ze nu in de minderheid? Honeyfeathers nerveusheid steeg maar ze zou het niet laten merken, alles behalve dat. 'Waarom gaat iedereen op Donderclan gebied, Jullie vuile Roque´s ga weg. Icy, Lionheart en de andere. Dit is niet jullie gebied, dit is donderclan!' Hoorde ze Steelfang schreeuwen, maar uiteindelijk keek hij Bluestar aan, 'Bluestar niet dat ik uw respect ondermijn maar misschien kunnen we hun alle 4 een laatste waarschuwing geven. Als we ze alle 4 verwonden als straf kan het uiteindelijk ook slecht zijn voor ons. Lionheart heeft misschien zijn lesje al geleerd en de boodschap zal wel overgekomen zijn. Ik wil niet zwak lijken of eigenwijs maar misschien kunnen we ze nog een keer matsen' Miauwde Steelfang. Honeyfeather sperde haar ogen open, Matsen? Nadat ze voor de zoveelste keer Thunderclan territorium waren binnen gedrongen? Zij zelf peinsde er niet over, kittens of geen kittens, dat mocht geen excuus zijn vond ze. Ze keek naar Bluestar, wachtend op haar reactie. 'Twijfel jij aan mijn leiderschap? Kom jij op voor deze stelletje nietsnutten die prooi van ons territoria stelen?' Miauwde Bluestar, ze klonk woest. Honeyfeather draaide ietwat nerveus met haar oren, Steelfang had geen goede opmerking geplaatst. 'Honeyfeather, zorg dat ze niet wegkomen.' Fluisterde Bluestar naar haar. Honeyfeather knikte en blokkeerde de uitweg tussen de struiken met uitgeklapt nagels en met hoog opgezet nekhaar, klaar om te vechten.

Opeens komt Icy tevoorschijn en roept"Laat hem alsjeblieft gaan, Bluestar." Met alle plezier." blies ze terug naar Icy. Bleustar liet hem leven! Hij stond moeilijk open keek verbaast naar Bluestar. ''Verdwijn, als je je leven wilt behouden. Starclan zal je moed eren, maar wil je nual aan hun zeide lopen met je kittens in je buik?'' Miauwde ze kalm. ''Honeyfeather, zorg dat ze niet wegkomen.'' Miauwde ze tegen een van de clan leden. Hij strompelde naar Icy en opeens schiet Bluestar naar Icy met haar nagels uitgetrokken. Zijn hart stond bijna stil. Maar toen zag hij dat Bluestar dat maar deed om haar aan het schrikken te maken. Ze had precies respect voor Icy. Hij strompelde weer verder en opeens begeefd zijn voet het omdat hij nog steets bloed verloor. Bluestar had hem serieus toegetakeld. Hij stond weer op en stompelde naar Icy. De clanlid die Bluestar had aan geduid om hun tegen te houden stond er al. Hij ging naast Icy staan en keek naar Bluestar. Wat gaat er nu gebeuren. Hij keek naar de poes die zijn weg blokeerde."En wat ben je nu van plan?" Zei hij uitdagent tegen Bluestar en tegen de poes die zijn weg blokkeerde.

Dusk had niet op een aanval in de rug gerekend. Ze had toegekeken hoe de honingkleurige poes haar nagels uit had geklapt, hoe Bluestar boos tegen Icy siste. Dusk hoorde een zacht geruis, een schaduw trok langs haar. Plotseling viel Steelfang op haar rug. Dusk werd tegen de grond gedrukt. 'Ga je me nu aanvallen? Of iemand anders, terwijl ik tegen de grond lig?' vroeg ze. Waren alle clans zo vijandig? Dusk had niet eens opgelet toen ze Thunderclanterritorium betrad. Pas toen Lionheart afgemaakt zou worden had ze door dat ze in de problemen zat, diep in de problemen.

(Zo! Ik moet het weer allemaal even volgen *lacht*)

Icy hoorde dat Bluestar tegen haar sprak. ''Verdwijn, als je je leven wilt behouden. Starclan zal je moed eren, maar wil je nual aan hun zeide lopen met je kittens in je buik?'' hoorde ze Bluestar zeggen. Icy keek naar haar buik. 'Ik wil mijn kittens inderdaad niet in gevaar brengen, maar ik kan Lionheart ook niet missen naast mijn zijde als ik ze krijg', zei ze rustig. Opeens stak Bluestar haar poot naar haar uit. Icy reageerde niet en bleef rustig zitten, maar je zag de angst in haar ogen. Het was een poging om haar aan het schrikken te maken. Dat wist Icy nu ook wel, maar toch was ze bang dat de volgende haal misschien raak ging zijn, en als het voor haar tegenzat, recht tegen haar buik. "En wat ben je nu van plan?", sprak Lionheart op een uitdagende toon naar Bluestar. Icy gaf een boze zwiep met haar staart. Als je dood wilt moet je dit vooral doen... dacht ze kwaad. Zijzelf bleef naar Bluestar kijken, vol respect. Ook al had het uiterlijk van Icy totaal niks gemeen met die van Bluestar, Icy voelde zich ondanks alle dreiging van de Clankatten op haar gemak bij Bluestar. Zij zou nooit onrechtvaardig iemand aanvallen, ze had altijd wel een reden. Die Steelfang was misschien best wel een taaie, maar hij was heel erg loyaal aan zijn Clan, misschien iets tè. Icy keek een moment diep in Bluestar's blauwe ogen.

"Ik wil mijn kittens inderdaad niet in gevaar brengen, maar ik kan Lionheart ook niet missen naast mijn zijde als ik ze krijg." Lionheart knikte. ze zag dat Bluestar haar aan het schrikken liet. Zijn hart stond ook even stil. "En wat ben je nu van plan?" Zei hij met een uitdagende blik naar Bluestar. Ze liet hun nog niet gaan want ze had iemand aangeduid om hun tegen te houden. Icy gaf hem een zwiep van haar staart omdat hij zo had gereageerd. hij keek even weer naar Icy die kittens van hem had. Ze hielden hem en Icy vast en hij wist niet waarom." Bluestar, waarom hou je ons hier nog vast. Nu dat Icy kittens van me verwacht wil ik hier voorgoed weg gaan maar jij houd haar en mij vast! Voor wat!" Zei hij met een dreigende stem. Met een flits veranderde hij. Hij veranderde in een beschermend type als vader. Hij verzamelde al zijn kracht. Hij voelde geen pijn meer Hij sprong recht naar Bluestar met de bedoeling haar op de grond te drukken. "Hoor eens als je èèn poot naar Icy uitsteekt stuur ik je rechtsteeks naar Starclan!" Zei hij en sprong van haar af. hij ging beschermend voor Icy staan."Laat ons gaan of ik dwing je!" Brulde hij met een diepe grauw.

"Hoor eens als je èèn poot naar Icy uitsteekt stuur ik je rechtsteeks naar Starclan!" Zei hij en sprong van haar af. hij ging beschermend voor Icy staan."Laat ons gaan of ik dwing je!" Brulde Lionheart met een diepe grauw. Steelfang herkende dat en zei met een brul "Lionheart, je weet dat dit verboden terrein is voor Roque´s! Om diezelfde reden waarom je weg wil gaan nu, had ik om jou weg te jagen, maar je negeerde het jij idiote hondsvot! Ik ben niet de baas hier, maar ik breng dit uit omdat jij nu een reden verzint waarom ik je weg wou hebben hier! Ik had gezegd hier weg te gaan! Bluestar´s taak is het om dit soort dingen te zeggen alleen ik zeg het voor mij, mijn nageslacht en hun nageslacht. Door Roque´s zoals jullie zullen erdoden vallen, Roque´s die weg worden gejaagd maar terug komen en dan een excuus dat eerst was gezegd om hun weg te halen!!!!!!!!!!!!!" Steelfang praatte niet meer dit was vaderinstinct. Hij zou Lionheart zonder pardon aanvallen. Hij zou hem wegjagen. "Ik wou je voor Icy hier weghebben, maar jij was een luie smerige hond, jij bleef hier en moest en zal het negeren. Het is niet aan mij om te zeggen wie leeft en sterft maar als dat wel zo was dan verdiende jij je leven NIET!" Steelfang´s ogen waren rood van razernij, zijn vaderinstinct was net uit het cocon gekropen en was nu al aan het groeien. Hij keek naar Bluestar en zei "Ik ben pas warrior, maar dat is geen excuus. Sorry dat ik me zo liet gaan. Ik denk dat het vaderinstinct was Bluestar."

Bluestars hart stokte in haar keel, toen ze de ambere ogen van Icy aankeek. ''Wij geven geen tweede kansen,'' Miauwde ze. Haar haren vlogen overeind terwijl ze keek naar Lionheart, ''pas op je woorden!'' Histte ze naar hem, haar staart zwiepte gevaarlijk heen en weer. ''Nogmaals, Lionheart. Je zal me 6 keer moeten doden, wil je mij naar starclan zenden. Ze hebben mij niet voor niets negen levens gegeven!'' Miauwde ze. ''Ze hebben mij dit pad laten kiezen, door alles op te geven, en ik laat niks of niemand spotten met starclan. Dooor mij uit de weg te ruimen.'' Blies ze hen toe. Ze sleep haar nagels in de grond, en haalde uit naar Lionheart. Ze had Steelfang en Honeyfeather altijd nog..