(Open voor iedereen!) My first hunt as a warrior

Zacht een melodie neuriënd, liep Foxsong het kamp uit. Doornen en takjes haakten zich even aan zijn vacht, maar hij was te trots om dit te merken. Hij had zijn stille vigil gehad, en nu was hij vrij, vrij om te doen wat hij wou. En de kater had sowieso al uitgekozen wat hij wou gaan doen. Hij zou gaan jagen, zijn eerste jacht als een warrior. Hij was nu geen Foxpaw meer, hij was Foxsong. Zich dit alleen al bedenken vervulde de jonge kater van trots en warmte. Hij kon zachtjes de vogels horen zingen en het water horen kabbelen en klateren. De melodie van de natuur. Bijna automatisch begon hij er al een melodie bij te verzinnen. Hij was sinds tijden niet meer zo vrolijk geweest. Hij kon het gewoon niet geloven. Hij was geen apprentice meer, hij had eindelijk zijn training voltooid en was nu een warrior! Een war-ri-or. Hij moest het gewoon meerdere malen voor zichzelf herhalen, wou hij het geloven. Maar uiteindelijk stopte hij met neuriën, tijd om serieus te worden, of niet dan? Als hij geluid bleef maken, zou hij nooit prooi vangen. En welke nieuwe warrior wou nou in het kamp terug komen zonder prooi na zijn eerste jacht?

Flap..Flap...Flap... Het klapwieken van vleugels liet Foxsong's gevoelige oren omhoog draaien. Zijn blauwe ogen keken ook omhoog, en uiteindelijk draaide hij zijn gehele kop mee. Het silhouet van een mooi gevormde vogel was te zien aan de hemel, en uiteindelijk streek het dier neer, een paar vossenlengtes verder achter de struiken. Foxsong's ogen vernauwden zich even, de perfecte prooi, de vogel had geen idee dat hij hier was. Langzaam liet Foxsong zich in de sluiphouding zakken, de houding waar hij ondertussen nu al zo erg aan gewend was. Hierna sloop hij pootstap voor pootstap naar voren, zo min mogelijk geluid makende. Hij zou deze prooi vangen. Uiteindelijk zag hij de zwarte glanzende veren van de vogel die hij net gespot had, een oude kraai. Zich eventjes tegen de grond aandrukkende als camouflage, keek Foxsong toe. Maar uiteindelijk, toen de kraai de andere kant op keek, zette de jonge vossenrode kater zich af. Een geschrokken alarmkreet van de kraai klonk, maar deze werd al binnen een hartslag afgesneden door Foxsong, die het leven van het dier vlug beëindigde met een snelle beet. Trots keek hij naar zijn prooi, zijn eerste prooi als een warrior.

De bladeren ritselde in de wind. Een merel kwetterde op de achtergrond. Stormtail liep nu zijn den langzaam uit, in de verte hoorde je de rivier stromen en kolken. Een specht tokelde hoog in de boom. Het gras voelde vochtig aan zijn poten, hij moest de Patroulles opweg sturen. De krijgers hadden zich verzameld bij de open plek. Weer een goeden morgen allemaal. Ik zou graag een jacht bij de rivier willen, de clan heeft wel wat vis nodig. Longhair? kun je dat regelen. Dankje, nu dan de patroulles, '''''' en '''''''' gaan langs het ravijn, en The Thunderclan is nog steeds happig langs de zonnenrotsen. Ik weet natuurlijk dat het niet ons territorium is, maar doe de patroulle er langs niet er in. Zijn er genodigde voor het pad naar de vierboom? Dankje '''', '''' en '''''', verder zal er natuurlijk getraind worden met de leerlingen. Heeft iemand verder nog vragen? Oke dan zijn we klaar. Ik zal gaan jagen, ik ga aleen. Stormtail knikte en sloot het af. Daarna liep hij voorop met de katten door de ingang. Toen ze ervoorbij waren kwam Stormtail bij een riviertje waar hij wat uit dronk. Kiezels lagen knisperend onder zijn poten, toen ving hij een geur op. Het was de geur van Foxsong, een jonge kater die net warrior was geworden. Stormtail besloot te kijken hoe de kater kon jagen. Behoedzaam en onopgemerkt liep Stormtail hem achterna. Zonder veel op te merken. Foxsong, liep te neurién, dat Stormtail deed grinneken. Foxsong had hem niet gehoord, maar wat Stormtail wel zag was dat er een kraai overvloog, zijn vleugels klapte luid. Foxsong had hem in de gaten. Enkele vossenlengtes was de vogel neergestreken. Foxsong zakte in een prima jachthouding om de prooi te kunnen vangen, Stormtail keek geboeid toe. Er klonk toen een kreet van de oude kraai die weg wilde vliegen, maar voor de kraai was het te laat. Want Foxsong smoorde de kreet met een grote sprong waarna hij het snel afmaakte. Stormtail zag de jonge krijger stots naar zijn prooi kijken. Die heb je goed gevangen foxsong. Ik weet zeker dat je een groot krijger zal zijn. De kraai was oud, en alle prooi zal zich even niet laten zien. Maar ondangs dat was het erg knap, mijn complimenten. Stormtail kwam de struiken uitgewandelt. Hij keek wijs en geduldig naar Foxsong die nog steeds boven de kraai stond.

De geur van vers gevangen prooi vulde zijn neusgaten, een geur waarvan hij sowieso al bijna honger kreeg. Maar de geur bracht nog iets anders bij de jonge kater. Het gaf hem een gevoel van genoegdoening, hij had zijn eerste prooi gedood als een warrior. Hij had geen fouten gemaakt, hij had de prooi niet weggejaagd zoals hij vaak deed als een apprentice omdat hij nogal onhandig was. Hij had het helemaal zelf gedaan, hij had het helemaal zelf gekund, hopelijk was Duskpelt nu trots op hem. Naja, dat was ze zeker al wel, of tenminste, dat hoopte hij. Hij was er altijd op gebrand geweest om zijn mentor trots te maken. Als hij dat niet had gedaan, was hij altijd een beetje in zichzelf gekeerd geraakt. Hij wou heel erg graag anderen blij maken, en als hij dan iets fout deed, dan raakte hem dat, hard. Plots vulde een stem zijn gevoelige oren, en meteen maakte dezen even een snelle beweging, al snel gevolgd door zijn kop die zich omdraaide met een nieuwsgierige blik. Zijn kop boog meteen in respect voor de clan deputy. "Die heb je goed gevangen foxsong. Ik weet zeker dat je een groot krijger zal zijn. De kraai was oud, en alle prooi zal zich even niet laten zien. Maar ondangs dat was het erg knap, mijn complimenten." Miauwde Stormtail. Ietwat verlegen om het compliment van de clanleader, keek Foxpaw naar zijn witte poten. Maar al snel keek hij weer op, "Dank u Stormtail," Miauwde Foxsong beleefd, "Een compliment van u betekend veel voor me," Zijn stem was eerlijk en respectvol, maar niet diep, zo'n stem had de jonge warrior nooit gehad. "Heeft.. U veel gezien?" Vroeg hij daarna aarzelend, zich nu ietsjes opgelaten voelend. "Ik moest toch niet toch op patrouille hè?" Vroeg hij vervolgens, zijn ogen iets opengesperd uit nervositeit dat hij nu al de patrouilles had gemist.

Stomtail kwam helemaal de struiken uit. Hij keek Foxsong aan. Hij gaf aan met z,n staart dat hij bij een rots zou gaan liggen in de zon. Het was een kleine verdwaalde kei. Maar heerlijk om te liggen, want de schaduw zorgde voor verkoeling van de hete zon. Maar als je er lag kon je evengoed genieten van de warmte. Stormtail,s grijze vacht was dik en lang, dus bleef hij liever uit het snikhete licht. Het viel Stormtail op, dat de naam van de jonge kater precies bij hem paste. Want hij had Foxsong horen neuriën. En zijn vacht was precies de print die een vos ook had. Enkel de heldere blauwe ogen van de kater waren niet van een vosje, ze straalde een beetje onzekerheid uit. Maar ook leergierigheid, en de wil om het goed te doen. Dat stond Stormtail goed aan, hij was vroeger soms ook een beetje zo. Stormtail liep naar de steen toe, en ging er op zijn buik liggen, zodat hij voor zich uit kon kijken. Stormtail wist niet of de kater bij hem kwam liggen, dat vond hij ook helemaal niet erg. Maar evengoed zouden ze een goed gesprek kunnen voeren. "Dank u Stormtail,Een compliment van u betekend veel voor me," Stormtail glimlachte. '' Graag gedaan jonge krijger. Niet alleen van fouten maar ook Complimentjes kun je leren.'' Integendeel tot Foxsong had Stormtail een zware stem. Een stem van een wijs iemand. "Heeft.. U veel gezien?" Vroeg Foxsong nieuwsgierig. Stormtail grinnikte een beetje en ging wat beter zitten. Een poot die voor hem had gelegen, deed hij onder z,n borst. '' Of ik veel gezien heb? Ach wat ik heb veel meegemaakt. Als je dat bedoelt, maar ook de prachtigste dingen inderdaad. Ik heb mijn eigen kits zien geboren worden, nog steeds een van de mooiste dingen, ik zie de liefde, iets wat jij nog niet ziet? Dat komt nog wel op je pad dat weet ik zeker. '' Grappend knipoogde Stormtail terwijl hij dat zei. Snel vervolgde hij weer z,n verhaal. '' Ik heb vele dingen gezien, van de geboorte van een kit, tot het sterven van een oudste. Ik ben minstens wel een keer op elk territorium geweest, in mijn jonge ondeugende leerlingenjaren. Goedschiks en kwaadschiks. En vele Gatherings heb ik meegemaakt. De vorige was je nog leerling. Toen heb je me vast ook nog gezien. Ik kan me jou goed herinneren. Of dat er ijs lag op de Rivier, we konden amper bij de vis. De clan leidde honger sommige katten zijn er aan gestorven en hebben zich bij de Starclan gevoegd, jammer genoeg.'' Stormtail stopte even met z,n verhaal. Hij keek treurig naar z,n voorpoot, ook om de katten die waren doodgegaan bij de hongersnood. Maar ook allebei z,n ouders waren door het ijs gezakt in een vroege winter waar het ijs al dik was. Stormtail was nog maar een kit geweest, maar oud genoeg om voor zichzelf te zorgen. Want hij was al meer dan 5 maanden geweest. Hij keek Foxsong weer aan en vertelde verder, '' Ik heb ook mijn ouders nog zien verliezen door het ijs, ze zijn er toen doorheen gezakt. Maar nu ze met de Starclan rennen weet ik dat ze mij zullen hoeden voor gevaren, en mocht ik toch in gevaar komen. Dan zullen ze me altijd helpen. En wat heb jij eigenlijk al van de wereld gezien Foxsong? Je bent nieuwsgierig dus ik ga ervan uit dat je wel al wat hebt meegemaakt. '' Opeens keek de vossenkat hem nerveus aan. "Ik moest toch niet toch op patrouille hè?" Neehoor, nergens om je zorgen over te maken. Ik was enkel nieuwsgierig hoe je eerste jacht wals warrior zou zijn.''

*Sorry voor late reactie. Zag het nu pas.

Foxsong's staart veegde eventjes over de grond terwijl hij er nerveus mee zwiepte. Je praatte niet elke dag met de deputy, je kreeg ook niet elke dag zijn complimentje van hem, en misschien zelfs wat respect? Foxsong werd er ietwat verlegen van, hij was namelijk nog maar net een warrior, hij voelde zich nog niet eens een warrior, eerder een apprentice. Een jonge, nerveuze apprentice. De tijd was dan ook wel heel snel gegaan. Stormtail begon hem nu uit te leggen over het belang van complimentjes, en Foxsong luisterde met ietwat grote ogen. Stormtail's stem was veel zwaarder en dieper, die van hemzelf was niet zo diep, eerder melodieus. "Dank.. Dank u meneer.." Miauwde hij, nog steeds ietwat verlegen. Maar daarna was hij toch nieuwsgierig maar ook zeer nerveus op het antwoord op zijn vraag, wat Stormtail allemaal van zijn jacht gezien had. Maar, zijn nieuwsgierigheid sloeg al snel om in verbazing toen Stormtail iets heel anders ging vertellen. Zijn hele levensverhaal. Ergens had hij wel respect voor het feit dat Stormtail dat allemaal durfde te vertellen, hij deed het hem namelijk niet na, maar dat was niet wat hij wou weten. Hij werd er gewoon een beetje ongemakkelijk van dat dit allemaal aan hem verteld werd, een jonge krijger. Toen Stormtail eindelijk uitgepraat was, keek Foxsong ietsjes nerveus op, niet wetend wat te zeggen. Hij was bang om Stormtail te beledigen, het zou misschien wel om kunnen slaan. Iets in hem wou dat zeker niet hebben, maar zijn nieuwsgierigheid was nog steeds wakker, de nieuwsgierigheid om te weten wat Stormtail gezien had van zijn jacht. Hij had hem toch niet horen neuriën?.. "Uhm.. Bedankt.. voor uw verhaal Stormtail," Miauwde Foxsong, ietsjes ongemakkelijk, "Maar.. Wat heeft u gezien van mijn jacht?" Kwam toen de aarzelende vraag.

"Uhm.. Bedankt.. voor uw verhaal Stormtail," Zei Foxsong. Maar Stormtail had gezien aan zijn blik, dat hij niet verwacht had dat Stormtail de dingen die hij had verteld zeggen zou zeggen. Een begrip kwam in Stormtails ogen. Ach hij kon toch ook wel eens fouten maken. "Maar.. Wat heeft u gezien van mijn jacht?" Stormtail moest nog even lachen om zij eigen fout maar zei toen. '' Sorry jonge krijger. Ik had de vraag anders opgevat, excuus voor de verwaring. Ook een kat als ik kan fouten maken. Maar om even terug te komen op je werkenlijke vraag. Ik heb je jacht goed kunnen zien, en je hebt het goed gedaan. Je evenwicht en reactie Was uitmuntend, De oude kraai had enkel op het allerlaatste moment pas wat in de gaten. Heel goed gedaan, wie is je mentor ook alweer geweest Foxsong? '' Stormtail keek werkenlijk geintreseerd naar de rode kater. Het was een aparte kat, met een naam die bij hem paste. Want Hij had Foxsong eerder horen neuriën Stormtail mocht Foxsong graag. Het was een kat met een goed hart.Hij was trouw, deet dingen die hem waren opgedragen, ook zou hij zekerweten. Nooit iemand veraden. Enkel had hij nog de trekjes van een nerveuse leerling. Maar dat was ook echt helemaal niet gek niemand kon het hem kwalijk nemen. Hij was pas krijger geworden. Een vogeltje vloog hoog boven hen, het wierp een kleine schaduw over de bosgrond. Een rustgevende heldere blik lag in Stormtails ogen. Hij werd haast nooit boos, enkel waneer dat echt nodig was. En als hij dan boos was, was dat terecht. En rechtvaardig dus eerlijk. Hij liet de katten dan zien of vertelde hoe ze het beter konden doen de volgende keer.

*Sorry geen inspiratie*

Aceheart wordt wakker in de apprentice hol en kijkt naar buiten. Ze zucht diep en stapt naar buiten ze rekt even uit en loopt naar het prooistapel. ik ga wel even paar vissen meenemen. Ze loopt rustig het camp uit en gaat even zitten om de geur goed te ruiken. Ze ruikt een paar muizen. Ik heb honger maar de clan gaat voor ik eet wel wanneer ik klaar ben met jagen. Ze staat op en rent nu naar de richting waar de geur van muizen kwamen. Ze gaat achter een struik staan en kijkt naar De muis en likt haar lippen af. Lekker vettige muis, Ik hoop dat dan de Queens genoeg daar aan zullen hebben. Ze springt boven op Het muis en bijt het Nekje door. Ze hoort Het de botten onder haar tanden breken. Ze laat het lichampje los en graaft even een gat waar ze hem in gooit en begraaft het voor de terugreis naar het Camp. Ze ziet Foxsong en gaat er naar toe "Hallo hebben we hier een Clan meeting"ze glimlacht vriendelijk. Ze kijkt ook naar Stormtail.


Sorry ik zag open voor iedereen

Foxsong's poten trokken ietwat aan het zachte gras terwijl hij naar Stormtail keek met een ietwat nerveuze glans in zijn ogen. Hij was bang, heel erg bang dat hij de deputy beledigd had. En vanaf dat punt, ging zijn hoofd als een sneltrein werken zoals zijn hoofd dat zo goed kon. Als de deputy boos op hem was.. kon hij op rotpatrouilles gezet worden. En dan had Volewhisker weer iets om hem over uit te lachen en als dat zou gebeuren dan zou zijn zelfvertrouwen en zijn goede leven weer door de put gaan want Foxsong kon nog steeds niet tegen Volewhisker op en.. Zijn gedachten werden onderbroken door Stormtail zelf. Die gelukkig niet boos was, zelfs begrijpend. Ongemerkt voor hem, had hij zijn adem de hele tijd in gehouden. In een zachte ademstoot kwam de adem er weer uit, net een klein zuchtje. "Sorry jonge krijger. Ik had de vraag anders opgevat, excuus voor de verwaring. Ook een kat als ik kan fouten maken. Maar om even terug te komen op je werkenlijke vraag. Ik heb je jacht goed kunnen zien, en je hebt het goed gedaan. Je evenwicht en reactie Was uitmuntend, De oude kraai had enkel op het allerlaatste moment pas wat in de gaten. Heel goed gedaan, wie is je mentor ook alweer geweest Foxsong?" Vroeg Stormtail hem. Foxsong voelde zich gewarmd door zijn complimenten, en boog zijn kop in dankbaarheid. "Dank u Stormtail," Miauwde hij, "Duskpelt heeft mij getrained." Vervolgde hij, en een warme glimlach verscheen op zijn gelaat, "Ze is een erg lieve en geduldige mentor." Maar plots bereikte een geluid zijn oren, en meteen keek hij met vernauwde ogen om, meteen op z'n hoede zoals het een warrior betaamde. Maar zijn houding werd weer meer ontspannen toen een clanlid uit de struiken kwam. "Goedenmorgen, Aceheart," Begroette hij vriendelijk, zijn kop iets buigend.

Aceheart glimlacht naar Foxsong "Heey ook goedemorgen ben je aan het jagen?" Ze kijkt naar Stormtail ze buigt haar hoofd neerbuigend. "Stormtail"zegt ze even als begroeting. "Heey Foxsong zullen we samen jagen?" ze Glimlacht naar de jonge warrior en kijkt in zijn ogen. Aceheart gaat even zitten met haar staart over haar poten en likt haar staart schoon terwijl ze kijkt in de ogen van Foxsong. Ze wacht geduldig op Foxsong's antwoord.

verkeerd account sorry moet Aceheart zijn

Aceheart glimlacht naar Foxsong "Heey ook goedemorgen ben je aan het jagen?" Ze kijkt naar Stormtail ze buigt haar hoofd neerbuigend. "Stormtail"zegt ze even als begroeting. "Heey Foxsong zullen we samen jagen?" ze Glimlacht naar de jonge warrior en kijkt in zijn ogen. Aceheart gaat even zitten met haar staart over haar poten en likt haar staart schoon terwijl ze kijkt in de ogen van Foxsong. Ze wacht geduldig op Foxsong's antwoord. Aceheart kijkt naar de lucht en zucht diep in en Glimlacht even als een windvalg door haar vacht komt.
Aceheart kijkt weer naar hun Deputy met respect maar draait daar haar gezicht naar Foxsong "En gefeliciteerd met Warrior worden he ik ben erg blij voor je"

De wind waaide door de hoge bomen. Een koele bries vloog door Stormtails vacht.Zijn wijze en rustige houding was gewoon voor hem. Je kon aan hem zien dat hij veel had meegemaakt. Hem gemaakt had tot wie hij was. Opeens spitste hij zijn oren en keek geïnteresseerd naar waar hij geluid vandaan hoorde komen. hij ving een geur op van de kat die aan kwam lopen. Het was Aceheart. Hij had de kat wel eens eerder in het kamp gezien, maar nooit mee gepraat. "Hallo hebben we hier een Clan meeting" Stormtail zag haar naar hem kijken. Hij knikte vriendelijk terug. ''Ach, gewoon even bijkletsen. Goede dag Aceheart. Hij keek naar rustig naar de twee katten. "Dank u Stormtail," Hij kniktre bemoedigend, zo te zien had ze verwacht dat hij boos zou worden. Maar boos, werd hij haast nooit. "Duskpelt heeft mij getraind. Ze is een erg lieve en geduldige mentor." Oke, goed. Ze heeft je dus ook goed getraind. Ik mag ook wel geloven dat Duskpelt zo is, dat zie je aan haar uitsraling.'' "Heey ook goedemorgen ben je aan het jagen?" Vroeg Aceheart aan Foxsong. Stormtail keek naar de jonge katten hoe ze het gesprek voerde. Foxsong was verlegen, dat had Stormtail duidelijk gemerkt. Stormtail wist niet of hij het leuk vond, maar dat was ook niet aan hem om te weten. Het was iets van de kater zelf. Aceheart begroete hem ook met respect. Hij glimlachte even naar haar. Hij had haar al eerder begroet.
"En gefeliciteerd met Warrior worden he ik ben erg blij voor je" Zei ze nog meer, Stormtail was dat ook voor Foxsong.

* Weet niet meer zoveel te schrijven*

Blackpoint rekte zich uit toen ze de roep van Stormstar hoorde. Hij wilde vast de patrouilles verdelen, dus stond de norse poes op. Haar ochtendhumeur sloeg altijd toe, al sinds ze een kitten was. Ze kroop de Warrriors den uit, en keek naar de Highrock, waarop zijn leider stond. Ze geeuwde nog een keer en luisterde daarna aandachtig naar de speech van Stormstar: Weer een goeden morgen allemaal. Ik zou graag een jacht bij de rivier willen, de clan heeft wel wat vis nodig. Longhair? kun je dat regelen. Dankje, nu dan de patroulles, Blackpoint en """""""", ga langs het ravijn, en The Thunderclan is nog steeds happig langs de zonnenrotsen. Ik weet natuurlijk dat het niet ons territorium is, maar doe de patroulle er langs niet er in. Zijn er genodigde voor het pad naar de vierboom? Dankje '''', '''' en '''''', verder zal er natuurlijk getraind worden met de leerlingen. Heeft iemand verder nog vragen? Oke dan zijn we klaar. Ik zal gaan jagen, ik ga aleen. Blackpoint knikte net als de andere katten. en ging naar het ravijn toe. Onderweg zou ze wel nog verse prooi vangen, bij het ravijn was er niet veel, maar het viel te proberen.

Onderweg naar de uitgang van het kamp, liep de poes eerst nog even naar de Nursey, waar ze vaak haar tijd doorbracht met de kleine opdonders van de Riverclan. Ze zag hoe de oudste kittens met elkaar stoeiden, en het zou niet lang meer duren voor die appirence waren. Ze dacht vaak terug aan zijn leerzame tijd, waar ze leerde te jagen en vechten. Ze glimlachte aan die mooie herinnering, en keek hoe een kleine kitten tegen hem opbotste.'sorry Blackpoint, ik deed het niet express' Blackpoint glimlachte om de reactie van de kleine kitten 'Het geeft niet, ga maar weer lekker spelen met je vriendjes' zei de poes liefdevol en gaf het kleintje een likje over het hoofd. Nu moest ze gaan, ze had niet veel tijd.

Blackpoint was aan het jagen, op een dik konijntje dat amper vooruit kwam. Ze rekte haar lange poten uit om in de jachthouding te zitten. Dikke konijnen waren moeilijk te vangen in dit gebied, vooral als het bladkaal was. Ze maakte geen enkel geluid, en toen het konijntje even niet keek, schoot Blackpoint pijlsnel op het beest af. Het beestje had niks in de gaten, toen Blackpoint door de lucht schoot. Hij kwam aan bij de hoge rand, die aangaf dat het ravijn hier was. Ze was alleen, de katten hadden zich opgesplitst. Het konijntje was vrijwel slim, en huppelde weer snel zijn holletje in. Blackpoint probeerde tevergeefs af te remmen, maar hij gleed uit over de gladde grond, die bezaaid was met sneeuw en ijs. Hij slaakte een kreet, en viel daarna van de klif af. Nog net op tijd kon hij zich vastklemmen aan de rand, uitgeput. Zijn poten zouden dit niet erg lang houden... 'HELP!! IK HANG OP DE RAND VAN DE KLIF!!!!!' gilde de bange poes. En nu zou hij moeten hopen dat hij niet viel, en dat iemand hem gehoord had.

Aceheart hoordde een poes miauwen om hulp 'HELP!! IK HANG OP DE RAND VAN DE KLIF!!!!!' zij rende er heen en ging snel naar haar toe "Ik help je wel" ze trok haar terug maar haar poten hadden geen houvast bijna ze gebruikte haar nagels die vast zaten in een boomwortel en trok haar eruit. ze ging liggen in de gras uitgeput en wel "Het spijt me dat het zo lang duurde.


EDIT MOONSTRIPE; Aceheart, gelieve langer dan of 5 regels te posten, ik geef je nu geen waarschuwing en voordeel van twijfel, aangezien mijn scherm redelijk groot is. Toch wil ik de volgende keer zien dat je wat langere posten maakt. Mvg,

Angelpaw rook Riverclan clankatten, maar ook angst. Angelpaw rendde er natoe met volle sprint. Ze zach Blackpoint aan de klif en Aceheart die probeerd te helpen. Zelf dacht ze dat aan een klif geen katten hoorden. De grond voelden hard en het zand zweefdde ze ging met volle sprint voor uit nog sneller dan eerst. de zachte grond glee ze telkens in uit. Ze zetten door en door na een val op de grond. Haar poten waren nog steets beschadicht van de stenen die op haar achter poten viellen. Ze rend naar Blackpoint ik hoop niet dat het telaat is dacht ze. En ze ging aan de klif helpen om Blackpoint omhoog tehalen.