Er viellen telkens meer stenen Angelpaw probeerd de grot open te krijgen. Waarom moed ik in een grot vast zitten miouwd Angelpaw. Haar angst was aan het schokken er viellen steets meer stenen. Ze kreeg steets minder zuurstof, ze was van twee kanden ingesloten door stenen. Ze krapten tegen de stenen aan om zig te bevrijden. Ze had steets minder plek, ze keek boven haar de steen viel toen op dat moment besevden ze dat ze bijna bij haar einden was. Ze ramd met haar hoofd tegen de groten steen aan. En ze komt vrij, ze rend naar buiten. En gaat liggen voor de grot, haar poten waaren kapot haar gedachten was gedijst haar zintuigen bleeven op normaal haar kop bloeden. Ze lach in haar eigen bloed, wat gebeurd er met me dacht ze. een traan van geluk liep over haar heen. en ze viel in slaap het enigste wat ze hoorden was Angelpaw!!!! riep een riverclan kat. haar achter poot was onder een steen het bloed liep er van af. ze werd wakker bij de medicijn kat. ze zach het wazig ze had haar kracht al op gemaakt.