Time enough.

Onderwerp: Time enough. do 14 jun 2012 - 10:42

_{Zijn slanke, lenige poten trippelde over de harde stenen. Hij sprong op een steen, en zwaaide met zijn staart om zijn evenwicht te behouden. Even keek hij rond. Zijn roze tong kwam uit zijn bek, en gleed langs zijn neus. Hij snapte het niet. Iets wat niet vaak voor kwam. Hij snapte heel veel, maar dit niet. Dit gebied was anders dan hij gewend was. Hij reisde veel, hij hield ontzettend veel van reizen, maar hij reisde langs stranden, heuvels en bossen. Dit rotsachtige gebied was totaal nieuw. Hij sprong van de rots af, en zakte door zijn poten. Hij liet zijn kop net boven de grond hangen, en keek naar de ongelijke stenen. Zijn opvallende groene ogen knepen zich tot spleetjes. 'Niets,' mompelde hij. Geen gras, geen mos, geen insecten of andere dieren. Dat was gek. Wilde hier geen dieren komen? Was er iets mis met de lucht? De bruinige kater had soms gezelschap wat met hem mee reisde, maar meestal was hij in zijn eentje. Om zijn stem niet te verwaarlozen, was hij begonnen met tegen zichzelf praten. En ook omdat hij eenzaam was. Hij hield zich groot, maar diep van binnen wou deze wolf gewoon een goede vriend of vriendin die altijd met hem meereisde. De tong ging weer langs zijn roze neusje, en hij sprong soepel en zonder een geluid te maken op een rotsje. Hij wist niet hoeveel andere katten hier waren, of er hier überhaupt wel katten waren, maar daar hield hij juist van: Avontuur, dingen uitzoeken. De snorharen kwamen een beetje omhoog toen hij rook. Ja, kattengeuren. En als hij het goed had, waren er ook clans. Hij wist niet precies hoeveel, maar schatte iets van vier of vijf. Dat was best veel, maar waarschijnlijk was dit gebied dan dus erg groot. Of het was klein, en de clans streden veel tegen elkaar. Misschien was dat een van de redenen van dit kale gebied. Alle kattenpootjes hadden het gras verstampt en het gebied onvruchtbaar gemaakt. Misschien was dat ook de reden dat het zo stil was, dat hij nergens andere katten gezien had. Hij kon het niet weten, de enige manier om hierachter te komen was het te vragen, maar aangezien er geen kat te zien was, moest hij er dus zelf achter komen. Door de clans te observeren. Observatie stond bij hem gelijk aan hun gebied insluipen. Daar was hij goed in.

De bruine kater droeg de naam Dangertail met zich mee. Vroeger had hij anders geheten, maar deze bijnaam was zijn echte naam geworden, en zijn eerste naam was vergeten. Niet dat hij het heel erg vond, zijn eerste naam was ook niet de mooiste geweest, dus hij treurde er niet echt om. De kater had zijn bijnaam gekregen door iets wat hij in zijn geboortestreek gedaan had. Daar wisten ze niet of hij een slechterik was, of een superheld. Daarom was hij gaan reizen. Het enige wat hij meegenomen had vanuit die streek, was zijn bijnaam. Hij vond het fijn om opnieuw te beginnen, maar als het bekend stond tot waar deze kater allemaal toe in staat was, en hij gerespecteerd en gewaardeerd was, ja dat was natuurlijk ook niet erg. Toch koos Dangertail voor het reizen. Hij wist niet hoe ver weg hij was, hij wist alleen dat hij niet meer wist hoe terug te moeten. Hij keek even om, en trippelde toen op een drafje verder het gebied in.
- Open voor iedereen}

Onderwerp: Re: Time enough. do 14 jun 2012 - 20:55

Ergens daar achter de struiken zat een grijs gestreepte kater. Zijn staart was om zijn poten heen geslagen, en hij sliep half, maar toen hij iets in de verandering van het ritme hoorde, opende hij zijn groene ogen. Hij rook een geur, een geur van een rogue kat. Als er iets was waar de grijs gestreepte kater meestal geen hekel aan had, dan waren het rogues. Waarom? Nou dat was redelijk simpel, omdat hij er zelf ook één was geweest. Hij kwam langzaam overeind en begon langzaam te lopen. Zijn staart zwiepte heen en weer, hij liep achter de geur aan en ging steeds sneller lopen, waarom? Hij had geen idee. Iets deed hem denken aan een herinnering, van een hele tijd geleden. Hij zag een beeld voor zich van hem, alleen wat jonger en een andere kater, stoeiend, en dat hij toen de andere kant op ging dan zijn vriend. Dat was de laatste keer dat hij die kater had gezien. Ja, nu wist hij het zeker, dat was ook hier geweest, hier bij de hoogstenen. En nu na zo’n lange tijd, was hij er weer, en die geur, die vreemde geur. Hmm de gedachten van Earhtwalker schoten alle kanten op, hij kon ze gewoon niet meer bij elkaar houden. Zijn staart zwiepte heen en weer, en hij rende nu langzaam achter het spoor aan. En toen, daar bij de hoogstenen stopte de grijs gestreepte kater opeens. Zijn klauwen sloegen de grond in om hem af te laten remmen. Hij voelde hoe het ritme onder zijn poten iets harder sloeg. Hij keek naar de kat die daar was. Het kon gewoon niet waar zijn. Maar toch, hij herkende het patroon van de kater die daar stond. Hij schudde zijn hoofd, nee het kon gewoon niet waar zijn. Ze hadden elkaar zo lang al niet meer gezien, en ze hadden verwacht elkaar ook nooit meer te zien. Zijn staart zwiepte heen en weer terwijl hij daar bleef staan. ‘Dangertail?’ Vroeg hij toen maar, hij zei het redelijk zacht, maar omdat alles om hun heen zo stil was, klonk het hard. Hij keek naar de kater met zijn groene ogen, als het echt dangertail was, dan zou de kater groen/blauwe ogen hebben. Hij bleef staan, wachtend tot de kater die daar stond zich om zou draaien, en hij er achter zou komen of dat zijn verloren vriend was, of een andere kater. Hij bleef het ritme onder zijn poten voelen terwijl hij wachtte op de waarheid..

weet het, hij is een beetje flutje>.<

Onderwerp: Re: Time enough. vr 15 jun 2012 - 17:19

_{Net iets te laat besefte de kater dat er iets veranderd was. Het natuurlijke ritme van dit gebied was verstoord. Dangertail had dit ritme snel te pakken gekregen, iets waar hij goed in was. 'Dangertail?' vroeg een stem. De stem klonk zacht, maar heel vertrouwd. Dangertail zag oude herinneringen voorbij flitsen. Hij was hier wel geweest, hij kende dit gebied. Een heel klein beetje maar, maar hij had er ooit al eerder gelopen. Dit gebied was niet nieuw, dit stuk in elk geval niet. Dangertail draaide zich zonder een geluid te maken om. Ja. Hij wist het zeker. De grijze vacht, gecombineerd met de groene ogen kwamen hem ontzettend bekend voor. Zijn tong vloog weer over zijn roze neusje. Dangertail had dit gebaar echt al te veel gemaakt, besefte hij, maar het ging als automatisch. 'Earthwalker!' zei hij verrast. Hij sprong van het rotsje af, en toen de grond weer onder zijn zachte voetkussentjes kwam, zakte hij door zijn knieën en zwaaide hij met zijn staart om zijn evenwicht te behouden. 'Earth, ik had nooit gedacht jou nog terug te zien!' zei hij. Zijn blauwgroene ogen keken blij. Hij en Earthwalker hadden flink wat avonturen beleefd, ze hadden veel rondgereisd samen, tot ze eens langs een gebied gekomen waren. Earthwalker wou dit gebied verder onderzoeken, maar Dangertail voelde daar niks voor. Hij wist niet wat er achter die rotsen zat, en dit was het enige gebied waar hij dat ook eigenlijk niet wou weten. Omdat het anders was? Omdat Dangertail rosten niet echt gewend was? Hij zou het nooit weten. De eerste reactie die hij op het gebied gehad had, was 'wegwezen!'. Earthwalker was er echter wel ingetrokken, en Dangertail was vertrokken. Hij had niet eens gedag kunnen zeggen, Earthwalker kunnen bedanken voor hun heerlijke tijd, of de eigenwijze kater gewoon achter na gaan. Nee, Dangertail vond het fijn gezelschap te hebben, maar hield er niet van om achter ze aan te moeten lopen. Hij leefde op zichzelf, en soms was er die compagnion die met hem mee ging. Zodra hij of zij het dan niet met hem eens was, trok Dangertail verder en kreeg het gezelschap de keuze: Meegaan of blijven. Earthwalker had toendertijd voor blijven gekozen. Een golf van schaamte en enigszins schuldgevoel omdat hij zijn goede vriend zo had laten zitten, zonder enige weerstand te bieden, overspoelde hem. Hij schudde het weg. Het was al zo lang geleden... Hij moest er gewoon voor zorgen dat Earthwalker er niet naar ging vragen..

'Je bent er nog steeds!' zei hij. Dangertail was geen prater, maar wanneer hij oude vrienden terug zag, kon hij die de oren van hun kop kletsen. Of eigenlijk kon hij hen de oren van zijn kop laten kletsen. Hij sprak nooit over zichzelf. Wat was er te vertellen? Hij reisde rond, zoals Earthwalker al wist. Verder was het niet zo boeiend hoe hij omging met onbekende clans, het zou alleen maar meningsverschillen opleveren, en daar had Dangertail niet echt zin in. 'Hoe gaat het met je? Wat doe je hier allemaal? Er zijn hier clans. Zit je in een clan? Heb je een partner gevonden, gezin gesticht?' ratelde Dangertail door. Hij klonk vrolijk, maar zijn ogen stonden een beetje zorgelijk. Wat zou de kater tegenover hem wel niet denken? Na al die manen was Dangertail geen steek veranderd. Hij was nog steeds die rondreizende, nooit over zichzelf pratende kater. Dangertail, ooit had hij die naam gekregen, en nooit had hij verteld waarom. 'Gebeurtenissen van vroeger,' was altijd zijn antwoord. Zodra hij echt lang optrok met iemand, hadden die poezen of katers ook al door dat Dangertail niet over 'vroeger', of zichzelf praatte. Bijna nooit.}

Onderwerp: Re: Time enough. vr 15 jun 2012 - 17:42

Hij zag de kater die zich omdraaide en keek in die blauwe ogen die hij maar al te goed kende. Hij zag hoe de tong over het roze neusje heen vloog, hij kende dat gebaar. . 'Earthwalker!' hoorde hij de kater tegen over hem verbaast zeggen. Hij zag hoe dangertail van de rots afsprong en op de grond lande. . 'Earth, ik had nooit gedacht jou nog terug te zien!' hoorde hij de kater zeggen. ‘inderdaad danger, dat had ik zelf ook niet verwacht’ zei hij terug. Hij keek naar Dangertail, de vriend waarmee hij een groot deel van de wereld had belopen, maar toen op die ene dag waren ze opeens uit elkaar gegaan, nog steeds begreep de kater niet helemaal waarom ze uit elkaar waren gegaan. Gewoon misschien omdat het ritme hem ergens anders naar toe leidde dan waar Dangertail naar toe ging. Zijn staart zwiepte heen en weer terwijl hij naar de kater bleef kijken. Heel even sloot de grijs gestreepte kater zijn ogen en weer zag hij het moment voor zich dat ze opeens uit elkaar waren gegaan, toen hadden ze hier ook gestaan, maar hij was afgeslagen terwijl Dangertail door was gelopen. Maar toch was het een goede beslissing geweest. De grijs gestreepte kater keek naar Dangertail toen die weer verder begon met praten. Hij schoot even in de lach toen hij Dangertail hoorde praten: 'Hoe gaat het met je? Wat doe je hier allemaal? Er zijn hier clans. Zit je in een clan? Heb je een partner gevonden, gezin gesticht?' Nouja het was meer ratelen dan praten, precies zoals hij het zich herinnerde. ‘Je bent echt geen steek veranderd Dangertail,’ zei hij als antwoord terug. Hij keek naar de kater voor zich. ‘wel, met mij gaat het prima, ookal mis ik soms nog veel dingen. Ik doe hier eigenlijk niks, nouja mijn bedoeling was om te kunnen slapen totdat jij het ritme verstoorde.’ zei hij als antwoord op de eerste paar vragen. Hij zwiepte met zijn staart heen en weer en grinnikte even. ‘ja er zijn hier clans, nogal verbazend eigenlijk, ik zit nu tijdelijk bij een clan, de thunderclan, ik heb niet echt de intentie daar de rest van mijn leven te blijven. En nee Dangertail, je weet toch dat mijn enige partner datgene is waar we op staan? Dus geen gezin, geen andere partner voor mij dan deze wereld hier’ zei hij als antwoord op de vragen van zijn oude vriend. Hij keek naar Dangertail. ‘en hoe gaat het met jouw? Wat brengt jou weer hier danger? nog steeds aan het reizen?’ vroeg de kater op zijn beurt aan zijn vriend. Hij bleef rustig wachten, als de clanleden hem zo zouden zien, dan zouden ze helemaal niet meer zeggen dat hij gestoord was, maarja, dat deden ze natuurlijk niet. Dangertail wist natuurlijk niets af van wat er achter die rotsen lag. Earthwalker keek naar zijn oude vriend en grijnsde even, hij vond het fijn om dangertail weer eens tegen te komen, ookal was het totaal onverwacht.

flutje >.<

Onderwerp: Re: Time enough. za 16 jun 2012 - 15:52

_{Earthwalker vond Dangertails geratel blijkbaar wel grappig. 'Je bent echt geen steek veranderd, Dangertail!' antwoordde hij. Dangertail klakte ongeduldig met zijn tong. Dat was geen goed antwoord. 'En daar mag de wereld maar wat blij mee zijn,' mompelde hij duister. Earthwalker keek Dangertail even aan, en begon toen met het beantwoorden van zijn vragen. 'Wel, met mij gaat het prima, ook al mis ik soms nog veel dingen. Ik doe hier eigenlijk niks, nou ja mijn bedoeling was om te kunnen slapen totdat jij het ritme verstoorde.' Dangertail keek hem verontschuldigend aan. De grijze staart zwiepte even heen en weer, en Earthwalker begon zich door de volgende reeks vragen te worstelen. 'Ja er zijn hier clans, nogal verbazend eigenlijk, ik zit nu tijdelijk bij een clan, de Thunderclan, ik heb niet echt de intentie daar de rest van mijn leven te blijven. En nee Dangertail, je weet toch dat mijn enige partner datgene is waar we op staan? Dus geen gezin, geen andere partner voor mij dan deze wereld hier,' zei hij. Oh ja, Earthwalker had een soort obsessie voor de grond waar hij op leefde, en de groene natuur die daar op groeide. Wat gek dat zulke overheersende dingen zo makkelijk weg konden sijpelen in die manen dat ze elkaar niet gezien hadden. 'En hoe gaat het met jou? Wat brengt jou weer hier, Danger? Nog steeds aan het reizen?' vroeg Earthwalker nu.

Dangertail klapte meteen dicht. 'Alles gaat z'n gangetje. Gewoon, beetje rondkijken, en ja, nog steeds een trouwe reiziger,' zei hij droogjes. Zijn ogen gingen ernstig staan. Hij mocht Earthwalker echt heel erg, hij was een van zijn beste vrienden. Waarom antwoordde hij dan toch altijd zo kort, en zo terughoudend? Dangertail wist het niet, misschien iets wat hij in de jaren geleerd had, een gewoonte. Misschien omdat er gewoon niks te vertellen viel over hem, of omdat het hem niet boeide. Hij dacht daar vaak over na, hoe terughoudend hij was tegenover zijn vrienden. Sommige van hen wisten niet eens dat hij zussen had. Meestal, als ze vroegen naar zijn verleden, antwoordde hij vaagjes dat het toen was, en dat ze door moesten leven. Hij gaf sommige, zoals Earthwalker, een kleine blik op zijn leven. 'Ik ben niet slim geweest, het gezin heeft me verstoten om mijn eigen, domme daden, en ik ben ze er heel dankbaar voor,' zei hij altijd. Tussen dit antwoord was norsheid gevlochten, een van de opvallende eigenschappen van Dangertail. Die kat kon zo nors zijn als de pest. Er zat echter niet alleen norsheid door deze zin gevlochten, ook een waarschuwende toon, waarmee hij aangaf dat hij er verder niet over zou praten, en je hem vooral niet zou moeten overhalen. Sommige standaard, domme katten deden dat nog wel eens. 'Waarom ben je verstoten? Je hebt zeker wel iets heel ergs gedaan!' zeiden ze dan schaapachtig. Soms viel Dangertail ze dan aan, en drukte hun slappe lijfjes dan tegen de grond. 'Iets heel ergs, inderdaad, en ik kan dat makkelijk nog een keer doen!' was zijn vaste dreiging dan altijd. Zijn kop dicht bij die van zijn prooi, zijn ogen vuurschietend. Dat lieten die katten zich geen twee keer zeggen, en ze bleven weg bij die vreemde kat met zijn vage verleden. 'De Thunderclan, wat is dat voor clan? En hoe heten de andere clans hier?' vroeg hij geboeid aan Earthwalker. Dangertail wist dat Earth niet tegen hem zou liegen, dus kon hij het wel vragen. Zodra hij over de clans wist, wist hij veel meer over dit gebied. Die Thunderclan klonk wel oké, een clan die je niet voor de voeten moest lopen, een clan die niet bang was. Waren alle clans hier dan zo? Dangertail zwaaide met zijn staart, wachtend op een antwoord. Hij keek met zijn blauwgroene ogen doordringend in die van zijn vriend, nu al kijkend naar spoortjes van onwaarheden.}

Onderwerp: Re: Time enough. za 16 jun 2012 - 22:46

'En daar mag de wereld maar wat blij mee zijn,' hoorde hij Dangertail duister mompelen. Earthwalker schudde zijn hoofd, nee Dangertail was gewoon diezelfde oude mopperkont als toen hij weg was gegaan, dit gebied in. Hij keek naar Dangertail en neuriede de melodie die op dat moment onder zijn poten speelde, hij wist niet waarom, maar hij deed het gewoon. Hij wist wel dat Dangertail het nog steeds vreemd vond dat hij een obsessie had voor de wereld, maarja hij heette niks voor niets Earthwalker, the walker off the earth. Hij zwiepte met zijn staart terwijl hij naar Dangertail bleef kijken. Hij wachtte tot Dangertail zijn vragen zou beantwoorden, het zou hem niks verbazen als de kater voor hem weer dicht zou slaan, maarja dat was hij wel gewend, dus hij zou zich daaraan niet storen. 'Alles gaat z'n gangetje. Gewoon, beetje rondkijken, en ja, nog steeds een trouwe reiziger,' hoorde hij Dangertail droogjes zeggen. Hij grinnikte even, maar zag dat de ogen van Dangertail ernstig gingen staan en hield direct op met grinniken. Hij keek naar zijn vriend die tegen over hem stond. Tja, zelf na al die manen dat ze samen hadden gereisd had hij eigenlijk Dangertail nooit het verhaal verteld hoe het kwam dat hij zo door de aarde in de ban was, terwijl dat eigenlijk bestwel gek was, omdat juist dat verhaal hem maakte tot wie hij was en wie hij nu is. Hij wist wel ongeveer wat de geschiedenis van Dangertail was, maar hij vroeg er nooit verder naar, hij wist prima wanneer hij ergens over op moest houden. En hij wou ook weer niet zijn vriend voor het blok zetten en hem het verhaal laten vertellen, want dan zou hij ook zijn verhaal moeten vertellen. Beiden katten droegen dus geheimen met zich mee, en hun verleden en dat vond hij prima. Hij hoefde het niet perse te weten, als Dangertail het ooit zou willen vertellen, dan zou hij dat wel uit zichzelf doen.

Can you see,
What’s hidden for you?
No you can’t, because it’s hidden.
But you my friend,
You have secrets too.
I don’t ask, I don’t care.
You’re just my friend,
That’s all I want.
I don’t mind if you tell me,
But know, I have my secrets too.

Hij schrok een beetje op uit zijn gedachten toen Dangertail vroeg: 'De Thunderclan, wat is dat voor clan? En hoe heten de andere clans hier?' Hij keek zijn vriend aan en zwiepte met zijn staart. Hij zou nooit liegen tegen Dangertail, daar kende de andere kater hem te goed voor. In ieder geval hij zou niet liegen over zulke kleine dingen. ‘Er leven hier 5 clans en een soort elite naar wat ik begrepen heb. Je hebt de windclan, de skyclan, de riverclan, de shadowclan en de thunderclan. En die elite dat is de bloodclan, een stelletje zwervers bij elkaar die je zonder reden afmaken. De thunderclan daarin tegen is een clan die veer beter in elkaar zit, met een leider, maar je mag toch je eigen gang gaan, je bent verder nergens aan verbonden, en het is een gebied met veel prooi, je moet alleen soms uitkijken voor slangen’ zei hij tegen Dangertail, geen woord ervan was gelogen. Hij keek zijn vriend aan met zijn groene ogen, wachtend op wat Dangertail terug zou zeggen. Walk with him, but fear him. For what he knows, for what he is..

Onderwerp: Re: Time enough. za 23 jun 2012 - 19:46

_{De grijze kat tegenover hem leek even op te schrikken uit zijn gedachten. Waar zou Earthwalker aan denken? Aan de laatste keer dat ze ontmoet hadden? Aan hoe hij toen weggegaan was? Zonder iets te zeggen? 'Er leven hier 5 clans en een soort elite naar wat ik begrepen heb. Je hebt de windclan, de skyclan, de Riverclan, de Shadowclan en de Thunderclan. En die elite dat is de Bloodclan, een stelletje zwervers bij elkaar die je zonder reden afmaken. De Thunderclan daarin tegen is een clan die veer beter in elkaar zit, met een leider, maar je mag toch je eigen gang gaan, je bent verder nergens aan verbonden, en het is een gebied met veel prooi, je moet alleen soms uitkijken voor slangen,' zei Earthwalker. Even schoten er een paar sarcastische opmerkingen door Dangertail heen, zoals 'Nou, jongen, jij kan wel lang zonder adem, wedstrijdje?' maar de bruine kater besloot dat het nu niet het juiste moment was voor sarcasme. Hij knikte en bromde wat. 'Jeetje, nou vijf clans is ook niet niks,' zei hij. Zijn wenkbrauw kroop omhoog. 'En jij zit zeker in die fantastische Thunderclan, waar je met zo veel lof over praat?' Zijn ogen begonnen geniepig te glanzen. 'Maar goed, klinkt interessant. Ik denk dat ik eens een kijkje ga nemen bij dat stelletje zwervers van je, op de een of andere manier voel ik een enorme klik. Katten vermoorden is een hobby geworden, weet je. Het geeft zo'n geweldige kik!' sarde hij zijn vriend. Zijn staart zwiepte heen en weer, en geduldig wachtte hij op een vervelende opmerking terug, of een smeekbode, een reactie in elk geval. Iets waarom hij kon lachen.

- Sorry, hij is een beetje kort geworden ;c}

Onderwerp: Re: Time enough. zo 24 jun 2012 - 13:12

De grijze kater keek naar de kater die daar voor hem zat. Heel even vroeg Earthwalker zich af wat er in het hoofd van Dangertail rondging. Hij zwiepte met zijn staart en het ritme voelde hij zachtjes onder zijn poten kloppen. Hij kreeg zin om iets te doen, maar hij wist niet wat. Zijn gedachten dwaalde weer eens diep af. Naar die avond dat zijn leven drastisch veranderde. Toen hij iedereen verloor. Hij zwiepte met zijn staart heen en weer en zijn groene ogen stonden weer eens afwezig. Hij hoorde ergens in de verte de wind razen door de bomen heen, en daarna hoorde hij Dangertail iets zeggen. Zijn gedachten werden terug getrokken naar het heden. Hij vergat het verleden weer. Het verleden was zijn verleden, opgesloten in een la in zijn hoofd. Hij keek naar Dangertail en hoorde hem zeggen: 'Jeetje, nou vijf clans is ook niet niks.’ Earthwalker keek naar zijn oude vriend en wachtte af 'En jij zit zeker in die fantastische Thunderclan, waar je met zo veel lof over praat?’hoorde hij Dangertail zeggen. Nog voordat hij iets terug kon zeggen hoorde hij dat Dangertail weer verder praatten, hij hoorde Dangertail zeggen: 'Maar goed, klinkt interessant. Ik denk dat ik eens een kijkje ga nemen bij dat stelletje zwervers van je, op de een of andere manier voel ik een enorme klik. Katten vermoorden is een hobby geworden, weet je. Het geeft zo'n geweldige kik!' Earthwalker zweeg en keek zijn oude vriend aan. Die woorden die klopte gewoon niet. Zijn staart zwiepte heen en weer.

Shadows, have they got you?
Dreams, are there gone?
My friend, what you’re doing is wrong.
The dark side will never get you.
You’re just too good for that.

Hij keek naar Dangertail en schudde zijn hoofd. Nee, die gene die voor hem stond dat was niet de Dangertail die hij kende. De echte Dangertail zou de bloodclan verafschuwen, tenminste dat de Dangertail doen die hij vroeger had gekend. ‘If you do that, I’ll hunt you down my friend. Bloodclan is something that everybody hates. If you joint them, you sign your own death’ zei hij tegen Dangertail. Zijn staart zwiepte heen en weer en zijn groene ogen waren iets donkerder geworden. Hij was niet meer dezelfde Earthwalker als toen hun paden zich scheiden. Nee, hij was veranderd. Nog steeds een walker, nog steeds de bewaker van de aarde. Nog steeds was hij onverspelbaar, maar iets aan hem was veranderd. Het ritme onder hem vertelde hem de waarheid, en niets anders. Ergens had hij het gevoel dat Dangertail hem sarde. En toen wist hij dat het ritme gelijk had. De dangertail die hij kende, zou nooit de Bloodclan joinen. Hij begon te grijnzen, zijn groene ogen werden weer lichter. ‘niet echt slim van je om me te sarren Dangertail. Het ritme verteld altijd de waarheid, en dat zal je verraden’ zei hij en hij keek zijn oude vriend geamuseerd aan. He’s the one that hears the rhythm off the earth. Nothing can hide for him, the truth always win. So beware, because he knows everything of what you say.

Onderwerp: Re: Time enough.