x De jacht x

Langzaam opende SwiftHeart haar ogen, met een nog wazig beeld. Ze probeerde om zich heen te kijken, terwijl haar beeld steeds scherper werd. Ze zag de menigte nog slapende katten. Die denken zeker dat ze doornroosje zijn.. Dacht SwiftHeart bij zichzelf. Ze had het gevoel dat ze de enige was die tot nu toe wakker was. 'Dan maar zelf jagen.' zei ze zacht tegen zichzelf. Ze stond op, haar benen wankelde nog een beetje. Ze waren nog stijf van het lange stil liggen. Ze nam de omgeving in zich op. De nog vochtige lucht liet dauwdruppels achter op de groene blaadjes van de boom. Langs de inmensgrote boomstammen hing een diepe mist sluier. Ze haalde haar neus op en liet de geur door haar reuk klieren lopen. Ze nam voorzichtig en beheerst haar eerste stap. De grond voelde zacht aan door het mos. Ze begon te lopen. Ineens besefte ze dat ze honger had. 'Laat ik maar wat gaan jagen, misschien ook voor de clan.' zei ze hardop. Ze speurde de omgeving af naar enige beweging tussen het landschap. Achter haar hoorde ze iets ritselen tussen de blaadjes en ze spitste haar oren. SwifHeart bewoog haar kop langzaam naar achter. Ze zag een klein, niet al te groot vogeltje. Heel stilletjes zakte ze in de jachthouding en wachtte het goede moment af. Niets vermoedend zocht het kleine vogeltje ook naar voedsel tussen de blaadjes. SwiftHeart volde zijn beweging en toen ze haar kans schoon zag, nam ze een lenige sprong. Gevangen ! Ze nam het volgeltje en nam het in haar bek. Trots liep ze ermee terug naar de clan. 'Ik heb al wat gevangen !' zei ze en ging liggen.

Iedereen mag dus reageren xD

Deze post telt niet , ik postte perongeluk met dit account maar het was voor Firestripe's account bedoeld. Sorry voor de dubbelpost hieronder maar het kon gewoon niet anders

Firestripe lag heerlijk opgerold in zijn nest te slapen. Nieuwblad was aangebroken , de vogeltjes tjrirpten en een frisse lente bries drong afentoe de warriorden binnen. Tevreden zuchtte Firestripe in zijn slaap , dromend ofver alle kitten die geboren werden in deze tijd van het jaar. Firestripe ontwaakte en gaapte lang. Na het gapen bleef hij nog lekker liggen met zijn ogen halfdicht. Zachte pootstapjes liepen door de warriorsden. Firestripe keek naar de pootjes en zag dat ze spierwit waren , de hele kat die op de poten liep was spierwit , met mint groene ogen. 'Dan maar zelf jagen mompelde ze.' Bij die woorden stond Firestripe langzaam op en rekte alle slaap uti zijn ledematen. hij gaapte nog een keer en likte zijn lippen af bij de gedachte aan de jacht. Firestripe keek nog even om zich heen , hij wilde eigenlijk met Swiftheart meegaan op jacht. Maar de spierwitte kat met de mintgroene ogen was al verdwenen in de kampingang en uitgang. Zuchtend keek hij daarnaar. "Dan maar alleen op jacht" Zei hij een beetje teleurgesteld. Maar hij liep eerst naar de hoop verse prooi. Met een glimlach keek hij ernaar. De prooi wordt wel dikker naarmate de tempratuur hoger wordt en alles aangroeid. Dacht hij bijzichzelf. Met een tevreden gezicht liep hij naar de kampuitgang en ging richting de slangenrotsen. Sommige dauwdruppels vielen op Firestripes vacht. De sneeuw van bladkaal was aan het smelten Nieuwe verse groenen blaadjes waren aan het groeien aan de bomen. Verse groene grassprietjes kwam uit de grond en Het prooi liep heen en weer eten bij elkaar te scharrelen voor de volgende bladkaal. Voor sommige zal de volgende bladkaal helaas niet komen. Dacht Firestripe gemeen en hongerig tegelijkertijd. Firestripe sperde zijn mond open zodat de heerlijke aroma van prooi naar zijn geurklieren kon drijven. De geuren stegen naar zijn kop en hij schudde even om weer helder te worden van de gedachte aan een heerlijke vette mollige bosmuis. Plots hoort Firestripe geritsel in een struik ene paar vossenlentes van hem vandaan. Snel stondt hij stil zodat hij het beest niet zal afschrikken. Hij opende zijn mond om te bepalen welk beest he was. Het was een Bosmuis , hij hoopte een heerlike vette en mollige bosmuis die hij net in zijn gedachte had. Firestripe likte zijn lippen af en sloop geruisloos en langzaam richting de muis die neit in de gaten had dat dit wel eens zijn laatste levensminuut kon zijn. Bij de goede plek aangekomen bleef Firestripe een paar momenten stil staan, hij wiegde zijn heupen om zich klaar te maken voor de sprong. Met een krachtige aanzet sprong Firestripe vooruit en landde op de bosmuisje en maakte er snel een eind aan. Tevreden keek Firestripe naar de bosmuis die inderdaad vet en mollig was. Hij wilde er een hap vanaf nemen totdat hem plots iets te binnen schoot. Eerst de clan haar maag vullen en dan pas aan jezelf denken. Firestripe zuchtte en keek teleurgesteld naar de bosmuis die er eg verleidelijk uit zag. Zuchtend pakte hij de muis op en trippelde richting het kamp over het knalgroene gras van Nieuwblad. Firestripe liep door de kampingang en ik hoorde Swiftheart roepen: " Ik heb al wat gevangen! " Tevreden keek Firestripe haar aan. " Ik ook. " Hij hield zijn hoofd omhoog om zijn prooi te tonen aan Swiftheart. Daarna liep hij naar de hoop verse prooi en liet zijn bosmuis op de hoop vallen. Zijn muis was tot nu toe duidelijk de molligste van alle muizen die er lagen.

Toen ze Firestripe zag, begon ze langzamer te lopen. Dat is waar ook.. Ik mag hem niet zelf opeten.. dacht ze en liep achter naar de berg met eten. Tevreden had Firestripe haar aangekeken. ''Ik ook.'' zei hij. Hij hield zijn hoofd omhoog om zijn prooi te tonen aan Swiftheart. Ze keek naar zijn prooi, die veel groter was. Teleurgesteld legde ook zij haar vogeltje op de hoop. ''Die van jou is veel groter..'' Ze probeert niet zielig te kijken. Ondertussen ontwaken de katten die nog lekker lagen te slapen. Langzaam gingen ook bij hun de ogen open en rekten ze zich uit. Toen richtte ze haar blik weer op die van Firestripe. Ze denkt aan die lekkere smaak van een klein vogeltje of muisje, maar helaas zal ze toch echt moeten wachten. Eerst de clan, dan de rest. Je zou een slechte kat zijn als je het jezelf gunt.. Ze zag de eerste kleine groene blaadjes al aan de boom groeien en de eerste grassprietjes kwamen ook omhoog. Zij had bladkaal overleeft, maar niet iedereen was sterk genoeg.. Ze had wel het voordeel gehad in deze tijd dat ze wit was, zo wit als de sneeuw. Zij had het makkelijkst een prooi kunnen vangen, omdat ze niet wordt opgemerkt in de witte sneeuw. Ze ging een beetje door haar knieën te zakken en ging liggen in het verse gras. Ze begon zichzelf te verzorgen en begon haar pootjes af te likken. Ondertussen gingen ook de andere katten van de Thunderclan op jacht om zo ook hun steentje bij te dragen aan de clan.

Toen Firestripe zijn prooi op de hoop verse prooi had gegooid zei de sneeuwitte poes met mooie felblauwe ogen die mij een beetje teleurgesteld aankeken. ´ De jouwe is veel groter ` Zei ze. Firestripe zag dat ze niet probeerde om zielig te kijken. ` Agh , het maak niet uit hoor. Ik had gewoon toevallig een grotere gevonden dan jouw. Daar kan jij niks aan doen. ´ Zei hij troostend tegen Swiftheart. Firestripe snoof de heerlijke geur van de lente in en genoot volop van de fluitende vogels die om hun heen fladderden en nestjes bouwden voor hun jongen. Eekhoorntjes die rondscharrelden opzoek naar nootjes. Helaas waren deze dieren neit in de burut van het kamp. Welke prooi van de kat gaat er nou dichtbij een camp vol katten een huis bouwen?. Firestripe kijkt omhoog naar de zon die over de camp wand van varens heen schijnt en zijn vacht laat schitteren in de zon. Zijn vacht stak vreselijk af tegen de groenen neiuwe grassprietjes die felgroen waren en een vrolijke sfeer gaven in het kamp. Het thunderclan camp gaven mooie en afschrikkende herinneren aan Firestripe. Hij was hier opgegroeid als een speelse kitten die graag met andere stoeide en als een leergierige Apprentice die zijn mentor overspoelde met vragen waar die zelf geen antwoord op wist omdat het vragen waren die eigenlijk helemaal nergenss mee te maken hadden. En nu nu was hij een volgroeide vuurrode akter die trots was op zijn clan en die respect toonde en de Starclan dankte voor de prooien die volop in eht bos rondzwerfde. Helaas waren zijn ouders allebei gestorven in het camp. Zijn vader was omgekomen door een zwaar gevecht ter verdediging van de Thunderclan. En zijn Moeder was tijdens een vreselijke bosbrand omgekomen bij de oversteek van de rivier richting de Riverclan. Ze haalde het niet en werdt naar beneden gezogen en weggevoerd door de sterke en onoverwinnelijke stroming. Zuchtend keek Firestripe even naar beneden bij de gedachte aan zijn gestorven ouders die hem het leven hadden geschonken en nu waarschijnlijk met de Starclan daarboven jaagden.


/ Kort en flut , maar heb echt geen inspiratie. /