Hey! Did you hunt on MY pray?

_{Weaselsoul werd wakker in de Warrior den. Hij had al een paar dagen geen problemen gehad. Hij rekte zich uit. Het was al licht buiten. De felle middagzon scheen de Riverclan den binnen. Weaselsoul kneep even zijn ogen dicht, van al dat plotselinge licht. Zacht hoorde hij het ritme weer in zijn hoofd. Ging dat dan nooit weg? Alsof er niks aan de hand was trippelde hij de den uit. iedereen was al in volle gang; sommigen lagen te luieren in de zon, apprentices brachten prooi naar de Elders. Hij liep met zijn gezicht in de plooi naar de uitgang. Hij begroette een paar katten waar hij langskwam, en liep daarna het kamp uit. De vogels boven zijn hoofd floten vrolijk. Hij trippelde richting de waterval. Van veraf hoorde hij het gesuis al. Hij keek naar het dunne bladerdak boven zijn kop. De wind woei zijn vacht wat door de war. Het bracht de geur van waterrat en vis mee. Jagen was inderdaad wel een strak plan. Dat deed hij zo wel. Zijn keel was schor en droog. Hij trippelde weer verder, het geruis van de waterval werd al luider. De zon liet het water schitteren als kristallen, het verblindde hem. Hij deed zijn ogen dicht en proefde het verse water. Tevreden likte hij zijn lippen af terwijl hij zijn ogen opendeed en ging aan het water liggen. Uitdrukkingsloos sloot hij zijn ogen weer en dutte kort in. Het ritme werd luider. De drummen in zijn hoofd speelde sinds zijn geboorte al het lied, steeds hetzelfde. Na een tijdje opende hij zijn ogen weer, de zon stond niet meer bovenaan de hemel. Hoe lang had hij gelegen? Hij deed zijn bek open om de geuren op te vangen, de geur van waterrat drong weer zijn neus binnen. Hij liep voorzichtig in de richting van het beestje, die aan de waterkant zat. De wind kwam van voren, hij rook het niet. Net toen hij in de lucht sprong, pakte een andere kat vanuit de bosjes het diertje, en doodde het behendig. "Hey!" riep hij woedend naar de kat. "Did you hunt on MY pray?!" snauwde hij. Hij keek naar de kat die het beest nog steeds vasthield. Hij ontblootte zijn nagels, en wachtte wat de kat zou gaan doen.}

AVALANCHEFALL

Nadat ze een muis had verorberd, besloot Avalanchefall om op jacht te gaan. Zij was niet de enige, ze had al meer katten het camp uit zien gaan. En dat begreep ze ook echt wel, het lag aan het weer. Het was lekker warm weer, maar niet de warm, de zon verlichtte hun prachtige camp. Elders lagen buiten hun doen en genoten van de zon,kitten,s speelden vrolijk met elkaar. De hemel was, lichtblauw, met schaapachtige wolken. Avalanchefall verliet het camp en ging richting de Waterval, waar, zonder dat ze het wist, Weaselsoul ook naar toe was gegaan. De grijs/witte poes liep op een rustige drafje naar de waterval, ze was er nog lang niet, als ze deze snelheid nam. Maar ze had alle tijd van de wereld, waar zij zeldzaam in leek te zijn, soms. Ze was vandaag in opperbest humeur, paste goed bij het zonnige weer. Goed, de waterval kwam in zicht, ze ging in ren tempo over en kwam wat later aan bij de luidruchtige, doch mooie waterval. Avalanchefall wou eerst gaan ruiken, maar dat was niet nodig. Voor haar zat een waterrat, aan de oever van het water. Avalanchefall dook in elkaar, in haar beruchte sluiphouding. Stapje voor stapje ging ze op hem af, door de struiken. Ze had niet door dat zij niet de enige jager was, met de waterrat in haar doelwit. De andere kat evenmin. Zo gingen er dus twee katten op het arme beestje af. En net toen de die andere kat dus wou springen, sloeg Avalanchefall met haar poot op de waterrat. Ze kwam vlug naar voren en beet het diertje in zijn keel. Het slappe lijfje bungelde in haar bek, ze wou net weer weg gaan, tot ze opeens een stem naast haar hoorde roepen. "Hey!" riep de stem woedend naar haar. "Did you hunt on MY pray?!" snauwde hij daarna. Verschrikt keek ze op, naar de roepende kat. Ze herkende Weaselsoul vaag, hoezo zijn prooi? Zij joeg er op! Of wacht, joeg hij er ook op? Dat kon altijd. Weaselsoul ontblootte zijn nagels, even deinsde ze naar achteren, verschrikt. Hij ging niet een eigen clangenoot aanvallen? of wel, ze kende zijn karakter niet. Maar ze bedaarde al vlug en legde de prooi neer, ''Sorry, Weaselsoul'' ze hield even pauze en keek de kat aan, ''Ik denk dat we per ongeluk de zelfde prooi hadden. Ik had het niet door dat jij er ook was en er op joeg'' legde ze rustig uit, ''Jij, volgens mij, had mij ook niet door'' zei ze daarna, met een wat ferme toon. Ze wist het bijna wel zeker, dat dat zou was. Anders kon Weaselsoul toch wel eerder gewaarschuwd hebben? Ze wachtte op zijn antwoord, de waterrat lag nog steeds tussen hun in.

Sometimes you just feel tired, feel weak When you feel weak, you feel like you just wanna just give up But you gotta search within you, try and find that inner strength And just pull that shit out of you, and get that motivation not to give up And not be a quitter no matter how bad you wanna just fall flat on your face.

" border="0" alt=""/>