Visiting [Otterpaw]

Nervositeit stroomde door haar lichaam toen ze naar de prooistapel liep en bekeek wat ze deze keer weer hadden. Haar blik gleed opzij toen ze opeens een stem hoorde. De stem was niet naar haar gericht, gelukkig. Ze keek even vluchtig naar diegene die aan het spreken was, maar die richtte zijn aandacht alleen maar op zijn gesprekspartner. Ze zuchtte even opgelucht. Soms had ze het gevoel dat iedereen richting haar keek en haar observeerde. Nou ja, dat zou ze dan vast wel allemaal dromen, want momenteel was iedereen gewoon met elkaar aan het praten en richtte niemand echt zijn of haar aandacht op haar. Ze zuchtte even, haalde toen diep adem en keek weer rond zich heen. Ze wist niet wat ze kon gaan doen. Eigenlijk vond ze het best wel saai, zo de hele tijd in het kamp blijven zonder iets te gaan doen. Applepaw en Sidepaw waren er ook al niet. Die waren vast gaan trainen met hun mentor of zo. Ze wist het niet. In elk geval verveelde zij zich hier te pletter. Het enige wat ze kon doen, was zich laten intimideren door van die grote krijgerskatten. Laatst was er ook nog een kat geweest die zijn klauw naar haar uitgestoken had. Ze had zich laten intimideren en was weggerend. Maar ondanks dat ze verlegen was, kon ze ook wel voor zichzelf opkomen als het echt nodig was. De kater was expres achter haar aangerend, maar Secondpaw had zich toen opgedraaid en naar hem geblazen. Heel haar vacht had overeind gestaan. De kater was uiteindelijk geamuseerd en tevreden zijnd weer weggelopen, wat Secondpaw het gevoel had gegeven dat ze puur getest was en meer niet. Nou ja, dat zou dan wel allemaal aan haar liggen, dat ze dat soort dingen dacht. Ja, dat zou vast wel.

Opeens schoot haar een idee te binnen. Het idee liet haar vacht warm worden van nervositeit, maar ook zin hebben om het uit te voeren. Het was nog maar een paar dagen geleden dat ze Otterpaw samen met Sidepaw en Applepaw voor het eerst ontmoet had. Applepaw en Sidepaw waren weg, maar Otterpaw was misschien wel nog in het kamp. Ze wist waar zijn Den was, omdat ze Nightstream vaak in en uit de Den zag komen. Veel gewonde katten liepen er ook naartoe, alhoewel er nu niet echt veel gewonden meer waren. Meestal waren het van die katten die een klein wondje aan hun poot hadden, of kittens die gestruikeld waren en hard gevallen waren, die naar Otterpaw en Nightsteam moesten voor een onderzoek. Nou ja, ze zou zelf gewoon op bezoek gaan. Ze zou wel zien of Otterpaw haar gezelschap op prijs stelde of niet. Met deze moed liep ze naar de Den toe. Toen een vlaag van kruiden haar tegemoet kwam, haalde ze diep adem. De scherpe kruidengeur kriebelde aan haar neus en wilde haar laten niezen. Ze probeerde de geur een beetje te mijden en stak haar kopje naar binnen. ‘Hallo? Otterpaw?’ miauwde ze zacht en verlegen. Voorzichtig zette ze een paar stappen dichterbij en keek toen opnieuw naar binnen. Zou hij hier zijn of zou hij opzoek gaan naar kruiden? Ze wist het niet.