Enjoying the sun [Thunderstrike.]

Voetje voor voetje sloop een donkergrijze poes vooruit. De dauw was nog niet verdwenen en er rolde een dikke druppel van een varen op de vacht van de poes. Maar ze merkte het niet eens. Voor haar zat een waterratje rustig te knabbelen op een noot. Hij was niet zo groot, maar vliegensvlug. Dus hij mocht haar aanwezigheid niet opmerken. Met een grote sprong belandde de poes behendig op haar prooi en zonder dat hij een kik kon geven, gaf ze een dodelijke beet. In stilte bedankte ze de StarClan.Tevreden stond Dewstream op. De waterrat was groter dan de meeste prooi die ze had gezien. Vlug begroef ze haar prooi. Ze schudde de dauwdruppels uit haar vacht en begon te lopen. Al haar zintuigen waren gespitst op een teken van prooi, maar ze merkte niets op. Toen ze opeens voor haar een grote, grijze rots zag opdoemen, wist ze dat ze aan de zonnerotsen was. Achja, misschien zitten er daar ook waterratten, dacht ze. Maar toen ze op de steen stapte, wist ze dat er van jagen niets meer terecht ging komen. De steen was ondanks het koude weer al opgewarmd door de zon. Genietend ging ze liggen in de zon en deed haar ogen dicht.

Opeens hoorde Dewstream een geluid achter zich. Was ze in slaap gevallen? In een soepele beweging draaide ze zich om en zag Thunderstrike staan. 'Hallo Thunderstrike, ook aan het genieten van het mooie weer?' begroette ze hem.

In stilte bewoog een grote gestreepte kater zich voort. Zijn diepgroene ogen stonden echter afwezig terwijl hij liep. Zijn verleden bleef behoorlijk met hem hangen, vooral als hij naar zijn Clangeboren kittens keek. Ze waren nu natuurlijk warriors, maar als hij naar hen keek voelde hij weer een steek van verdriet in hem opkomen. Het was lang geleden dat alles nog zo goed voor hem was geweest. Maar veel keus had hij niet meer, hij had alles gewoon verloren. Gelukkig had hij zijn leven weer op kunnen pakken en ook zijn taken. Het grootste deel van de tijd was hij echter nog wel alleen op pad. Hij hield van de eenzaamheid, hoewel gezelschap soms wel goed voor hem was. Hij hield ervan om anderen te onderwijzen met zijn kennis, maar ook om gesprekken te houden over van alles en nog wat. Maar nu was het een dag van rust voor hem. Maar toch was zijn grootste geheim al bekend bij een van de clanleden. Maar daar zou het bij blijven, het was al erg genoeg dat hij zijn verhaal al een keer had moeten vertellen. De bruingestreepte kater bleef even staan en liet zijn kop zakken. Hij had een hoop fouten gemaakt, en rechtzetten kon hij ze niet. Hoewel hij het niet eens wilde. hij kon niet trots zijn op zijn daden, maar wat hij had gevoeld voor haar kon niet geëvenaard worden door een ander. Een bekende geur drong opeens zijn neusgaten binnen en trok zijn aandacht. Dewstream was hier ergens, waarschijnlijk bij de zonnerotsen. Zonder dat hij het door had gehad, hadden zijn poten hem in diezelfde richting gedragen. Langzaam liep hij verder en zag daar in de verte de poes liggen. Langzaam liep hij op haar af en bleef naar haar kijken. Ze leek te slapen, maar ze hoorde hem toch aankomen. 'Hallo Thunderstrike, ook aan het genieten van het mooie weer?' begroette ze hem. ''Hallo Dewstream.'' Miauwde hij en ging rustig zitten. Vele van zijn Clangenoten waren zo onderhand wel gewend aan zijn brute uiterlijk, maar hij was er nog altijd niet blij mee. ''Nee, ik kwam hier eigenlijk onbewust, maar jij bent hier blijkbaar wel voor de zon.'' Zei hij rustig en krulde zijn staart om zijn voorpoten.

-sawrry veel te laat Embarassed