|
| We kiss and tremble with delight | |
| Maaike 43
| |
| Onderwerp: We kiss and tremble with delight di 22 mei 2012 - 22:53 | |
| *OOC: Niet thuis in het posten met katten Oh, en het is een eeuwigheid geleden dat ik deel een heb gelezen xD. Haar zwarte staart zwaaide zachtjes wat heen en weer door de lucht. Van links naar rechts, van rechts naar links en weer van links naar rechts. Het tempo waarmee dit ging was gelijk aan het tempo van haar stappen, die kalm en ruim waren. Haar manier van bewegen verried niets over hoe ze zich voelde of wat haar mood op het moment was, dus net zoals gewoonlijk was het voor de meeste anderen niet te bepalen hoe haar reactie zou zijn. Enkele clanleden kende de donkergrijze Chartreux poes goed genoeg om de kleinste details op te merken die lieten blijken hoe ze zich voelde. Hoewel Nightfall zoals alle andere Shadowclan katten agressief en stijdlustig was, was ze over het algemeen graag op zichzelf en kon rust waarderen. Haar geduld was dan ook snel op als een stel kittens aan haar staart hingen en als ze niet snel op zouden rotten zouden ze meer dan een snauw krijgen. Natuurlijk wist ze zoals iedereen dat de toekomst van de clan bij de kittens lag, zonder kittens was er immers geen nieuwe generatie warriors, maar dat maakte ze absoluut niet minder irritant.
Nightfall’s geeloranje ogen gleden rond het kamp. Het was stil, té stil naar haar idee. Waar was het jammerende gemiauw van de kittens? Het gemopper van de Apprentice’s was ook nergens te bekennen. Hetzelfde gold voor het altijd aanhoudende geklaag van de Elders en haar mede warriors waren ook niet echt spraakzaam. Wantrouwig liet ze haar ogen opnieuw rond glijden, om uiteindelijk te concluderen dat iedereen bezig moest zijn met de dagelijkse taken. Verveeld gleed haar bek open en geeuwde ze, voordat ze een rustig plaatsje in het zonnetje opzocht. Haar klauwen groef ze eens door het zand heen terwijl ze haar lichaam loom uitstrekte. Genieten van de warme zonnenstralen op haar donkere vacht sloot ze haar ogen half. |
| | | SURPRISE MOTHERFUCKER! 163 Actief
| |
| Onderwerp: Re: We kiss and tremble with delight wo 23 mei 2012 - 19:44 | |
| Medicijn katten kwamen als ze genoeg kruiden hadden, weinig buiten. Maar Emberpaw moest vaker naar buiten dan normale medicijn katten. Ze hield van de buiten lucht, en de vrijheid die het kamp zelf dan weer niet bood. Niettemin keerde ze altijd terug na minder dan een uur. Ze nam plaats voor de rivier en staarde in het langzaam stromende water. Ze had genoeg kruiden, en geen taken dus dat betekende dat ze eventjes een pauze voor zichzelf kon nemen. Ontsnappen en misschien lol maken met wat Clan vrienden. Ze haalde diep adem en zuchtte blij. Dit leven zou niemand anders hebben, of kunnen hebben. Dit was uniek, dit was haar leven. Terwijl ze daar zat, bewegingsloos, staarde ze naar haar spiegelbeeld. Twee heldergroene ogen, op een achtergrond van bijna lichtgevend rode vacht staarde terug. Ze zuchtte en luisterde naar de vogels die hun gezamenlijke zang weer hadden opgevoerd. In tegenstelling tot het kamp die nu doodstil was, hoorde je hier de natuur tegen je terug praten. Ze sloot haar ogen even en voelde hoe een licht briesje door haar vacht woei, en hem haast ondeugend bespeelde. Emberpaw trok met haar oren en voelde totaal geen aandrang om terug te gaan naar het kamp. Toch zei iets haar dat ze maar beter terug kon gaan, wie weet kon ze een mede Clangenoot naar buiten krijgen. Ze sprong op en ging op een drafje terug naar het kamp, met hernieuwde energie. Ze klauwde omhoog en sprong door de kamp ingang. Ze bleef staan en keek rond. Zelfs bij de Maansteen was er nog meer geluid, het was doodstil. Hoe kon dat? Emberpaw liet haar blik vallen op de donkere, charteux poes die in de zon lag te slapen. Nightfall! Ze overwoog om naar haar toe te gaan of weg te lopen, ze was nou niet echt .. vriendelijk.. maar in iedereen schuilde wat goeds toch? Emberpaw trippelde op haar af en miauwde vrolijk "Hi, Nightfall! Heerlijk weer, hé?" So far so good. Ze ging naast haar zitten en ging zo zitten dat ze, zonder het echt op te merken in Night' haar zon stond. Ze glimlachte onzeker.
|
| | | Maaike 43
| |
| Onderwerp: Re: We kiss and tremble with delight do 24 mei 2012 - 21:59 | |
| Iedereen in het kamp had zijn of haar eigen taken, taken die vervuld moesten worden voordat je terug keerde of met een andere bezigheid verder ging. Voor vandaag was Nightfall klaar, of in ieder geval voor dit moment, er kon altijd iets gebeuren waardoor ze halsoverkop weer aan de slag kon. Toch achtte ze die kans vrij klein, daarvoor was het té stil in het kamp van de Shadowclan. Tegelijkertijd kon dat de voorbode zijn voor iets wat stond te gebeuren, iets waar zij niet over ingelicht was. Maar Night’ was niet het type dat zich er heel erg druk om maakte. Alle andere clanleden wisten hoe ze in elkaar zat en wat ze wel en wat ze niet kon waarderen, en de meesten hielden hier dan ook rekening meer. En ‘de meesten’ waar ze dan over sprak waren de warrior’s, elders, queens en medicijnkatten. Wat dus weer inhield dat het niet voor de kittens en apprentice’s gold. Ook nu was het een leerlingkat die besloot haar richting op te komen.
De Chartreux lag nog steeds languit in het zonnetje te genieten van de zonnestralen die haar vacht verwarmden, alleen trok ze een van haar geeloranje ogen open en richtte die zonder blikken of blozen op de rode poes die dichterbij kwam. Het was iets wat niet vaak voorkwam; een rode poes. En helemaal niet binnen de Shadowclan. De meesten deden hun clannaam toch eer aan door een donkere vachtkleur te hebben, deze poes deed niet mee. Terwijl ze eens verveeld geeuwde sloot ze haar beide ogen. En deze opende Nightfall pas toen de rode poes naast haar was komen zitten. Precies zo dat haar zon ontnomen werd. Geïrriteerd opende ze haar ogen en opnieuw richtte ze deze op de rode poes, terwijl ze zachtjes een enkele seconden zacht siste voordat ze zich overeind werkte. In de zittende positie kon ze tenminste zon vangen over het gestalte van het kleinere dier naast haar. ”Emberpaw” klonk haar stem. Het enige wat ze liet blijken uit de toon waarop ze sprak was haar ergernis. Oké, ze wist dat bij het clanleven clanleden hoorden, maar dat deze jonge poes nu perse in de zon moest gaan zitten, alsof ze zich niet bewust was van haar eigen schaduw – wat bij een jacht ook essentieel zou kunnen zijn – en dat ze met de positie van hoe ze zat het fel begeerde zonlicht van een clangenoot blokkeerde. ”Het weer is inderdaad heerlijk, maar op dit moment blokkeert iemand de zonnestralen.”
|
| | | SURPRISE MOTHERFUCKER! 163 Actief
| |
| Onderwerp: Re: We kiss and tremble with delight vr 25 mei 2012 - 13:05 | |
| Emberpaw snorde maar dat verstarde een beetje toen ze toon van Nightfall inderdaad niet vriendelijk was. Ze haalde diep adem en deed alsof ze zich er niets van aan trok, ze toverde vrijwel meteen een vrolijke glimlach op haar snoet. Ze vouwde haar dunne staart over haar voorpoten en genoot van de heerlijke zon, zich half bewust dat ze misschien Nightfall’s zon nu blokkeerde .. ‘”Het weer is inderdaad heerlijk, maar op dit moment blokkeert iemand de zonnestralen.”’ Geschrokken sprong ze snel uit de zon en grinnikte onhandig. Maar ze was niet een kat die snel opgaf dus liep ze heel behoedzaam om de poes heen en ging naast haar liggen, deze keer aan haar andere kant zodat de zon hun beide bedekte. Ze draaide op haar zij en begon haar borst en voorpoten te likken. ”Het beloofd echt een hele warme Groenblad te worden, als Nieuwblad al zo vrijgevig is met de zon” Miauwde ze tussen wat likken door. De zon scheen inderdaad fel, en hoe graag Nightfall dat misschien zou willen- je kon toch echt niet klagen over dit weer? Het kleine briesje maakte het uiteindelijk net dragelijk. Emberpaw geeuwde breed en merkte, dat door de stilte van het kamp en de ontspanning van de zon ze zich lekker soezelig begon te voelen. Ze kon hier wel uren liggen en later dan de verkoeling van haar medicijn den opzoeken. ”Hm, heerlijk .. Zeg, heb jij Fallenpaw nog gezien laatst ik dacht dat hij iets aan zijn poot had” Verzon ze snel om een gesprek aan te kunnen knopen. Ze draaide haar kop in de richting van Nightfall en negeerde het feit dat in de zon haar pels wel in brand leek te staan. Haar gifgroene ogen sloten zich in de mosgroene kijkers van Nightfall en ze deed haar best om zo onschuldig mogelijk te kijken. Haar staart tikte ongeduldig op de ondergrond terwijl ze haar kop weer afwende en verder op haar zij rolde. Emberpaw legde haar kop neer en snorde tevreden. Waar had ze deze luie, beeldschone dag aan verdiend? In plaats van als een gek rond te rennen, te struikelen over haar eigen poten of enkele stappen voor zichzelf uit te lopen nam ze nu daadwerkelijk wat rust. Wat gesprekken wisselen met Clangenoten kon nooit kwaad.
- Got to love your Warrior name <3 - |
| | | Maaike 43
| |
| Onderwerp: Re: We kiss and tremble with delight vr 25 mei 2012 - 14:33 | |
| Ondanks haar duidelijk geërgerde toon leek Emberpaw zich daar niets van aan te trekken, in plaats van weg te lopen toverde de jonge poes een vrolijke glimlach. Vanuit haar ooghoek keek Nightfall enkele seconden naar de apprentice, voordat ze haar blik weer voor zich richtte en haar bek luid geeuwend open opensperde. Van de warme zonnestralen op je vacht werd je loom en sloom, zij in ieder geval wel. Maar het was het briesje dat het aangenaam maakte. Door de wisselvalligheid van de laatste tijd was Night’ een beetje van slag geraakt. In de warmere periode een poosje terug was ze al in de rui geraakt, maar vervolgens had het weer besloten om Nieuwblad nog even uit te stellen. Met het gevolg dat de meeste katten al deels in de rui waren geraakt. De afgelopen paar dagen was het weer weer beter geworden, met het gevolg dat de pluisjes haar overal in het kamp lagen en met de windvlagen de lucht in gingen. Toch was de wind een verademing, de wind bracht koelte met zich mee die ondanks dat de zon heerlijk was, als een verademing kwam en werd verwelkomt. Toen er een briesje tegen de twee poezen aansloeg sloot de donkergrijze Chartreux haar ogen genieten en spinde er zachtjes bij. Zolang Emberpaw zich stil hield kon ze ook zo wel genieten van haar rust en het zonnetje.
Tevreden dat Emberpaw zo verstandig was uit de zon te stappen en zo naast haar te gaan liggen dat ze beiden van de warme stralen konden genieten spon ze opnieuw even. Het tipje van haar staart bewoog van links naar rechts heen en weer terwijl de rest rond haar achterhand[?] heen lag geslagen. Zonder opzij te kijken hoorde ze de woorden van de jonge medicijnkat-leerling aan. ”En wat nou als Nieuwblad de zon van Groenblad opbruikt?” was haar antwoord. Een geamuseerde glimlach trok een beetje aan haar mondhoeken, maar verder bleef haar houding en uitdrukking hetzelfde. Vervolgens nam ze het voorbeeld van de jonge rode poes over en ging weer liggen, opnieuw languit gestrekt genietend van het zonnetje met haar kop op haar voorpoten. Even klauwde ze haar scherpe nagels door de grond heen, die ze omwoelde, om vervolgens een totaal ontspannen houding aan te nemen.
De stem van haar ‘gezelschap’ ervoer ze als een wolk voor de zon. Kort opende ze een van haar ogen en richtte deze op Emberpaw. ”Niets van mee gekregen, daarnaast heb ik beter dingen te doen dan apprentice’s in de gaten te houden” klonk haar stem opnieuw. Nog even bleef ze de opmerkelijk rode poes aankijken voordat ze haar ogen weer sloot om weer van de warme zonnestralen te genieten. En blijkbaar was Ember’ het daarmee eens, want die legde ook haar kop neer en genoot van het bijzondere rustige moment dat ze hadden. Nog steeds bewoog het topje van haar staart langzaam van links naar rechts en weer terug.
|
| | | SURPRISE MOTHERFUCKER! 163 Actief
| |
| Onderwerp: Re: We kiss and tremble with delight vr 25 mei 2012 - 16:01 | |
| Emberpaw ademde heel diep in, en weer uit. Toen Nightfall haar woorden Emberpaw te oren kwamen opende ze haar ogen en keek met grote ogen voor zich uit. Even overwoog ze of dit waar kon zijn of niet, .. als dat zo was dan zou Groenblad dus meer .. Bewolingsblad worden? Ze sloot haar ogen weer en zei tegen zichzelf dat zo iets niet waar was. Blijkbaar had Nightfall ook Fallenpaw niet gezien, logisch want het was toch niet waar. Nou, wat haar betrof konden Fallenpaw en Nightfall het beste in één den gestopt worden. Beide waren ze vreselijk chagrijnig, het was zeldzaam dat je hier daadwerkelijk naast de oudere krijger kon liggen zonder dat je oren eraf geklauwd werden. Emberpaw sloot haar ogen weer toen de zon haar leek aan te moedigen om door te gaan met waar ze mee bezig was. De stilte die volgde was heel gewild en erg zeldzaam, het leek wel alsof de natuur wilde dat de twee katten hier van de zon ging genieten. Een hele tijd bleef ze maar zwijgen, het was beter zo. Toch kon ze het niet verhelpen dat ze de hele tijd zich afvroeg waarom Nightfall zo deed. Oké, ShadowClan katten stonden er om bekend dat ze norser, een beetje killer en wat agressiever waren maar .. tegen Clangenoten zo fel? Ze opende haar ogen en kwam een beetje overeind. Ze aarzelde even maar vroeg toen een beetje onzeker wat ze al heel lang wilde vragen. ”Zeg, Nightfall. Waarom ben je eigenlijk altijd zo .. chagrijnig tegen iedereen? Het is niet dat wij wat gedaan hebben, toch?” Voegde ze er aan toe met een twijfeling in haar stem. Het briesje dat door haar vacht woei leek haar haast aan te moedigen terwijl ze haar oren een beetje naar achteren kantelde en haar kop ter hemel richtte. De lucht was lichtblauw, vrijwel wolkloos, met alleen de zon als verstoorden van de uitgereikte strook blauw. Het was inderdaad een perfecte dag, haast te perfect. Zou StarClan iets voor hen in petto hebben? Voor haar? Voor iedereen in de Clan? Voor nu dacht Emberpaw alleen maar aan Nightfall. Van nature was ze heel nieuwsgierig en zei soms te veel of gedroeg zich verkeerd op sommige momenten, maar voor nu voelde alles .. verre weg van misplaatst. |
| | | | Onderwerp: Re: We kiss and tremble with delight | |
| |
| | | |
| Permissies van dit forum: | Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
| |
| |
| |