It's such a beautiful day[Moonwish]

_{Winterpaw opende langzaam haar ogen, er was weer een nieuwe dag aangebroken en dat betekende dat er weer een nieuwe dag was om dingen te gaan doen voor de clan. Ze stond langzaam op en ging voorzichtig de den uit, ze wilde niet de apprentices wakker maken die nog aan het slapen waren. Toen ze eenmaal buiten was, voelde ze de opkomende zon haar vacht lichtjes verwarmen. De zon zou wel sterker worden naarmate het hogerop zou komen. Ze besloot dat ze eerst beter voor een wandeling kon gaan voor ze echt ging jagen of kijken of er iemand was die haar wilde helpen met trainen. Ze liep in de richting van de doorntunnel en ging er doorheen.
Eenmaal buiten de tunnel snoof ze de lucht van het bos op. Het was gelukkig niet meer zo koud nu dat newleaf er weer was. Ze was er ergens wel blij mee, maar de kou vond ze ook weer niet zo heel erg. Ze begon rustig te lopen, ze wist nog niet echt waar ze naartoe wilde, maar de vraag was natuurlijk of ze wilde gaan jagen of niet, want dat zou eerder de plek bepalen waar ze naartoe wilde gaan. Ze besloot uiteindelijk om haar lichaam maar haar eigen weg te laten gaan en dan zou ze wel zien waar ze uit zou komen. Ze merkte dat de grote uilenboom steeds dichterbij kwam en ze besloot dus dat ze daar naartoe zou gaan. Ze begon er deze keer naartoe te rennen, want nu had ze tenminste een doel voor ogen. Ze zag hoe de grote boom steeds dichterbij kwam en hoog boven haar uitsteeg. Ze herinnerde zich de verhalen nog wel die ze altijd hoorde toen ze een kitten was over deze plek. Als je een stoute kitten was, dan zou de uil je komen eten, vroeger had ze het wel geloofd, maar nu niet meer. Ze wist dat het maar verhalen waren om kittens bang te maken. Ze merkte dat ze was gestopt en dat ze omhoog naar de boom had zitten staren. Ze richtte haar blik weer omlaag en ging rustig zitten, even van de omgeving om haar heen genietend.

[Moonwish]}

De warme zonnestralen maakten Moonwish wakker. Voorzichtig opende ze haar ogen en stond op. Ze rekte haar poten uit, haar staart recht omhoog, evenals de haren op haar rug. Ze deed zachtjes, want er sliepen nog een heleboel warriors. En ze vond het niet nodig hen allemaal wakker te maken. Het eerste waar ze aan dacht was Midget, waarvoor ze toch wel iets voelde, heel stiekem. Dat liet ze hem nog niet merken. Ze stond inmiddels voor het kamp. Ze keek naar de lichtblauwe lucht, waar nog geen wolkje te bekennen was. Het was een supermooie dag, tijd om een keer naar de Uilenboom te gaan dus. Op weg daarnaar toe, dacht ze na. Midget, dat was haar liefde van haar leven. Ze hadden eerst ruzie, iets wat ze zich nu niet meer voor kan stellen. Het was een heel aardige kater, nu ze haar excuses had aangeboden. Want het was toch haar schuld geweest, van die ruzie. Ze wilde zich gewoon even bewijzen, en een andere Clankat pesten. Ze glimlachte bij de gedachte. Inmiddels zag ze de Uilenboom opdoemen, recht voor haar. Ze weet nog dat haar ouders haar hadden verteld dat als je een stoute kitten was, de uil je zou komen eten. Daarom was ze altijd heel braafjes geweest. Nu kon ze er gewoon om lachen. Toen ze dichterbij kwam, zag ze een spierwitte poes onder de boom liggen. Ze had mooie blauwe ogen. Ze kwam haar bekend voor, maar ze had haar nog nooit gezien. Misschien leek ze gewoon op haar moeder, of op haar vader? Ze liep dichterbij en ging naast de poes liggen. "Hallo," zei ze vriendelijk. Als de stem ook nog een beetje hetzelfde zou zijn, zou het misschien een halfzus kunnen zijn. Ze had namelijk gehoord dat haar ouders nog een nestje hadden gekregen. Ze wist dat zij nogal op haar vader leek, die net als haar zwart-wit was, met felgele ogen. Alleen haar karakter was precies haar moeder, ze was een mixje, dacht ze glimlachend. Ze nam de poes in zich op en wachtte rustig op haar antwoord.

_{Winterpaw keek rustig om haar heen. Het was hier toch wel erg rustig, alleen ze had er zelf voor gekozen om alleen hier naartoe te gaan. Maar ze kreeg er nu toch wel een beetje spijt van. Misschien had ze toch iemand anders moeten vragen of diegene met haar mee wilde gaan. Maar daar was het nu te laat voor. Toch dacht ze dat ze iets geritsel hoorde. Misschien zou ze toch niet meer alleen zijn. Ze zag hoe een zwart met witte poes uit de struiken stapte. Ze dacht dat de poes een beetje leek op iemand die ze kende, maar daar was ze niet volledig zeker van. "Hallo," Hoorde ze de andere poes zeggen. Ze bekeek de poes een keer goed. Er was toch iets met deze poes. Ze kon er alleen niet op komen. Haar ouders hadden wel eens gesproken over dat ze een oudere broer en zus had, maar ze had nooit echt veel info erover gehad. "Hallo, Moonwish was het toch?" Ze wist niet of ze de naam wel goed had, want ze was wel aan het proberen om namen te herinneren, alleen soms vergat ze ze nog wel eens. Ze wachtte op een antwoord van de andere poes. Ze hoopte dat ze het goed had en anders moest ze nog gewoon maar beter namen leren kennen. Maar dat zou haar er niet van weerhouden om de andere kat te leren kennen. Misschien zou ze geen goede eerste indruk maken als ze de naam verkeerd had, maar die zou ze meteen van haar af proberen te halen en de indruk geven dat ze echt haar best deed. Ze sloeg haar staart om haar poten heen en keek de andere poes aan.}

Onderwerp: Re: It's such a beautiful day[Moonwish]