Just me and ... who?

"Ik droomde, en het was dit keer geen normale droom, het was een droom over Wildpaw. We rende, en rende, we sprongen en sprongen, we speelde en speelde, en het leukste was, we zwommen." Lightpaw rolde op haar andere zij ze bewoog met haar achter pootjes. "Mijn lichaam gleed in het water terwijl ik met mijn voor poten begon te zwemmen. Mijn lichaam bewoog zich voort. Ik grijnsde speels naar Wildpaw. Hij was mijn beste vriend. En ik was dol op hem. We hadden zo veel gemeen, ook al durfde ik meer, en was ik totaal niet onzeker. Hij wel. Maar ik zou hem daar mee helpen. Dat heb ik me zelf beloofd." Langzaam opende de ginger/witte apprentice haar gele ogen. Ze gaapte en rekte haar poten uit. Ze stond op en trippelde de open plek over. Ze negeerde de blikken die haar toegeworpen werden en pakte een muis. Ze liep er mee naar de plek waar de meeste apprentices zaten en aten. Ze begon er van te eten en na dat ze gaar muis op had besloot ze te gaan jagen. Misschien zou ze nog wat beleven. Ze gaf zich zelf een was buurt en sprintte toen het kamp uit. Ze vroeg zich af wanneer ze haar tweede training zou krijgen. Het was al zo lang dat ze training had gehad. Ze haalde haar schouders op en sprong veder. Ze kwam aan bij de hoog landen. Dit was een moeilijke jacht plek. Maar ja. Haar naam was Lightpaw, en dat zei genoeg. Althans, in haar kop. Ze hield van moeilijk doen. Ze zou nooit kiezen voor de makkelijke weg. Haar leven bestond uit uitdagingen aan gaan en avonturen beleven. Zo was ze. En zo bleef ze. Tot haar bittere einde. Want ze was niet van plan te sterven aan ouderdom. Dat was ze zeker niet van plan. Ze zou sterven tijdens het redden van iemand leven. Of ze zou sterven tijdens een gevecht. Niet anders. Ze schrok op toen iemand haar benaderde. 'Grote Starclan! Laat me niet zo schrikken,' mauwde ze terwijl ze zich om draaide.

--mag ik je een tip geven? Je kan je post langer maken door er wat mee details in te zetten, zoals, bij voor beeld wat je kat heeft gedaan voor die naar de Hooglanden ging, dat is vaak wanneer je in een topic reageert als je er nog niet in hebt gereageerd. En wat mee gedachten en geluiden beschrijven, ook heel handig.
Oh, en je mag NIET zeggen wat mijn kat doet, of zegt, dus die zin negeer ik!--

Lightpaw versmalde haar ogen, maar toverde een glimlach op haar gezicht. 'Had je niet zo stilletjes moeten sluipen. Maar het geeft niks hoor,' Miauwde Lightpaw droog. 'Wat mij hier brengt? Jagen, dat brengt mij hier,' miauwde Lightpaw. Ja, ze wist dat apprentices niet zonder begeleiding het kamp uit mochten. Maar als ze zei dat ze toestemming had, zouden de problemen wel verdwijnen. 'En wat brengt jou hier, als ik vragen mag?' Mauwde ze nonchalant. Ze zwiepte even met haar staart en besloot te gaan zitten. De geluiden rond om haar maakte het wel heel verleidelijk om te gaan jagen. Maar eerst maar netjes dit gesprek af ronden. Blegh. 'Dat zei ik net,' miauwde ze toen Yellowtail vroeg of ze aan het jagen was. Ze rolde met haar ogen. Hoe dom. Het volgende wat Yellowtail vroeg liet haar weer met haar ogen rollen. 'Daar heb ik een mentor voor, mocht je het nog niet weten,' mauwde ze half geïrriteerd. 'Maar ik zou wel geen keuze hebben,' Mauwde ze. Yellowtail zei of ze mee moest komen. Lightpaw rolde met haar ogen en begon te bewegen. Lightpaw snoof de lucht op en rook de verste geur van konijn. Ze grijnsde breed. Een konijn. Een uitdaging. Leuk. Ze liep wat dichterbij en zakte uiteindelijk in een redelijk goede sluip houding. Poot voor poot sloop ze dichterbij. Op het moment dat ze dacht dicht genoeg te zijn sprong ze. Tot haar ergernis lande ze vlak achter het konijn. Het konijn stoof weg, en Lightpaw schakelde een achtervolging in. Met snelle bewegingen wist ze het konijn te pakken. Ze sleurde het konijn naar haar toe en gooide het konijn op de grond. Snel plakte ze het konijn bij de nek en beet ze het dier dood. Triomfantelijk liep ze terug naar Yellowtail. Het was haar gelukt. De meeste Riverclan katten zwommen. Ze legde het konijn neer en keek naar Yellowtail. Ze zei niks. Maar wachtte af tot Yellowtail iets zei.

--Lightpaw had een konijn gevangen, forget? Maar goede post, als ik een cijfer moest geven een; 7. Toch best wel een mooie cijfer niet?--

Yellowtail beloonde haar met een compliment met haar zojuist gevangen konijn. Lightpaw glimlachte enkel flauwtjes. 'Dankje,' miauwde ze terug. Lightpaw was een apprentice. Yellowtail leek ook al snel iets op de pikken. Een roodborstje. En zoals verwacht maakte de oranje kater zich klaar om dat dier te gaan vangen. Yellowtail was dan wel niet haar mentor, maar toch lette de jonge apprentice op zijn technieken. De rode kater bewoog zich lenig en geluidloos. En Lightpaw lette goed op hoe de warrior op een Roodborstje af sloop. Wat een roodborstje bij de Highlands deed wist ze niet. En daar zou ze ook nooit achter komen. Want Yellowtail ving het die al snel. Ok, natuurlijk zou ze er ook nooit achter gekomen zijn. Ze kon niet praten met andere dier soorten. Na dat Yellowtail de prooi had gevangen liep hij weer terug naar haar toe. 'Die heb je inderdaad wel goed gevangen,' miauwde ze. 'En al weet, dankje,' miauwde ze toen. Ze vond een konijn vangen toch wel wat spectaculairder dan een vogel, die vond Lightpaw al lang makkelijk om te vangen. Maar zo was ze gewoon. Toen stelde Yellowtail voor om terug naar het kamp te gaan. Wat? Ze hadden nog maar net twee prooien gevangen. Het was nog vroeg. Ze ging nu nog niet terug. 'Je doet maar, ik blijf hier,' miauwde ze stug. Ze draaide zich een slag om en keek rond. Ze snoof de lucht op, en dit keer rook ze muis. 'Ik ga die muis vangen, wat jij doet, maakt me niks uit,' miauwde ze nors veder. Ze dook in een goede sluiphouding en sloop er op af. Van af een staart lengte afstand waagde ze een grote sprong. Ze sloeg haar klauwen om het muisje heen en liet haar met het muisje op haar zijn vallen. Ze beet in het kopje, en het muisje stopte al snel met tegen spartelen. Ze stond op en liep terug naar waar ze haar konijn nog had gevangen. En daar begroef ze het muisje ook bij. Daarna liep ze veder. Ze wist niet wat Yellowtail deed, en het maakte haar ook niks uit.

Ze merkte op dat Yellowtail zijn roodborstje was vergeten. Die kon ze altijd nog mee nemen voor de kater. Zo erg was hij ook niet. Yellowtail was gewoon raar qua karakter. Maar iedereen was anders. Ze pakte het Roodborstje en begroef het, zo dat wanneer ze ging jagen een vos het niet mee zou nemen. Dat was altijd vervelend namelijk. Had je een prooi vervangen, ging een vos er mee vandoor. Lightpaw keek op toen ze poot stappen hoorde, en die pootstappen veranderde al snel in geruis loze pootstappen. Ze zag dat Yellowtail was gaan jagen. Op een muis. Ze zou wel wachten. Toen werd haar aandacht getrokken door een beweging veder weg in de bosjes. Ze versmalde haar ogen, maar zag niets meer. Zou wel een vogel zijn geweest. Het na deel was was dat de wind van de andere kant kwam, en ze dus niet de geur kon reuken van wat het geweest was. Toen hoorde ze Yellowtail haar kant op komen, en de rook ze ook. De kater had het muisje gevangen. Yellowtail zei dat hij spijt had dat hij haar had achter gelaten. 'Ag, geeft niet, hoor,' zei ze met een neutrale glimlach. Yellowtail stelde voor om veder te gaan jagen. Lightpaw haalde haar schouders op. 'Ag, waarom ook niet,' mauwde ze vrolijk. Ze begon de kater wel te mogen. Lightpaw was altijd een tikkeltje afstandelijk. Maar dan hoefde ze niet afstandelijk te doen wanneer andere katten haar op zochten, toch? 'Ik zie het ja,' miauwde ze. 'Goede vangst,' zei ze dan maar. Yellowtail gaf ook een compliment over haar vangst. O, god, ze was echt niet van plan om bij elke vangst een compliment te geven. Jagen was net normaalste van de wereld. Dus dat was best wel overbodig. Weer zag ze beweging in de bosjes. En weer zag ze niet was het was. Ze zou het wel in de gaten houden. Haar aandacht werd getrokken door een haas. Een snel dier. En super lastig te vallen. Maar dit keer liet ze het aan Yellowtail over. 'Die is voor jou,' miauwde ze met een grijns.

Yellowtail stemde duidelijk in op haar aanbod over het vangen van die haas. Yellowtail leek niet de moeite te nemen om te gaan sluipen, want hij rende er meteen op af. Lightpaw fronste, maar ze vond het wel wat hebben. Yellowtail was snel merkte Lightpaw op. Ze had een perfecte Windclan kat kunnen zijn. Ok, wist Lightpaw ook wel dat Yellowtail gewoon een normale Riverclan Warrior was. Lightpaw keek naar hoe de Warrior een sprong nam en met een boog op het konijn lande. Yellowtail kwam terug lopen met het haasje in zijn bek. Lightpaw wachtte even met commentaar geven. 'Goede vangst, alleen één tip van een beginnende Apprentice. Met sluipen maak je nog veel mee kans om een haas te vangen, want het lukt je echt geen tweede keer.' Lightpaw wenkte naar de plek waar het prooi was begraven. 'Begraaf je prooi daar maar bij,' stelde ze voor. Toen kreeg Lightpaw een opdracht. Een vogel vangen. Oh, dat vond zij best. Lightpaw bekeek de status van die vogel. Ze joeg net vaak op vogels. Dat liet ze aan Shadowclan, en Thunderclan, en ook Windclan over. Lightpaw was een water jager, en muizen en al dat soort dieren. De snelle vliegende dieren waren altijd al moeilijk geweest, ook al was ze nog niet een maan Apprentice. Lightpaw zakte in een sluip houding en liep in een boog naar de vogel. De vogel zat maar dom wormpjes te plukken. Ze grijnsde en sprong. De vogel vloog op, maar Lightpaw wist de vogel met haar klauw bij de vleugel te pakken. Die kon niet meer vliegen. De vogel probeerde weg te fladderen, maar dat lukte niet. Ze sprong nog een keer en pakte het die bij de nek. Ze beet door en voelde het bloed haar bekje binnen stromen. Ze liep met de vogel terug naar Yellowtail. Ze legde het dier neer en grijnsde. 'Gelukt,' miauwde ze. 'Nu lijkt het me wel een goed idee om terug te keren naar het kamp, de warriors die de ochtend patrouïle hebben gedaan zullen wel wat verse prooi lusten.' Miauwde ze terwijl ze haar konijn, en muis op groef. Haar drie vangsten propte ze in haar bek en ze wenkte Yellowtail mee.
Eenmaal terug in het kamp bracht ze het prooi naar de prooi stapel. Ze keek rond en en besloot even te gaan rusten. Ze was immers al een hele ochtend weg. Ze nam een wat oudere prooi voor zich zelf mee en ging er mee naar haar favoriete plekje. Daar ging ze haar prooi op eten. Ze zou wel zien wat ze ging doen in de middag. Waarschijnlijk zou haar mentor haar mee vragen om te jagen.

--Topic uit--
--Het was een leuke topic, en je hebt ook je posts verbeterd, goed van je, let hier en daar op spelling, of gebruik een spelling controller, zoals google chrome of fire fox, daar kan je dat op installeren--