Like always

Onderwerp: Like always di 3 jan 2012 - 15:44

Zijn nietszeggende ogen staarde richting de ingang van de medicine cat's den. Met een zuchtje, draaide Jaypaw zijn kop naar de voorraad van planten. Misschien moest hij ze nog maar eens uit gaan zoeken? Hij haatte dit leven, hij hoorde als een warrior de strijd in te gaan. Maar dit was de manier waarop hij zijn clan kon dienen, de enige manier. Zijn staart zwiepte geërgerd heen en weer, waarom moest híj nou weer verdoemd zijn? Waarom niet iemand anders. Direct veegde hij die gedachte weg, zo mocht hij niet denken.
Natuurlijk deed het Jaypaw goed, katten te kunnen helpen. Al werd zijn temprament niet echt op prijs gesteld door de meeste. En hij wilde ook echt wel wat vrolijker zijn, maar het zat er gewoon niet in voor hem. Jaypaw was misschien iets te serieus. Hij wiebelde met zijn oren, omdat hij de pootstappen van een kat dichterbij hoorde komen. ''Marvelpaw,'' fluisterde hij. Direct de scherpe geur herkennend. Wachtend tot ze zou arriveren, krulde hij zijn staart rond zijn poten. Hij had geen idee waar de medicine cat van Thunderclan was, ook Spottedpaw was nergens te bekennen. Dat werdt dus een klusje voor hem.

Onderwerp: Re: Like always di 3 jan 2012 - 15:49

De witte poes was het kamp uitgegaan. Ze wilde nog een hoop prooi gaan halen. Ze trippelde vrolijk rond en volgde de geuren om haar heen. Ze vond opeens iets heel gevaarlijk. Een vos. Het was vast de moeder van de kleine vos die zij en Brightpaw gedood hadden. Marvelpaw zette al haar haren overeind en daagde de vos uit. Deze viel meteen aan en meteen raakten ze in een gevecht. Marvelpaw lag op de grond terwijl de vos begon te bijten in haar buik. Meteen begon Marvelpaw op de snuit te krabben zodat deze losliet. Ze krijste luid terwijl ze op sprong en de vos nog een paar goede klappen verkocht. Ze sprong op de rug van de vos en beet haar overal waar ze kon. Het was een zwaar gevecht, maar gelukkig was het geen grote vos. Ze hijgde luid toen ze op de grond gegooid werd. Opnieuw krijste de jonge apprentice luid en een aantal katten van de clan kwamen het overnemen. Een clankat knikte haar toe en was trots dat ze de vos gevonden had. Meteen werd er beveelt om naar de medicine den te gaan. Marvelpaw knikte en hinkte ernaartoe. Het was deze keer Jaypaw die erin zat. Ze hinkte naar binnen toe en werd meteen door de jonge kater begroet. Marvelpaw knikte naar hem. "Hey Jaypaw. Ik heb een paar wonden en ik moest het laten verzorgen." De poes ging zitten en toonde haar alle bijtwonden van de vos. Rustig wachtte ze tot de medicine cat haar zou verzorgen.

Onderwerp: Re: Like always di 3 jan 2012 - 16:09

Jaypaw knikte, en snoof kort aan de wonden. ''Ik haal wat Marigold voor je.'' mauwde hij stilletjes. Hij knikte haar richting uit, en liep toen naar de voorraden. Hij rook eens goed aan de verschillende planten, nam het in zijn mond en begon er op te kauwen. Hij sprenkelde het sapje over haar wonden. ''Het kan prikken, en je moet rustig aan doen bij de training. Morgen terugkomen voor nog een behandeling. Dan komt het wel goed.'' Jaypaw liet met zijn staart weten dat ze weg mocht gaan, maar ergens hoopte hij dat ze bleef. Een beetje gezelschap kon geen kwaad, aangezien het hier de laatste tijd redelijk stil was.
Dat was dan niet persé iets slechts, aangezien het betekende dat er geen gewonden waren gevallen. Het was binnekort weer tijd om naar de Moonstone te gaan. Hij verheugde zich er niet op, het betekende alleen maar een bezoekje van vervelende katten die dood waren. Al was het wel een manier om aan de eeuwige zwartheid te ontsnappen.

Onderwerp: Re: Like always di 3 jan 2012 - 16:13

De jonge poes zwiepte met haar staart heen en weer. De jonge kater bekeek haar wonden en snoof er eens aan. Marvelpaw spitste nieuwsgierig haar oren en knikte even naar hem toen hij zei dat hij Marigold ging halen. Rustig bleef de jonge poes wachten tot hij weer terug kwam. Hij kauwde op de plant en liet het sap over haar wonden gaan. Ze schrok even toen het begon te prikken. Heel even schoot ze een beetje achteruit. Ze slikte eens nerveus en keek hem aan. Ze bleef daarna rustiger zitten en knikte even naar hem. "Ik heb geluk dat de anderen kwamen. Anders was ik er zeker niet goed vanaf gekomen. Het was zo'n grote vos.. En ik heb nog geen trainingen dus je zult me morgen zeker en vast zien verschijnen. Of misschien de hele tijd, want ik heb echt geen zin om naar de apprentice den te gaan nu hoor. Iedereen is met een mentor gaan jagen of leren vechten. Ik moet altijd helemaal alleen gaan jagen. Ik hou je wel wat gezelschap." Zo, dat was eruit. Het was een soort mini verhaal over zichzelf. Ze vond het fijn om met iemand te kunnen praten. Anders lag ze helemaal alleen in het kamp of in haar nest. Ze vond de andere apprentices ook leuk, maar die waren nu veel te druk bezig met een echte warrior worden.

Onderwerp: Re: Like always di 3 jan 2012 - 16:27

"Ik heb geluk dat de anderen kwamen. Anders was ik er zeker niet goed vanaf gekomen. Het was zo'n grote vos.. En ik heb nog geen trainingen dus je zult me morgen zeker en vast zien verschijnen. Of misschien de hele tijd, want ik heb echt geen zin om naar de apprentice den te gaan nu hoor. Iedereen is met een mentor gaan jagen of leren vechten. Ik moet altijd helemaal alleen gaan jagen. Ik hou je wel wat gezelschap." Jaypaw knikte kort, over haar verhaal. ''Bluestar had het ook druk, ik weet zeker dat ze je snel een mentor geeft.'' Hij probeerde zijn toon een tikje opgetogen te houden. Al was dit lastig voor Jay. ''Je moet ook oppassen, nu je nog geen vechttechnieken hebt geleerd ben je makkelijk als prooi.'' Mauwde hij er streng achter aan, hoewel hij bijna niet ouder was dan de andere Apprentice. Zij had het lot dat hij wilde, een kans om te kunnen jagen, te kunnen vechten. Altijd als de anderen zich enthousiast maakte over de strijd, zat hij daar. Stilletjes te luisteren. Hij kon geen partner hebben, geen vader worden, geen mentor worden. Niks.
Hij zat vast tussen al die verschrikkelijke planten. Gefrustreerd klauwde hij zijn nagels in de aarde, en staarde richting de kant van Marvelpaw.

Onderwerp: Re: Like always di 3 jan 2012 - 16:38

De poes luisterde naar alles wat de jonge kater te vertellen had. Hij zei dat ze het druk had en dat ze zeker en vast snel een mentor zou krijgen. De poes knikte even en zuchtte zacht. "Ik hoop het maar, ik wil zo graag helpen. Ik kan al redelijk goed jagen uit mezelf, maar ik wil zoveel meer kunnen." Haar stem klonk zacht en duidelijk gemeend. Ze wilde het graag. Ze wilde haar trouw goed tonen aan de poes. Ze snoof zacht en keek naar de kater die deze keer zei dat ze moest opletten omdat ze zo kwetsbaar was nu ze nog niets geleerd had. Daar had hij gelijk in en dat had ze allang opgemerkt. "Dat is waar. Dat heb ik bij die idiote vos allang opgemerkt." Ze zuchtte nogmaals en keek naar de kater. Ze vond het zo erg dat hij blind was. Hij kon niets met zijn leven. Geen partner, geen kittens. Wauw. Hoe vreselijk was dat. Zij zou later heel graag kittens willen. Ze droomde er nu al zelfs van om samen met een leuke kater in een nest te liggen samen met schattige pluizebollen. Ze slikte een keer en liep voorzichtig naar de blinde kater. Meteen gaf ze hem een troostende lik. Ze hadden het dan wel niet over zijn leven, maar hij zou vast begrijpen waarom ze dit deed.

Onderwerp: Re: Like always di 3 jan 2012 - 16:56

Jaypaw wiebelde wat heen en weer, en voelde zich redelijk comfortabel. ''Dat kan ik me voorstellen,'' snorde hij kort. En staarde in de duisternis, door middel van zijn snorharen en staart kon hij opmerken waar Marvelpaw zich ongeveer bevond. Hij wist dat ze wit was, dat had hij ooit in zijn dromen met StarClan gezien.
Plosteling voelde hij een lik over zijn wang, en hij gaf een paar beschaamde likjes over zijn borst. Het was vast uit medelij, en op het eerste moment had hij ook veel zelfmedelij gehad. Maar van andere wilde hij het niet. De roddels klonken nog steeds na in zijn kop, katten praatten dagen over hem, of hij wel nut had hier. Door zijn blindheid, was zijn gehoor vele malen verbeterd. s'nachts hoorde hij de andere kittens, als ze dachten dat hij sliep. Maar blind zijn betekende niet dat hij gestoord was.
Met een zucht klemde hij zijn staart om zijn poten, en prevelde een bedankje naar Marvelpaw, het was namelijk onbeleefd niet te reageren op haar medeleven. ''Dus..'' mauwde hij een beetje onzeker. En sloot zijn ogen, niet dat het veel verschil maakte.

Onderwerp: Re: Like always di 3 jan 2012 - 17:04

De poes keek hem aan en hoorde zijn woorden. Ze glimlachte zacht, niet dat het uitmaakte. Ze vond het vreselijk dat hij het niet kon zien. Ze slikte een keer en staarde naar de grond. Haar blauwe ogen stonden verdrietig. Ze vond het echt erg voor de kater en ze wilde alles doen om hem vrolijker te maken. Om te helpen zijn leven echt goed te maken. Maar hoe? Ze keek naar de kater die een paar beschaamde likjes over zijn borst gaf. Ze zweeg en het was redelijk stil tussen de twee. Ze ademde zacht en hoorde opeens dat hij heel zacht prevelde. Het was een bedankje. Ze grinnikte zacht en hoorde dat hij dan ook onzeker werd. Zo was hij daarnet niet. "Sorry. Ik vind het echt erg en ik zou je zo graag willen helpen. Ik wil zorgen dat je een super leven hebt.. Ik wilde je niet echt onzeker maken. Misschien moet ik beter weggaan." De jonge poes werd zelf onzeker. Door dit gedoe. Ze was nog nooit zo onzeker. Het was zo'n stoere poes zonder vrees, maar nu was het anders. Ze was zichzelf niet meer. Ze keek naar de jonge kater die zijn ogen sloot, maar het maakte voor hem niet veel uit. Voor haar wel want nu zag ze zijn blauwe ogen niet, die zo mooi waren.

Onderwerp: Re: Like always di 3 jan 2012 - 18:28

"Sorry. Ik vind het echt erg en ik zou je zo graag willen helpen. Ik wil zorgen dat je een super leven hebt.. Ik wilde je niet echt onzeker maken. Misschien moet ik beter weggaan." Jaypaw had zijn blinde ogen weer geopend, elke keer hopend dat hij opeens zicht had. ''Het is lief van je, maar ik kan er enkel het beste van maken, Marvelpaw. Jij kan er ook niks aan doen. Je hoeft niet te gaan als je niet wilt.'' Hij glimlachte lichtjes.
Zijn staart zwiepte weer wat gemakkelijker heen en weer, de warmte van de zon scheen de den binnen. Het begon fris te worden buiten, hij hoopte dat ze geen bezoekje kregen van Green of White cough. Dat zou verschrikkelijk zijn, vooral omdat het een Medicine cat ook kon overkomen, straks zou dat gebeuren. Straks stond Jaypaw er alleen voor. Er was zo veel om te ounthouden, Catmint was daarvoor bestemd. Maar het was niet de tijd om daar over te paniekeren. Hij zuchtte, en genoot eigenlijk van de aanwezigheid van een andere kat. Het was al een tijd geleden, door zijn eigen humeur.

Onderwerp: Re: Like always di 3 jan 2012 - 19:12

De jonge poes keek hem aan. Hij zei dat het niet erg was. Gelukkig maar. Ze grinnikte even en keek weer naar hem. Hij zei dat ze niet hoefde te gaan als ze niet wilde. De poes knikte, ook al hielp dat weer niet. Ze zuchtte even en zwiepte met haar staart zacht heen en weer. Ze wist niet goed wat ze nu moest zeggen. Ze wist wel dat ze hier een lange tijd zou blijven. Misschien tot middernacht en dan kon ze stiekem naar haar hol gaan. Dan moest de kater maar een paar uren alleen zijn voor ze terug kwam voor opnieuw wat Marigold om op de wonden te doen. Ze vond het echt knap wat hij allemaal kende en deed voor de katten in de clan. Ook al was hij nog maar een leerling. Ze snoof zachtjes en keek naar hem. "Ik.. Nee laat maar.. Ik weet weer niet wat zeggen. Hm typisch mij. Op momenten als dit val ik gewoon stil.." De poes zwiepte geïrriteerd met haar witte staart. Ze kon er niet tegen om zo stil te vallen. Dan leek ze enorm onzeker terwijl zijzelf eigenlijk een hele stoere poes was. Marvelpaw spitste haar oren en staarde voor haar uit.

Onderwerp: Re: Like always