Linn
15
| |
|  Onderwerp: When the sun shines  vr 20 apr 2012 - 18:49 | |
| Met een zelfvoldane glimlach op haar gezicht keek ze naar haar fans. Ze zou nu een tijdje op vakantie gaan, na twee succesvolle films had ze rust nodig. Ze miauwde waarna de fans haar naam schreeuwden. "Chiara! Chiara!" Haar staart ging omhoog, terwijl ze met een sierlijk loopje achter haar agent aan liep. Een witte limousine stond voor haar klaar. De chauffeur opende het portier van de wagen, en wees naar binnen. Met een sierlijke knik maakte ze duidelijk dat ze hem dankbaar was. Waarna ze in de wagen stapte en haar ogen sloot. Tijd voor rust. Ze hoorde hoe de auto langzaam wegreed. Haar ogen gingen rustig en kalm open, terwijl ze met een vriendelijke blik naar haar blije fans keek. Altijd blijven glimlachen, altijd. Had haar Agent haar ooit gezegd. Ze liet een prachtige glimlach zien, en iedereen smolt. Toen iedereen uit het zicht was drukte ze op het bekende knopje dat het raam opende. Ze stak haar hoofd eruit en snoof de lucht in. De frisse lente lucht. Als er maar niks vies in haar vacht kwam, want dan zou ze schreeuwen. Na een tijdje gereden te hebben kwam de auto over een soort greppel, waardoor ze haar evenwicht verloor en ze uit de wagen viel. Met een diepe en lange miauw stond ze op. "Hey! Jullie verliezen de ster! Wacht..WACHT!" Ze begon te rennen, over het harde asfalt. Ze vertikte het om in de modder te lopen. Met een brommende blik stopte ze met rennen. "Ze zullen het wel merken, en dan ontsla ik die chauffeur!" Ze haalde haar neus op waarna ze zich omdraaide. Een luid getoeter werd hoorbaar, waarna ze haar ogen wijd open sperde en ze recht in de koplampen van een grote wagen keek. Verstijfd en versuft bleef ze daar staan, op het asfalt, voor de wagen die waarschijnlijk niet kon remmen voor haar.
Frostclaw x Chiara
The chorus girl hasn't learned the lines you'd like to hear
She won't go scrambling over the backs of the poor to be accepted
By making donations just large enough to the correct charity
She won't be president of your wonderful societies of philanthropy
Even if you asked her to be
As you should have asked her to be
x Chiara x |
|
|
|
Mushroom C:
462
| |
| | Onderwerp: Re: When the sun shines wo 25 apr 2012 - 1:56 | |
|  | Frostclaw
Here in the dark, in these final hours
I will lay down my heart and I'll feel the power
Frostclaw liep wat te dollen in het bos. Hij was erop uitgegaan om te jagen, waar hij nu absoluut geen zin in had. Hij liep wat nutteloos rond, de vogeltjes flootten boven hem. De zon scheen op zijn oranjekleurige pels, zijn groene ogen gericht op het bladerdak boven hem. Hij had echter geen besef, dat hij nu bij het donderpad was. Nadat hij getoeter hoorde, spitste hij zijn oren en keek voor zich uit. Over de stinkende weg reed een wit monster, waar iets uit het raam viel. Uit nieuwsgierigheid liep hij naar het donderpad toe. het ding, een kat blijkbaar, rende voor zich uit. "Hey, Hey, jullie verliezen de ster! wacht...WACHT" hoorde hij zacht. Het laatste hoorde hij harder. Hij zag dit alles echter als een stipje, de monster was al de hoek omgereden. "Ze zullen het wel merken, en dan ontsla ik die chauffeur!" hoorde ze gedempt. Een luid getoeter verstoorde echter het gebrabbel van de poes. Een reusachtig monster torende boven de kat uit, luid toeterend. Met grote ogen keek het beest naar de koplampen van het monster. Ik moet iets doen, iets! al is het maar iets simpels, dacht hij. Hij sprintte naar het donderpad toe en duwde de poes net op tijd weg. Toen hij de poes gered had, riep hij: "Weet je wel niet hoe gevaarlijk dat was, poesiepoes? Je had nu wel dóód kunnen zijn!. StarClans dank dat ik er was!" hij ging van de poes af. Hij zag dat hij per ongeluk een wond in het satijnen poesje had gemaakt, op haar zij. Hij likte het bloed eraf en keek naar de grond. De poes bleek nog echter niks te voelen. "Sorry voor je wond" zei hij verlegen terwijl hij met zijn staart naar de wond wees. Hij likte onschuldig het bloed van zijn nagels af. "Kijk de volgende keer wel uit, oke?" zei hij. Hij liep naar het donderpad toe en keek goed of er geen monster aankwam. Toen er geen aankwam, stak hij over.
|
|
|
|
