This is the place where i trained

Zachte kleine voeten schraapte over de warme grond. Het zachte miauw van Mistblow die meezong met de vogels hun ochtendlied galmde door het gevulde woud van prooi. Haar zoete stem was nauwlijks te horen. Ze murmelde half mee. Ze liet haar passen versnellen eenmaal ze haar richting veranderde, nu droegen haar zilveren poten d'r naar de zandkuil, de plek waar ze vroeger trainde. Tranen sprongen in haar glinsterende ogen, die een smaragd groen gekleurd waren. D'r roze tong gleed over haar lange witte snorharen. Terwijl ze nu waakzaam over het al wat zanderige pad liep, wiebelde haar oren zenuwachtig. Ze voelde haar altijd al onveilig met haar kleinere vorm, haar kleinere lichaam. Ze dacht dat ze minder kon dan de andere door haar lengte, terwijl dat er zo veel katten bestonden die kleiner dan haar waren, maar sterk en snel waren. Zelf had Mistblow nog niet door dat ze al dat in haar had. Vogels fladderde op in de lucht toen de zilver grijze poes voorbij holde, steeds sneller en sneller.

The spacement between us
Can't break this feelings
I swear i would never bring us
To dead, but either to life

Eenmaal aangekomen in de zandput was ze helemaal buiten adem. Haar pels was hier en daar wat geklit, maar dat boeide haar even niet. Ze strompelde nog even hijgend verder tot ze helemaal in het midden van de zandkuil stond. De warme zonnestralen verlichtte haar vacht prachtig, en terwijl dat verwarmde het d'r ook nog eens. Met haar staart netjes gekruld over haar voorpoten ging de jonge poes zitten. Wat trillingen spoelden door haar lichaam toen ze het warme zand voelde aan haar buik. Met krachtige likken begon ze over d'r vacht te gaan. Een paar keer ging ze over de geklitte plekken, toch eerst de ergste, en dan de wat iets mindere.

The spacement between us
Can't break this feelings
I swear i would never bring us
To dead,but either to life

{Open voor iedereen}

This is the place where i trained Wior3s

SwiftHeart stond wat langzaam op. Ze schudde het zand van haar witte vacht, die tot nu toe niet meer zo wit was. Voorzichtig stapte ze uit het ThunderClan kamp. De kleine takjes kraakte onder haar zachte poten. Donzige vogeltjes streken neer op de taken van de machtig grote bomen en begonnen een prachtig lied ze 'zingen.' Dit vond ze altijd het mooiste. De wind liet een frisse bries los, terwijl de bladeren van de bomen op en neer walsten door de wind. Sterke zonnestralen drongen door de bomen heen en maakten schaduwen op de stoffige grond. SwiftHeart versnelde haar pas en begon over in een drafje. Ze was van plan om naar de zandkuil te gaan. Het drafje ging over in een snellere pas en ze zette het op een rennen. Haar witte flanken deinsde op een neer met het ritme van haar snelheid. Haar staart fier geheven rende ze door het bos.

It's not that you came here to protect me..
It's just more.

Na korte tijd ging ze weer iets langzamer. De heerlijke lucht van het bos liet ze door haar geurklieren stromen. Aan het eind van het pad zag ze een lichtbruine stip. Haar eindbestemming, de zandkuil. Eindelijk aangekomen zag ze een zilver grijze poes zitten. Het scherpe zonlicht deed haar vacht oplichten. Stilletjes lag ze ongeveer in het midden van de zandkuil. Ze begon zich stevig te likken en SwiftHeart keek toe. Ze zag dat deze plek echt wat met haar deed. Zelf bleef ze even toe staan kijken, voordat ze de keuze had genomen er maar naartoe te gaan. Met duwende passen liep ze naar de poes. Het zand trok zwaar aan haar poten. Ze kneep haar ogen tot spleetjes om de kat beter in zich op te nemen. Ze stond nu vlak achter de poes, die tot nu toe niet veel doorhad. ''Hallo. Aangenaam, ik ben SwiftHeart. Wat mag jou naam zijn ?'' vroeg ze beleefd. Ze keek de grijze poes aan met haar vriendelijke mint groene ogen, wachtend op een antwoord.

Like you and me, that's what true friends supposed to do.
A true friend walks in when the rest of the world walks out.

Ze voelde in de trillingen van de aarde onder d'r poten dat er iemand aankwam. Stokstijf versteende ze, verijst, of wat je er ook maar over kon verzinnen. Ze voelde het, haar instict wees erop dat er iemand vlak achter haar stond. Wie weet wie dat was, of wat dat was? Doodsbang begonnen d'r lange snorharen te trillen, ook haar oren werden plat gevouwen tegen haar hoofd. Ze voelde zelfs haar hart bonzen tot in haar keel, die nu droog was van angst.

The spacement between us
Can't break this feelings
I swear i would never bring us
To dead, but either to life

''Hallo. Aangenaam, ik ben SwiftHeart. Wat mag jou naam zijn ?'' drong een stem vriendelijk door in d'r oren. In een ruk draaide ze d'r lichaam om. Een mooie spierwitte poes, neej sneeuwwitte poes staarde haar vriendelijk aan. Ze had felle blauwe ogen, die prachtig afgerond waren. ''Eh-h-hallo Swif-Swifthead. Euh...Mijn naam i-is.''stamelde ze met een stem die kleiner leek te worden. Leuk, nu leek het of ze d'r eigen naam was vergeten. Ze ging even met haar smalle grijze voor poot over haar kleine oren. Waarom was ze altijd een 'bangeschijter'? Altijd moest ze we haar tong zijn verloren, ingeslikt, afgehakt, noem maat wat op! Woede en angst mixte op in d'r maag waardoor ze een ongemakkelijke kriebel kreeg. ''Mijn aam, euh, naam is Mistblow. Eh zit jij in de ThunderClan?'' Man! Wat een stomme vraag, ze zou het moeten herkennen aan de geur van Swifhead. Tja dat is nou eenmaal Misblow's karakter.

The spacement between us
Can't break this feelings
I swear i would never bring us
To dead,but either to life

Onderwerp: Re: This is the place where i trained