My heart pounds faster when I see...

Ze zat vlak bij de Grote steen. Ze luisterde naar de vogels die floten en kwetterden. Het gekwetter werd na een tijdje wat minder, want het werd avond. Ze schraapte met haar nagel door de aarde en maakte een hartje. Ze zette er een L en een F in. Ze zuchtte en keek naar katers en poezen die samen knuffelden. Ze veegde het hartje weg en het was nu wat vager geworden. Haar oortjes draaiden onrustig heen en weer. Ze rekte zich uit en keek om zich heen. Er was vedder niet veel bijzonders in dit gebied. Ze ging ergens liggen en zuchtte weer. Niemand gaf om haar. Niemand wilde haar. Even dacht ze aan die droom van vannacht, die vreselijke droom...

~Fearlightning~

My heart pounds faster when I see... 4afc2e3cb6a8bb0695293a1

Vrolijk zat hij achter een vogel aan, het zag er misschien uit alsof hij nog een kitten was, maar hij verveelde zich en dit was een oplossing om iets te doen en even zijn gedachtes/problemen aan de kant te schuiven. Afleiding, ja dat had hij wel nodig. Hij keek even naar de vogel die op een steen was gaan zitten, een grijns verscheen op zijn gezicht en stilletjes sloop hij naar het dier. Hij maakte zich klaar om te springen en ja! Hij had hem! Hij had zijn nagels ingetrokken want eigenlijk wilde hij het diertje niet pijn doen. Hij was niet uit op een prooi, alleen maar op een speeltje. Vrolijk liet hij het dier weer vrij dat eerst wat verbaasd naar hem keek en toen wegvloog. Even keek hij ernaar en liep toen rustig verder. Hij keek over de vlakte die nu voor hem lag, dé vlakte van de windclan. Toen hij de grote steen zag op de vlakte greens hij, hij had zin om even gek te doen. Vrolijk liep hij naar de steen en klom er op. Hij had Leaf niet gezien en keek ook niet even om zich heen.
Toen hij boven was, keek hij even naar beneden. Phoe, da was wel hoog zeg! Toch ging hij ervoor, hij wou zot doen, dus dan deed hij dat ook. Hij liep naar de rand van de steen en sprong er vrolijk af alsof hij in het water zou springen. Sommige katten keken hem vreemd aan en hij greens vrolijk terug. Toen hij bijna bij de grond was maakte hij zijn voorpoten klaar om te landen, eerst kwamen dus zijn voorpootjes op de grond en toen zijn achterpootjes. Dat ging eigenlijk best soepel, hij glimlachte even naar een poes die naar hem toe kwam. Hij kende haar niet en zou haar zo te zien ook niet leren kennen, want ze liep verlegen weer terug. Hij haalde zijn schouders op en trippelde vrolijk verder over de vlaktes. Hij was vrolijk en dat was duidelijk te merken, hier en daar maakte hij een gekke sprong of een koprol. Ach hij verveelde zich en hij wou zich een beetje uitleven zullen we maar zeggen.

Opeens zag ze Fear in de verte lopen, hij maakte rare sprongen en koprollen. Ze glimlachte lichtjes toen ze hem zag. Ze haalde diep adem en liep toen op hem af. 'Hey Fear.' Zei ze met een lieve glimlach op haar gezicht. Ze kon erg verlegen zijn en dat was ze nu dus ook. 'Wat doe je ?' Zei ze met een grijns op haar gezicht. 'Je doet nogal raar' Ze rekte zich uit en keek naar een vogel die kwam aanvliegen. Sierlijk sprong ze omhoog en tikte de verschrikte vogel aan. Het diertje vloog vedder maar raakte uit koers en stortte neer. Ze liep erheen en keek naar het vogeltje die snel weer wegvloog. En ze liep weer terug naar Fear.

'Hey Fear.' klonk plots een bekende stem verlegen, hij keek om zich heen, maar moest nog een 2de keer kijken voor hij Leafstorm zag staan, 'Ow hey!' zei hij vrolijk en greens even, 'Wat doe je ?' vroeg de poes weer, 'Mijn ochtengymnastiek!' grapte hij, 'Neej, ik verveelde me en had zin om eens gek te doen.' Hij greens even 'Je doet nogal raar' merkte Leaf op, 'Ja dat was de bedoeling!' zei hij lachend terwijl hij vrolijk verder liep, 'Heb jij dan nooit van die dagen dat je even de gestoorde wilt uithangen?' Hij grinnikte, die dagen had hij namelijk in overvloed, hij mocht dan wel een schuwe kater zijn. Als de katten maar op afstand bleven was het voor hem allemaal best. Weer sprong hij een keer vrolijk en keek toen naar Leaf. Hij zag dat het naast Leaf de berg af ging en hij greens even, 'Opgepast!' riep hij vrolijk, de poes naast hem zou vast niet begrijpen wat hij bedoelde en nog voor de poes kon vragen waarom, sprong hij op haar zij en rolde ze zo samen het heuveltje af. Toen ze eindelijk tot stilstand waren gekomen, stond hij lachend op. Zijn hoofd duizelde en lachend wankelde hij een beetje vooruit. 'Nog een keer!' riep hij lachend

Ze was naar beneden gerold met hem en haar witte vacht was nu groen gekleurd van het gras. Ze grinnikte eventjes en keek hem aan. Toen hij weer naar boven begon te lopen volgde ze hem. Boven aangekomen riep ze: 'Nu is het mijn beurt !' En ze sprong op hem en weer rolden ze vrolijk naar beneden. Ze zag er niet meer uit omdat haar vacht door de war zat en er overal grassprietjes aanzaten. Weer grinnikte ze en keek hem even aan. En natuurlijk moest ze net op dit moment weer verlegen worden, maar ze kon er echt niks aan doen. Hij was gewoon zo leuk, ze was verliefd...

Vrolijk was hij naar boven gespurt en zag al snel dat Leaf achter hem aankwam, vrolijk keek hij naar die groene ogen en maakte toen vrolijk een sliding-stop toen hij boven was. 'Nu is het mijn beurt !' riep de poes, even keek hij haar vragend aan, maar al snel snapte hij het, hij snapte het namelijk toenze van de berg rolde. Lachend stond hij weer op, ging zitten en keek haar aan. 'Je moet wel je vacht verzorgen hè!' grapte hij en veegde wat gras van haar vacht. Zijn eigen vacht zag ook groen, maar hij wou het gewoon zo houden. het was wel grappig. Vrolijk gaf hij Leaf een duwtje zodat ze op haar zij viel. 'Ow oeps, zo hard was het niet bedoeld!' zei hij en keek even schamend naar de grond, niet eens nep. Toen keek hij weer op en gaf haar een likje over haar wang.

Ze grinnikte eventjes toen ze beneden stonden. 'Je moet wel je vacht verzorgen hè!' Grapte hij. En ze begon te blozen toen hij haar een likje gaf. En ze gaf toen ook een likje terug. 'Kom !' Riep ze en spurtte weer naar boven. Ze vond het echt leuk. Toen hij ook boven kwam keek ze hem grinnikend aan en rende er vandoor. 'Pak me dan !' Riep ze en rende lachend weg. Ze rende vrolijk rondjes om de grote steen. Ze rende lekker tegen de wind in.

Hij voelde hoe haar tongetje zijn wang een likje gaf, het gaf hem een heerlijk gevoel. Alsof vlindertjes in zijn buik rondvlogen. 'Kom !' zei de poes en rende weer naar boven. Grijnzend rende hij haar achterna. 'Niet zo snel!' grapte hij lachend en kwam vrolijk boven aan. Fear zag hoe Leafstorm hem grinnikend aankeek en er toen vandoor rende, 'Pak me dan als je kan!' riep de poes vrolijk. Dat liet hij zich geen twee keer zeggen! Snel spurtte hij grijnzend achter haar aan, 'Wacht maar, ik krijg je wel!' riep hij lachend, eerst liep hij wat zachter en toen hij bijna zeker wist dat de poes daardoor aan het vertragen was, zette hij de sprint in, waardoor hij haar al snel te pakken kreeg. Met ingetrokken nagels sprong hij op haar, 'Ik heb je!' riep hij grinnikend, snel stond hij op en rende ook weg, 'Probeer mij nu maar eens te vangen! riep hij lachend. Hij was wel wat sneller dan de poes, maar hij zou straks wel wat zachter beginnen lopen. Liet haar eerst maar moe worden, neej grapje, hij zou maar een kort tijdje op dit tempo lopen, daarna zou hij heel langzaam steeds langzamer gaan lopen tot ze hem te pakken had.

Ze lag nog op de grond en Fearlightning rende al weg. 'Probeer mij nu maar eens te vangen!' Riep hij haar na en ze stond meteen op. Hij dacht waarschijnlijk dat poezen niet snel waren, maar dan had hij het dus echt goed mis. Ze zette zich af en schoot als een pijl naar voren. Je kon haar horen rennen en met grote passen naderde ze Fear. Ze zette zich weer af en sprong op hem, ze rolden een heuveltje af en ze greens. 'Onderschat mij niet..' Zei ze en toen ze beneden lagen stond ze grinnikent op. Het was een prachtige morgen en de vogeltjes floten vrolijk. Hier en daar liepen wat katten die hun vreemd aankeken, maar ach wat kon haar het schelen. Opeens hoorde ze een schel gefluit en een neerstortende vogel kwam hun kant op. Ze sprong opzei en het diertje ging richting Fear.

Hij was al een hele tijd steeds langzamer gaan lopen en nu hij bijna op het punt zat dat hij niet meer trager kon, voelde hij het gewicht van Leaf tegen zijn zij, 'Onderschat mij niet..' zei ze terwijl ze daar zo naar beneden aan het rollen waren. Hij grinnikte, 'Deed ik dat dan?' vroeg hij lachend terwijl hij helemaal draaierig werd van het naar beneden rollen. Toen ze eindelijk beneden waren stond hij op. Hij wankelde even, maar vond al snel zijn stevige positie terug. Hij zag hier en daar poezen en katers vreemd naar hen kijken en sprong toen maar nog eens om te laten zien dat hij gewoon hyper actief was en zin had om vreemd te doen. Al snel keken de katten weer de andere kant op. Toen hij terug naar Leaf keek, zag hij dat die opzij was gesprongen. Toen pas hoorde hij iets, een schel gefluit. Snel draaide zijn kop in de richting van de vogel, 'Als die tegen de grond komt is hij er toch aan!' zei hij grinnikend en ving de vogel simpel tussen zijn poten. Even keek hij naar de vogel, hij was zo zwaargewond dat die het toch niet lang meer zou overleven, 'Laat ik je maar verlossen uit je leiden maatje.' zei hij rustig en prikte met een snelle beweging in de kop van het dier die opslag hersendood was. Hij zou niks meer voelen, horen ruiken, maar hij leefde nog wel. Ach, dat was minder pijnlijk toch? Rustig liep hij ermee naar Leafstorm, 'zo, dood.' zei hij, 'Dit vogeltje had anders toch niet zo lang geleefd.'

Grinnikte eventjes en liep weg, opweg naar het kamp. Want ze had echt honger. Ze keek even om naar Fear en sprintte weg. Al snel was ze uit zijn zicht en ze begon langzamer te lopen. Weer dacht ze na, die ene vraag spookte steeds door haar hoofd. Wat vond Fear van haar ? Dat was voor haar de grote vraag, maar waarschijnlijk was ze niet meer dan een normale warrior voor hem. Ze zou waarschijnlijk toch nooit een partner vinden, want niemand hield van zulke gevoelige katten als zij. Ach, wat maakt het toch uit. Ze liep stevig door en zag in de verte het kamp alweer. Ze begon langzamer te lopen en haar groene ogen keken naar alle katten die in de buurt kwamen. Haar vacht was nogsteeds vol met gras en bladeren.

~Vedder in het kamp ?~

Onderwerp: Re: My heart pounds faster when I see...