My secret hole and that stupid cats! [Magicpaw en Beautypaw en als ze willen: Blizzardstorm en Butterbell]

Het was al een lange tijd geleden dat Darkpaw geen enkele Riverclan kat had gezien. Hij had Beautypaw en Magicpaw wel bespioneert alleen hij ging niet meer het kamp binnen. Hij had een hol gemaakt waar hij goed en veilig kon rusten. En nu was de tijd eindelijk aangebroken! Hij zal zijn plan uit gaan voeren, want Beautypaw en Magicpaw waren niet meer op hun hoede. En het was een mistige dag vandaag dus was het extra makkelijk voor hem. Alleen hij hield niet rekening met iets anders...

Voor Beautypaw

Darkpaw opende zijn ogen, hij had goed geslapen omdat vandaag de grote dag zal zijn. Zijn prachtige zwarte pels glansde in het kleine beetje licht dat door de ingang van zijn hol kwam. Hij ging even zitten en bekeek zijn nagels zorgvuldig. Ze glommen perfect en ze waren scherp. Met een tevreden gezicht liep hij naar buiten. Het was mistig en Darkpaw zal nu al zeker niet opvallen. Zijn ambere ogen stonden duister, hij zat nog steeds in het territorium van de Riverclan alleen niemand merkte het of wist het. De mist was heel dik geworden en je kon bijna geen meter vooruit kijken. Darkpaw sprong even in een andere boom en weer in een andere boom, en de hele tijd zo verder, totdat hij in de perfecte boom zat. Hier kwam Beautypaw vaak omdat haar ouders er lagen, en volgens hem ging ze er alleen maar 's ochtends naartoe. Of als ze veel verdriet had, zoals nu. Darkpaw wist niet precies wat ze bedoelde met dat ze er niet meer zou zijn, maar dat maakte hem niks uit. Beautypaw zal er zeker komen. Geduldig wachtte Darkpaw af. Hij wist dat Beautypaw niet meer op haar hoede was, en dat wist hij ook bij Magicpaw.

Voor Magicpaw

Met snelle sprongen sprong hij van boom naar boom. Hopelijk vond hij haar bij de rivier. Dat lag iets verder van zijn hol af, maar niet tè ver. Even bleef Darkpaw in een boom zitten, de mist was nog heel dicht, maar hij hoorde iets. Hij tuurde naar de grond. Er zat een muis, Darkpaw sprong uit de boom op de muis. Het beestje was dood. Met een glimlachje sprong hij met de muis de boom in. Weer sprong hij snel van boom naar boom. Dit zou zijn poten extra sterk moeten maken, maar dat maakte hem niks uit. Het was nog vroeg, en daarom zou hij het nu moeten doen. Met een simpele sprong kwam hij bij de rivier terecht. Darkpaw legde de muis neer en sprong weer in de boom. Vanaf zijn plekje zou Magicpaw hem echt niet zien. Geduldig wachtte hij af. Hij had een soort besje gevonden die je buiten bewustzijn kunt halen. Het besje zag er lekker uit, maar hij at het niet op. Magicpaw zou echt niks merken...

Voor Beautypaw

Darkpaw zag Beautypaw aankomen. Een valse glimlach kwam op zijn gezicht, zo had het precies moeten zijn. Hij had het besje stevig in zijn bek. Toen Beautypaw begon te huilen wist hij precies zijn moment te pakken. Hij sprong uit de boom recht op Beautypaw, hij duwde het besje in haar bek en zorgde dat het sap eruit stroomde. Beautypaw zou geen gil meer kunnen geven of ze was al buiten bewustzijn. Snel pakte hij haar vast en sleepte haar mee naar zijn hol. Hij had er twee geraamtes van een das neergelegd, de dassen waren ziek geweest, dus had hij ze makkelijk kunnen vermoorden. Het waren grote geraamtes. Hij brak een stuk af en duwde Beautypaw naar binnen, daarna maakte hij het stuk weer stevig vast. Nu moest hij alleen Magicpaw nog. En Beautypaw zou van binnen niet gered kunnen worden. Hi jwas lang bezig geweest met zijn plan, en het zou niet kunnen mislukken.

Voor Magicpaw


Met snelle sprongen sprong hij van boom naar boom. Hopelijk vond hij haar bij de rivier. Dat lag iets verder van zijn hol af, maar niet tè ver. Even bleef Darkpaw in een boom zitten, de mist was nog heel dicht, maar hij hoorde iets. Hij tuurde naar de grond. Er zat een muis, Darkpaw sprong uit de boom op de muis. Het beestje was dood. Met een glimlachje sprong hij met de muis de boom in. Weer sprong hij snel van boom naar boom. Dit zou zijn poten extra sterk moeten maken, maar dat maakte hem niks uit. Het was nog vroeg, en daarom zou hij het nu moeten doen. Met een simpele sprong kwam hij bij de rivier terecht. Darkpaw legde de muis neer en sprong weer in de boom. Vanaf zijn plekje zou Magicpaw hem echt niet zien. Geduldig wachtte hij af. Hij had een soort besje gevonden die je buiten bewustzijn kunt halen. Het besje zag er lekker uit, maar hij at het niet op. Magicpaw zou echt niks merken...

[Ik herhaal het even voor Magicpaw, anders komt ze misschien in de war.]

Langzaam werd een witte apprentice wakker. Langzaam brachten haar witte pootjes haar naar buiten. Haar groene ogen zagen de dikke mist en ze wou weer terug naar haar nest om te slapen. Ze voelde zich nog steeds slaperig, maar ze rekte zich snel uit om goed wakker te worden. Magicpaw liep naar de prooistapel toe om een muisje te pakken en at die onder een boom op terwijl ze probeerde dingen te onderscheiden ondanks de dikke mist. Misschien moest ze zo maar gaan jagen. Haar witte vacht was een goede camouflage en dan kon ze haar zintuigen gaan trainen. Toen ze haar muisje op had liep ze het kamp uit. Ze ging steeds sneller lopen zich totaal concentrerend op haar reukzin en gehoor. Het geluid van het stromende water van de rivier drong tot haar door. Een paar seconden later zagen haar groene ogen ook daadwerkelijk het water. Ze had dorst en dronk wat van het water terwijl ze haar oren spitste om het geluid van een prooi op te vangen. Ze hoorde een paar geluiden, maar ze kon ze niet erg goed onderscheiden. Ze begon weer te lopen, maar nu rustiger zich volledig bewust van haar omgeving ondanks dat ze niet zo goed kon zien. Ze volgde de rivier stroom opwaarts en na een paar minuten rook ze de geur van een muisje en sloop ze in die richting, maar toen kon haar roze neusje de geur niet meer oppikken. Teleurgesteld dat ze nog steeds niets had gevangen liep ze terug en ging op een rots zitten met de rivier naast haar. Magicpaw zat te denken aan hoe ze nu het beste een prooi kon vangen in deze mist.

Sorry, ik weet het ik ben 7 dagen te laat en je hoeft niet et reageren, maar ik was een paar dagen weg

Voor Beautypaw (Herhaling)

Darkpaw zag Beautypaw aankomen. Een valse glimlach kwam op zijn gezicht, zo had het precies moeten zijn. Hij had het besje stevig in zijn bek. Toen Beautypaw begon te huilen wist hij precies zijn moment te pakken. Hij sprong uit de boom recht op Beautypaw, hij duwde het besje in haar bek en zorgde dat het sap eruit stroomde. Beautypaw zou geen gil meer kunnen geven of ze was al buiten bewustzijn. Snel pakte hij haar vast en sleepte haar mee naar zijn hol. Hij had er twee geraamtes van een das neergelegd, de dassen waren ziek geweest, dus had hij ze makkelijk kunnen vermoorden. Het waren grote geraamtes. Hij brak een stuk af en duwde Beautypaw naar binnen, daarna maakte hij het stuk weer stevig vast. Nu moest hij alleen Magicpaw nog. En Beautypaw zou van binnen niet gered kunnen worden. Hi jwas lang bezig geweest met zijn plan, en het zou niet kunnen mislukken.

Voor Magicpaw

Met een valse glimlach keek hij toe hoe de witte poes onder zijn boom doorging. Even bleef hij wachten. Hij sprong uit de boom op de poes en drukte het besje fijn in zijn klauw, het sap stroomde eruit, recht in de mond van Magicpaw. Ze sleepte haar mee. Na een tijdje zag hij zijn hol opdoemen. De poes was nog niet wakker, dat was perfect. Hij liep zijn hol met haar binnen en legde haar ook in een kooi van botten. Het kooitje was precies hetzelfde als die van Beautypaw. Je kon er van buiten wel in, maar van binnen niet uit. Het kooitje stond een aantal staartlengtes van de kooi van beautypaw af. Ze konden elkaar zo wel zien, maar niet aanraken. Opnieuw kwam er een valse glimlach op zijn gezicht. Hij pakte twee muizen van zijn voorraad en legde die in de twee kooien.