really i thought i would die !

Met een grijns op haar rossige gezicht liep ze naar de stapel verse prooi . Sinds dat ze samen met linepaw gaan jagen is had ze last van haar poot . Ze had al gekeken en zag dat haar kussentjes bloeden . Een beetje mank liep ze terug naar haar hol . Linepaw was weg samen met de rest van de apprentice's , dus had zij een rustig na middagje . Haar grasgroene ogen vertrokken van pijn toen ze een naald uit een van haar kussentjes trok . Ik kan toch maar beter even naar angelvoice gaan , of naar dapplepaw dacht ze . Ze liet haar half opgegeten duif liggen en hinkte naar het hol van de medicine cat . ¨ eh .... angelvoice , ben jij hier ¨ vroeg ze . Maar er kwam geen geluid . Ze schrok even op toen er een kat voor haar ging zitten . Eerst herkende ze de kat niet , maar pas later gin er een belletje rinkelen bij haar . ¨ dapplepaw ! ¨ riep ze iets te luid . De jonge kater had de apprentice den verlaten om med. apprentice te worden . Een beetje verlegen schuifelde ze over de koude grond . Ze had de jonge kater eigenlijk nooit gesproken of niet eens een compliment gegeven . ( dapplepaw only !! )

Met een grote glimlach op zijn gezicht keek hij de den door. Zijn Medicine cat tijd zou aandringen. Angelvoice zou hem alles leren over dit vak, en hij zou haar opvolger worden. Hij liep naar de kruiden en begon ze te ordenen. Iets wat hij geheel zelfstandig deed. Angelvoice zou het vast fijn vinden. "eh .... angelvoice , ben jij hier" Alert gingen zijn oren overeind. Hij keek kort door de kamer en merkte op dat Angelvoice er nu inderdaad niet was. Dan was het zijn beurt om te handelen. Zijn eerste klus. Met een glimlach ging hij voor de poes zitten. "Goedendag Applepaw." Begon hij. Hij wist dat als hij ooit een goede medicine cat wou worden, dat hij iedereen moest herkennen bij naam. "dapplepaw!" Hij grijnsde toen de poes dit luid zei. Zou ze geschrokken zijn dat hij hier was? "Ja, dat ben ik." Hij stond op en liep de den weer in. "Kom binnen Applepaw." Sprak hij uit, Hij ging zitten en keek in de groene ogen van de poes. "Zeg het maar, waar heb je last van?" Vroeg hij. Hij liep richting de kruiden en ging ondertussen weer verder met het ordenen daarvan. "Angelvoice is er nu niet, ze zal vast kruiden aan het zoeken zijn. Dus ik zal je nu helpen." Hij richtte zijn ogen op Applepaw en knikte haar vriendelijk toe. Hij kon straks wel weer verder gaan met het ordenen van de kruiden. Hij had waarschijnlijk een patiënt hier. Misschien zou hij dit wel heel goed doen, dan zou Angelvoice trots op hem zijn. Hij moest enkel goed nadenken voordat hij iets deed. Hij mocht níks verkeerd doen van zichzelf. Ook al waren fouten er om te leren. Hij wou het gewoon niet. Hij liep naar de poes en bekeek haar even. Hij kon geen 'ernstige' verwondingen vinden. Ook al viel het hem op dat de poes mank leek te lopen. "Heb je last van je poot?" Hij knikte naar de poot en keek haar toen aan. Hij vroeg zich eigenlijk wel af waardoor het was gekomen dat ze zo'n last had van haar poot.

Can you lay your life down, so a stranger can live?
Can you take what you need, but take less than you give?
Could you close every day, without the glory and fame?
Could you hold your head high, when no-one knows your name?
That's how legends are made, at least that's what they say.
x Dapplepaw x

Een beetje verveeld en verlegen volgde ze dapplepaw . Ze vond het nog steeds raar om hier zo met hem te praten . ¨ eh ja het is mijn poot ¨ zei ze stamelend . Een beetje wild hefde ze haar poot op en raakte per ongeluk een stapeltje kruiden , dat nu op de grond viel . Van verbazing sprong ze recht , maar dan herinerde ze haar pijnlijke poot . ¨ aah ! ¨ gilde ze toen ze weer lande . Ze keek belachelijk naar de kruiden die op de grond lagen . Wat moet dapplepaw nu van me denken ? dacht ze verlegen . Ze moest er wel idioot uit zien nu . Meestal was het applepaw wel die straf kreeg , of iets stuk maakte . ¨ sorry dapplepaw ! ¨ riep ze weer iets te luid . Ze hinkte belachelijk naar de kruiden die op de grond lagen , maar schoof er op uit . Even snakte ze naar adem toen ze nbeerviel en alle lucht uit haar longen werd geperst . Ze schaamde zich dood . Nu kon dapplepaw van alles van haar beginnen te denken . Verlegen stond ze recht en ging ongemakkelijk zitten .

Zijn kalme blik gleed nog een keer over de poes. Haar poot, daar was iets mee. Hij keek even naar de kruiden. Zou het gebroken zijn? Of gewoon verrekt? Hij keek terug naar de poot en keek er vanuit hier goed naar. Maar zo kon hij het niet zien. 'eh ja het is mijn poot' Sprak Applepaw weer uit. Hij knikte en zag hoe ze haar poot wild omhoog haalde en tegen een stapeltje kruiden aansloeg. Die meteen op de grond vielen. Dapplepaw's blik bleef rustig, en niet kwaad. Kwaad worden was iets wat een medicine cat niet snel kon doen. Er gebeurden soms wel ongelukjes. Dat gebeurde bij iedereen. 'aah !' Zei ze toen ze haar poot weer op de grond neerzette. Hij zag hoe ze naar de kruiden keek, ze voelde zich waarschijnlijk schuldig. "Het maakt niks uit hoor, Ik ruim het zo wel op." Hij glimlachte haar toe en liep rustig op haar af. 'sorry dapplepaw !' Zei ze plots. "Nee echt. Het maakt niks uit." Hij ging verder naar haar toe, tot ze opeens naar de kruiden begon te hinken. "Applepaw.." Sprak hij uit. De poes zou het alleen maar erger maken op het moment. Applepaw gleed al snel uit en voel met een plof op de grond. Hij ademde diep in en hielp haar overeind te krijgen. "En nu blijf je hier zitten." Beviel hij. Zodat ze niet nog meer schade op zou lopen. Hij greep haar zere poot voorzichtig vast. "Doet dit pijn?" Sprak hij uit, waarna hij een beetje druk op een van de botten legde en haar aankeek. Als haar gezicht vertrok dan wist hij wel genoeg. "Waardoor heb je pijn aan je poot?" Vroeg hij haar. Want een gebroken poot zou niet zomaar komen. Het kon ook zijn dat ze pijnlijke gewrichten had, en dan moest hij haar madelief blaadjes geven.

[Wat wil je liever, een gebroken poot of gewoon pijnlijke gewrichten? ;D]
Can you lay your life down, so a stranger can live?
Can you take what you need, but take less than you give?
Could you close every day, without the glory and fame?
Could you hold your head high, when no-one knows your name?
That's how legends are made, at least that's what they say.
x Dapplepaw x

"En nu blijf je hier zitten." Beviel hij. Rustiger luisterde ze naar dapplepaw . Ze had al genoeg problemen met med. cats , dus luisterde ze maar . Ze wou achter uit deinsen toen dapplepaw haar zere poot pakte . "Doet dit pijn?" Sprak hij uit, ze voelde hoe dapplepaw een beetje drukte . ¨ eh ja dat doet pijn ¨ zei ze met een klein stemmetje , terwijl haar gezicht vertrok van de pijn . . "Waardoor heb je pijn aan je poot?" Vroeg hij haar. Even dacht ze aan de soort jacht , wandeling samen met linepaw . ¨ eh weet je nog de dag toen ik straf kreeg van anglevoice , in die dag ben ik en linepaw samen het bos in gegaan en ben ik in een naald gestapt , later ben ik gestruekeld over een tak ¨ zei ze nog steeds met een vertrokken pijn . Ze keek dapplepaw beangstigd aan . Misschien zou hij het aan angelvoice vertellen van haar avontuur samen met linepaw , zonder warrior , helemaal alleen . Dan zou ze nog meer straf krijgen !

_{Op het moment dat hij applepaw's poot aanraakte vertrok haar gezicht. Ja, het deed dus duidelijk pijn daar. "eh ja dat doet pijn" Had de jonge apprentice hem gezegd. Hij liet haar poot los en knikte. "Eh weet je nog de dag toen ik straf kreeg van anglevoice , in die dag ben ik en linepaw samen het bos in gegaan en ben ik in een naald gestapt , later ben ik gestruekeld over een tak" Zijn gezicht vertrok even toen applepaw dit zei. Ja, dat was inderdaad niet zo fijn. "Wacht hier." Hij stond op en liep naar zijn kruiden. Met een duidelijke frons op zijn gezicht zocht hij naar de kruiden die hij nodig zou hebben. Wacht, Applepaw was in een naald getrapt. Hij draaide zich om naar Applepaw, en keek haar serieus aan. "Dus je bent in een naald getrapt? Zit die nog in je Kussentje?" Hij liep naar applepaw toe en tilde voorzichtig haar poot op. Waarna hij haar poot bekeek en duidelijk nog een naald zag zitten. Hij schudde met zijn hoofd. "Dit kan even pijn doen," Hij greep de naald vast met zijn tanden. "Ik tel tot drie." Sprak hij uit, zodat Applepaw wist wanneer hij dit zou gaan doen. "1.." Hij greep de naald steviger vast, en maakte zichzelf klaar om hem eruit te trekken. "2.." Met een ruk trok hij de naald uit de poot, als je het niet verwachtte dan deed het ook minder pijn. Dat wist hij zelf ook nog wel. Hij legde de naald nauwkeurig op een hogere plaats neer. "Die ruim ik dadelijk wel op." Hij draaide zich snel om naar de kruiden en zonder na te denken greep hij de Dock Leaves. Hij duwde ze in zijn mond en begon erop te kauwen. Angelvoice had hem gezegd om goed te kauwen, en niet aan de smaak te denken. Eenmaal weer bij Applepaw aangekomen waren de bladeren in zijn bek veranderd in een goed medicijn voor krassen op het pootkussentje. Dus dit ging helpen. Hij spuugde het op zijn poot en veegde het voorzichtig over het krasje van haar pootkussen heen. "Houdt je poot omhoog." Beveelde hij, waarna hij zich weer omdraaide en wat spinnenrag greep om dit vervolgens om haar poot te binden, zodat het bloeden zou stoppen. "Zie zo." Grijnsde hij. "Je pootkussen is klaar, nu ga ik kijken naar je poot." Hij draaide zich om en keek naar de kruiden. Gebroken, gekneusd, of gewoon een verrekte spier. Ja, een verrekte spier, dat zou het wel moeten zijn. Hij greep naar de madelief blaadjes en begon hier ook weer op de kauwen. Wat een leven, dit medicine cat apprentice zijn. Hij vond het nu al leuk. Zonder te twijfelen liep hij weer terug naar Applepaw en smeerde hij het smeersel over haar poot heen. "Je hebt vast een pijnlijk gewricht." Legde hij uit. "Probeer er nu niet zoveel op de staan, kom over twee dagen ofzo terug en dan kijken we verder." Hij knikte naar haar. "Zet astjeblieft niet teveel gewicht op de poot, een beetje mag, maar als het téveel word dan kun je ervoor zorgen dat deze pijn voor een lange tijd zal blijven." Hij knikte de poes toe en ging weer zitten. Meteen gooide hij de naald op een plek waar niemand er ooit last meer van zou hebben. Hij wou niet dat anderen hier ook in zouden trappen.}

"Wacht hier." Jha alsof ze zou weglopen met een zere poot, ja dag. "Dus je bent in een naald getrapt? Zit die nog in je Kussentje?" Haar snoet kreeg een vragende uitdrukking, nja dat wist hij juist niet, anders had hij er wel eerder mee af gekomen. ''dat weet ik nou juist niet''snauwde ze half. Hij tilde zijn poot op, en zag verbaasd met grote ogen naar een naald die in zijn kussentje zat, het leek een beetje dat ze scheel keek. Dapplepaw schudde eventjes met zijn vacht, ging hij nu aan zijn vacht beginnen? Maar tot haar opluchting hoorde ze hem nog iets zeggen. "Dit kan even pijn doen," Hij greep de naald vast met zijn tanden. Nu voelde ze al lichtjes de naald die bewoog in haar kussentje. "Ik tel tot drie." Sprak hij uit. Ze was nou ook geen bangeschijter he, wat ging er eigenlijk wel door in dat brein van die kat? "1.." Hij greep de naald steviger vast, en ze begon al op haar tanden te bijten. "2.." '' IEP! '' miauwde ze een beetje,toen Dapple de naald eruit rukte. '' kun je vervolgens echt tot 3 tellen.""grapte ze , hij had namelijk maar tot 2 geteld, maar tja..."Die ruim ik dadelijk wel op." Hij draaide zich snel om naar de kruiden en nam bijna zonder te aarzellen een pakje kruiden. "Houdt je poot omhoog." Beveelde hij. '' ik weet heus wel dat ik dat moet doen hoor'' snauwde ze weer beledigt. Nauwjha dat was ze , snel beledigt , en heel koppig. "Zie zo." Grijnsde hij. "Je pootkussen is klaar, nu ga ik kijken naar je poot." Hij draaide zich om en keek naar de kruiden. Fijn kon ze nog langer hier in dit rare hol blijven.Toen Dapple terug was, smeerde hij een vreemd spul op haar zachte poot. '' ieuw wat is dat?'' vroeg ze licht verbaads. "Je hebt vast een pijnlijk gewricht." Legde hij uit. "Probeer er nu niet zoveel op de staan, kom over twee dagen ofzo terug en dan kijken we verder." Hij knikte naar haar. "Zet astjeblieft niet teveel gewicht op de poot, een beetje mag, maar als het téveel word dan kun je ervoor zorgen dat deze pijn voor een lange tijd zal blijven." Hij knikte de poes toe en ging weer zitten. Hij gooide nog snel de naald weg. Ze richtte gaar lichte groene ogen op de kater voor haar. Een beetje verbaasd , dat hij niet 1 keer heeft gereklameerd op haar slechte gedrag tegenover hem!

Onderwerp: Re: really i thought i would die !