Een Pokémon Mystery Dungeon verhaal

Het was een normale, zonnige zomerdag, de zon stond op het punt om onder te gaan. Als je nu naar de zon gekeken zou hebben, had je de schaduw van een kleine, vogelachtige Pokémon zien afsteken tegen het felle licht van de oranjekleurige vuurbal. De Tailow landde op het strand, vlak voor een houten hutje. Ze hupste naar de deur van het hutje en begon met haar snavel hard op het hout te bonken tot er iemand een klein luikje opendeed en met een lage stem vroeg “Wie ben je en wat doe je hier?” De Tailow begon hevig met haarvleugels te zwaaien en zei: “Ik kom hier om een belangrijk bericht door te geven dat ik van Hem heb gekregen!” Het luikje in de deur werd dichtgedaan en met een zacht gepiep ging de deur langzaam open. De Abomasnow die de ingang bewaakte stapte opzij “Je mag verdergaan. De Guildmaster bevindt zich op de onderste verdieping.” Mompelde hij en deed de deur dicht nadat de Tailow naar binnen was gegaan. Voor zich zag de ze een kleine wenteltrap, ze hupste voorzichtig van de wenteltrap af tot ze in een ondergrondse kamer kwam. Ze keek rond en zag verschillende tunnels die naar grotere ruimtes, naast de wenteltrap waar ze net vanaf kwam was nog een wenteltrap die naar beneden ging. Vastbesloten hupste ze omlaag tot ze voor een grote deur stond. Voorzichtig duwde ze de deur open. Ze stond in een kleine ruimte die vol stond met allerlei spullen zoals standbeelden van Pokémon die waarschijnlijk erg belangrijk waren. Aan de andere kant van de ruimte zat een Espeon. “Welkom in het gebouw van de Guild of the stormy seas, ook wel de Seaguild genoemd, mijn naam is Lea en ik ben de Guildmaster van de Guild.” De Espeon zag er jong uit, maar de Tailow had geleerd dat ze niet op het uiterlijk van anderen af zou moeten gaan. “Wat brengt jou hier?” Vroeg Lea. “i-i-ik…” Stotterde de Tailow “Ik ben Juul, ik kom een boodschap doorgeven van Hem.” Lea leek even verrast. “Ok” Zei ze en knikte. “Hij zegt dat er twee zullen zijn uit een andere wereld. Één voor de Guild of the stormy seas, één voor de Guild of the high Mountains. Ze zullen elkaar nooit zien, maar kennen elkaar al lang. Samen zullen zij dit gebied beschermen tot ze terug gaan naar hun eigen wereld… Vraag me niet wat het betekend, want dat snap ik niet precies.” Juul zuchtte even nadat ze de voorspelling had verteld, als het tenminste een voorspelling was. “Ik heb dit ook al aan Simone verteld, zij begreep er net zo weinig van als ik…” Voegde ze er aan toe. “Hmm…” Mompelde de SeaGuild Guildmaster “Misschien betekend het dat er iets gevaarlijks op komst is en…” Lea werd onderbroken door heel wat geschreeuw dat van boven kwam. Juul maakte een geschrokken sprong en stootte tegen een van de grote standbeelden. “Wat was dat?” Vroeg ze geschrokken en keek met grote ogen naar Lea. “Ik… Ik weet het niet.” De Espeon was duidelijk ook geschrokken en ze schrok vast nog meer toen de deur van de ruimte ineens openvloog. “Mevrouw!” Een Darmanitan kwam binnenstormen “Buiten is een enorme storm, er zijn Explorers vermist en ook wat van de Apprentices! En… En… En…” Verder kwam hij niet en veranderde naar zen-mode. Lea keek even naar de Darmanitan en zuchtte. “Wat zou er aan de hand zijn?” Vroeg Juul aan Lea en keek ook naar de Darmanitan, hij zat op de grond en wiebelde af en toe wat heen en weer. “Ik zou het niet weten, maar het is vast niks goeds…” Zei de SeaGuild Guildmaster.