Survived!

Onderwerp: Survived! do 19 apr 2012 - 17:41

'Oh, oh grote starclan,' hijgde ze. Ze stond op en bleef wankelend zo staan. Vermoeid pakte ze Dreampaw's natte lijf. Ze leefde nog, dat zeg ze. Ze trok haar mee,'ik breng je naar het kamp, ik beloof dat alles goed komt,' mompelde ze terwijl ze Dreampaw mee sleepte. Alles komt goed, zei ze tegen zich zelf. Alles komt goed, mompelde ze nog een keer. De reis naar het kamp leek wel een eeuw te duren. Ze waren er nog lang niet. Ze waren nog maar net weg bij de rivier. Ze kwam na een lange poos aan bij de hooglanden. Ze was er bijna. Ze was bijna bij het kamp. Haar half lange rode vacht was nog lang niet op gedroogt. Ze zou zeker kouvatten. Ze zette door. Ze struikelde een keer bijna, maar bleef door zetten. Ze moest haar bij het kamp krijgen. Ze zou alles op alles zetten. 'We zijn er bijna, bijna, Dreampaw,' hijgde ze vermoeid. Ze bleef door lopen. Haar kaken werden moe van het slepen van Dreampaw. Haar poten zouden het niet lang meer houden. En eindelijk. Eindelijk kwam het kamp in zich. Ze geur van katten vulde haar neus. 'We... We zijn er,' zei ze opgelucht.
Ze sleepte Dreampaw mee het kamp binnen. Bij de ingang viel ze neer. 'H...Help ons, help ons!' Piepte ze vermoeid. Ze lag tegen Dreampaw aan. Ze wist niet of ze bij bewustzijn was, of er buiten was. Ze wist sowieso dat ze geholpen moesten worden. Lightpaw proestte. Hulpeloos keek ze om zich heen. Ze sloot haar ogen. Ze was moe. Ze kon niet meer. Ze kon niet meer. Het onweerde nog steeds. En het waaide ook nog steeds heel hard. Ze kromp in elkaar en wachtte af tot er hulp zou komen.

--Eerst Dreampaw--
--Dan medicijn cat en andere warriors--

Onderwerp: Re: Survived! do 19 apr 2012 - 17:52

Dreampaw voelde hoe Lightpaw haar mee sleurde naar het kamp. Al het geluid klonk als een helse piep in haar oren, af en toe hoorde ze nog iets. Ze hijgde en bibberde enorm. "Hhhggg..." Kwam er uit haar bekje. Lightpaw was werkelijk een goede vriendin voor haar. O, Starclan, alsjeblieft! Laat mij leven, heb ik het verdiend? Dacht Dreampaw. Ze voelde hoe ze op de openplek van het kamp werd gelegd. Lightpaw viel neer. 'H...Help ons, help ons!' Piepte ze. Dreampaw begon weer te hijgen. Opnieuw kwam er een vreemd geluid uit haar keel. Bloed stroomde op de openplek vanuit haar flanken. "Hhhggg..." Kwam er luid uit. "H...h...hel..." Ze miauwde precies het woordje 'hel' terwijl ze help wilde roepen. Maar het voelde bij haar duidelijk als een hel, en waarschijnlijk ook bij Lightpaw. Dreampaw schreeuwde van de pijn, he kon het dat niemand hen hoorde?

Onderwerp: Re: Survived! za 21 apr 2012 - 20:40

Cloudtail kwam net binnen in het kamp en zag dat Dreampaw en Lightpaw op de grond lagen te hijgen en Dreampaw was vol met bloed besmeurt op haar beide flanken. Hij rende zo hard mogelijk naar de 2 vermoeide katten die daar precies dood lagen. Toen hij dichterbij kwam zag hij hoe vreselijk ze eruit zagen. Hij ging zo snelmogelijk naar de Medicine den maar hij zag niemand toen hij naar terug naar buiten ging botste hij aan tegen Otterpaw de med. apprentice. Cloudtail zei haastig: ''Otterpaw kom mee Dreampaw en Lightpaw liggen half bewusteloos op de grond snel!'' Hij wachtte al niet meer op het antwoord en ging naar Dreampaw en Lightpaw, hij likte aan hun vacht en ging dichtbij hun liggen om hun op te warmen, hij dacht waar blijft Otterpaw nu..

Onderwerp: Re: Survived! za 21 apr 2012 - 21:00

Dreampaw zag nog net hoe Cloudtail in paniek wegrende. Ze begon te hoesten, er kwam bloed uit haar bekje. Moest het nou echt zo? Ze maakte nog een vreemd geluid en viel toen weg. Ze werd wakker bij de rivier. Ze stond in een boom. Ze zag de scène zich voor haar afspelen, het zag er gruwelijk uit. Het begin was vrolijk, maar het einde was verschrikkelijk. Het beeld vervaagde en ze werd hevig hijgend wakker. Ze kreeg geen lucht meer! Ze begon te hoesten, opnieuw kwam er bloed uit haar bek. Ze kon nu tenminste weer ademen. Ze was nu wil naar adem aan het happen. "H-Help." Piepte ze. Het klonk enorm eng. Ze begon met haar poten te worstelen toen er een helse pijn door haar rug schoot. Ze schreeuwde van pijn en verdriet, ze wilde niet zo eindigen! Ze was te jong en ze wilde niet onder het bloed eindigen!

Kort...

Onderwerp: Re: Survived! wo 2 mei 2012 - 9:11

Met zijn reukzintuigen op scherp, en zijn snufferd wat dicht bij de grond, zocht de kleine kater wat kruiden voor zijn mentor in het woud. Na best een lange tijd, had hij al een hoop bij elkaar. Terwijl hij terug naar het kamp liep, kreeg hij een vreemd gevoel. Best raar, want het zonnetje scheen, het was warm, niks op de dag aan te merken eigelijk. 'Mweh, het zal wel...' Waren de enige woorden die hij eraan vuil maakte. Met het bundeltje kruiden in zijn bek, zette hij stapvoets naar het kamp. 'Eigelijk had ik ook wat kattenkruid moeten meenemen... Maar dat ligt zo dicht bij de twolegg places, zou ik daar al naar toe mogen gaan van Nightstream? Nou ja, ik vraag het d'r ooit wel.' Hij had geen idee waaroom hij altijd tegen zichzelf praatte, misschien was dat een trek van de meeste Med. cats en hun apprentices. Het weer sloeg om, en het begon te donderen en te bliksemen. 'Dafuq...' Fluisterde hij. Hij was als de dood voor onweer, dus rende hij als een bezetene naar het kamp.
Eenmaal bij het kamp aangekomen, botste er een warrior tegen hem op. Klein en klunzig als hij was, viel hij met een smak op de grond, en stoot daarbij zijn kop. 'Ugh, ook goedenmiddag, Cloudtail...' Zei hij wat verduizeld, maar Cloudtail was met andere dingen bezig. 'Otterpaw kom mee, Dreampaw en Lightpaw liggen half bewusteloos op de grond, snel!' Miauwde hij met een nogal haastige klank in zijn stem. 'Jij hebt die kruiden laten vallen...' Siste hij muisstil inzichzelf, terwijl hij de gevallen kruiden bij elkaar zocht. Toen hij het bundeltje weer bij elkaar had, rende hij naar de plek waar de twee poezen lagen. 'Lightpaw, Dreampaw, wat is er gebeurd!?' Otterpaw was het typje dat nogal snel in paniek raakte, geen goede eigenschap voor een Med. cat apprentice. 'Oh damn, Nightstream heeft me dít soort dingen nooit geleerd...' Hij haalde even een paar keer diep adem. 'Oké, wacht hier!' Hij spoedde zich haastig naar Nightsreams hol, maar ze was er niet! 'Oh damn...' Snel pakte hij wat papaver uit haar hol, en bracht het naar de twee poezen. 'Hier, eet dit, het zal de pijn voor even verzachten.' Hij gaf elk van de poezen een beetje, daarna ging hij naast Cloudtail zitten. 'Wat is er met ze gebeurd?' Vroeg hij licht bezorgd.

-Mweh, flut -
-Heb het ge-edit (;-

Onderwerp: Re: Survived! wo 2 mei 2012 - 9:42

--Eigenlijk onweert het, maar okay,--

Lightpaw voelde zich zelf slapper worden. Ze had het koud. Ze had het heel erg koud. Het af en toe kwam er een stug niesje uit haar bekje en bij zo'n niesje kromp ze in elkaar. Het deed pijn. Ze lag vlak naast Dreampaw. Lightpaw vroeg zich af waarom het zo lang duurde voor er hulp kwam. Ze ging straks nog dood. Ze had pijn. Overal pijn. Maar ze had wel een mede apprentice gered, en niet zomaar heen, haar vriendin Dreampaw. Ze hoorde bonzende geluiden haar kant op komen. Het gebons verdween weer. Toen kwam het terug. Met nog meer gebons er bij. Ze hoorde vaag gezoem. Iets dat leek op praten. Lightpaw kon niks zeggen ze verstond het niet. Ze had Dreampaw willen redden toen ze bij de rivier waren geweest. Dreampaw was toen omver geduwd door een golf van de rivier die om hoog was gekomen door de wind. En zo was Dreampaw mee gezogen. Lightpaw had toen zitten mokken over dat ze een prooi niet had kunnen doden. Wat dom. Als ze dat niet had gedaan, waren ze nu misschien in betere staat geweest. Lightpaw hoorde nog meer gezoem. En langzaam kon ze het verstaan. Ze moest papaverzaadjes op eten. Ze gehoorzaamde, en at het heel voorzichtig en langzaam op. Het slikken deed het meest pijn was de hele klus. Toen hoorde Lightpaw de dringende vraag van Otterpaw. Lightpaw hees pijnlijk haar kop op. 'I-ik was met Dreampaw bij... Auwch... de rivier. Het onweert en stormt, en we zaten naast de rivier op de rots...rotsen. Een golf trok Dreampaw... Dreampaw mee. En Dreampaw werd tegen rotsen een geslagen... d...door de stroming. I-ik heb haar gered door in het water te springen... E...n het zwemmen was vermoeiend en zwaar. Ik en Dreampaw waren samen...B...Bijna verdronken. Maar ik heb haar uit het water weten te trekken. En... En de terug reis was vermoeiend, het zwemmen ook al, het ... het ... het is koud...' zei ze vermoeid, stotterend, en zwaar. Het was ook vermoeiend om te praten. Maar ze had het gezegd. Ze proestte en kromp in een. Het deed zo'n pijn.

Onderwerp: Re: Survived!