here they are

Hij wist niet wat hij moest antwoorden van allebei hield hij. Hij aarzelde wie moest hij kiezen. Hij kon Silverleaf niet alleen laten, maar hij hield ook van Darkvoice. Hij aarzelde. Uiteindelijk nam hij een besluit. "Mag ik er over nadenken?" vroeg hij. Hij zag hoe ze de kittens likte. Ze waren echt prachtig. Net als hun moeder. Hij zuchte diep wie moest hij kiezen? Allebei zouden ze het hem nooit vergeven als hij de ander koos. Silverleaf had zelfs gezegd dat ze hem dan nooit meer wou zien. En hij wist dat het bij Darkvoice niet veel beter zal gaan. Ook had ze gelijk dat hij veel te vertellen had. Maar hij wou er liever niet over praten. Toch wist hij dat hij dat ooit zou moeten doen. Weer zuchtte hij diep. Soms was het leven niet eerlijk. Toen opeens hoorde hij een kreet van Darkvoice. Zo snel als hij kon rende hij het kamp uit. In de richting waar het geluid vandaan kwam. Daar zag hij Darkvice met een poot in de rivier staan. Hij rende naar haar toe. Dit mocht niet gebueren. Hij greep haar vast in haar nekvel, en trok haar terug. "Waar denk je dat je mee bezig bent!?"Vroeg hij. Hij wist dat het alemaal zijn schuld was. En dat Darkvoice en Silverleaf er niks aan konden doen.

Darkvoice nam het volledige besluit, alleen ze werd bij haar nekvel gepakt en terug getrokken. "Waar denk je dat je mee bezig bent!?" Hoorde ze Firelion zeggen. Ze was blij hem te zien en drukte haar snuit in zijn vacht. "Ik wil niet meer, kies maar voor Silverleaf. Je zult geen last meer van me hebben." Zei ze zacht. Ze gaf hem een lik over zijn hoofd en knikte hem toe. Ze stapte op de rivier af en zette haar poten erin. "Vaarwel lieve lieve Firelion, veel plezier met Silverleaf en je kittens, ik wens het je toe." Miauwde ze nog. Ze glimlachte en sloot haar ogen. Ze liet zichzelf in de rivier vallen en kwam onderwater terecht. Ze botste een tijdje later tegen een rots, waardoor haar hoofd boven water uitkwam. Langzaam werd ze tegen de rots geduwd waardoor ze langzaam naar links schoof. Ze keek naar boven. "Ik zal zo bij jullie zijn." Fluisterde ze.

"Nee, ik kies voor jou!" Riep Firelion verontwaardigd. Hij wou niet dat ze voor hem doodging. Hij zag dat ze naar de rivier liep en erin stapte. Hij kon niks anders doen dan machteloos toekijken. Darkvoice had dit niet verdiend. Het was zijn schuld. Hij sprong het water in. Hij ging kopje onder en spartelde wild. Na een tijdje lukte het hem om boven water te blijven. Met moeite zwom hij naar de poes. Zijn vacht was al nat en zwaar. Toen hij uiteidelijk bij haar kwam, greep hij haar nekvel vast. Hij trok haar op de rots. Hij probeerde ook op de rots te klimmen maar gleed weg. Hij ging kopje onder en werd gegrepen door de stroming. Hij wou zijn mond openen, om om hulp te roepen. Maar er kwam geen geluid uit alleen maar water in. Hij keek naar Darkvoice in zijn ogen stond een angstige blik.

Ze hoorde een hard geschreeuw in de verte . Toen ze doorhad dat het firelion was stond ze op en liep ze snel naar de plek . Ze zag bij de rivier dat firelion keek naar iets . Maar naar wat ? Snel ging ze naast firelion staan en zag darkvoice in het water . ¨ wat is ze in hemelsaan aan het doen ?¨ riep ze luid . Maar nog iets anders raakte haar hard . "Nee, ik kies voor jou!" Riep Firelion verontwaardigd naar darkvoice . De tranen stroomde naar de grond . ¨ zo als ik het niet dacht ¨ zei ze helemaal wild . Ze stapte wat dichter naar firelion toe en fluisterde in zijn oor¨ misschien probeerde jij mij te troosten maar onthoud dit , jij hebt mijn leven vergiftigt niemand anders alleen jij , en als jij mij ooit dood aantreft dan weet jij wie de schuldige is ¨ . Wild liep ze terug naar het kamp , helemaal dwaas en wild geworden.

Darkvoice hoorde niks doordat er water in haar oren stroomden. Ze zag nog net Firelion aan komen zwemmen. Er stond een angstige blik in zijn ogen. Ineens besefte ze wat, waar was ze mee bezig? Ze lag tegen een rots in een woeste rivier. Ze greep Firelion bij zijn nekvel en begon met haar krachtige poten te duwen. Een tijdje later duwde ze hem de kant op en liep vermoeid naar hem toe. Ze ging naast hem liggen en begon te hijgen en te hoesten. Ze hoestte het water op en keek naar Firelion. Hij mocht zijn leven niet geven voor haar. "Ga toch verder met Silverleaf! Zij heeft jou kittens! Jij wilde kittens met haar! Ga dan toch verder met haar!" Zei ze. Ze bedoelde het niet kwaad, maar waarom was hij het water in gesprongen?

Nee ik zal eerst nog darkvoice willen zien . Snel draaide ze haar om en liep terug . Gelukkig lagen de twee katten op de gron en niet meer in de rivier . Ze had net niet gehoord wat darkvoice zei . Haar ogen stonden wazig van verdriet . Eigenlijk stondze op het punt alles op te geven . Ze wou niet eens meer leven , maar ze was slimmer dan dat wie zou er dan voor haar kittens zorgen . Op firelion kon ze al niet meer rekenen . Ze was van plan om ze te bespioneren . Maar ze stond al in hun zicht . De natte vacht van firelion liet haar er aan denken hoe firelion haar ooit eens had gered uit de rivier . Plots kreeg ze een warm gevoel van binnen . Ze wou firelion helemaal niet opgeven , ze hield van hem . Zelfs al moest ze tegen darkvoice vechten , zou ze voor hem nooit opgeven . Snel liep ze naar firelion en zei . ¨ sorry het spijt me , ik hou zielsveel van je alsjeblieft laat me niet alleen ¨ zei ze wat bedroefd . Met krachtige likken begon ze firelion droog te maken . Ze ging wat dichter bij heù liggen , en gaf haar warmte aan hem .

Silverleaf kwam aanlopen en ging tussen haar en Firelion liggen. Darkvoice voelde zich koud worden, haar natte vacht zou in deze kou niet echt bruikbaar zijn. Ze begon te bibberen. Ze keek op en stond op. Bibberend liep ze weg. Haar staart sleurde achter haar mee. Bibberend liep ze verder, en verder, en verder. Tot ze bij de hoogsparren kwam, hoe was ze daar nou weer gekomen? Ze liep weer verder. De natte zwarte poes viel neer.

Darkvoice zat op een prachtig grasveld, de zon scheen op haar pels. Maar ze was toch bij de hoogsparren? Ze had toch een natte vacht? In plaats van dat ze het vreselijk koud had, had ze het lekker warm. Darkvoice dacht er niet bij na en liep verder. Ze zag een poes, een kleine poes. Het was zijzelf, als kitten. Het zag er blij en vrolijk uit. De kitten vervaagde en het werd iets groter. Het was zijzelf, als apprentice. Ze zag zichzelf alleen bij een struik zitten, in de schaduw, kijkend naar twee katers. Ze herkende de twee als Mockingjay en Firelion, maar dan als apprentice. Het beeld vervaagde weer en ze werd weer groter. Nu was ze een warrior. Ze zag wat er de afgelopen paar minuten was gebeurd. Ze zag zichzelf ineens bij de hoogsparren liggen. De poes op het beeld was nat en koud en bibberde nog een klein beetje, de ademhaling van de poes ging langzaam.

(Ze is nog niet dood, maar wel bijna. Maar ik laat haar niet dood gaan!)

Silverleaf keek nu naar darkvoice die biberde van de kou . Zij had minder dikke vacht , maar had het blijkbaar ijskoud . Vlug volgde ze darkvoice , ze wou haar warmte ook aan haar geven . Maar ze had schrik dat ze haar weer ging uitschelden . Ze sprong naast darkvoice en ging naast haar liggen . Ze probeerde zo veel warmte als maar kon aan haar te geven . Ze voelde hoe hard ze bibberde . Snel begon ze darkvoice droog en warm te likken . ¨ ik deed het niet voor mij , maar voor jou ¨ zei ze tenslotte . Haar ogen glanste warm maar zeer vermoeid . Ze keek precies naar silverstream alleen was darkvoice git zwart en niet spierwit .

Rockkit keek haar moeder aan in het hol. ''Hallo mama.'' fluisterde ze. De bruine poes met zwarte strepen likte haar moeders kopje. Ze merkte dat zij en pappa en een andere poes weggingen. Ze sloop achter ze aan. mamma liet zichzelf op de koude grond vallen en begon te snikken. Rockkit wou naar beneden rennen maar was bang voor straf. Ze bleef staan waar ze stond. "Het spijt echt heel erg allebei" zei zijn vader zachtjes. Hij keek de twee poezen aan. Rockkit kreeg tranen in haar ogen. Haar vader bedroog haar moeder? Ze snakte naar adem. Diep vanbinnen voelde ze haat voor haar vader. Ze voelde zich rot, Als zij niet geboren was ruzieeden ze niet. Een dikke traan rolde over haar wang op de grond. Ze stond op een rots in de buurt. Ze kon alles zien. Dikke tranen rolden over haar kleine wangetjes. ¨ jij hebt nogal veel te vertellen he ¨ zei haar moeder beheerst . ¨ maar zeg eerst van wie hou je echt , als je van darkvoice eht houd dan verdwijn ik nu uit je leven ....voorgoed ¨ zei ze. Daar schrok ze een beetje van. Met grote ogen keek ze naar de 2 poezen en haar vader. Terwijl haar moeder zijn broers waste was zij allang weggeslopen. "Mag ik er over nadenken?" vroeg zijn vader aan zijn moeder. "Waar denk je dat je mee bezig bent!?" Vroeg hij opeens aan de zwarte poes die haar rechtervoorpoot in de rivier had gezegd. "Ik wil niet meer, kies maar voor Silverleaf. Je zult geen last meer van me hebben." Zei ze zacht. Ze gaf hem een lik over zijn hoofd en knikte hem toe. Ze stapte op de rivier af en zette haar poten erin. "Vaarwel lieve lieve Firelion, veel plezier met Silverleaf en je kittens, ik wens het je toe." Miauwde ze nog. Ze glimlachte en sloot haar ogen. Ze liet zichzelf in de rivier vallen en kwam onderwater terecht. Ze botste een tijdje later tegen een rots, waardoor haar hoofd boven water uitkwam. Langzaam werd ze tegen de rots geduwd waardoor ze langzaam naar links schoof. Ze keek naar boven. "Ik zal zo bij jullie zijn." Fluisterde ze. Even dacht ze dat de zwarte poes haar op die rots zag en ze bukte snel omlaag. "Nee, ik kies voor jou!" Riep Firelion verontwaardigd. ¨ wat is ze in hemelsaan aan het doen ?¨ riep ze luid . De tranen stroomde naar de grond . ¨ zo als ik het niet dacht ¨ zei ze helemaal wild ¨ misschien probeerde jij mij te troosten maar onthoud dit , jij hebt mijn leven vergiftigt niemand anders alleen jij , en als jij mij ooit dood aantreft dan weet jij wie de schuldige is ¨ Zei haar moeder tegen haar vader. Rockkit keek met grote ogen naar haar vader en moeder. Ze wankelde even en begon toen te snikken. "Ga toch verder met Silverleaf! Zij heeft jou kittens! Jij wilde kittens met haar! Ga dan toch verder met haar!" Riep de zwarte poes. ¨ sorry het spijt me , ik hou zielsveel van je alsjeblieft laat me niet alleen ¨ zei haar moeder wat bedroefd . Met krachtige likken begon ze firelion droog te maken. ¨ ik deed het niet voor mij , maar voor jou ¨ zei ze tenslotte tegen de zwarte poes. Rockkit bibberde. Ze wou van de rots afspringen toen ze in de rivier viel. ''HEEEEEELP!'' schreeuwde ze. Zou dit haar eind zijn? Zou ze zo al naar de Starclan gaan? Bakken vol water stroomde haar mond binnen. ''HEEELP!'' schreeuwde ze nog een keer en werd onderwater getrokken. Alles werd zwart voor haar ogen..............

Darkvoice zag alles vervagen. Ze werd wakker bij de hoogsparren, ze was bijna dood gevroren van de kou. Ze zag dat Silverleaf haar warm hield. "Silverleaf..." Begon ze met een hele zachte stem. Ze was blijkbaar verkouden geworden. "Je hebt me gered." Ze was bijna haar stem kwijt. Ze deed haar mond open. "..." Er kwam alleen een klein schor gepiep uit. Haar stem was weg. Darkvoice wist wel dat ze haar stem toch weer terug kreeg. Even wilde ze tegen Firelion aanliggen, maar alleen Silverleaf was er. Ze stond op en liep even verder. Ze zakte weer in elkaar. Ze keek nog even naar Silverleaf en sloot haar ogen. Ze wilde hier niet weg, niet voor Firelion bij haar was geweest. Ze viel weer weg, alleen dit keer had ze het warmer en was ze iets droger. Ze hoopte weer op het grasveld te zijn, maar ze was in een donker bos. Heel donker. Het enige wat opviel was een rode kater. Darkvoice rende naar de kater toe en zag Firelion. Het leek alsof hij door haar heen keek. "Firelion?" Haar stem echode door het bos. Firelion keek alleen maar door haar heen. Er kwam nog een lichte gestalte bij, het was Silverleaf. Ze keken allebij door haar heen. Wat was er aan de hand?

Geschokt hoorde ze een zielig stemmetje van de rivier . Ze herkende het stemmetje uit duizende ! Rockkit ! . ¨ rockkit !¨ gilde ze . Ze sprong weg en vloog de rivier in . Ze zag nog hoe firelion daar maar stond . Woede rees in haar op . Maar ook weer niet . Geschokt van het koude water zwom ze naar rockkit toe . Ze was veel te zwak om dit te overleven , ze was nog maar een kitten . Maar silverleaf was ook nog zwak van de geboorte van haar kittens . Uitgeput sleurde de rivier haar mee . Ze kon nog net rockkit uit de rivier trekken , en op de oever leggen . Maar zelf werd ze mee gesleurd door de harde stroming . Ze deed kopje onder en stikte in het frisse water . ¨ help ! ¨ gilde ze luid . Ze zag rockkit nog net en zonk daarna verder weg .

Daar lag ze dan, alleen op de bosgrond van de hoogsparren. Slapend tot de kou haar vernietigd. Een nachtmerrie, in de droomwereld en in het echt. Niks was leuk meer. Ze was alleen en koud, haar vacht was nog nat. Nat van de redding van zijzelf en die van Firelion. Nat van alle zorgen. Niks leek leuker dan het eerst was. Niks leek meer leuk te zijn, maar sommige momenten waren wel prachtig. Opnieuw begon de ademhaling te vertragen. Haar hart was al bevroren, en straks haar hele lichaam. Firelion mocht van haar met Silverleaf blijven, hij hoefde niks om haar te geven. Zij vergaf het hem, en hij mocht verdergaan met Silverleaf, en zij zou langzaam wegsterven. Niemand hoefde haar te vinden. Niemand hoefde verdrietig te zijn.

( de naam moet nog strawfur worden ^^ )
Hij stapte op een sombere dag het woud in . Hij had al rare geluiden gehoord , en wou het graag ontdekken . Makkelijk sprong hij over takken en andere obstakels . Hij was nu al een paar manen warrior en hij genoot er duidelijk van . Hij hoorde in de verte een gil , en zag een zwart witte poes springen in de rivier . Was die poes nou helemaal zotjes ? Hij liep snel naar de rivier en zag dat de poes alweer weg liep . Snel liep hij achter haar aan . Hij herkende haar ergens van . Ja het was darkvoice . Snel zag strawfur hoe darkvoice daar lag . Ze leek het ijskoud te hebben dus ging hij tegen haar aan liggen . Hij begon haar warm te likken . en keek met zijn groene ogen in die van darkvoice .

Darkvoice voelde zich ineens warmer worden. Er lag iemand tegen haar aan. Ze begon te hoesten en werd wakker. Ze keek in de ogen van Strawfur. Hij maakte haar wat warmer. "Bedankt." Zei ze zacht. Haar stem was nog niet helemaal terug, maar wel een beetje. "Dit was al de tweede keer." Zei ze. Ze kneep haar ogen even dicht. Alles voelde stijf en deed pijn. Toen ze opstond kreunde ze. Ze liep even verder en wenkte met haar staart dat hij haar moest volgen. Het zou gemeen zijn om hem daar alleen achter te laten, hij had haar gered voor haar dood. Ze dacht even aan Firelion, waar zou hij zitten? Darkvoice haalde haar schouders op en wachtte totdat Strawfur er ook was.

Flutje

Ze zag hoe ze wenkte met haar staart dat hij moest volgen , en dat deed hij maar al te graag. Rustig stond hij op en volgde darkvoice . Hij sprong naast haar en liep zo door . Met zijn vacht tegen die van darkvoice . Zo dat hij haar wat warmer maakte . ¨ er is iets he ¨ zei hij rustig . Hij las darkvoice als een boek . Hij keek rustig en kalm naar darkvoice die hevig bibberde . Hij fluisterde in haar oor ¨ wat het ook is , het komt wel goed goor ¨. De woorden die hij zei meende hij echt . Hij gaf darkvoice een snelle lik over haar kop en liep zo verder naast haar . Hij wilde wel weten wat er aan de hand was , maar als darkvoice dat niet wou vertellen , dan moest dat ook niet . Ze had gewoon wat rust nodig , dan ging wat het probleen ook is wel goed.

Strawfur kwam naast haar lopen, zo kreeg ze het warmer. "Er is iets, hè?" Vroeg hij. Darkvoice keek weg. "Wat het ook is, het komt wel goed hoor." Ging hij verder. Darkvoice keek hem even aan. "Het ligt allemaal heel ingewikkeld." Legde ze uit. "Ik heb geen zin om het te vertellen..." Er kwam even een glimlach op haar gezicht. "Straks ben ik mijn stem weer kwijt!" De glimlach verdween weer. Ze wilde bij Firelion zijn om hem te knuffelen. "Ik heb iemand nodig om me te troosten, en ik weet al wie." Miauwde ze. Haar hart deed nog steeds pijn. Ze wilde wel met Firelion zijn, maar hij verdiende Silverleaf veel meer. Zij zou wel iemand anders tegen komen. Maar ze bleef altijd nog van Firelion houden.

¨ het is okee , je hoeft het niet te vertellen ¨ zei strawfur kalm . ¨ maar als er iets is , kun je er altijd bij mij terecht he ¨ zei hij troostend . Hij stopte even en vloekte op een naald die in zijn kussentje prikte . Hij vocht zo half half met een naald . Snel sprong hij weer naar darkvoice en verwarmde haar weer . Hij keek in haar gele ogen en lachte naar haar . Eigenlijk was strawfur een beetje verliefd op darkvoice , maar durfde het nooit vertellen . Er viel een lange stilte , en strawfur had geen zin om die te verbreken . Hij zag een muis en sloop er direct op af . Hij vangde het diertje makkelijk en ging er mee naar darkvoice . ¨ hier je zult wel honger hebben ¨ zei hij rustig . Hij staarde naar darkvoice mooie zwarte vacht . ( flut -.- )

Darkvoice lette even niet op Strawfur, ze keek pas op toen hij een muis voor haar neer legde. "Hier, je zult wel honger hebben." Zei hij. Darkvoice knikte naar hem als bedankje en begon te eten. Na een tijdje had ze de muis op. "Dat had ik echt even nodig, Strawfur." Bedankte ze. Haar ambere ogen keken hem vriendelijk aan. Ze ging zitten en begon zichzelf te wassen. Ze dacht na, Firelion zei iets tegen haar in de rivier. Ze bleef denken, maar het kwam niet in haar op. Ze zuchtte en stopte met wassen. "Ik weet het niet..." Mompelde ze. Ze keek naar Strawfur. Alles in haar brandde, het deed enorm pijn. Het was aardig van Strawfur dat hij haar gezelschap hield, dat had ze even nodig.

Rustig keek hij toe hoe darkvoice de muis op at . "Dat had ik echt even nodig, Strawfur." Bedankte ze. ¨ graagedaan ¨ spinde strawfur . Hij gaf haar een knuffel en verwarmde haar nog even . Hij genoot van elke second die hij met darkvoice doorbracht . "Ik weet het niet..." Mompelde ze. ¨ het geeft niet hoor , als je maar weer gellukig word ¨ zei hij rustig . Hij wou niets liever dan darkvoice haar lach zien . Rustig ging hij naast haar liggen en legde zijn kop op zijn poten . Hopelijk vond ze het niet erg dat hij zo naast haar lag . Hij sloot zijn ogen en droomde weg . Rustig deed hij zijn ogen weer open en keek darkvoice warm aan . ( flut )

Darkvoice luisterde naar wat Strawfur zei. "Firelion houd van me, dat weet ik gewoon." Zei ze toen Strawfur naast haar was gaan liggen. Ineens drong het tot haar door, Firelion had gezegd dat hij verder met haar wilde! Darkvoice wilde niets liever dan naar hem toe rennen, maar Strawfur was ingedommeld en het was gemeen om dan weg te gaan. Dan zat hij daar zo alleen. Ze wachtte tot Strawfur wakker werd. Ze glimlachte naar hem. "Hallo schone slaper." Grapte ze. Ze voelde zich weer vrolijk. Ze stond op een glimlachte naar Strawfur. Firelion hield van haar! Ze begon te snorren. Silverleaf had haar kittens en Firelion hield van haar. Ze hield op met snorren en glimlachte weer naar Strawfur. Hij gedraagde zich een klein beetje vreemd, maar daar stond ze niet bij stil.

Flutje...