Whaiting for company [Fluffytail]

Hier ben ik dan =)

De witte poes lag rustig in de Warior Den te slapen, toen de eerste zonnestralen haar bereikte schoot ze wakker. Verward keek ze rond, waar was ze ook al weer? Ow ja, gewoon in haar gezellige nest. Was het nou echt weer dag? Ze was eigenlijk nog een beetje moe. Maar wat moest dat moest, de natuur zou haar vast niet voor niets hebben wakker gemaakt. Ze strekte haar pootjes rustig 1 voor 1 uit en geeuwde even. Ze liep het hol uit en liet haar pupillen vernauwen, zoveel licht was ze niet gewoon van daar beneden. Rustig keek ze om zich heen, waar zou ze eens heen gaan? Ze liep een eindje van de Warior Den vandaan en ging zitten. Met een glimlach keek ze naar het zonnetje dat brande en haar mooie vacht deed glinsteren. Een paar wolkjes speelden tikkertje aan de blauwe hemel en vlinders vlogen overal vrolijk rond. Rustig liep Fluffytail iets verder, ze zag hoe de bomen al knoppen kregen en sommige bloemen uitkwamen. Eindelijk kwam het nieuwblad er aan. Heerlijk! Even keek ze rond, bijna iedereen zag ze wel. Maar eentje kon ze zo snel niet vinden, Frostclaw. Waar was die kater? Ze greens even, hij was zeker weer naar zijn boom. De poes liep naar de ingang van het skyclankamp en keek nog even achterom voor ze opweg ging naar de hoogbomen. 'Tot zo', mompelde ze zacht. Ze draaide zich om en ging op weg naar de kater. Ze was nog maar net het kamp uit of ze zag een vogel in de lucht. Ze greens en was nu vastberaden het dier te vangen. Met een grote krachtige sprong sprong ze naar het beest en ze wist het uit de lucht te grissen. Haar nagels boorden zich diep in de vogel terwijl ze het naar beneden trok. Daarna maakte ze er maar direct een eind aan met een harde beet in zijn nek. Ze glimlachte, Ik ga toch eerst even deze terug brengen, dacht ze. Snel rende ze terug, gooide het dier op de prooistapel en sprintte toen maar naar de hoogbomen om haar verloren tijd in te halen.
Eindelijk was ze er, de hoogbomen. Maar waar had die verdomde kater zijn boom nu ook al weer staan? Ze keek even naar de kruinen van de bomen en zag na een tijdje eentje boven de andere uitsteken. Perfect! Snel trippelde ze naar de boom. Toen ze Frost boven in de boom zag zitten kraste ze in de schors om zijn aandacht te trekken. Hij keek niet om en ze kraste toen nog maar eens in de boom. Er stond nu een mooi kruis in de boomschors. Grappig. Eindelijk merkte meneer luilak haar op, 'Hey Fluffytail', zei hij vrolijk, 'Een mooi ochtend is het niet?' Ze greens, 'Hey meneertje hoogslaper', grapte ze, 'een prachtige ochtend, hoe gaat het trouwens?' Ze glimlachte toen Fluf zag dat hij om zich heen keek, 'Heej Frost kom je ook nog naar beneden?!' riep ze lachend, 'Of blijf je daar de hele dag zitten?' Ze keek even naar de andere Skyclanners die wakker werden, overal kwamen katten tevoorschijn van de richting van het kamp.

'Hey meneertje hoogslaper', grapte ze, 'een prachtige ochtend, hoe gaat het trouwens? Heej Frost kom je ook nog naar beneden?!' riep ze lachend, 'Of blijf je daar de hele dag zitten?' Frostclaw grinnikte even. Hij klom via de reusachtige stam naar beneden. Zijn nagels kraste in het kapotte schors. Het laatste stukje sprong hij naar beneden, en hij belandde recht voor de neus van de witte poes. " hier ben ik " Zei hij. "Ik blijf niet de hele dag daar zitten, hoor." Hij bedacht dat zijn vangst nog boven lag. het roodborstje, als hij die daar zou laten liggen, zou iemand anders hem wel oppeuzelen. "Fluffy, ik ben zo terug. Mijn prooi ligt nog boven " Hij keek naar de kat en rende als een speer tegen de boom omhoog. toen hij bij de tak aankwam, lag het bloedende vogeltje er nog. Mooi, dacht hij. Hij pakte het tussen zijn kaken en hij probeerde te schreeuwen. "Fluffytail? Hier komt mijn vangst! " Het kwam eruit als een brabbeltaal, een beetje vreemd dus. Hij was ervan overtuigd dat Fluffytail het niet gehoord had, en liet het vogeltje los. Het kwam precies op het hoofd van de poes terecht, het was grappig. Frost sprong naar beneden van het lachen, en kwam met een gênante dreun op de grond neer. Hij landde op zijn poten, dat wel, maar daarna zakte hij door zijn gespierde poten en viel op zijn buik. Frostclaw lachte om zijn val, en om het roodborstje dat een rode vlek had achtergelaten op het hoofd van Fluffytail. "Ik wist niet dat katten rood konden zijn, fluffytail. Ik had gedacht dat je helemaal wit was, maar blijkbaar ook rood" Hij wees naar het bloedrestje dat hij op zijn hoofd had, en barstte in lachen uit. Hij stond wankelend op, en botste met zijn hoofd tegen de boom aan. Hij keek onnozel, weer typisch mij, dacht Frostclaw.

Ze keek vrolijk toe hoe hij weer naar beneden klauterde, zijn nagels kraste in de schors en sprong toen recht voor haar neus waardoor ze een stukje achteruit moest deinzen. " hier ben ik " Zei hij. "Ik blijf niet de hele dag daar zitten, hoor." 'Tja wist ik veel', zei ze lachend. Ze zag de kater bedenkelijk kijken en greens even, 'Iets vergeten?' vroeg ze vrolijk en al snel had ze antwoord, niet dat hij geluisterd had. Dat zo te horen niet, maar het was antwoord. "Fluffy, ik ben zo terug. Mijn prooi ligt nog boven ", zei hij en klom in sneltreinvaart naar boven en toen zat zij daar. Even keek ze om zich heen, toen ze dacht dat hij ites zei keek ze even omhoog. Toen hij daarna niks meer zei, wende ze haar blik maar weer af. Frost zou wel niks gezegd hebben. Ze wou net roepen waar hij bleef toen ze ineens iets op haar hoofd voelde belanden, 'Auch!' riep ze en keek naar het vogeltje naast haar op de grond. 'Dat hoefde nog niet op mijn hoofd!' zei ze rustig en zag hoe de kater uit de boom sprong en met een harde dreun op de grond terecht kwam, hij zakte door zijn poten en bleef maar lachen, 'Ik wist niet dat katten rood konden zijn, fluffytail. Ik had gedacht dat je helemaal wit was, maar blijkbaar ook rood', lachtte hij en wees naar haar hoofd. Even veegde ze met haar poot over haar hoofd en keek toen naar haar poot. Hij was rood van het bloed op haar hoofd, 'Bedankt', zei ze sarcastisch en begon haar hoofd en poot terug schoon te maken. 'Komt zeker door dit hier?' vroeg ze grijnzend toen ze geheel schoon was. Ze pakte de vogel bij 1 van zijn vleugels vast en gooide het naar Frostclaw, 'Raak!' riep ze vrolijk toen het dier tegen zijn zij belande waar het een mooie, ronde en vuurrode bloedvlek achterliet. Snel zocht ze dekking voor als hij er ook mee zou gooien. 'Pak me dan als je kan!' roept ze lachend van achter een boom. Ze keek naar een boom tegenover haar en rende langs Frost daarheen, 'Schiet dan!' roept ze grijnzend. Ze kijkt hem vrolijk aan en struikelt dan over een boomstronk, 'Auch,' zegt ze lachend. Ze werd een beetje melig. Ze liep terug naar Frost en gaf hem een duw. 'Kom dan, raak me dan!', zegt ze grijnzend en loopt weer weg.

'Bedankt', zei ze sarcastisch en begon haar hoofd en poot terug schoon te maken. 'Komt zeker door dit hier?' vroeg ze grijnzend toen ze geheel schoon was. Ze pakte de vogel bij 1 van zijn vleugels vast en gooide het naar Frostclaw, 'Raak!' riep
ze vrolijk toen het dier tegen zijn zij belande waar het een mooie,
ronde en vuurrode bloedvlek achterliet. Snel zocht ze dekking voor als
hij er ook mee zou gooien. 'Pak me dan als je kan!' roept ze lachend van achter een boom. Ze keek naar een boom tegenover haar en rende langs Frost daarheen, 'Schiet dan!' roept ze grijnzend. Ze struikelt dan over een boomstronk, 'Auch,' zegt ze lachend. Ze werd een beetje melig. Ze liep terug naar Frost en gaf hem een duw. 'Kom dan, raak me dan!', zegt ze grijnzend en loopt weer weg. Frost grinnikte even en pakte het vogeltje bij de vleugel, zijn nagel zette hij erin. Hij gooide het tegen de boom aan. Mis, dacht hij. Hij pakte snel het vogeltje weer op en wierp het tegen de flank van Fluffytail. Hij grijnsde even. "Toch mooi raak!'' zei hij spottend. Hij liep naar fluffy toe en likte de bloedvlek van haar flank af. De kater keek hem even liefdevol aan, maar huppelde daarna weer verder. Hij rende en lachte tegelijk, en keek achterom, om te zien waar Fluffytail bleef. Hij lette echter niet zo goed op, waardoor hij tegen de stam van een boom aanknalde. Hij wankelde even, maar stond daarna weer stevig. Hij was nog wel duizelig, en weer keek hij naar achter om te zien wat Fluffytail ervan vond.

'Mispoes!' riep ze lachend toen hij tegen de boom gooide Goed ze was dan ook wel weggesprongen, maar het was nog steeds mis... 'Mispoes, mispoes!', riep ze weer lachend. Haar lach was al van op een afstandje te horen terwijl hij toch al een beetje gedempt werd door de bomen. Ze lachtte vrolijk verder en merkte niet dat hij het vogeltje weer had opgeraapt en weer naar haar toe gooide. Ze schoot dan ook geschrokken opzij, toen het vogeltje ineens haar flank raakte. Hij zag Frostclaw grijnzen en ze keek hem even venijnig aan, maar die blik was al snel weer van haar gezicht verdwenen. Hij verscheen nog 1 keertje toen hij haar plaagde met 'Toch mooi raak!'. Snel pikte ze het vogeltje in en hield het alvast vast. Ze keek Frost even verbaasd aan toen hij naar haar toe kwam lopen en was nog verbaasder toen hij haar bloedvlek schoonlikte. Het was eigenlijk wel schattig. Na vog een liefdevolle blik was hij terug weggelopen en moest zij het vogeltje oprapen omdat haar mond open was gevallen van verbazing. Toen ze hem hoorde lachen lachte ze mee, omg, zijn lach was aanstekelijk! Ze liep een stukje dichterbij zodat ze wat beter kon mikken en schoot nog harder in de lach toen hij tegen een boom botste, ja hij had het voor elkaar. Zij was melig. Wankelend van het lachen liep ze richting hem. Ze zakte even door haar poten en schoot nog snel het vogeltje die niet verder kwam dan een metertje of 2. Weer lachtte ze, ze stond weer op en rende lachend naar het diertje. Ze zag hem nog een laatste klein beetje wankelen en toen stond hij stil, een perfect moment om dit vogeltje af te schieten, dacht ze grijnzend. Ze greens nog even naar hem toen hij naar achter keek en schoot toen het roodborstje naar hem toe. Hij kwam licht tegen zijn oor terecht die nu nog rode zag dan dat hij dat al deed. 'Genious!' riep ze vrolijk en liep naar hem toe. 'Dat rode oortje staat je eigenlijk wel' Ze glimlachte breed en gaf hem toen een duwtje, 'Is zien hoe stevig jij staat', zegt ze grinnikend. Ze pakte het vogeltje weer op en begon toen de rest van zijn lichaam ook rood te kleuren, nu ja, voor zo ver hij niet tegenspartelde.

Frostclaw grinnikte om haar toen ze zijn vacht nog roder wilde kleuren. "Knuffel!!" riep hij toen hij onder het bloed zat. Hij liep express tegen Fluffytail aan waardoor haar zij lichtrood kleurde. Hij draaide om om haar andere zij ook rood te maken met het bloed van het beestje. Frostclaw lachte zijn aanstekelijke lachje. Hij struikelde over zijn eigen poten, express, en viel op de grond met een bons. Toen hij merkte dat hij op het vogeltje was gevallen, lachte hij hard. die was nu dus dood. Hij keek naar de poes die rood was geworden, en glimlachte een scheve glimlach ( ver kromme zin ) Hij stond weer op en keek naar het geplette vogeltje. Hij deed alsof hij aan het huilen was. " Sorry, kleintje, je was nog zo jong. Nu ga ik je... opeten!" zei hij en beet in het beest. Hij legde het voor Fluffytail neer. " Hij smaakt lekker naar aarde" zei hij grinnikend tegen haar. "Sonde van de prooi, kom we gaan een konijn vinden waarvan we het bloed kunnen gebruiken" fluisterde hij. Hij glimlachte weer zijn goddelijke scheve glimlach en spitste zijn oren. Hij hoorde er al een. Hij ging meteen in de jachthouding zitten en zoefde op het beest af. Hij doodde het met een simpele beet, en gooide het op de rug van Flufftail. Het bloed droop van haar witte vacht af. Frostclaw lachte een keer door het zien van de poes.

Ze keek hem even nep-boos aan toen hij haar beide zijdes had rood "geverfd". 'Wacht maar', zei ze en proeste het toen weer uit om zijn lach. Moest hij nu niet zo'n aanstekelijke lach hebben was dit half niet zo leuk. Toen hij express over zijn poten struikelde schoot ze weer in de lach, 'Jij bent echt vreemd!' zei ze lachend toen hij met een bons op de grond terecht kwam. Recht op het vogeltje. Op haar gezicht was een grijns verschenen toen hij haar weer aankeek. Ze schoot weer in de lach toen hij deed alsof hij moest huilen, 'Sorry, kleintje, je was nog zo jong. Nu ga ik je... opeten!" zei hij en beet er in. Ze grinnikte, 'Is hij lekker?' vraagt Fluf lachend, terwijl ze het dier voor haar voeten neergelegd krijgt. 'Hij smaakt lekker naar aarde' is het antwoord. 'Zonde van de prooi, kom we gaan een konijn vinden waarvan we het bloed kunnen gebruiken' Weer schiet ze in de lach, ze wou naar hem toe lopen, maar struikelt daarbij door het lachen over het vogeltje dat voor haar voeten ligt. Los zand en aarde stuift omhoog als ze met haar kin op de grond terecht komt. Nog na hikkend probeert ze weer op te staan en wankelt ze lachend naar Frost toe, die ondertussen al een konijn te grazen had genomen. Plots voelde ze wat op haar rug bonzen. Het was het konijn, het bloed droop over haar witte vacht die langzamer hand roze-rood begon te zien. Ze griste het konijn van haar rug. Liep vrolijk naar Frost en legde het rustig op zijn rug. 'Zo hier heb je hem terug!' zei ze grijnzend en smeerde het bloed nog wat extra over zijn rug. 'Alsjeblieft!' zei ze gl. Toen ze plots al een half-dood vogeltje zag raapte ze het diertjeop, beet het dan maar dood ook, spurtte terug naar Frost en gooide hem recht tegen zijn hoofd. 'Raahaak!', riep ze lachend en liep snel achter een boom voordat hij weer wat bloed op haar vacht zou "knoeien". Ondertussen likte ze wat bloed van haar witte vacht.

Frostclaw keek naar fluffytail, die het konijntje weer op zijn rug had gegooid. Hij schudde het ervan af. Een stofwolkje stak op, het zand bleef aan de door bloed natte vacht plakken. Hij schudde het tevergeefs eraf. Hij keek naar Fluffytail, die nu de resten bloed van haar vacht aflikte. Eigenlijk ben je best mooi, wilde hij zeggen. Maar de beeldschone poes lachte hem dan uit, dat wist hij zeker. Frost keek wat liefdevol naar Fluffytail. Hij keek naar de lucht, en naar het uitgedunde bladerdak. De zon was al lager gaan staan, hij ging al onder. Weer keek hij naar Fluffy. "Fluffytail" fluisterde hij. "Kom je mee?". Zonder op antwoord te wachten klom Frostclaw de boom weer in. Zíjn boom. De hoogste van allemaal. Hij klom helemaal naar boven, zodat je de zonsondergang mooi kon zien. Hij ging eenmaal boven op een stevige tak zitten. De wind blies warme lucht met zich mee. De rozige wolken waren fluffig, als een pasgeboren kitten. In dikke hoeveelheden zweefde het over Frostclaw heen. Hij staarde naar de rode zon, die nog lang niet in de buurt kwam bij het bloed dat op zijn vacht zat. Hij zuchtte een keer, voelde de vacht van Fluffytail naast zich. "Een mooie avond is het" zei hij zacht. Hij keek in de ogen van Fluffy, liefdevol. Waarschijnlijk zal ze het weer schattig vinden. Heel voorzichtig sloeg hij zijn staart om de witte pluizige vacht van Fluffytail heen, hopend dat ze het niet erg vond. Hij keek weer naar de rode zon. Zal hij het nu durven, vroeg hij zich af. Hij raapte zijn moed bij elkaar, proberen kon toch geen kwaad? "Je bent mooi, Fluffytail" Fluisterde hij weer, nog steeds naar de zon starend. Hij voelde dat zijn hart wat harder begon te bonzen, maar ook een soort schaamte droeg het met zich mee. In zijn buik was een fijn soort holte, een opluchting dat het eruit was. "Mooier dan de avond. Mooier dan de Zilverpels. Mooier dan... Alles." Nu keek hij wel naar Fluffytail. Hij glimlachte een keer. Wat zou ze nu wel denken? Dat hij een watje was? Hij wist niet eens zeker of ze een partner had! Maar toch voelde het goed aan. Nu besefte Frostclaw pas, dat hij verliefd was op de witte poes.

Zo schattig ^^ (Alleen moet hij nog 2 topicjes wachten voordat hij Fluf als partnertje mag nemen xD) Dus gaan we dit topicje stoppen, we gaan een nieuwe starten en wel bij het kleine meer ^^

Ze had zijn liefdevolle blik wel weer gezien. Die groene ogen die haar vol liefde aankeken. Felgroen, zo kon ze de kleur beter omschrijven. De kleur die zijn ogen hadden, had ze nog bij geen enkele kat gezien, of het was haar nooit opgevallen. Ze glimlachte toen hij omhoog keek en keek zelf ook even naar de zon die nu al wel vrij laag aan de hemel stond. Een rustig briesje kwam op en speelde met haar vacht. Weer likte ze wat bloed van haar vacht en hoorde toen Frostclaw's stem. 'Fluffytail, Kom je mee?', fluisterde de kater en zonder dat ze nog maar iets kon zeggen liep hij naar zijn boom en klom erin. Ze keek even naar het topje. Gelukkig had ze geen hoogtevrees, want anders had ze nu een probleem. Ze liep tot onder aan de boom en keek even naar de schors. Ze zette haar nagels even in de boom en probeerde even of de schors stevig zat. Ze keek even naar Frost, toen ze zag dat hij al boven zat wou ze niet onder doen. Snel zette ze haar nagels hoog in de boom en sprong toen naar een tak. Vanaf die tak kon ze weer wat hoger springen. Voorzichtig klom ze zo omhoog. Het laatste stukje klom ze stijl omhoog, Haar poten telkens een klein stukje verzetten. Toen ze eindelijk boven was, keek ze haar ogen uit. De zonsondergang wierp aan de horizon nog wat rode stralen over de aarde en kleurde de wolken zo pluizig als haar eigen staart roze. Ze ging liggen op de tak en schrok toen wakker uit haar gedachtes door Frosts stem. 'Een mooie avond is het', zei hij rustig. Fluffytail knikte glimlachend, 'Zeer mooie avond', zei ze rustig en keek hem even aan. Toen ze merkte dat hij haar weer aankeek, weer met die liefdevolle ogen, wende ze haar ogen verlegen af. Ze keek hem even vlug aan en zag dat hij ergens over twijfelde. Een vaag glimlachje speelde om haar lippen en ze keek weer naar de zon. 'Je bent mooi, Fluffytail' Fluisterde Frostclaw en zij? zij kon alleen maar glimlachen en prevelen, 'Bedankt' Ze keek naar de tak waar ze op zat en luisterde rustig naar wat hij nog zei. 'Mooier dan de avond. Mooier dan de Zilverpels. Mooier dan... Alles.' zei hij weer. Ze wist even niet wat ze moest zeggen. Ze voelde zich erg verlegen na dat compliment en niet erg gemakkelijk. Ze had geen idee wat ze moest terugzeggen, gewoon bedankt? maar dat klonk zo stom. Ze keek hem even aan, weer keek ze in die groene ogen en ze moest toegeven dat ze eigenlijk wel van die ogen hield. Ze werd weer wakker uit haar gedachtes en keek hem even aan, weer niet wetend wat ze moest zeggen. Ze keek even naar de zon, moest ze toegeven dat ze van hem hield? Nee, nee, nee. Dat deed ze niet, of wel? Ze was er niet echt uit. Zijn ogen, daar was hij verliefd op. Maar op de rest? ze wist het niet. Even haalde ze diep adem en keek toen naar beneden. Phoe dat was wel erg hoog! Ze begon een beetje te wankelen op de tak waar ze zat door de hoogte en gleed daarom met 1 poot van de tak af. Zonder er zelf erg in te hebben leunde ze wat tegen Frost aan om hem er terug op te zetten. Toen die eindelijk terug op de tak stond, keek ze hem aan en stopte ze met tegen hem te leunen. Zou ze het zeggen? Weer twijfelde ze, 'Ik ben er nog niet helemaal uit', zei ze toen verward. Verward door die wondermooie ogen die naar haar keken. Voorzichtig sprong ze van tak tot tak naar beneden. Onder aan de boom bleef ze nog even staan. Ze voelde zich een beetje schuldig. Even keek ze nog naar boven, ze zuchtte. Miauwde nog zacht naar hem en liep toen snel weg. Snel naar haar hol, daar zou ze die gedachtes wel laten bezinken. Met haar kopje laag liep ze terug, ze lette niet op en kukelde toen recht het water in van het kleine meer...

Laat haar niet verdrinken zou ik zeggen ^^

oke

Frostclaw voelde zich rot over wat hij gezegd had. De poes leek nogal verward door zijn liefdevolle en prachtige woorden. De witte poes klom naar beneden, frostclaw naar zijn vuile poten kijkend. Een traan liet hij vallen op de schors. "Had ik maar niks gezegd" mompelde hij toen Fluff weg was. Hij likte zijn donkerrode poten schoon, nu waren ze lichtrood. De zon was al bijna onder, de sterren rezen al. Vogels, zwart door het overgebleven licht, vlogen nog hun laatste weg naar hun nest. Frostclaws nagels boorde in de harde tak, in de schors zaten nu vier diepe gaten. De kat keek naar zijn poten, tegelijkertijd zijn oren spitsend. Hoorde hij nou water? snel draaide Frostclaw zich om, nam een blik op het vlakbij gelegen kleine meer. De witte poes was al weg, maar een wit bolletje dons viel in het water. Hij wist dat het geen kitten of apprentice was. Het was Fluffytail! "Fluffytail!" schreeuwde hij. Als een pijl schoot hij langs de stam van de hoge spar, vluchtend naar het meer. Ze mocht niet doodgaan. vanaf ongeveer 9 vossenlengtes hoog sprong de langharige kater naar beneden, en rende naar het koude water toe. Eenmaal aangekomen was de witte vacht al verdwenen, Frostclaw zocht angstig naar de witte poes, tevergeefs. Toen dook hij onder water. Het ijskoude water sneed in zijn vacht, in zijn huid. Hij zag in het doffe schemerlicht nog de witte vacht van Fluffytail, en hij zwom er paniekerig naartoe, om haar te redden van de dood.

( fluut!! ) nu mag er een slotje op.