Well, well, well...

Onderwerp: Well, well, well... zo 15 apr 2012 - 15:53

Cresil lag in zijn schuurtje. Zijn schuurtje bevond zich op een weiland. En als je dan een heel stuk veder loopt kwam je bij de High Rocks aan. Maar daar was hij nu niet. Hij lag lekker te luieren in zijn scheurtje. Hij was wakker en zijn amber gekleurde ogen waren naar voren gericht. Hij hield zijn omgeving in de gaten. In de verte hoorde hij een hond. Die hond zijn broer had hij vermoord. En daar zat nu een tand van op zijn hals band. Bij die gedachte grinnikte hij. Wat was Cresil ook gemeen. Hij stond op en rekte zich uit. Hij liep via een paal naar beneden en sprong daar van af. Toen ging hij door de grote opening naar buiten. Hij rende over de vallei naar de High Rocks. Via de rotsen en stenen sprong hij om hoog. De zon scheen vel op zijn donker bruine pels. Hij ging liggen en wachtte af tot er wat te beleven viel. En dat duurde zeker niet lang. Want er kwam al iemand zijn kant op lopen. Zo te reuken een bloodclan poes. Alleen was de geur nog niet zo super sterk. Nieuw zeker. Hij hees zijn kop op en zag het poesje zijn kant op lopen. Ze had ongeveer de zelfde leeftijd als hem, kon hij zien. En aan de geur te reuken was ze inderdaad nog niet zo heel lang lid van The Bloodclan. Cresil daar in tegen al vier manen. 'Well, well, well, een nieuweling?' Sprak hij spookachtig. Hij sprong van van de rots af en liep een rondje op de poes heen. En voor haar bleef hij staan.

--Rue--

Onderwerp: Re: Well, well, well... zo 15 apr 2012 - 17:40

Sinds kort had ze zich aangemeld bij de Bloodclan. Haar rogue leven was ze zat. Ze wou actie, samen met andere katten moorden. Onder de naam van een clan kunnen moorden. Ze zouden iets aan haar hebben, die Bloodclan. Zij was slim, snel, lenig en sterk. Ze zou voor geen enkele uitdaging uit de weg gaan. Zij was de poes waarop iedereen had gewacht. Het zou niet lang duren voordat ze haar nodig hadden. Haar ijzige blik keek strak vooruit, zonder enige aandacht te tonen aan alles om haar heen. Alert hoefde ze niet te zijn. Ze had snelle reflexen. Als iemand haar vanachter aanviel, dan zou ze zich heel snel omdraaien om diegene een klap te verkopen. 'Well, well, well, een nieuweling?' Een diepe zucht kwam uit haar mond. Daar had je weer een kat die dacht dat hij meer waard was doordat hij hier langer was. Geërgerd keek ze omhoog naar de kater, die al snel van de rots afkwam en een rondje om haar heen liep en toen voor haar ging staan. "Zie je iets wat je bevalt, schat?" Haar stem klonk sarcastisch, waarna ze langs de kater door liep, en lichtelijk tegen hem aanduwde. Zonder om te kijken ging ze achter de kater zitten. Haar ogen gleden over het gebied heen, ze kon zijn geur hier duidelijk ruiken. Haar ogen richtte ze op de lucht, waar enkele vogels fluitend vlogen. Ze had een hekel aan nieuwblad. Alle kittypets en clankatten waren dan zo vrolijk, báh.

I have waited, waited for so long
Waited for the pain that was battled up deep inside of me
Finally it came out, finally I can be what I always wanted to be
Nobody is going to stop me now, I’m invincible!
I laugh at the pathedic humans that are thinking they mean something
Only I know the truth about this world and you can’t even begin to imaging.
x Rue x

Onderwerp: Re: Well, well, well... vr 20 apr 2012 - 22:38

De poes ging voor hem staan. "Zie je iets wat je bevalt, schat?" Zei ze sarcastisch. De poes keek rond en ging achter hem zitten. "Wat denk je zelf? Er valt hier niks te zien!" Siste Cresil. De zon verlichtte zijn pels. Er was niks aan die poes. Dacht ze nou echt dat hij iets aan haar leuk vond? Die poezen dachten ook altijd maar aan liefde, iets wat hij haatte. "Poezen denken ook altijd maar aan liefde, hè?" Zei hij net zo sarcastisch. Zijn ogen lichtte op toen hij naar boven keek, er vloog een herriemakend ding over, het leek op een vogel, maar het was stijf. Cresil had een hekel aan dat soort dingen. Hij keek weer naar de poes. Zijn ambere ogen doorboorde de hare. Wat moest zij van hem? Ze bleef telkens zo kijken. Wat was er met hem? Hij was gewoon een doodnormale donkerbruine tabby kater. Hij snoof even. Het was warm, en de zon brandde op zijn pels. Er zullen meer kittypets in het bos zitten dan in de koude tijd. Als hij ergens een grote hekel aan had, waren het wel kittypets! Zij verpestte alles, en ze dachten dat Bloodclan katten aardig konden zijn, nou mooi niet!

Onderwerp: Re: Well, well, well...