I know, it's forbidden, but I love you.

I love you,
more than more.
But I also love another.
What do I need to do.
I've a good heart,
but now I think it is bad.
Please my feelings,
please let me go.
Again the same dream. Again the same feelings.
Smoketear lag opgerold in zijn nest. Hij droomde over Rainfall, en Lotusleaf. Samen vechtend om dat Lotusleaf razend is op Rainfall, om dat hij bij Rainfall hoort. Althans, dat zeggen zijn gevoelens. Smoketear wild het niet geloven. Hij hoort bij Lotusleaf. Ik hoor bij Lotusleaf. En zins Rainfall in deze den slaapt, lijkt alles moeilijker dan ooit. Haar geur vervuld in zijn neus gaten wanneer hij in slaap valt. Terwijl zijn partner in de Nursery licht samen met de jonge kittens. Hij voeld zich schuldig, verliefd, en verward te gelijk. Misschien is het enkel verliefdheid en gaat het weer over. Langzaam opent de kater zijn ogen en staat hij op. Gister had hij net een training van Petalpaw achter de rug. Een rondleiding rond om de grenzen. Het was leuk. En leuke dingen leiden hem af van moeilijke dingen. Misschien kan hij vandaag beter in zijn eentje gaan jagen. Dan zal hij morgen Petalpaw leren jagen. Althans, de basis technieken bij jagen. En als het goed gaat, mag ze aan het einde een prooi voor de clan gaan vangen. En na dat hij dat heeft gedaan, zou zijn apprentice de dag er na op jacht gaan. Dan kan hij meteen zien hoeveel ze vangt in één dag. Met die gedachten vast loopt hij naar de prooi stapel en pakt een muis. Wanneer hij dat op heeft verlaat hij het kamp. Hij wist dat Rainfall nog in haar nest lag te slapen. En hij wist dat Lotusleaf nog samen lag te slapen met zijn kittens. Bij de rivier stopt hij en zucht hij. Wat hij niet weet is dat Rainfall dicht bij hem is. 'Oh, grote Starclan? Waarom. Ik kan niet verliefd zijn op twee poezen. En waarom trekken mijn gevoelens dichter naar Rainfall. Ik hoor bij Lotusleaf. Ik heb kittens met Lotusleaf. Starclan... Help me...' Smeekt hij.

--Rainfall--

Rainfall voelde zich sidderen van opwinding. Haar eerste nacht in de Warriors Den! Zo enthousiast als ze was, wist ze niet of ze in slaap zou kunnen komen. Maar het was een lange dag geweest en Rainfall was uitgeput. Ze zocht een plekje mos dat nog niet bezet was en ging liggen. Sloom begon ze haar oren te wassen. Maar plots rook ze een bekende geur haar richting uitwaaien. Het was Smoketear. Ze was het vergeten, ze sliepen in hetzelfde nest nu. Vlug draaide ze zich in de andere richting en deed krampachtig alsof ze sliep. Ze had geen idee of het zou werken, maar na een tijdje zo gelegen te hebben, voelde ze zich wegzakken in een diepe slaap...
Rainfall voelde dat ze wakker was, maar probeerde nog even dat heerlijke onbewustzijn va de slaap te behouden. Dan herinnerde ze zich weer waar ze was. Blij sprong ze op. Dan besefte dat er nog andere Warriors lagen te slapen. Zoals Smoketear... Maar nee, zijn nest was leeg. Vast al gaan jagen, dacht ze vrolijk. Misschien kunnen we samen gaan. Door haar opwinding -haar eerste dag als Warrior- vergat ze haar honger en stormde het kamp uit. Smoketears geurspoor was makkelijk te volgen, en toen Rainfall merkte dat ze naar de rivier ging, werd ze overspoeld door herinneringen. Zij en Smoke, spelend, vechtend, lachend... De poes had niet door dat ze er al was, wanneer ze de stem van haar vriend hoorde. Oh, grote Starclan? Waarom. Ik kan niet verliefd zijn op twee poezen. En waarom trekken mijn gevoelens dichter naar Rainfall. Ik hoor bij Lotusleaf. Ik heb kittens met Lotusleaf. Starclan... Help me...' Even voelde Rainfall de drang om weg te rennen. Maar ze wist dat Smoketear haar vast al had opgemerkt. Ze probeerde zoveel mogelijk kabaal te maken toen ze tevoorschijn kwam. 'Euh.. Hoi, Smoketear...' mauwde ze wat onzeker.

'Oh, grote Starclan? Waarom. Ik kan niet verliefd zijn op twee poezen. En waarom trekken mijn gevoelens dichter naar Rainfall. Ik hoor bij Lotusleaf. Ik heb kittens met Lotusleaf. Starclan... Help me...' Smeekt hij.Hij had totaal niet in de gaten dat er nog iemand was. En niet zomaar iemand. Het was iemand waar hij van hield. Maar niet van wou houden op die manier. Maar ook weer wel. Kort om. Het was Rainfall. Smoketear draaide in één zijn kop om toen ze de onzekere poes op hem af zag lopen, en toen hij haar stem hoorde glimlachte hij onzeker. 'H-hallo, Rainfall,' mauwde hij met een klein glimlachje. Hij ging zitten en keek naar het water. 'Je... je hebt me gehoord, hé?' Zei hij twijfelend terwijl hij naar zijn spiegelbeeld keek in de rivier. Wat moest hij doen. Hij kon Lotusleaf niet dumpen. Niet zo. En niet nu. Katten zouden anders naar hem kijken. Ze zouden hem haatten. En wat zou zijn trotse vader wel niet denken. Maar misschien moest hij hem gewoon ook hier bij in vertrouwen nemen en met hem praten. Zijn moeder. Ze zou hem ook totaal anders zien. En zijn apprentice. En toen dacht hij aan zijn kittens. Zijn kittens. Oh, hij kon hun dat niet aan doen. Hij wou dat hun niet aan doen. Alles was zo anders nu. Hij hield van Rainfall. De witte poes, met de mooie witte vacht. En haar mooie heldere ogen. Maar toch. Lotusleaf, ze houd ook van haar. Maar... Meer van Rainfall.

Smoketear glimlachte onzeker. 'H-hallo, Rainfall,' mauwde hij. Hij ging zitten en keek naar het water. 'Je... je hebt me gehoord, hé?' Zei hij twijfelend. Rainfall aarzelde. Misschien kon ze gewoon weglopen, doen alsof dit nooit gebeurd was. Maar ze voelde een aantrekkingskracht, iets dat haar naar hem toe trok. Met een zucht gaf ze zich gewonnen. Voorzichtig liep ze naar de rivieroever en ging naast Smoketear zitten. 'Ja, ik heb je gehoord Smoketear. En het spijt me, want dat was niet de bedoeling. Ik zou willen dat het niet zo ingewikkeld lag.' Ze zuchtte nog eens, dieper dit keer. Dan keek ze hem diep in de ogen. In haar ogen stond verdriet en hartstocht te lezen. 'Het zou veel makkelijker zijn als je gewoon bij Lotusleaf bleef. Dan kan ik je misschien vergeten.' De laatste woorden waren niet meer dan gefluister. Rainfall keek naar haar poten. Waarom moest juist zij van deze kat houden? Er was geen manier om hem te vergeten, dat wist ze wel. Maar Smoketear had kittens. Wat had ze hier dan te zoeken? Rainfall genoot van de warmte van zijn vacht. Er flakkerde hoop op in haar borst. Misschien konden ze samenzijn, Rainfall en Smoketear, voor altijd. Toch wist Rainfall dat het een stom idee was. Maar anders zag ze geen uitweg.

(Flut, sorry)

Rainfall kwam naar hem toe. En haar geur stelde hem gerust. En dat was slecht. Want dat zou Lotusleaf voor hem moeten doen. Niet Rainfall. Maar hij hield van Rainfall. Al langer dan dat hij van Lotusleaf houd. 'Ja, ik heb je gehoord Smoketear. En het spijt me, want dat was niet de bedoeling. Ik zou willen dat het niet zo ingewikkeld lag.' Smoketear keek met zijn oranje ogen in de blauwe ogen van Rainfall. Hij voelde een steek van verdriet en verwarring in zijn hart. 'Ik snap het,' Mompelde hij. 'Maar... Het is wel waar wat ik zeg, mijn gevoelens liggen bij jou,' mompelde hij terwijl hij naar het water keek. Bij de volgende woorden keek hij op. Zijn ogen, er lag verdriet en liefde in. Hij schudde met zijn kop, maar bleef haar aan kijken. 'Nee... Nee... Ik hóú van jou. Ik voel me gelukkiger bij jou. Lotusleaf is een lieve poes. Maar... Niet wat ik nodig heb, waar ik echt van kan houden. Ik hou van jou,' zei hij. Een traan druppelde uit zijn oranje oog. Maar hij keek niet weg. Rainfall mocht zijn ware gevoelens zien. Hij hield van haar. Ook van Lotusleaf. Maar meer van haar. Bij haar voelde hij meer zich zelf. Hij kende haar langer. Al zins Smoketear apprentice was. Hij hoorde bij háár. Het spijt me... Lotusleaf... Ging er door zijn kop heen. Zijn ogen bleven in die van Rainfall kijken.

'Ik snap het,' Mompelde hij. 'Maar... Het is wel waar wat ik zeg, mijn gevoelens liggen bij jou,' mompelde hij terwijl hij naar het water keek. 'Het zou veel makkelijker zijn als je gewoon bij Lotusleaf bleef. Dan kan ik je misschien vergeten.' Hij schudde met zijn kop, maar bleef haar aan kijken. 'Nee... Nee... Ik hóú van jou. Ik voel me gelukkiger bij jou. Lotusleaf is een lieve poes. Maar... Niet wat ik nodig heb, waar ik echt van kan houden. Ik hou van jou,' zei hij. Een traan druppelde uit zijn oranje oog. Voorzichtig kwam Rainfall dichterbij en likte de druppel van zijn wang. 'Dat kan niet Smoketear, wij kunnen niet samen zijn. Je hebt kittens, je kunt die niet in de steek laten!' Het deed pijn om het te zeggen. Het was alsof Rainfalls hart in twee gescheurd was. Wat als hij haar raad opvolgde? Het was het beste. Hij hield dan misschien van haar, maar hij moest meer van zijn kittens houden. Ze drukte haar neus in de flank van de kater waarmee ze plezier, verlangen, liefde had gedeeld. Ze hoorden gewoon bij elkaar. Rainfall begon te snikken. Er was nog steeds een deel van haar die wist dat dit fout was, dat ze niet van elkaar konden houden. Maar haar gevoelens voor Smoketear waren te sterk. 'Ik hou ook van jou, mijn Smoketear', mauwde ze toen ze in zijn amberkleurige ogen keek.

'Nee... Nee... Ik hóú van jou. Ik voel me gelukkiger bij jou. Lotusleaf is een lieve poes. Maar... Niet wat ik nodig heb, waar ik echt van kan houden. Ik hou van jou,' zei hij. Een traan druppelde uit zijn oranje oog. Rainfall kwam dichter bij, en likte de traan van zijn wang. Smoketear keek haar aan met liefde volle ogen. Maar ook verdriet. 'Dat kan niet Smoketear, wij kunnen niet samen zijn. Je hebt kittens, je kunt die niet in de steek laten!' Zei Rainfall. Smoketear knikte. 'Ík weet dat je gelijk hebt. Maar ik kan ook bij mijn kittens zijn als ik bij jou ben,' probeerde hij voorzichtig. Hij wou dat Rainfall de moeder was van zijn kittens. Maar hij wist, de kittens zouden hem haatten wanneer hij bij Rainfall zou zijn. Maar hij kon niet anders. Hij hield van Rainfall, en dat zou nooit verdwijnen. Nooit. Hij voelde Rainfalls snoet in zijn vacht. Hij boog zich naar haar toe en likte haar schouder. Hij hoorde Rainfall snikken, hij keek haar aan met troostende ogen. 'Ik hou ook van jou, mijn Smoketear', zei ze. Smoketear likte haar snoet en gaf haar een kopje. Hij kroop wat dichter naar haar toe en troostte haar. En daar mee troostte hij zich zelf ook. Rainfall was de ware. Daar was hij van overtuigd. Ze hoorden bij elkaar. Als Ying en Yang. 'Ik laat je nooit meer in de steek. Ik zou voor eeuwig bij jou zijn, Rainfall,' zei hij terwijl hij haar oor likte en zich tegen haar aan drukte. Ze zullen me haatten, maar dat maakte hem even niks uit. Hij hoorde bij haar. En zijn liefde voor Rainfall was te sterk.

'Ík weet dat je gelijk hebt. Maar ik kan ook bij mijn kittens zijn als ik bij jou ben,' Rainfall drukte haar neus in de flank van de kater. 'Ik hou ook van jou, mijn Smoketear', zei ze. Smoketear likte haar snoet en gaf haar een kopje. Hij kroop wat dichter naar haar toe en troostte haar. 'Ik laat je nooit meer in de steek. Ik zou voor eeuwig bij jou zijn, Rainfall,' zei hij terwijl hij haar oor likte en zich tegen haar aan drukte. Rainfall drukte haar neus in zijn vacht. Ze wilde dit moment koesteren. Niemand kon hen ooit uit elkaar halen. Behalve Lotusleaf... Die naam werkte als een koude regenbui voor Rainfall. Lotusleaf, hoe moesten ze dat uitleggen? Ze zou het niet begrijpen. En Stormstar, haar leider! Iedereen die verwant was met Smoketear, was belangrijk. Ze zouden het nooit toelaten, nooit accepteren. Rainfall haalde geschrokken adem. Wat als ze de Clan uitgezet werd? Ze begon onbedwingbaar te trillen. Alles waar ze naartoe geleefd had. Haar loyaliteit, inzet, reputatie... Het zou allemaal niets meer uitmaken. Iedereen zou haar zien als verraadster. Ze zette een stap achteruit. 'Wat dan met je moeder en vader? En Lotusleaf? Wat gaan we tegen hen zeggen?' piepte ze benauwd.

Rainfall en Smoketear zaten nu samen dicht tegen elkaar. Dit moment voelde zo kwets baar als een vogel in je handen. De vogel kon zomaar weg vliegen. Maar zo lang hij er van kon genieten deed hij dat. Dit voelde fijn. Heel fijn. Alle liefde kwam terug. Alles. Alles wat hij ooit had gevoeld voor Rainfall was terug. Maar dan heviger. Sterker. Zo sterk dat het on verslaan baar was. Niemand kon hun scheiden. Als Rainfall ging. Ging Smoketear met haar mee. In eens voelde hij Rainfall trillen. Rainfall had geschrokken adem gehaald. Smoketear keek haar aan met rustige, kalme, wijze, en bezorgde ogen. 'Wat dan met je moeder en vader? En Lotusleaf? Wat gaan we tegen hen zeggen?' Smoketear keek haar rustig aan toen ze dat vroeg. Hij gaf haar een kopje. 'Precies zoals het is. Ik ken mijn vader. Beter dan wie dan ook. Hij zou het begrijpen. Niet op prijs stellen, maar begrijpen. Lotusleaf daar in tegen zou woedend worden. De kittens, dat is mijn probleem, en die zet ik wel weer recht. En mijn moeder, het zelfde verhaal als met mijn vader. Oké, misschien zou zij wat minder blij zijn. Maar je hoeft je er niet druk om te maken. Gewoon Lotusleaf met rust laten, en voor de rest, je rustig en kalm houden,' sprak hij wijs. Die wijs heid had hij van zijn vader geërfd. En daar was hij blij mee. Het kwam altijd van pas. Lotusleaf zou Rainfall iets aan willen doen, en Smoketear ook. Maar hij wist dat Lotusleaf loyaal was aan haar clan, en dat dus niet zou doen.

Smoketear gaf haar een kopje. 'Precies zoals het is. Ik ken mijn vader. Beter dan wie dan ook. Hij zou het begrijpen. Niet op prijs stellen, maar begrijpen. Lotusleaf daar in tegen zou woedend worden. De kittens, dat is mijn probleem, en die zet ik wel weer recht. En mijn moeder, het zelfde verhaal als met mijn vader. Oké, misschien zou zij wat minder blij zijn. Maar je hoeft je er niet druk om te maken. Gewoon Lotusleaf met rust laten, en voor de rest, je rustig en kalm houden,' sprak hij wijs. Rainfall werd wat getroost door zijn woorden. Ze kon gewoon een loyale RiverClankat zijn! Toch bleef er iets knagen. Ze kon niet precies zeggen wat, maar ze haalde haar schouders op en piekerde er niet meer over. Ze vleide zich tegen Smoketear aan. Hij was de enige kat bij wie ze zich echt veilig voelde, dat ze zichzelf kon zijn. 'Ja..' mompelde ze meer tegen zichzelf dan tegen haar vriend, 'Het komt allemaal weer goed.' Ze wilde dat ze hier zo eeuwig konden liggen, maar dat was onmogelijk. Toch stond Rainfall niet op, en ze hoopte dat Smoke dat ook niet zou doen.

Het voelde goed hoe hij de wat rustiger lijfje van Rainfall tegen zich aan voelde. Het voelde goed dat zijn troost haar geholpen had. Hij hoorde bij Rainfall, en dat zou nooit veranderen. Niemand kon hun scheiden. Niemand kreeg ook maar de kans dat te proberen. Rainfall en Smoketear, zij hoorde samen. Smoketear en Lotusleaf bestond niet meer. Hoe sneu hij het ook voor Lotusleaf vond. Hij hoorde bij Rainfall. 'Ja..' Hoorde ze Rainfall mompelden. 'Het komt allemaal weer goed.' Smoketear gaf haar een likje over haar oor. 'Het komt allemaal goed, en het zou voor altijd goed blijven. Jij en ik, voor altijd samen,' fluisterde hij terwijl hij haar nog een likje gaf, en hij begin luid te spinnen. Hij hield van haar, en niemand kon hun scheiden. Smoketear dacht kort aan zijn kittens. Breakkit, ze was al helemaal van slag. Hoe zou het veder komen met haar. En de rest. Oké, met de rest had hij niet echt een band. Maar toch. Ook over hun maakte hij zich zorgen. Maar hij was er wel van overtuigd dat alles goed zou komen. Hij en Rainfall zouden samen blijven voor altijd. En Lotusleaf en hij bestond gewoon niet. Eigenlijk had het ook nooit bestaan. Ze was lief. Maar meer ook niet, niet voor hem althans. Smoketear hoorde bij Rainfall.

'Het komt allemaal goed, en het zou voor altijd goed blijven. Jij en ik, voor altijd samen,' fluisterde hij terwijl hij haar nog een likje gaf, en hij begon luid te spinnen. Rainfall drukte zich nog dichter tegen hem aan. Ze had haar hart aan hem gegeven. Ergens begon een stemmetje in haar hoofd te zeuren, en uiteindelijk gaf ze eraan toe. Ze zette een stap weg van Smoketear, zodat ze weer helder kon denken. 'Ik.. Ik denk dat we misschien iets moeten doen?' Het kwam er verkeerd uit, het was niet wat ze bedoelde. 'Ik bedoel, we kunnen gaan jagen ofzo..' Smoketear en zij verschilden enkel een aantal maanden, maar toch had Rainfall het gevoel dat ze altijd naïever was, minder volwassen, minder slim. Misschien kwam het omdat hij eerder Warrior was. En nu had hij ook al een leerling. Niet dat ze jaloers was, helemaal niet. Ze moest eerst nog wennen aan haar krijgerschap. Ze keek diep in zjn amberkleurige ogen en zag wijsheid, die ze nooit zou begrijpen. Vlug sloeg ze haar ogen neer.

-Sorry, geen inspi...-

Smoketear zat tegen zijn partner, Rainfall aan, en Rainfall tegen hem. Samen. Ze hoorde samen. Er was geen leven zonder Rainfall. Smoketear had nooit de fout in moeten gaan door haar te verstoten bij Lotueleaf moeten komen. Hij dacht aan zijn kittens. Oh, Starclan, waarom? vroeg hij. Toen begon Rainfall te spreken. Hij keek Rainfall aan en wou zijn bek open trekken, ze moesten inderdaad wat doen. Maar al gouw vervolgde er een vervolg. Smoketear knikte. 'Dat klinkt goed,' sprak hij met een grijns. Hij gaf Rainfall een likje en rekte zijn gespierde lichaam uit. Daarna zwiepte hij met zijn staart als teken dat hij haar volgen moest. Met lenige passen draafde hij voor uit. Eens zien hoe lenig Rainfall was. Hij rende nog wat sneller en sprong over een grote dikke half om hoog staande boom stam. Met een soepele beweging draaide hij zich om en wachtte hij af tot Rainfall bij hem was. Hij verstopte zich in de struikjes en wachtte af. Zijn vurige ogen keken afwachtend naar de plek waar Rainfall vandaan zou moeten komen. Hij witte tanden waren bloot gesteld door de grijns op zijn gezicht. Hij voelde zich wat beter nu. Ze zouden gaan jagen. Daar had de clan ook nog wat aan. En natuurlijk zouden ze gaan stoeien. Vandaag was er geen plaats voor rot gevoelens. Vandaag zouden ze lol maken.

Onderwerp: Re: I know, it's forbidden, but I love you.