Just taking a stroll out of the camp[Open voor iedereen]

Winterpaw opende langzaam haar ogen. Ze knipperde een paar keer tegen het zonlicht dat in haar ogen scheen. Ze had het liefst nog iets langer willen slapen, maar het leek erop dat de zon haar geen kans zou geven. Ondanks dat de bladeren langzaam aan het terug groeien waren, was het nog steeds best koud. Alleen ze wist dat ze eruit moest, ondanks dat ze het liefst nog even in haar nest was blijven liggen. Ze verzamelde haar poten onder haar en drukte haarzelf langzaam van de grond af. Voorzichtig om slapende apprentices niet wakker te maken liep ze uit de den.
Eenmaal buiten ademde ze de lucht even goed in en blies het langzaam weer uit. Misschien was het ook nog wel weer niet zo slecht om buiten de den te zijn. De frisse lucht zorgde er wel voor dat ze klaar wakker was en dat ze dus ook niet meer echt terug naar de den wilde. Ze keek even rustig het kamp rond voor ze richting de ingang van het kamp toe begon te lopen. Ze liep er rustig doorheen en het bos in. Nu ze niet meer in het kamp was waar de kattengeur erg sterk was en een hoop andere geuren maskeerde, kon ze van de frisse boslucht genieten. Ze wist niet echt waar ze naartoe wilde gaan, maar een wandeling door het bos vond ze wel een goed idee, misschien kwam ze ook nog wel een andere kat tegen onderweg, maar het kon natuurlijk ook dat het niet zo was. Het maakte haar eigenlijk niet veel uit. Ze liep rustig vooruit de ene poot voor de andere poot neerzettend en ging zo verder.

[Even weer inkomen; Open voor iedereen]

Just taking a stroll out of the camp[Open voor iedereen] Z0IYPct

Just taking a stroll out of the camp[Open voor iedereen] W0qAlxR

Just taking a stroll out of the camp[Open voor iedereen] MKN7vHE

Just taking a stroll out of the camp[Open voor iedereen] 7iLZ7FI

Just taking a stroll out of the camp[Open voor iedereen] PS18GM0

Just taking a stroll out of the camp[Open voor iedereen] Xs4

Just taking a stroll out of the camp[Open voor iedereen] AAyQp1

Graystorm liep door het bos. Hij had dat even nodig. Alleen in het kamp komen, is maar saai. Alleen maar katten, al die regels. In het bos kon je nog even in het geheim een prooi opeten voordat je het op de prooistapel legt. Hij had even geen zin om andere katten te zien. Maar dat geluk was hem niet gegund. Hij hoorde pootjes trappelen, en rook een kattengeur. Hij kwam voor de andere kat lopen en begroette haar. Andere katten ontmoeten was niet zo erg, maar nu kon je zien dat hij geen zin had in gezelschap. "Hallo, wie ben jij?". Hij had deze kat nog nooit gezien, maar ze leek nog geen warrior te zijn. Waarschijnlijk een apprentice, en veel apprentices kende hij niet.

Just taking a stroll out of the camp[Open voor iedereen] 1z35mpk

　／l、
ﾞ（ﾟ､｡７
　l、ﾞ ~ヽ
　じしf_, )ノ

Winterpaw liep rustig verder voordat ze plotseling een geluid hoorde. Niet veel later kwam er een grijze kater voor haar staan. Ze stopte met lopen en keek naar de kater voor haar. Hoogstwaarschijnlijk was het een warrior, gezien de grootte van de kat. "Hallo, wie ben jij?" Hoorde ze de kater zeggen. "Ik ben Winterpaw." Zei ze. Ze was nog niet zo lang apprentice, dus ze kende de meeste warriors nog niet zo goed. Een nieuwe leren kennen kon nooit kwaad. Er was alleen wel iets aan de houding van de kater en hoe hij naar haar keek, dat ze wist dat hij liever alleen was geweest, maar dat hij het nou ook weer niet zo erg vond dat ze er was. "Wat is uw naam?" Vroeg ze zo beleefd mogelijk. Het was nou eenmaal een warrior en ze wilde niet meteen slecht overkomen, vooral aangezien het leek dat de warrior haar hier liever niet had gehad. Ze bleef met haar ogen gefocust op de andere kat en wachtte op een antwoord. Ze wilde de katten van haar clan beter leren kennen en hier was al een begin. Ze kende er al wel een paar, de meeste apprentices dan, maar een aantal van de warriors kende ze nog niet.

"Ik ben Graystorm, en je hoeft echt niet zo beleefd te doen.". Het was duidelijk dat ze een goede indruk wou maken. Dat was nu niet nodig, niemand keek en zolang ze geen slechte kat was was het al goed. "Ben je een apprentice? en heb je al een mentor dan?". Hij zou haar even een paar vraagjes stellen. Zo wist hij meer van haar en konden ze misschien vrienden worden. Het was altijd belangrijk een goede vriendenkring te hebben. Ondertussen veranderde ook zijn houding. Hij keek nu geinteresseerd en ging meer rechtop zitten. Zo maakte hij een betere indruk.

　／l、
ﾞ（ﾟ､｡７
　l、ﾞ ~ヽ
　じしf_, )ノ

Winterpaw wachtte rustig op een antwoord van de kater. "Ik ben Graystorm, en je hoeft echt niet zo beleefd te doen." Hoorde ze de kater zeggen, die ze nu kende als Graystorm. "Ben je een apprentice? En heb je al een mentor dan?" Ze merkte dat Graystorm wat meer ontspannen werd en ze voelde zich er meteen wat beter bij. "Ik ben inderdaad een apprentice, maar ik heb nog geen mentor. Ik hoop wel dat ik er snel een krijg." Zei ze. Ze vond het niet erg dat hij vragen stelde. Het was namelijk uit interesse en als ze eerlijk mocht zijn, wilde zij ook wel meer te weten komen over hem. "Ben jij al lang een warrior?" Besloot ze uiteindelijk om aan hem te vragen. Ze wilde namelijk wel de katten van de clan beter leren kennen en waarom zou ze niet nu kunnen beginnen?

"Ben jij al lang een warrior?"vroeg ze, en hij antwoordde "Redelijk lang. Genoeg om alles gewoon te zijn.". Dit was wel eenslecht antwoord, maar die moesten er ook zijn. Zijn buik begon te rammelen. "Ik heb honger, ik ben even weg op zoek naar een kleine prooi.". Hij verdween in de struiken en had meteen geluk. Even verderop zaten wat merels en musen te eten en Graystorm zou ze even opjagen. Hij sloop heel traag verder en het lukte hem nog ook. Vogels waren lastig te vangen. Hij sprong op de dichtsbijzijnde merel en ving hem. Hij liep er mee terug naar Winterpaw en begon te eten. Op de plek waar deze vogel gevangen was was er weer heel veel geluid te horen. Ze waren al geland.

　／l、
ﾞ（ﾟ､｡７
　l、ﾞ ~ヽ
　じしf_, )ノ

"Redelijk lang. Genoeg om alles gewoon te zijn." Kreeg Winterpaw als antwoord. Ze knikte een klein beetje met haar kop. "Ik heb honger, ik ben even weg op zoek naar een kleine prooi." Dat was het geluid dus wat ze hoorde, het was niet heel luid geweest, maar ze had het toch op kunnen vangen. Ze had zelf geen honger en wachtte rustig tot Graystorm terug zou komen. Ze hoorde hoe een aantal vogels wegvlogen en probeerden buiten bereik van de klauwen van de kat te komen. De vogels zouden wel weer terug gaan als de kust veilig was, maar op dit moment even niet. Ze zag hoe Graystorm terug kwam met een merel in zijn bek en wist toen ook dat er een merel geen geluk had gehad, terwijl zijn soortgenoten wel hadden kunnen ontsnappen. Ze hoorde hoe de vogels langzaam weer terug begonnen te gaan naar de plek, maar ze richtte haar focus weer op de kater voor haar. Ze zou rustig wachten tot hij klaar was met eten voor ze verder gingen met het gesprek dat ze aan het voeren waren.

Graystorm begon aan het hoofdje en ging zo verder naar de buik en de rug. Het vlees smaakte heerlijk, het bloed was nog vers, het smaakte dus ook heerlijk. Toen hij klaar was, nam hij de resten en begraf ze wat verderop. "Sorry dat ik je liet wachten, ehmm... Wat wou ik nu weer vragen?". Dit was wel heel onbeleefd en beschamend. Hij keek even naar de grond en zag een paar blaadjes en een takje liggen. Niets speciaals. Maar het bracht hem op een idee. "Wat heb jij allemaal al gedaan in je leven?". Het was een rare vraag maar veel beter dan zijn beshamende stamelen.

　／l、
ﾞ（ﾟ､｡７
　l、ﾞ ~ヽ
　じしf_, )ノ

Winterpaw had genoeg geduld om te blijven wachten en zo erg vond ze het niet. Ze likte haar poot even en haalde het over haar oor heen. Ze sloot haar ogen even en nam de geur van het bos in haar op. Het was duidelijk dat newleaf eraan zat te komen. Ze opende haar ogen toen ze Graystorm de restjes hoorde begraven en keek weer naar de kater. "Sorry dat ik je liet wacht, ehmm... Wat wou ik nu weer vragen?" Ze merkte dat hij zich niet helemaal op zijn gemak voelde doordat hij niet meer wist wat te vragen, maar voor ze ook maar iets kon zeggen, zei de kater al weer wat. "Wat heb jij allemaal al gedaan in je leven?" Ze vond het niet eens zo'n hele erge vraag en ze kon hem ook beantwoorden. "Eerlijk gezegd nog niet zo veel. Ik ben nog niet zo lang apprentice, dus ik heb natuurlijk het bos hier verkent en voor de rest toen ik een kitten was is er niet echt veel gebeurd, behalve dan dat ik in het kamp moest blijven en alle uithoeken van het kamp wel heb gezien." Zei ze. "En wat heb jij allemaal al gedaan? Als ik dat vragen mag natuurlijk." Vroeg ze aan Graystorm.

"Eerlijk gezegd nog niet zo veel. Ik ben nog niet zo lang apprentice, dus ik heb natuurlijk het bos hier verkent en voor de rest toen ik een kitten was is er niet echt veel gebeurd, behalve dan dat ik in het kamp moest blijven en alle uithoeken van het kamp wel heb gezien." Zei ze. "En wat heb jij allemaal al gedaan? Als ik dat vragen mag natuurlijk." zei ze. "Ik heb bijna niets gedaan in mijn leven. Als kitten wat rondgelopen in het kamp, als apprentice lessen gevolgd bij mijn mentor en voor de rest, ik bedoel als warrior, alledaagse dingen. Jagen, wassen, praten... Maar ik bleef mijn hele leven een goede kat en dat blijf ik ook.". Over sterfevallen en andere heel erge dingen wou hij niet praten. Dat was veel te moeilijk. Hij wist weer niets meer te zeggen en dus zweeg hij en hoopte dat zij een vraag zou stellen.

　／l、
ﾞ（ﾟ､｡７
　l、ﾞ ~ヽ
　じしf_, )ノ

Winterpaw wist niet hoeveel hij aan haar zou vertellen, maar ze zou genoegen nemen met wat hij zou vertellen. Er konden altijd dingen gebeuren in je leven waar je het liever niet over zou willen hebben en dat begreep ze dan ook wel. "Ik heb bijna niets gedaan in mijn leven. Als kitten wat rondgelopen in het kamp, als apprentice lessen gevolgd bij mijn mentor en voor de rest, ik bedoel als warrior, alledaagse dingen. Jagen, wassen, praten... Maar ik bleef mijn hele leven een goede kat en dat blijf ik ook." Ze was tevreden genoeg met dit antwoord. Ze had zelf ook niet veel verteld, ook al was er natuurlijk niet zo heel veel te vertellen aangezien ze nog niet zo oud was. Wat kon ze nog meer aan hem vragen, want het leek er niet op dat hij zo snel een vraag kon bedenken. Zelf wist ze het eigenlijk ook niet meer en ze wilde ook niets te persoonlijk aan hem gaan vragen. "Heb je nog verdere doelen in je leven? Dingen die je wilt bereiken?" Besloot ze uiteindelijk maar te vragen.

"Heb je nog verdere doelen in je leven? Dingen die je wilt bereiken?" zei ze. "Nee, niet meteen. Ik zou eerst alle slechte katten weg willen. Maar op mijn eentje kan dat natuurlijk niet. Zoveel slechtheid, ik kan er gewoon niet meer tegen. En jij? Wat wil jij doen als Warrior? Hoe denk je dat warrior zijn is?". Zoveel kittens en apprentices hebben er fantastische gedachten over, maar het is veel minder leuk. Elke dag jagen, eten, wassen en slapen. Nee, dan is apprentice zijn veel leuker. Het is ook daarom dat Graystorm vaak uit het kamp gaat. Dan is het leven meteen een stuk avontuurlijker.

　／l、
ﾞ（ﾟ､｡７
　l、ﾞ ~ヽ
　じしf_, )ノ

Winterpaw luisterde naar zijn antwoord. "Nee, niet meteen. Ik zou eerst alle slechte katten weg willen. Maar op mijn eentje kan dat natuurlijk niet. Zoveel slechtheid, ik kan er gewoon niet meer tegen. En jij? Wat wil jij doen als Warrior? Hoe denk je dat warrior zijn is?" Hij wilde al het slechte uit de wereld hebben. Het was een doel, maar of het haalbaar was wist ze niet zo goed. Want als je slechte katten weg wil hebben ben je dan niet net zo slecht als zij? Ze wist het niet helemaal goed en ze had ook geen zin om het tegen hem te zeggen, dus besloot ze maar om de vraag te beantwoorden. "Ik denk dat ik alleen maar voor de clan dingen wil doen en de mensen die me dierbaar zijn beschermen." Beantwoordde ze de eerste vraag. Nu de tweede nog, wat verwachte ze nou eigenlijk van het warrior zijn. "Ik weet niet helemaal goed wat ik ervan moet verwachten, maar ik denk iets meer vrijheid dan terwijl je een apprentice bent en voor de rest gewoon jagen en patrouilleren." Ze wist voor de rest echt niet wat ze moest verwachten, ze had er nog niet echt zo over nagedacht.

Dit was duidelijk een goede kat. De meeste zouden het woord dierbaren niet eens kennen. Dit was echt een goeie vriend. Het gesprek dreigde weer stil te vallendus Graystorm bedacht maar weer een nieuwe vraag. "Wie zijn je ouders?". Het waren allemaal persoonlijke vragen maar dat moest kunnen, vond Graystorm. Hij begon ondertussen zijn kopje te wassen. Eerst zijn poot nat maken en daarna over zijn kopje wrijven. Ook dat had hij geleerd. Ondertussen begon iets tot hem door te dringen. "Bij welke clan zit je nu?". Dat vroeg Graystrom hem al de hele tijd af.

　／l、
ﾞ（ﾟ､｡７
　l、ﾞ ~ヽ
　じしf_, )ノ

Winterpaw wist niet goed of hij nu eerst weer iets ging zeggen of dat zei nog wat moest vragen. Ze besloot uiteindelijk om maar te wachten totdat hij iets zou zeggen. "Wie zijn je ouders?" Ze keek de kater aan. "Dat is iets wat ik niet weet." Zei ze terwijl ze haar ogen naar de grond afwendde. Ze had het nooit geweten, misschien leefden ze nog alleen wilden ze niks met haar te maken hebben of misschien waren ze dood en had niemand het haar ooit verteld. Ze had er in de loop der tijd mee om leren gaan en ze zou gewoon haar best doen om ze trots te maken, waar ze ook waren. "Bij welke clan zit je nu?" Ze keek de kater een beetje raar aan. Ze had verwacht dat hij dat wel zou weten, maar ze besloot om de vraag toch maar te beantwoorden. "Ik zit in de Thunderclan." Zei ze en wachtte op de reactie van de kater. Ze had niet helemaal begrepen waarom hij die vraag stelde, maar daar zou ze vast wel een antwoord op krijgen.

"Dat is iets wat ik niet weet." zei ze. Zoveel katten en kittens wisten niet wie hun ouders waren. Of hun ouders waren dood. Dan vraagt een kat zich eens af, zijn er tegenwoordig nog goede ouders? Er zijn veel ouders die hun kittens zomaar achterlaten. Hoe kan een kat, hoe slecht dan ook, zijn kittens gewoon achterlaten? Zo raar. Ik zit in de Thunderclan." zei ze. Natuurlijk, waar zat hij met zijn gedachten? "Ja, natuurlijk. Ik lette even niet op.". Hij zat met zijn gedachten bij een andere kat. Hij verwardde haar met een andere kat die hij onlangs ontmoet had. Ondertussen was hij helemaal gewassen, en zette hij hem maar even gemakkelijk, met zijn staart rond zich. Hij wachtte tot zij eens iets zei.

　／l、
ﾞ（ﾟ､｡７
　l、ﾞ ~ヽ
　じしf_, )ノ

Winterpaw wist niet hoe de kater zou reageren op het feit dat ze hem vertelde dat ze in de Thunderclan zat, het leek haar toch iets logisch te zijn. "Ja natuurlijk. Ik lette even niet op." Dat was een logische verklaring, vond ze. Het kon altijd gebeuren dat je met je gedachten ergens anders zat voor een korte tijd en soms zelfs voor een lange tijd. Ze hoefde niet te weten waar iemand anders zijn of haar gedachten over gingen, dat waren hun eigen privé zaken en daar hoefde ze niet iets van te weten. Maar nu was de vraag nog hoe dit gesprek op gang te houden, want ze zou hem nu iets moeten verzinnen wilde ze dit gesprek gaande houden. "Ehm... Hoe bevalt het je om een warrior te zijn?" Ze wist niet goed meer of ze deze vraag al had gesteld, maar ze wilde op zijn minst iets zeggen. "Sorry als ik dat al een keer had gevraagd." Ze hoopte dat ze het nog niet had gevraagd, maar ze wilde een onderwerp hebben om over te praten, als ze dat nou eens zou hebben, dan zou het een stuk gemakkelijker gaan.

"Ehm... Hoe bevalt het je om een warrior te zijn?" Ze wist niet goed meer of ze deze vraag al had gesteld, maar ze wilde op zijn minst iets zeggen. "Sorry als ik dat al een keer had gevraagd." zei ze. "Nee, je had het nog niet gevraagd. Warrior zijn is in het begin leuk, maar na een tijdje word het saai. Altijd jagen en dezelfde dingen doen. Daarom ben ik nogal vaak uit het kamp. Anders word het nogal saai.". Nu wist ze ook meteen waarom je hem niet vaak zag in het kamp.

-sorry, kort, maar ik heb geen inspiratie.-

　／l、
ﾞ（ﾟ､｡７
　l、ﾞ ~ヽ
　じしf_, )ノ

"Nee, je had het nog niet gevraagd. Warrior zijn is in het begin leuk, maar na een tijdje word het saai. Altijd jagen en dezelfde dingen doen. Daarom ben ik nogal vaak uit het kamp. Anders word het nogal saai." Was zijn antwoord. Ze was blij dat ze het nog niet eerder had gevraagd, maar ze had nog steeds een paar vragen. "Maar als je het nou eens samen met anderen zou gaan doen? Zou het dan niet al een stuk leuker zijn? Alleen al het feit dat je het samen met anderen doet?" Ze wist niet hoe Graystorm ertegenaan keek, maar ze was er nu nieuwsgierig naar. Naar haar mening maakte dat het juist leuker, maar ze wist niet hoe hij ertegenover stond. Ze wachtte rustig en krulde haar staart om haar voorpoten heen.

"Maar als je het nou eens samen met anderen zou gaan doen? Zou het dan niet al een stuk leuker zijn? Alleen al het feit dat je het samen met anderen doet?" zei ze. "Ik kan het inderdaad samen doen. Maar samen is er meer kans dat je prooi doorheeft dat er jacht op hem gemaakt wordt. Maar aan de andere kant, als de prooi vlucht kan iemand anders hem nog altijd pakken. Ik kan er over nadenken.". Als je het samen deed kan het nog wel leuk worden. Maar uit het kamp is tenminste avontuur te vinden, en dat is tenminste leuk. Ach ja, hij jaagt zo al genoeg.

　／l、
ﾞ（ﾟ､｡７
　l、ﾞ ~ヽ
　じしf_, )ノ