never thought it would be easy

[Weinig inspi/weinig tijd]

Wind streelde door zijn grijze manen door. Fluisterend in zijn oren. Een glimlachje sierde zijn lippen. Zijn oren gespitst naar voren gericht, zijn staart in rukken heen slaand, volle concentratie naar zijn doelwit gericht. Als een ehte tijger sloop hij zo de wijde vlakte over. Zijn borst ietwat naar de grond gericht, zijn achterwerk de lucht ingestoken, afsluipend totdat de dood zijn prooi naderde. Een klein veldmuisje at nog een laatste eetmaal waarna de gegrijzde tijger-kat uit het hoge gras opsprong en zo het muisje doodde. Het kleine wezentje uit zijn bek bengelend, raapte hij hem voorzichtig bij zijn staart op waarna hij de weg naar de oude schuur weer vervolgde. Het kleine diertje legdde hij voor de prooistapel neer, waarna hij nog vier muisjes van de stapel afhaalde en ze in het midden van de schuur legde. Zo snel als hij het diertje van de stapel had gehaald lagen de restjes al op de grond. Lui sprong hij op het eerste verdieping waaran hij zich in het hooi inwerkte en de vier kits naar beneden riep." Kits, ik heb eten" Lui sloot hij zijn ogen een rustte nog wat uit. Morgen zou een zware dag worden.

kits,ik heb eten"klonk de een stem van beneden en devil keek op toen hij zag dat het spider was sprong hij stil naar beneden.Toen devil op de eerste verdieping stond sloop hij van heuveltje hooi naar heuveltje hooi en toen hij vlak achter zijn vader stond beet met zijn nog kleine tandjes in zijn staart.Toen het kleine kit er genoeg van het liet het de staart van zijn vader los en klom over zijn vader heen.Toen hij aan de andere kant van zijn vader was rolde hij zich op en sloot zijn oogjes even.Plotseling herinderde hij zich dat zijn vader had gezecht dat hij eten voor hem had.Hij opende zijn oogjes en keek zijn vader aan met een nieuwsgierige blik en zei met een kitten stemmetje "ik heb honger".Plotseling voelde hij een klein maar koud windvlaagje en hij rilde even.Hij keek toe hoe zijn broertjes en zusjes ook naar beneden gingen.

" Kits, ik heb eten" Riep zijn vader. Lui sloot hij zijn ogen een rustte nog wat uit. Terwijl Doublelife andere plannen had. Doublelife stond al klaar. Toen sprong hij op zijn vader. ''IK BEN DE BESTE KRIJGER!'' riep hij speels. Daarna sprong hij op Devil. ''IK BEN DE STERKSTE!'' riep hij speels. Daarna richtte hij zich pas op de muisjes. Hij koos de dikste uit. Hij begon met eten. ''Pap? Wanneer gaan we Scourge ontmoeten?'' riep hij opgewonden. ''Of wil je een verhaal over Scourge vertelllen pap? Please?'' vroeg hij aan zijn vader terwijl hij een kopje gaf en speels aan zijn oren trok. ''Paaaaaaaap! vertellen! Nuuuuuuu!'' riep hij. Hij verveelde zich en wilde of een verhaal of spelen óf wat nog beter zou zijn Scourge ontmoeten. ''PAAAAAP! IK WIL EEN VERHAAL OVER SCOURGE!'' schreeuwde hij.

--Fluuuut -.- --

Een vervelend geluid zoemde voortdurend door zijn oren heen. Een poort sloeg open. Voetstappen werden hoorbaar op het land. Varkens biggetjes krijsten. Hanen kraaiden. Paarden hinnikten. Maar meer dan dat was het zijn eigen levensweg. De weg die hij gekozen had om te leven. Het was geen echte leidensweg zoals velen het noemden. Het was hét allemaal. Vrijheid, voedsel, territorium, wat wilde je nog meer? Dan alleen maar in de buurt van je twoleghuis te lopen. Je baasjes je riepen voor het eten, en één van die kinderen je oppaktte en je een leiband aandeed om met je te gaan wandelen. Het was de vrijheid waar hij voor leefde. En zolang niemand het hem afnam, kon hij doen en laten wat hij zelf wilde. Geen wandelingen meer in de tuin. Geen dagen aan een stuk rond je huis leven. Wahtend op een sein van je baasjes. Maar dat alles, was hem ooit al eens verloren gegaan. Maar daarvoor moesten ze hem veel slimmer zijn. Een beet in zijn staart deed hem weer terug keren naar realiteit. Spider schudde geïrriteerd zijn kop waarna hij met zijn poot achter de witte kater aansloeg. Waarschuwend blaasde hij achter de kit waarna hij zijn kop op zijn poten neerlegde en voor zich uit staarde. Vermoeid en ietwat geïrriteerd rechte hij sloom zijn lichaam van de grond af. Hij schudde zijn vacht uit waarna hij van de verdieping naar de muizen toesprong en één meenam voor Devil." In het vervolg haal je het zelf maar wat hé" Zijn blik geïrriteerd naar de kit gericht. maar toch was een klein glimlachje niet te onderdrukken. Spider wandelde sloom naar de kit toe waarna hij hem speels in de oor beet en zich weer in het hooi liet vallen. Zijn ogen sloten zich af van de buitenwereld waarna één van de andere kits hem van bovenaf verraste. Alweer gestoord opende hij één van zijn oogleden, waarna zijn groene kijkers Doublelife aankeken. De kit verraste ook Devil in een verrasingsaanval. Een glimlachje sierde rond zijn lippen. Spider keek de kit aan, waarna hij zih tot hem wendde." Kom er allemaal maar bij, als je een verhaaltje over Scourge wilt horen." Zijn aandacht vooral op de bruin getijgerde kit voor hem gericht waarna hij vlug een verhaaltje verzon." Scourge, is zoals jullie weten de leider van de bloodclan hé?!, wel, vroeger, toen Scourge nog jong was, en niet zo'n grootse leider was als nu, leefde hij ook in een familie van rogue's. Dit zijn de katten die zich bij bloodclan aangesloten hebben omdat ze dezelfde mening delen als ieder bloodclan lid. Vernietig de clankatten. En weten jullie waarom Scourge ooit begon met bloodclan? Wel, dit komt, omdat hij dus vroeger ook een Rogue was geweest. Maar onder het toeziend oog, zag hij hoe clankatten zijn ouders op een kille wijze doodden. Sindsdien kreeg Scourge de kilheid en het hart van een monster mee, en haat hij de clankatten. En kan zijn bloeddorst enkel maar gelest worden met meer bloed. Dus kits, als jullie ooit clankatten op het territorium tegen komen, jaag ze dan weg, en word er zeker niet bevriend mee, want dit kan je wel eens je leven kosten, als gelijk welke bloodclanner er achter komt." Eén per één keek hij zijn kits aan waarna hij zich opnieuw rechtte van de grond." Als jullie willen, zullen we nou vertrekken naar bloodclan. Daar kunnen jullie Scourge in het echt ontmoeten, en zijn jullie vrij om te doen wat jullie willen. Alleen zullen we goed moeten doorstappen, want het is een lange reis, en we hebben niet zoveel tijd." Rustig wandelde hij tot aan de rand van het verdiep waarna hij soepel naar de grond toesprong en de grote poort opende door een stok er onderuit te halen. Hij keek zijn kits één per één aan waarna hij voor de poort wachtte op hen.

" In het vervolg haal je het zelf maar wat hé"zei Spider tegen hem terwijl hij een muis neerlegde Devil bewoog een klein beetje met zijn staart als teken dat hij het begrepen had en boog zijn kop naar beneden om te gaan eten.Net toen hij een hapje had genomen voelde hij hoe iets zacht zijn oor pakte en hem even optilde waarna hij weer los werd gelaten en in het hooi viel.Plotseling lande iets op zijn rug Devil schrok op en keek om Doublelife stond achter hem devil mauwde speels "hoe durf je mij aantevallen,mij de machtige Devil die zelfs nog gevaarlijker is dan Scourge"Waarna hij op het andere kitten sprong.Hij werd onmiddelijk stil toen Spider vertelde over Scourgeverraste ook Devil in een verrasingsaanval. Een glimlachje sierde rond zijn lippen. Spider keek de kit aan, waarna hij zih tot hem wendde." Kom er allemaal maar bij, als je een verhaaltje over Scourge wilt horen." " Scourge, is zoals jullie weten de leider van de bloodclan hé?!, wel, vroeger, toen Scourge nog jong was, en niet zo'n grootse leider was als nu, leefde hij ook in een familie van rogue's. Dit zijn de katten die zich bij bloodclan aangesloten hebben omdat ze dezelfde mening delen als ieder bloodclan lid. Vernietig de clankatten. En weten jullie waarom Scourge ooit begon met bloodclan? Wel, dit komt, omdat hij dus vroeger ook een Rogue was geweest. Maar onder het toeziend oog, zag hij hoe clankatten zijn ouders op een kille wijze doodden. Sindsdien kreeg Scourge de kilheid en het hart van een monster mee, en haat hij de clankatten. En kan zijn bloeddorst enkel maar gelest worden met meer bloed. Dus kits, als jullie ooit clankatten op het territorium tegen komen, jaag ze dan weg, en word er zeker niet bevriend mee, want dit kan je wel eens je leven kosten, als gelijk welke bloodclanner er achter komt." " Als jullie willen, zullen we nou vertrekken naar bloodclan. Daar kunnen jullie Scourge in het echt ontmoeten, en zijn jullie vrij om te doen wat jullie willen. Alleen zullen we goed moeten doorstappen, want het is een lange reis, en we hebben niet zoveel tijd."Devil luisterde sril naar het verhaal van zijn vader en toen hij was uitgesproken riep devil opgewonden ik wil naar de bloodclan!.

" Kits, ik heb eten" riep zijn vader. Hij zag hoe hij lui ging uitrusten. Mr.Mistoffelees stormde op hem af, hij had niet zo'n honger maar toch trok hij een klein muisje uit het stapeltje prooi en begon er op te kauwen. Hij keek naar zijn hypere broertje en zijn rustigere broertje. Hij at rustig door en keek naar zijn vader die rustig daar zat. " Kom er allemaal maar bij, als je een verhaaltje over Scourge wilt horen." zei hij terwijl hij vooral naar Doublelife keek, Mr. Mistoffelees broertje. Het zwart witte katertje sprong dichterbij en keek nieuwsgierig naar zijn papa, hij wou best meer te weten komen over Scourge, de machtige bloodclanleider. Zijn vader begon eindelijk te praten " Scourge, is zoals jullie weten de leider van de bloodclan hé?!, wel, vroeger, toen Scourge nog jong was, en niet zo'n grootse leider was als nu, leefde hij ook in een familie van rogue's. Dit zijn de katten die zich bij bloodclan aangesloten hebben omdat ze dezelfde mening delen als ieder bloodclan lid. Vernietig de clankatten. En weten jullie waarom Scourge ooit begon met bloodclan? Wel, dit komt, omdat hij dus vroeger ook een Rogue was geweest. Maar onder het toeziend oog, zag hij hoe clankatten zijn ouders op een kille wijze doodden. Sindsdien kreeg Scourge de kilheid en het hart van een monster mee, en haat hij de clankatten. En kan zijn bloeddorst enkel maar gelest worden met meer bloed. Dus kits, als jullie ooit clankatten op het territorium tegen komen, jaag ze dan weg, en word er zeker niet bevriend mee, want dit kan je wel eens je leven kosten, als gelijk welke bloodclanner er achter komt." "meer! meer!" riep Mr.Mistoffelees meteen. Hij wou meer weten over de bloodclan, over de stomme clankatten en over het territorium. " Als jullie willen, zullen we nou vertrekken naar bloodclan. Daar kunnen jullie Scourge in het echt ontmoeten, en zijn jullie vrij om te doen wat jullie willen. Alleen zullen we goed moeten doorstappen, want het is een lange reis, en we hebben niet zoveel tijd." zei zijn vader weer. Mr.mistoffelees keek even naar zijn broertjes en glimlachte breed " Ik kan heel snel lopen hoor!" riep hij eigenwijs. hij wachtte tot de grote poort open was. En begon meteen aan een snelle sprint er door heen. " Zie je wel?!" Hij remde af en botste net niet tegen een boom aan. Daarna draaide hij zich om en keek naar zijn broertjes. "Ik ben de eerste!" Hij wou graag naar de bloodclan en naar Scourge. Hij wou ook een grote krijger worden net als Spider, zijn vader. Hij keek ongeduldig naar de andere om ze sneller te laten gaan.

-Nu ik toch bezig ben kan ik net zo goed hier posten :p-

Geuren van bloed en aanwezigheid met het bijhorende beeld vulde haar neusgaten. De kleine kit rekte zich uit waarna ze van het derde verdiep naar de grond toe keek. Sierlijk sprong ze het verdiep af waarna ze naar het kleine prooihoopje toerende. Als een echte koningin wilde ze een muisje bij zijn staart oprapen, maar was te laat. Eén van haar siblings was haar voor. Geërgerd begon ze achter Devil te blazen en te klauwen waarna ze haar ogen liet rollen en een nieuwe muis nam. Sierlijk tripelde ze met het diertje in haar bek bengelend naar het eerste verdiep waar haar vader lag en de anderen ook heen hingen. Geboeid door alweer een nieuw verhaal ging ze dicht tegen haar vader aanzitten waarna ze begon te spinnen en aandacht luisterde. Ongelukkig als je maar kon overkomen viel ze op haar kopje op de houten plank waarna iedereen recht stond en aanstalten maakte om naar buiten te gaan. Lenig sprong ze van het gebied af waarna ze op de zachte aarde landde. De grote poort voor hen ging open waarna Mr. Mistoffelees als eerste naar buiten rende. Elegant als een echte dame wandelde ze wilde natuur in. Ze wende zich tot bij haar vader waarna ze hem op de poot volgde." Hoelang is het reizen voor we Scourge ontmoeten pap?" Haar smekende ogen keken de gele kijkers van haar vader aan die onmogelijk op deze blik niet kan antwoorden. Indina zag haar vader even slikken waarna ze met een schuin kopje hem aankeek.
-Doe volgende keer verder met Spider-

Sloom bracht hij zijn lichaam iin beweging door poot voor poot te plaatsen. De kleine kit naast hem schrok hem uit zijn gedachtes. Hij keek Indina aan waarna hij even slikte." Kom eens hier kits, ik moet jullie iets vertellen." Toen alle kits in zijn bijzijn waren keek hij ze één per één aan." Zoals ik jullie had verteld van de clankatten, wel, een Deputy van hen, Fireheart, heeft met een klein legertje clankatten Bloodclan aangevallen. En heeft..." Even slikte hij" Scourge vermoord." Even zweeg hij waarna hij zijn kits langzaam één per één aankeek." Het spijt me, de bloodclan word nou geleid door Icy, maar Scourge zul je dus nooit ontmoeten." Een neergeslagen blik, starend naar zijn poten, zijn klauwen de grond in duwend. Een wind streelde door zijn manen heen. Spider richtte zijn kop terug de lucht in waarna hij aanstalten maakte om door te gaan.

Vrolijk tripelde hij achter zijn vader aan tot dat Spider ineens stopte. Vragend keek hij hem aan .Toen hij uit was gesproken ging Devil teleurgesteld zitten. Plotseling kreeg hij een idee. "Kunnen we dan naar Icy toe" vroeg hij vrolijk. Hij tripelde een eindje voor zijn vader uit en verstopte zich achter een struik. Toen een van zijn broertjes vlakbij hem was sprong hij op hem. En riep luid "ik ben Scourge en jij de deputy,maar dit keer wint Scourge." Vrolijk probeerde hij zijn broertje op de grond te duwen. Toen dat eindelijk gelukt was ging hij op hem zitten. Toen hij vond dat hij lang genoeg had gezeten srong hij van zijn broertje af en gromde. Zo hard als hij kon gromde hij. Hij ontblootte zijn piepkleine nageltjes en liet zijn tanden zien. Toen sprong hij en klemde zijn nagels in de vacht van zijn broertje. Vol energie sprong hij van zijn broertje af en rende een rondje om hem heen. Na een tijdje begon hij moe te worden en ging zitten. Alleen was hij vergeten dat zijn broertje als hij dat zou willen hem kon aanvallen.
(kooooooooort!)