.:Flowers RPG:.

Snapdragon // leaf // Waterfall

Met een snelle vaart rende ook Snapdragon achter de katten aan. Hij sprintte, en hoorde de katten praten. Dandelion was er ook, precies de gene die hij zocht. "Dandelion" zei hij. "Kun je even meekomen?" Hij wenkte de poes met zijn staart en begon te rennen. Nu kon hij het vertellen. "Herken je me nog?" zei hij toen hij wat verder stond. "Ik zal je geen pijn doen hoor" zei hij toen hij glimlachte. zijn tanden blonken. Het was zijn glimlach. Iets wat niemand anders had. "Herken je me nog?" zei hij nu zachter. Hij keek naar beneden. "Sorry voor daarnet man. I...Ik wilde je niet bang maken ofzo. hij keek beschaamd naar zijn poten. "Je kent me toch?" zei hij terwijl hij weer zijn glimlach lachte. "Alsjeblieft. Zeg dat je me kent!" zei hij toen hij geen reactie kreeg. Zijn stem klonk bitter. "Je kent me. Denk na!" Zei hij. "Alsjeblieft..." zijn stem stierf weg.

Dandelion ~ Moss ~ Camp

Opeens hoorde Dandelion haar naam. Ze draaide zich om en zag Snapdragon naar haar toe komen. "Kun je even meekomen?" vroeg hij. Dandelion rende achter hem aan. Icerose zou verder wel voor Sunflower zorgen. "Herken je me nog?" zei Sanpdragon toen toen ze wat verder van de waterval weg waren. "Ik zal je geen pijn doen hoor" hij glimlachte. Er was iets aan die glimlach dat Dandelion bekend voor kwam. "Herken je me nog?" De gele poes bestuudeerde het gezicht van de kater. Ze herkende hem, ja, maar waarvan? "Sorry voor daarnet man. I...Ik wilde je niet bang maken ofzo. hij keek beschaamd naar zijn poten. "Je kent me toch?" Hij glimlachte weer. Even kreeg Dandelion een flashback, van hetzelfde gezicht, maar lang geleden. "Alsjeblieft. Zeg dat je me kent!" zei Snapdragon bitter toen hij geen reactie kreeg. "Je kent me. Denk na!" Zei hij. "Alsjeblieft..." Dandelion keek hem in zijn ogen. Ze wist dat ze deze kater al lang kende. Hij moest wel een clangenoot zijn geweest. Maar waarom was hij dan geen Moss? Opeens wist ze wie hij was. 'Fear?' vroeg ze voorzichtig.

Snapdragon // Leaf // Grenslijn

'Fear?' vroeg ze voorzichtig. Snapdragon zuchtte van opluchting. "Dat ben ik" zei hij. Snap grijnsde breed. Hij was allang blij dat Dandelion hem kende. Hij ploegde de zachte aardbodem onder met zijn poten. De zon scheen op en liet de langharige grijze vacht van Snapdragon glanzen. Opeens was de wereld minder grauw en grijs. "En nu vraag je me vast af waarom ik een Leaf ben, en geen moss?" vroeg hij.

Sunflower/moss/Grenslijn

Hij zag hoe Snapdragon allias Fear met Dandelion in gesprek ging. Omidelijk stond hij op. Langzaam sloop hij er naar toe. Hij dook weg achter een rots. Hij hoorde nog net Fear zeggen: "En nu vraag je me vast af waarom ik een Leaf ben, en geen moss?" Hij was er best wel benieuwd naar. Waarom behandelde ze die akelige kater niet als hem. Het liefst was hij de bosjes uitgesprongen. Om die kater te verschueren. Maar hij wist zichzelf tot bedaren te brengen. Met een valse glimlach keek hij toe. Klaar om in actie te komen.

Nettle/Stem/Camp

Rustig opende de stem zijn ogen. Nieuwsgierig keek hij rond. Hij schrok toen hij zag dat hij alleen was. Had hij echt zolang geslapen? Langzaam stond hij op. Een zonnestraal verlichte zijn vacht. Hij genoot van de warmte. Langzaam begon hij zich uit te rekken. Hij voelde hoe zijn spieren losser werden. Vrolijk stapte hij naar buiten. Hij liep op de eerste de beste kat af. "Hoi!" riep hij opgewonden.

Dandelion ~ Moss ~ Grenslijn

"Dat ben ik" zei Snapdragon/Fear grijnzend. De zon scheen op zijn vacht en gaf de lange grijze haren en zilverachtige glans. "En nu vraag je me vast af waarom ik een Leaf ben, en geen moss?" vroeg hij. Dandelion knikte. Ze was inderdaad benieuwd.

// Snapdragon // Leaf // Border lines //
Dandelion knikte. Snapdragon lachtte kort. "Het is wel een redelijk lang verhaal hoor" zei hij. "Het was bladkaal. Ik was een apprentice, herinner je je Final nog? Hij was mijn mentor. Voorzichtig sloop ik elke nacht ongestoord het kamp uit, zonder dat iemand het wist. Misschien een kitten die wakker was. Ik liep elke dag net iets verder, totdat ik op een dag het waagde de grenslijn over te stappen. Ik ben doorgerend, de sneeuw plakte aan mijn donzige vacht. Ergens zei mijn intuïtie -gestuurd door de Starclan weet ik niet- dat als ik zou blijven nooit goed zou aflopen. Ik verliet beide territoria en verlangde naar huis. Maar ik luisterde naar mijn intuïtie, en rende verder weg. tot ik niet meer wist waar ik was. Ik leerde mijzelf de laatste dingen van mijn apprentice, en bekroonde mezelf tot fear; You will fear. Ik reisde terug naar de clan om me weer bij hen te sluiten, als teken dat ik er nog wel was. Maar toen ik in het kamp was, niks. Alleen maar bloed, en een paar dode katten. Ik zag kleine kits net sterven, en ik besefte dat het goed was dat ik luisterde. Ik rook nog meer bloed, volgde de geuren van mijn vorige clan en toen ik bij de grenslijn was.... alleen maar dode katten. Ik zag mijn familie, mijn moeder, Shimmer, mijn vader, Hazel, en ik besefte wat voor een terreur het was. Ik zag mijn zusje, Final, mijn broer, Frozen. Ik liep de grens over, het spoor bloed volgend. Ik zag Lilly, en de andere clangenoten. Ik zag mijn verlaten clanleden, verwond en in het nauw gedreven. Ik zag.... jou. Ik ben naar Lilly gestapt en hem gesmeekt om een toelating in zijn clan, die ik uiteindelijk kreeg. Ik loog dat ik altijd een rogue was. Ik loog... over mijn leven. Ik besefte vandaag pas dat dit niet eerlijk is. Dat ik geen van allen zou kunnen zien lijden. Dat ik... jou niet zou kunnen zien lijden." zei hij. Hij had nu zijn ware ik naar boven gehaald. En hij wist dat Sunflower af zat te luisteren. Hij keek met zijn liefdevolle groene ogen in de hare, en keek pisnijdig naar de bosjes. "Alhoewel Sunflower van mij de pot op kan. Want jij zit daar gewoon in de bósjes"Zei hij terwijl hij op de rug van de verwonde en bijna verdronken kater zat. Hij klauwde zijn oren kapot, en reette zijn rug open. Hij draaide pijnlijke wonden uit. Hij keek met afschuw naar hem, en zag in zijn ogen de moordenaar, de verlater. De leugenaar en de moordenaar. Fear. Maar nu was hij Snapdragon. En hij hielp de wereld met een revolutie. Dit was nou niet bepaald een goed begin. Hij sprong verafschuwd van hem af. "Sorry" prevelde hij naar Sunflower. eigenlijk was het bedoeld voor Dandelion. Hij wilde geen moordenaar zijn, geen verrader en verlater. Hij was nu niet meer Fear. Hij was Snapdragon en zou de Mosses helpen met een revolutie, die de wereld op zijn kop zou tillen. Voor goed. Geen Fear: Snapdragon.

Sunflower/moss/Grenslijn

Stilletjes luisterde hij naar het verhaal. "Het was bladkaal. Ik was een apprentice, herinner je je Final nog? Hij was mijn mentor. Voorzichtig sloop ik elke nacht ongestoord het kamp uit, zonder dat iemand het wist. Misschien een kitten die wakker was. Ik liep elke dag net iets verder, totdat ik op een dag het waagde de grenslijn over te stappen. Ik ben doorgerend, de sneeuw plakte aan mijn donzige vacht. Ergens zei mijn intuïtie -gestuurd door de Starclan weet ik niet- dat als ik zou blijven nooit goed zou aflopen. Ik verliet beide territoria en verlangde naar huis. Maar ik luisterde naar mijn intuïtie, en rende verder weg. tot ik niet meer wist waar ik was. Ik leerde mijzelf de laatste dingen van mijn apprentice, en bekroonde mezelf tot fear; You will fear. Ik reisde terug naar de clan om me weer bij hen te sluiten, als teken dat ik er nog wel was. Maar toen ik in het kamp was, niks. Alleen maar bloed, en een paar dode katten. Ik zag kleine kits net sterven, en ik besefte dat het goed was dat ik luisterde. Ik rook nog meer bloed, volgde de geuren van mijn vorige clan en toen ik bij de grenslijn was.... alleen maar dode katten. Ik zag mijn familie, mijn moeder, Shimmer, mijn vader, Hazel, en ik besefte wat voor een terreur het was. Ik zag mijn zusje, Final, mijn broer, Frozen. Ik liep de grens over, het spoor bloed volgend. Ik zag Lilly, en de andere clangenoten. Ik zag mijn verlaten clanleden, verwond en in het nauw gedreven. Ik zag.... jou. Ik ben naar Lilly gestapt en hem gesmeekt om een toelating in zijn clan, die ik uiteindelijk kreeg. Ik loog dat ik altijd een rogue was. Ik loog... over mijn leven. Ik besefte vandaag pas dat dit niet eerlijk is. Dat ik geen van allen zou kunnen zien lijden. Dat ik... jou niet zou kunnen zien lijden." Pottseling keek de kater naar hem. Geschrokken dook hij weg, maar het was al te laat. "Alhoewel Sunflower van mij de pot op kan. Want jij zit daar gewoon in de bósjes." Vervolgde de kater. Voor hij het wist zat er iets op zijn rug. " Ga nu van me af, lelijke vlooiebaal," siste hij boos. Hij voelde hoe zijn oren kapot werden gekrabt. Hij wou het uitschreeuwen van pijn. Daarna was zijn rug aan de beurt. Na een tijs sprong de kat van hem af. "Sorry" prevelde hij. "Wat sorry, dat deed verdomd veel pijn hoor!" Snauwde hij. Plottseling drong het tot hem door dat Snapdragon/Faer vrede wou. "Sorry Fear." Mompelde hij.

Dandelion ~ Moss ~ Grenslijnen

Dandelion luisterde zwijgend naar Snapdragons/Fears verhaal. "Ik besefte vandaag pas dat dit niet eerlijk is. Dat ik geen van allen zou kunnen zien lijden. Dat ik... jou niet zou kunnen zien lijden." eindigde hij. Dandelion glimlachte lief naar hem en gaf hem een kopje. "Alhoewel Sunflower van mij de pot op kan. Want jij zit daar gewoon in de bósjes" zei Fear opeens. Hij sprong bovenop Sunflower. 'Nee!' riep Dandelion. Fear ging van Sunflower af. "Sorry" zei hij. "Wat sorry, dat deed verdomd veel pijn hoor!" snauwde Sunflower terug maar al gauw voegde hij er mompelend aan toe: "Sorry Fear." Dandelion glimlachte. Vrede. Twee vechters die het toch weer goed maakten. Waarom konden de Mosses en de gewonen clanleden niet ook gewoon vrede hebben?

Snapdragon // Leaf // Grenslijn

"Wat sorry, dat deed verdomd veel pijn hoor!" Snauwde Sunflower. "Sorry Fear." zei hij na even. Het was vast tot hem doorgedrongen dat hij het niet per ongeluk deed. "Maar de reden waarom ik dit vertel, is omdat ik dit niet meer kan aanzien. Het is erg uit te hand gelopen. We moeten iets bedenken, om het om te draaien." Opperde hij. Hij sprong op een rots en keek naar de katten. "Kunnen jullie de andere Mosses gaan halen?" zei hij. Dan zouden ze samen een leger worden dat tegen Lilly en zijn clan zouden vechten.

Dandelion ~ Moss ~ Grenslijnen

"Maar de reden waarom ik dit vertel, is omdat ik dit niet meer kan aanzien. Het is erg uit te hand gelopen. We moeten iets bedenken, om het om te draaien." Opperde Fear. Hij sprong op een rots en keek naar de katten. "Kunnen jullie de andere Mosses gaan halen?" 'Wat? Waarom? Wil je tegen de Lily gaan vechten? Wil je het met geweld oplossen? Wil je het omdraaien? Kunnen we niet gewoon met hem praten?' vroeg Dandelion. Ze wilde geen gevecht. Zo slecht was de Lily niet eens.

Snapdragon // Leaf // Grenslijn

'Wat? Waarom? Wil je tegen de Lily gaan vechten? Wil je het met geweld oplossen? Wil je het omdraaien? Kunnen we niet gewoon met hem praten?' vroeg Dandelion. Ze wilde geen gevecht, dat was duidelijk. Snap zuchtte. "Ook een plan. Maar wat als het niet werkt? Dan moeten we toch vechten?" zei Snap, terwijl hij van de rots af sprong.

Dandelion ~ Moss ~ Grenslijnen

"Ook een plan. Maar wat als het niet werkt? Dan moeten we toch vechten?" zei Snapdragon. 'Nee, dan moeten we niet vechten,' antwoordde Dandelion, 'Als we vechten verliezen we alleen maar meer. Nu hebben we nog iets. Als het plan niet werkt behouden we dat misschien nog. Als we vechten zijn we alles kwijt, waarschijnlijk ook ons leven.' Ze zweeg. Zag Snapdragon/Fear het dan niet? Vechten was niet goed. Zelfs al won je een gevecht, je verloor er altijd iets mee.

Snapdragon // Leaf // grenslijn

'Nee, dan moeten we niet vechten,' antwoordde Dandelion, 'Als we vechten verliezen we alleen maar meer. Nu hebben we nog iets. Als het plan niet werkt behouden we dat misschien nog. Als we vechten zijn we alles kwijt, waarschijnlijk ook ons leven.' Snap dacht flink na. Er zou toch een plan moeten zijn? Na een tijdje na te denken schoot hij op. Een idee was bij hem opgeborreld. "Wat als ik mijn verhaal vertel aan Lilly? dan weet ze dat ik een Frostclanner ben. En dan? We zeggen dat we het niet zo willen houden, en anders vertrekken we. Klaar." zei hij. Zijn stem was enigszins kil en had een ijzige ondertoon.

Dandelion ~ Moss ~ Grenslijnen

"Wat als ik mijn verhaal vertel aan Lilly? dan weet ze dat ik een Frostclanner ben. En dan? We zeggen dat we het niet zo willen houden, en anders vertrekken we. Klaar." stelde Snap voor. Hoorde Dandelion nou een ijzige ondertoon in zijn stem? Ach, vast niet. 'Goed,' zei ze. 'Maar geen geweld. Wat er ook gebeurd.'

Snapdragon // Leaf // grenslijn

'Goed,' zei ze. 'Maar geen geweld. Wat er ook gebeurd.' Snao knikte. "okee, zullen we naar hem toe gaan?" zei hij.

Dandelion ~ Moss ~ Grenslijnen

Snapdragon knikte. Dandelion was blij dat hij het met haar eens was. Waarschijnlijk wilde hij zelf ook liever niet vechten. "okee, zullen we naar hem toe gaan?" zei Snap.Dandelion knikte. Eigenlijk verwachtte ze niet dat Lily echt boos zou zijn. Ze was een rechtvaardige Crown en hoewel ze het er misschien niet meteen mee eens zou zijn, had ze een goed hart en wilde ze hen vast ook niet onderdrukken.

Sunflower/moss/Grenslijn

Stil luisterde de moss naar het gesprek tussen Dandelion en Snapdragon. Ze kwamen tot de beslising naar hem toe te gaan. Yes, eindelijk eens wat spanning! Dacht hij opgewonden. "okee, zullen we naar hem toe gaan?" Hoorde hij Dandeion vaag zeggen. Hmm, was dat eigenlijk wel zo'n goed idee? Lily had van alle moss nog het meest hekel aan hem. Het zou niet echt helpen als hij ook nog eens in een soort van opstand kwam. Dat zou echt verreweg van goed voor zijn leven zijn. Mischien kreeg hij zelfs wel een verbanning opgelegt, je wist maar nooit zeker. En wat zou er dan met de andere moss gebeuren? Behalve hem waren al zijn vroegere clanleden maar een slap stelletje kittypets. Zonder een leider zouden ze steeds zwakker worden. En dan zou het hem weer jaren gaan zitten duren voor hij ze weer sterk kreeg! Dan zouden ze nooit meer vrijheid krijgen.