Hear you that? That's the sound of me [Inkmask]

Snowleaf keek geconsentreerd naar een muis. Haar ambere ogen waren gefocust op het kleine diertje. De zon verwarmde haar prachtige witte pels. Newleaf was aangebroken en dat was het beste seizoen voor de jacht. Of het was te warm, of het was te koud. Snowleaf sloop verder op de muis af. Met een klein sprongetje belandde ze op het beestje, ze doodde hem met een beet en bekeek hem. Snowleaf keurde haar vangst goed en gooide er wat aarde overheen. Met een voldane blik trippelde ze verder, haar jacht was nog maar net begonnen en ze had al wat gevangen. Ze snoof even de lucht op, ze rook een Windclancat. Snowleaf sprong in een boom om de kater een verassing te geven. Haar ogen glansden toen ze opkeek, een eekhoorn rende haar voorbij. Een glimlach kwam op haar gezicht, Inkmask moest die wel gezien hebben. "Eekhoorn!" Riep ze vlug, misschien had hij de eekhoorn wel niet gezien.

& Inkmask

Hear you that? That's the sound of me [Inkmask] Inkmaskheader

[Katten die in de patrol zitten, je hoeft hem niet te doen als je niet wil Razz

]

Met gesloten ogen dacht Inkmask na. Patrols... Patrols... Ah, er moest nog een patrouille naar de Shadowclan border gestuurd worden, het was er angstwekkend rustig. "Suntail, ik wil graag dat je een patrouille leidt. Neem Snowleaf, Winterbreeze en Linepaw met je mee. Ik wil graag dat jullie de Shadowclan border controleren, het is me daar de laatste tijd iets te rustig." Met een knikje om te vertellen dat hij uitgesproken was, draaide hij zich om en liep hij het kamp uit met rustige stappen. Dat was de laatste patrouille, nu kon hij zelf gelukkig ook wat gaan jagen. Het verdelen van de katten over de patrols ging al een stuk beter en daar was hij ook eigenlijk best wel trots op.

Het wuivende gras en de verkoelende wind kwamen hem tegemoet en hij sloot zijn ogen eventjes ontspannen. Heerlijk. De wind bracht vage geuren mee, de eeuwige geur van de heide en de windclan natuurlijk. Maar ook de vage geur van konijnen en een eekhoorn. Dat laatste besloot hij uiteindelijk maar te volgen. Voorzichtig tegen de grond aan gedrukt zette hij behoedzaam zijn passen. Totdat er plotseling EEKHOORN werd geschreeuwd en hij een bruine pels voorbij hem zag schieten. Als bij een reflex sloeg hij zijn klauwen uit en haakte hij deze in de pels van de eekhoorn. Hij tuimelde eventjes met het dier over de grond en beet het nog tijdens zijn rol met z'n tanden dood

Hear you that? That's the sound of me [Inkmask] Iaza15637340312900

Hear you that? That's the sound of me [Inkmask] Iaza15637340312900

Hear you that? That's the sound of me [Inkmask] WRkI2oO

Snowleaf keek vanaf haar tak naar Inkmask, hij doodde de eekhoorn. Ze sprong uit de boom en keek naar Inkmask. "Snelle reactie." Zei ze. Iets voelde heel vreemd als ze bij hem stond, en dat voelde ze al een tijdje. "Heb je zin om mee te gaan... Jagen?" Snowleaf voelde zich enorm onhandig. Ze zuchtte. "Er is iets." Zuchtte ze. Ze keek naar Inkmask, voelde hij dan helemaal niks? Dat had ze zoiezo al gemerkt, maar had hij haar niet in de gaten? Ze keek in de prachtige blauwe ogen van Inkmask, tegenover hem was zij niks. Er waren zoveel witte poezen, wie zou haar er nou uit pikken? Er waren veel andere poezen die mooier waren dan haar, zij zouden meer kans krijgen, maar ze zou het proberen. Snowleaf had wel in de gaten dat ze heel onhandig was in de buurt van hem. Soms dacht ze wel eens dat ze daardoor nooit een kater zou krijgen. Opnieuw zuchtte ze, waar begon ze aan...? Ze zat nu in ieder geval niet te dicht tegen hem aan, ze had wel in de gaten dat hij dat irritant vond. "Zou je het willen weten?" Vroeg ze. Ineens had ze helemaal geen zin meer om te gaan jagen, ze had zin om te vertellen wat ze voelde... Het klonk stom, maar ze had niemand om het echt mee te delen. Het voelde net alsof ze ontplofte van gevoelens, over hem...

De smaak van de prooi vulde zijn mond, het verse bloed van de eekhoorn. Hij rekte zich eventjes rustig uit en kwam daarna uit de onmogelijke houding waarin hij zich gewrongen had om de eekhoorn te vangen. Eventjes strekte hij zijn voorpoot uit, dat zou nog wel eventjes spierpijn worden, maar hij kon het wel hebben. Hierna begon hij zijn tong met rappe streken over zijn vacht te halen, om het stof eruit te halen. Ondertussen luisterde hij zwijgend naar Snowleaf's woorden. "Snelle Reactie," Miauwde ze, "Heb je zin om mee te gaan... Jagen?" Inkmask haalde zijn schouders iets op. "Ik had Hollystar gezegd dat ik nog iets nuttigs ging doen, dus dat is wel prima denk ik." Miauwde hij, een beetje nonchalant. Eigenlijk had hij helemaal niet zoveel behoefte aan gezelschap, maar ja, nee zeggen was ook weer zo onbeleefd eh? Hij schudde zijn dikke pels eventjes uit en rekte zich daarna nog een laatste keer uit. Hij voelde zijn gewrichten eventjes op hun plaats ploppen. Mooi, alles zat nu weer goed. Hij moest echt eens stoppen met zichzelf zo te mangelen door die rare sprongen te maken.

"Er is iets," Zuchtte Snowleaf. Een frons verscheen op Inkmask's zijn voorhoofd en hij trok zijn wenkbrauw ietwat op. Ze gingen toch jagen? Maar goed, als deputy moest hij begaan zijn met de andere clankatten. Hij kon nog net een zuchtje binnen houden. Hij was echt niet het type voor gevoelige gesprekken. Hij was daar gewoonweg niet goed in. Een zucht ontsnapte wel uit Snowleaf's mond, en dat begon Inkmask een klein beetje te ergeren. Als er iets is, zeg het dan gewoon en blijf er niet omheen draaien. Spookte er door zijn kop, maar hij had wel het tact om het niet uit te spreken. "Zou je het willen weten?." Als reactie haalde Inkmask zijn schouders op. "Guess so." Miauwde hij.

Hear you that? That's the sound of me [Inkmask] Iaza15637340312900

Snowleaf keek naar hem terwijl ze wachtte op zijn antwoord. "Guess so." Kwam er uiteindelijk uit. Snowleaf knikte, ze was er dan wel niet goed in, maar het kon ook niet langer meer. Het zou waarschijnlijk heel stom klinken. "Ik vind jou leuk, en ik weet dat dit stom klinkt, maar ik ben hier gewoon niet goed in." Flapte ze er in een keer uit. Ze bleef zitten en keek hem aan. Het klonk inderdaad heel stom. Ze legde haar staart over haar poten. Alles voelde vreemd, waarom kon ze niet voor één dag gewoon normaal zijn? Ze was altijd al een mislukkeling geweest. Toch moest ze blij zijn met zichzelf, dan was ze maar anders. Ze zei altijd tegen zichzelf dat ze gewoon tè verlegen was. En nu Inkmask Deputy was, was het nog erger. De zon begon te schijnen en verwarmde haar pels, haar ogen lichtte een beetje op. Ze knipperde even en keek toen weer naar Inkmask. Hij zou vast denken dat ze een beetje gestoord aan het worden was, maar het was gewoon iets anders. Snowleaf zuchtte. Ze moest ophouden met zelfmedelijden, ze dacht ook wel vaak aan andere, maar ze piekerde te veel over zichzelf. Ze moest het er maar bij neer leggen en gewoon gaan leven in plaats van piekeren. Ze haalde even diep adem. Inkmask zou het vast wel al opgemerkt hebben, bij hem in de buurt deed ze zo raar.

Kort en flut

Zijn donkergetinte kop hield hij ondertussen redelijk scheef in een vragende houding. Wat was er nou aan de hand? Hij begon nu toch wel ietwat nieuwsgierig te worden, al voelde hij de tijd aan zijn hielen knagen, alsof het hem vooruit wou dwingen, aan zijn taken wou herinneren die hij nog moest uitvoeren. Misschien moest hij eerst maar eens kalmeren en rustig woren. En naar Snowleaf luisteren natuurlijk. Maar haar woorden sloegen in als een donderslag bij heldere hemel. "Ik vind jou leuk, en ik weet dat dit stom klinkt, maar ik ben hier gewoon niet goed in." Flapte Snowleaf eruit. Meteen klapte Inkmask helemaal dicht mentaal. Hoe moest hij hierop reageren? Hij viel dan ook stil en verstarde helemaal van staart tot neusbrug. Oh Starclan... Hoe moest hij hierop reageren... Zijn tanden knarsten eventjes over elkaar.

Uiteindelijk wist hij een antwoord te formuleren, tot zijn grote opluchting. Een grote teug lucht werd zijn longen ingezogen. Hij probeerde niet te stamelen, maar een lichte stottering was hoorbaar in zijn woorden. "Ehm.. Ik.. Ehm.." Begon hij en hij viel weer even stil. Weer ademde hij eventjes in en uit. "Bedankt voor de eer Snowleaf," Miauwde hij vervolgens ongemakkelijk, "Echt bedankt, maar ik vrees dat ik jou niet op deze manier leuk vind.. Ik bedoel het niet verkeerd, je bent echt een leuke poes en ik weet zeker dat je een kater zult vinden die veel beter is dan ik, een kater die je verdiend." Hij hoopte vurig dat Snowleaf niet boos zou worden, niet zou schreeuwen ofzoiets... Hij had geen hart van steen, maar zijn hart klopte gewoon weg niet voor Snowleaf. Niks persoonlijks natuurlijk.

Hear you that? That's the sound of me [Inkmask] Iaza15637340312900

Snowleaf zag dat Inkmask nadacht. Ze kon al een beetje inschatten wat hij ging zeggen. Rustig bleef ze zitten, het vreemde was nog wel, ze kon niet echt gekwetst worden. "Ehm.. Ik.. Ehm.." Begon de kater. Ze keek hem aan. Even viel het stil, ze hoorde daardoor ook dat Inkmask diep ademhaalde. "Bedankt voor de eer Snowleaf," Zei hij. Ze keek verrast, was het nou echt een eer voor hem? "Echt bedankt, maar ik vrees dat ik jou niet op deze manier leuk vind.. Ik bedoel het niet verkeerd, je bent echt een leuke poes en ik weet zeker dat je een kater zult vinden die veel beter is dan ik, een kater die je verdiend." Zei hij. Snowleaf knikte, ze wist dat hij zoiets ging zeggen. Al verwachtte ze niet dat hij zei dat ze een betere kater kon krijgen. Beter dan hem... Maar hij had wel gelijk, ze zou toch wel een keer een liefdevolle kater krijgen? "Je wilde me niet kwetsen, hè?" Begon ze zacht. "Weet je dan niet dat je me niet kunt kwetsen?" Ze keek even op naar Inkmask. Ze kon niet zo goed inschatten hoe hij zich op dit moment voelde. "Je hoeft niet te denken dat je me gekwetst hebt, je hebt me juist moed gegeven." Haar stem klonk zacht. Wat ze zei was wel waar, ze dacht altijd dat ze onhandig was geweest en dat ze geen kater zou krijgen met dat stomme gedrag. Maar blijkbaar vond Inkmask haar wel gewoon aardig. "We blijven toch wel vrienden, hè?" Vroeg ze nog even, ze hoefde dan niet een partner te hebben, maar vrienden hebben was ook wel gewoon fijn. Ze stond op en keek hem aan. Over deze vraag zou hij minder lang denken, dat was wel logisch. De wind streelde even door haar haren. Ze stak haar neus genietend in de lucht, ze moest gewoon in zichzelf gaan geloven. Ze moest gewoon niet meer piekeren. "Bedankt, Inkmask." Zei ze in stilte.
Ze sloot haar ogen. De wind strelend langs haar heen.

Hear you that? That's the sound of me [Inkmask] 34i23k6

Ongemakkelijk staarde Inkmask naar zijn donkere poten. Hij hield zich verbazingwekkend stil. Hij zat zich mentaal voor te bereiden op geschreeuw, woede, iets wat daarop leek, een emotionele reactie. Hij wou niemand pijn doen, dat vond hij verschrikkelijk. Maar nu werd hij ertoe gedwongen. Hij vond Snowleaf nou eenmaal niet leuk op de manier dat zij hem leuk vond. Hij slikte nerveus en wiebelde eventjes met zijn oren. Een geruisloze zucht ontsnapte uit zijn mond terwijl hij haar niet aan durfde te kijken. Maar, tot zijn eigen grote verbazing, kwam er geen woedende reactie, geen gehuil, geen geschreeuw. De reactie was redelijk rustig. "Je wilde me niet kwetsen, hè?" Sprak de witte poes tegenover hem zachtjes. Nog steeds zonder haar aan te kijken, schudde Inkmask zijn kop zachtjes, zijn oren hingen ietwat. Hij opende zijn zijn mond om iets te zeggen, maar Snowleaf onderbrak hem voordat hij zijn woorden kon uitspreken. "Weet je dan niet dat je me niet kunt kwetsen?" Miauwde Snowleaf. Nu keek Inkmask verbaasd op. "Wat..?" Miauwde hij zachtjes, het duidelijk niet begrijpende. "Je hoeft niet te denken dat je me gekwetst hebt, je hebt me juist moed gegeven." Sprak Snowleaf verder. Inkmask boog zijn kop respectvol voor de poes. "Ik ben blij dat te horen Snowleaf," Miauwde hij met een zucht van opluchting. Blijkbaar had hij haar niet gekwetst, geen pijn gedaan. We blijven toch wel vrienden, hè?" Vroeg Snowleaf vervolgens. Spinnend knikte Inkmask, "Natuurlijk Snowleaf, daar is geen twijfel aan," Miauwde hij warm.
Hear you that? That's the sound of me [Inkmask] Iaza15637340312900

Langzaam opende ze haar ogen, het voelde alsof er in een klap een stralende energie naar binnen was gekomen. "Natuurlijk Snowleaf, daar is geen twijfel aan," Miauwde de kater. Snowleaf knikte. Ze had haar eerste vriend gemaakt, dit was het begin van haar tocht, ze zou zichzelf laten zien, ze wilde opvallen. "Je zult altijd een goede vriend blijven," Begon ze. Ze dacht even na en besefte dat in de woorden van Inkmask iets zat wat haar het gevoel gaf dat hij echt niet zeker van zichzelf was. Zij had doorgezet en dit gedurfd, ze was nogal hard afgegaan, maar ze had wel een vriend gemaakt. "Ik weet wel dat je onzeker van jezelf bent, maar je doet het goed hoor, als deputy. Ik kijk tegen je op." Miauwde ze. "En trouwens, ik ben zeker niet de enige die een oogje op jou heeft." Plaagde ze hem. Een glimlach kwam op haar gezicht, misschien kon hij er ook wel om lachen. Even dacht ze na over iets, maar dit wilde ze nog niet tegen hem zeggen, in plaats daarvan zei ze iets anders. "Zal ik je helpen om je onzekerheid te overwinnen?" Dit vroeg ze niet alleen om hem te helpen, maar zij wilde ook nuttig zijn voor iemand, maar er zat ook nog iets anders achter... Ze keek op en schudde haar gedachte weg, meteen kreeg ze oogcontact en gelijk keek ze weer weg.

Eeen beetje laat, sorry, ik dacht er even niet aan D: