Hit me with lightning

Zins kort had de ex-huis kat zich aan gesloten bij The Bloodclan. Hij had eerst ook anders geheten. Pluizebal of zo. Wat een naam. Welk laf figuur kon zo'n naam ubbehaupt verzinnen. De kater had zich zelf een nieuwe naam gegeven. Een naam van de duiver, Cresil. Cresil was één van de ergste duivels. Hij was de duivel van lafheid. Iemand die zijn familie zou durven laten stikken. En ja. Zo was Cresil ook. Hij kende geen liefde. Hij kende geen berouw. Hij was een goevoeloze ziel. Iemand die geen medelijden zou hebben met een arme uitgehongerde kitten. Wat. Hij zou de kitten helpen zijn of haar dood te versnellen. Cresil keek naar de lucht. Hij mocht dat in een soort Clan zitten. Rustig liep hij door terwijl zijn ogen bleven haken op een jong konijn, al lopen dook hij in een perfecte sluip houding. Met lange grote geluid loze stappen sloop hij er op af. Hij sprong en duwde het dier op zijn rug. Met grote emotieloze ogen keek hij naar het zielig geval. Hij ging een paar keer met zijn nagels in en uit en liet het dier leidend dood gaan. Zijn emotieloze gele kijkers keken recht in de kraal oogjes van het konijn. Toen het dier bijna dood was begon hij er van te eten. En toen was er niks meer oven dan een kleine karkas. Hij liet het karkas achter voor wat het was. En toen liep hij veder. En kwam hij ergens aan waar hij niet alleen was. Een andere Bloodclan kater lag op zijn zij en keek naar hem. Hij liet zijn lege blik over het dier heen glijden. Hij rook als een kater die al een poosje Bloodclan was. 'Voor je het gaat vragen. Ja, ik ben een nieuweling,' zei hij kort af waarna hij een eindje veder op ging likken en zijn poten schoon likte. Er zat nog allemaal bloed tussen van zijn gevangen konijn.

Cresil versmalde zijn ogen en keek de kater aan. 'Nieuw voer. Hmm, wat een bij naam,' zei hij knarsetandend en sarcastisch. Hij haalde nog een keer zijn poot op en ontblote zijn spier witte vlijm scherpe nagels, met mooie scherpe punten er op. Met zijn tong gleed hij er om heen om de aval er tussen uit te halen. Hij sneed zich aan eens van zijn nagels en zette zijn poot weer neer. Toen keek hij de kater aan met een kille blik. 'Ah, je gaat het zo beginnen. Mag ik vragen waar je naam staat. Voor mijn weten is dit een verlaten schuurtje door de tweebenen,' siste hij de zwarte kater op. De kater was groot. De kater was ouder dan hem. Maar toch was Cresil een tikkeltje groter. Oké, Cresil was niet de sterkste. Maar hij had wel een gespierde bouw, voor een ex-kittypet. Cresil had een vel witte halsband om zijn nek zitten. Er zaten nog geen tanden op. Maar die kwamen wel. En dat zou niet lang duren. De kater stelde zich voor als Bloodspill. 'Ag nog zo'n beest met zo'n irritatie opwekkende clan kat naam. Yek,' zei hij walgend. Hij ging recht op zitten en zwiepte zijn staart naast zich neer. 'Cresil,' sprak hij duister terwijl hij de kater recht in de ogen keek. Hij wist dat het risico van in een groep zitten was dat je met meerdere katten was. Maar het was altijd goed om te laten zien dat je niet gediend was van een stel katten die al manen bij de clan zaten meteen dachten dat Cresil niks voor stelde. Hij zou wel zien wat de kater met hem doen zou.

Cresil kon geen emotie uit de kater trekken. Hij wou wel eens zien hoe vel hij kon gaan. ”Ik heb een gevoel dat ik jou nog wel vaker ga zien,” hoorde hij de kater zeggen. Cresil grijnsde. 'Daar kan je zeker van uit gaan,' sprak hij luchtig terwijl hij een poot over zijn oor haalde. Cresil hield zijn vacht graag schoon. Hij wist dat er van die walgelijke beesten waren die hun bloed op hun vacht hielden als trots. Dat vond Cresil maar goor. Cresil hield het maar bij herinneringen. Hij hoefde geen kleverig aan denken aan zijn vacht houden. Toen Cresil zag dat Bloodspill zijn ogen op de in gang/uit gang had gericht hoorde hij ook het zelfde gedempte geblaf. Een laag ge brom kwam in zijn keel terecht. Zijn staart zwiepte van de éne kant naar de andere kant. ”Ik zou maar alvast gaan rennen als ik jou was,” sprak Bloodspill. Een laag lachje kwam uit zijn keel. 'Oh, nee, ik wil mijn tanden wel eens in de nek boren van die hond, vieze stink beesten,' grauwde hij. Dit was het moment om te laten zien dat Cresil vechten kon. En makkelijk een hond aan kon. Al zou het wel een klus worden. Cresil deed het zelfde als wat Bloodspill deed. Zich verstoppen. Cresil sprong in een bult hooi. Zijn gele ogen waren gericht op de ingang van het hok. Hij ontblote zijn tanden en wachtte nog even af. De hond was ondertussen al binnen, en zijn grijns werd breder. De hond rook hun niet. Arm dier. Toen kwam het dier wat dichter bij. Cresil ontblote zijn nagels en zijn grijns werd feller en breder. Hij wist niet of Bloodspill hem helpen zou of hem aan zijn lot over zou laten. Maar dat maakte Cresil hem ook niks uit. Deze hond was groot. Cresil sprong naar voren met zijn lange scherpe nagels uit getrokken. Hij sloeg zijn poten om de hals heen en begon er aan te krabben. De hond begon vals te worden. Oh, dit zou fantastisch worden.

Hij had zich om de hals gestort van de hond. De hond was geschrokken. Zijn nagels door boorde de huid van de hond terwijl zijn tanden plaats vonden op de keel. Toen merkte hij op dat de hond nog een keer werd verast. Dit keer van Bloodspill die zich ook op de hond had gestort. Hij wist dat de kater verrast zou zijn door de krachten die een kittypet kon hebben. Cresil liet los en likte zijn lippen af. Dit keer sprong hij tegen de flank aan van de hond en klauwde de flank helemaal open. Hij beet klauwde, beet klauwde, beet en klauwde. Zo ging het een tijdje door. Maar niet alleen hij klauwde en beet.
Cresil werd bij zijn rug gepakt en hard tegen een paal aan gegooid. verstijfd bleef hij even liggen. Maar dit zou niet zijn dood worden. Cresil stond op en schudde alles weer op een rijtje. De hond had het nu op Bloodspill gemunt en was even vergeten dat katten niet zomaar dood gingen. Hij zette zich af met zijn achter poten en stortte zich op de snuit van de hond. Zijn klauw maakte een rijtje van een aantal diepe wonden. Hij liet los en pakte hem bij de rug. Hij klauwde en krabde diep. Bloed vloei. Zo wel van Cresil en Bloodspill als van de hond. De hond kwam op zijn zij terecht en kresil stortte zich op de buik van de hond waar hij een stuk vlees uit trok, en een paar diepe wonden klauwde. De hond kwam overeind. Er werd nog veel, heel veel gevochten. En uiteindelijk was het over. Althans, dat dachten ze. Bloodspill en hij wisten een einde te maken aan het leven van de hond.
Cresil keek Bloodspill aan terwijl hij zijn onder het bloed zittende klauwen af likte. 'Ja, ook groentjes kunnen vechten,' zei hij terwijl hij met zijn tong langs een lange hoektand ging. Dit was zijn eerste hond. En die was gedood. Door zowel hij, als Bloodspill. Cresil likte zijn poten schoon, en verwijderde het bloed van zijn vacht. 'Dit was een lekker gevecht,' miauwde hij met een grijns.

De hond was weg met diepe wonden. Misschien zou de hond ergens dood gaan van de pijn, of dood ziek worden door verschillende infecties in de wonden. Cresil' gezicht werd bij de gedachte duivels en kil. Bloodspill ging jagen en ving drie muizen, en sprong daarna weer naar boven. 'Dus, dit is jou schuur?' Vroeg hij emotieloos terwijl hij ging zitten en zijn dikke staar - ook al was Cresil kort haarige, over zijn poten legde. Cresil keek naar buiten waar de lucht schemerig werd. Hij had nu al een aantal dagen achter de rug zonder een warme huis, en dat beviel hem prima. Volgens mij zelfs al een paar manen. 'Dan zou ik wel een andere schuur op zoeken,' vervolgde hij luchtig terwijl hij op stond en zijn vacht uit schudde. 'En zoals je zelf wel op merkte, See ya, Ringo,' zei hij waarna hij om keek en grijnsde. Hij sprong het schuurtje uit en snoof de buiten lucht op.
Hij ging wat sneller en sprintte zo door. Gelukkig dat hier wel meerdere schuurtjes waren dan een. Hij snoof nog een keer en vond uit eindelijk een net verlaten schuurtje. In dit schuurtje was zo een maan of twee geen mens, of hond meer geweest. Perfect.
Zijn gele ogen bekeken zijn omgeving en hij ging meteen zijn geur hier markeren. Dit was zijn schuurtje. En zo te reuken stikte het hier van de muizen en ratten. Perfect. Hij klom bij een scheve paal op waar door hij bij een soort van hooi zolder kwam. Hij pakte losse hooi bij elkaar en maakte er een nestje van.
Uiteindelijk besloot hij te gaan jagen. Hij snoof de lucht op en vond de geur van een nestje muizen. Hij versmalde zijn ogen en ging in een uitstekende houding. Langzaam sloop hij er op af. Van ongeveer een paar metertjes afstand bleef hij staan. Hij wachtte en sprong. Met zijn poot graaide hij twee muizen uit hun holletje. Die hij vermoorde door zijn nagels in hun buik te steken. Hij pakte beide muizen bij hun staart en ging naar zijn kers verse nest.
Welcome to my home.

--Topic uit--
[If you want we can start a new topic?]