I need to tell you something [Leafstorm]

Een beetje verward was hij blijven zitten toen Leaf opeens wegliep bij de vlaktes, na een tijdje liep hij haar achterna. Met grote en snelle stappen rende hij achter de poes aan, na een tijdje kreeg hij haar in de gate, ze liep het kamp weer in. Hij stopte direct en keek haar even na. Moest hij nu achter haar aan? Eigenlijk wou hij zeggen wat hij voor haar voelde, maar dat durfde hij niet. Hè Damn, daar kwam zijn verlegen kant weer naar boven hoor! Stilletjes bleef hij tussen de bomen staan en keek Leaf even na, toen ze uit het zicht verdwenen was, liep hij ook het kamp in. Snel waste hij het gras en al het andere groen van zijn vacht. Streek daarna zijn vacht ook nog een beetje glad en gooide de vogel van daarnet op de stapel. Daarna keek hij om zich heen, wat zou hij eens gaan doen? Naar Leaf toe gaan en gewoon zeggen wat hij dacht of... Neej! No way, dat durfde hij echt niet. Zenuwachtig zat hij daar dus maar, naast de prooistapel, hij wierp er even een blik naartoe, maar het aanzien van die dode dieren, maakte hem alleen maar nog nerveuzer. Alsof ze allemaal zeiden, ga naar haar toe! ga naar haar toe! Brrr, rillingen liepen over zijn lichaam. Snel stond hij op en ging ver van de stapel afzitten. Nog even wierp hij er een blik op en ontspande zichzelf weer. Effe rustig Fear! dacht de kater, Nu ben je je echt aan het aanstellen! Hij haalde is diep adem en keek toen weer rustig om zich heen. Toch was hij er niet geheel gerust in, toen plots Leaf weer in zijn gezichtsveld kwam, begon zijn hart weer te bonzen in zijn keel en vlindertjes vlogen door zijn buik. Hij kreeg het er bijna benauwd van, maar dat kwam vooral door de krop in zijn keel die hij even moest wegslikken. Hij moest het haar vertellen. En snel ook! Dit kon hij niet langer meer aan. Hij maande zichzelf eerst nog even tot rust, ademde even in en uit en liep rustig naar Leaf toe, 'Hey Leaf!' zei hij twijfelend en ging zitten, moest hij zo wel beginnen? OF kon hij beter anders reageren. Zenuwachtig zwiepte zijn staart over de grond, er kwamen gelukkig geen echte zandwolken van. Na een tijdje kapte hij ermee en hield zijn staart tegen zijn poten. Nu mocht hij echt niks fout zeggen!

*Alleen voor Leaf*

(Geen zin om van account te verwisselen -_-)

De witte poes liep weer door het kamp heen. Haar witte pootjes had ze schoongelikt en ook haar vacht was weer zo wit als sneeuw. Ze ging ergens zitten en dacht na. Ze vond Fear wel.. Neej, ze durfde het niet te zeggen. Opeens hoorde ze een stem achter zich. 'Hey Leaf.' Ze draaide zich om en keek recht in de blauwe ogen van Fear. 'Hey Fear.' Zei ze zachtjes en verlegen en keek hem aan. Toen hun blikken elkaar kruisten keek ze snel weg. Maar dat hield ze niet lang vol en al snel keek ze weer in die prachtige blauwe ogen. Haar hard begon wat sneller te bonzen nu hij zo dicht bij haar was. Ze glimlachte eventjes en keek hem weer verlegen aan. 'Wat is er ?' Het kwam er een beetje verlegen en dom uit maar ze wist op dit moment even niks te zeggen.

'Hey Fear.' hoorde hij de poes zachtjes en verlegen zeggen. Even keek hij haar aan, maar al snel bekeek hij de grond en zijn poten, die plots maar al te interressant leken. Zacht beet hij op zijn lip en keek even naar zijn staart die nu weer naast hem wat zand aan het wegvegen was. Direct hield hij daarmee op en sloeg hem weer voor zijn poten. Even keek hij op, hij zag de verlegen glimlach op Leaf's gezicht en glimlachte flauwtjes terug. 'Wat is er ?' vroeg de witte poes en hij slikte even. 'Eehm' zei hij, 'Ik ... ik eeh' Damn, en nu puntje bij paaltje kwam durfde hij het natuurlijk weer niet te zeggen. Hij had even naar de grond staan kijken en keek nu weer op. 'Nou, ik... ik...' stamelde hij weer, waarom klonk dit zo dom? Zijn hart ging als een gek tekeer, maar jammer genoeg niet alleen van verliefdheid. Maar hij was ook gewoon ontzettend gespannen en nerveus. Hij stond weer op, deed zijn bek even open om weer iets te zeggen en deed hem toen weer dicht. 'Ik...' begon hij weer, maar hij kon het niet uitspreken. Gefrustreerd liep hij even weg en kwam al snel weer terug. Hij ging weer zitten en haalde even rustig adem. Even keek hij Leafstorm aan en mompelde toen onverstaanbaar, 'Ik hou van je.' Hij wist zeker dat ze dat niet verstaan zou hebben. Hij had er zelf al nauwelijks iets van begrepen. Weer stond hij op en hij keek naar de grond. 'Grrr, ik kan het niet!' zei hij gefrustreerd en liep even weg. Rustig ging hij onder een boom zitten om even tot rust te komen. 'Kom op Fear!' dacht hij, 'Wees niet zo'n bangerik! Ze bijt je heus niet!!'

I need to tell you something [Leafstorm] 3a2109e88464d88d2671bb8

Ze had geluisterd naar wat hij had gezegt en keek even weg, het was duidelijk dat hij her er wel moeilijk mee had om datgene tegen haar te zeggen. Haar staart sloeg heen en weer door de spanning en ze keek hem gespannen aan, want ja, wat wilde hij nu zeggen. Ze voelde haar hart weer wat sneller kloppen en keek weer even naar zijn prachtige blauwe ogen, ze liet haar ogen weer over zijn lichaam glijden en even glimlachte ze weer verlegen. Gosh, wat had ze nou, opeens durfde ze niks meer tegen Fear te zeggen, ze wilde wel. Maar toen ze haar mond opendeed kwam er niks uit. Ze sloot hem snel weer zodat het er niet raar uitzag. Even bloosde ze en wachtte toen maar af op Fear's andwoord. Ze keek even rond en haar groene ogen bekeken al snel haar witte pootjes weer. Die nu erg interessant waren, net zoals bij Fear trouwens. Toen hij even weg liep haalde ze diep adem en dacht ze even aan hun eerste ontmoeting, die bange blik van hem. En haar onduigende blik. Wat zou hij wel niet van haar hebben gedacht.

Eindelijk was hij weer wat ontspannen. Rustig stond hij op en haalde nog 1 keer diep adem. Er kon niks gebeuren, toch? Het ergste wat Leaf kon zeggen was dat zij niet van hem hield. Direct zakte de moed hem weer in zijn schoenen. Stel je voor dat dat echt zo was. Hij zuchtte, hij had weer te negatief gedacht. Misschien zegt ze dat ze wel van hem houdt! stelde hij zich hoopvol voor. Maar toch kon het hemniet geheel gerust stellen. Even wierp hij een blik op Leaf die duidelijk in gedachten verzonken was. Een glimlach verscheen even op zijn gezicht en hij liep weer naar haar toe. Hij werd weer zenuwachtig, maar probeerde het te verbergen, wat wel een beetje mislukte. Toen hij voor haar zat, zei hij rustig, 'Owkeej, nog eens proberen.' Hij greens even en keek de poes aan. 'Goed, ik dsqflfds dfs jezo' dat laatste zei hij onverstaanbaar (daarom dat er ook geen echte woorden staan) en hij probeerde het dan maar opnieuw te zeggen. 'Ik qdfjhk dfffh jek' Waarom lukte het hem nu niet? Langzamerhand begon hij boos te worden op zichzelf. Hij wou het er uit schreeuwen, maar dat ging hij echt niet doen! Hij besloot het wel luider te zeggen, misschien hielp het. 'Ik hou van jou, Leafstorm!' wist hij er eindelijk uit te krijgen. In zijn oren klonk het erg dom en eigenlijk een beetje blozend en schamend tegelijk keek hij naar de grond. 'Maar ik hou niet gewoon van je, maar erg veel. Zoals, zoals, zoals Bloodsmasher houdt van Hollystar! En zoals sommige andere katers van sommige poezen houden! Ik hou ontzettend veel van je, Leaf, eehm wil je...' even stokte hij, hij durfde het bijna niet te zeggen, 'Wil je mijn partner zijn?' vroeg hij fluisterend

Haar ogen werden groot toen hij de volgende woorden zei.... 'Ik hou van jou, Leafstorm! Maar ik hou niet gewoon van je, maar erg veel. Zoals, zoals, zoals Bloodsmasher houdt van Hollystar! En zoals sommige andere katers van sommige poezen houden! Ik hou ontzettend veel van je, Leaf, eehm wil je...Wil je mijn partner zijn?' Die laatste zin was heel zacht maar Leafstorm had het toch gehoort. Ja! Ik hou ook van jou Fear, al heel lang !' Ze liep dichter naar hem toe en fluisterde in zijn oor. 'Ik wil heel graag je partner zijn.. Ik wil met jou gelukkig worden.' Ze keek hem aan. Haar groene ogen glinsterden en keken zijn blauwe ogen aan. 'Ik hou van je... Heel erg veel zelfs...' Zei ze zacht en keek naar haar poten, niet wetend wat er nu zou gebeuren..

'Ja! Ik hou ook van jou Fear, al heel lang !' zei de poes en liep een beetje naar Fear toe. Had ze nu echt... Zijn denken werd een beetje verstoord doordat Leafstorm iets in zijn oor fluisterde, 'Ik wil heel graag je partner zijn.. Ik wil met jou gelukkig worden.' Een glimlach verscheen op zijn gezicht. 'Ik hou van je... Heel erg veel zelfs...' Even moest hij het verwerken, hij had het eigenlijk niet verwacht. 'E...echt?' vroeg hij toen stotterend, pas toen drong het echt door. Hij gaf haar een kopje en daarna een likje. 'Ik laat je nooit meer gaan Leaf! You and me forever!' fluisterde hij in haar oor.

*Fluuut*

Ze glunderde helemaal. 'E...echt?' Vroeg hij en ze knikte 'Echt waar Fear, tot de starcan ons scheid..' Haar groene ogen glommen en ze keek hem diep in zijn ogen aan. Ze was zo blij, zo blij. Misschien zouden ze ook wel kittens krijgen, want ja, het was lente. En je wist maar nooit rond deze tijd. Binnenkort zou de nursery waarschijnlijk vol zitten met Queens en kittens. Maar ze was zo blij. Ze spinde en gaf hem een liefkozend kopje als bedank dat hij haar dus leuk vond, en als partner had gevraagd.. Ze keek hem aan en haar ogen verdronken in zijn mooie, helderblauwe ogen.. Ze waren zo mooi. Even schrok ze wakker en keek hem verlegen aan. Hij was zó leuk, gewoon perfect..

~Die van mij ook. Zullen we dan nu een topic maken waar 'het' gaat gebeuren ? Of wachten we daar nog mee ? En had weer eff geen zin om naar Leaf te gaan, zoals gewoonlijk Rolling Eyes

~

Onderwerp: Re: I need to tell you something [Leafstorm]